บทที่ 80 อยากลองไหม
บทที่ 80 อยากลองไหม
สีแดงสดปรากฏในดวงตาของเย่โม่เซิน ทันที และเขา ปล่อยมือ เสิ่นเฉียว ไปโดยไม่รู้ตัว แต่คิ้วของเขาขมวด แน่น “ให้ตายเถอะ คุณกำลังโกรธอะไรอยู่?”
เสิ่นเฉียวไม่สนใจสีแดงสดในมือ กลับหดตัวลงในมุม
เธอกอดตัวเอง ในดวงตาของเธอมีความเกลียดชัง
เยโม่เซินหรี่ตาลง”คุณเกลียดผม?”
เสิ่นเฉียว ไม่ได้พูด แต่ดวงตาของเธอแสดงให้เห็นว่า สำหรับ เยโม่เซิน เธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
“คุณโทษผมเรื่องเมื่อวานนี้เหรอ?”เย่โม่เซินเยาะเย้ย ออกมา แต่ดวงตาของเขามองที่ข้อมือของเธอโดยที่ เลือดไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เสียงก็ค่อยๆเย็นชา “คุณจะ พูดดีๆสักคำก็ไม่มี จะให้คำอธิบายสักนิดก็ไม่ให้ขังคุณ หนึ่งวัน มีปัญหาอะไร?”
เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่างของเธอและยังจ้องมองเขา ด้วยความโกรธ
เปโม่เซินรู้สึกหมดหนทางและพูดได้เพียง “มานี่”
แต่ เสิ่นเฉียวไม่ได้ขยับเลย
เส้นเลือดสีดำผุดออกมาจากหน้าผากเย่โม่เซินความ โกรธที่ถูกซ่อนไว้ระหว่างคิ้วของเขาและเสียงของเขาก็ เย็นขึ้นมา “ความอดทนของผมมีจำกัด คุณจะมาที่นี่ด้วย ตัวเองหรือจะทำให้ผมโมโห”
มีบรรยากาศที่หนักหน่วงมากในห้องพักผู้ป่วย มือของ เสิ่นเฉียวยังเลือดออกแต่เธอนั่งอยู่ตรงนั้นและไม่ยอมที่ จะมาข้างหน้า
ดวงตาสวยจ้องเย่โม่เซินอย่างโกรธเกรี้ยว
เซียวซู่ยืนอยู่ด้านหลังและดูฉากนี้และเขารู้สึกตกใจ อย่างมาก
ผู้ช่วยเสิ่น….มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เมื่อคืน คุณชายเย่ พาเธอออกไปจากวิลล่าด้วยตัวเอง!
“ให้ตายเถอะ!”เย่โม่เซินคำรามเสียงต่ำออกมา มือใหญ่ ของเขายื่นไปทางเสิ่นเฉียว
เสิ่นเฉียวพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการสัมผัสของเขา แต่ เขาก็จับแขนผอมของเธอไว้ทั้งหมดในครั้งเดียว แล้วดึง เธอมา ได้ยินเขากัดฟันแล้วพูดว่า “ไปเรียกหมอมา”
เซียวซู่หยุดไปหนึ่งวินาทีแล้วพยักหน้า
หลังจากที่หมอมาแล้วพันมือของ เสิ่นเฉียว และถอน หายใจ “ตื่นขึ้นมาก็ดีแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้อ่อนแอเกินไป ไม่ขยับเลยจะดีที่สุด
“รู้แล้วครับ ขอบคุณนะครับหมอ”เซียวซูขอบคุณหมอ ในขณะที่ส่งเขาออกไป
เสิ่นเฉียวไม่เต็มใจที่จะให้ความร่วมมือในกระบวนการ ทั้งหมด แต่ความแข็งแรงของเธอไม่สามารถขัดขืนเย่โม่ เซินได้
เป็นเรื่องแปลกที่คนบนรถเข็นสามารถมีพละกำลัง มากมายเช่นนี้?
“เยโม่เซิน คุณปล่อยฉัน…”เสิ่นเฉียวโกรธมากจนเธอ พยายามที่จะหลุดพ้นจากมือของเขา แต่มือของเยโม่ เซิน จับอยู่แน่นหนาเหมือนโซ่เหล็ก
ดวงตาของเขามืดลงและน่ากลัว
“คุณน่าจะสงบลงหน่อย ไม่อย่างงั้น….ผมจ ลงจากที่นี่” โยนคุณ
เมื่อได้ยินเสิ่นเฉียวขยับทันที
ริมฝีปากเรียวบางของเย่โม่เซิน ขยับเล็กน้อยแล้วพูด เสริม”นี่คือชั้นหก”
เสิ่นเฉียว”….เย่โม่เซิน คุณบ้าไปแล้ว”
“เหอะ”อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย มือที่จับแขนของเธอ ค่อยๆ ใช้แรงเล็กน้อย “คุณกล้ามากที่กล้าเรียกชื่อผม ตรงๆ”
เสิ่นเฉียวเสิ่นเฉียว เห็นว่าคิ้วของเขาขมวดคิ้วและ ดวงตาสีเข้มของเขาเต็มไปด้วยแสงที่น่ากลัว เธอพูด อย่างไม่รู้ตัว”คุณคิดว่าฉันจะกลัวคุณเหรอ? ถ้ามีความ สามารถ คุณก็โยนฉันลงไปเลย”
เยโม่เซิน”..”
เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากสีซีดของเธอ “กลับกันถ้าฉันตาย คุณก็หนีไม่พ้น”
ฆ่าคนชดใช้ด้วยชีวิต
“อ่า ใครบอกว่าตกลงไปแล้วจะตาย?”เย่โม่เซินขยับมือ ของเขาไว้ข้างหลังเธอจับหัวของเธอเข้ามาใกล้ชิดกับ ตัวเอง ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองก็ขยับเข้ามาใกล้กัน และการหายใจของทั้งสองก็เกือบจะผสมกัน
ใบหน้าที่หล่อเหลาของเย่โม่เซินเมื่ออยู่ต่อหน้าต่อตา เธอนั้นใหญ่ที่สุดใหญ่จนตาเธอไม่สามารถจดจ่อได้ เห็น เพียงดวงตาสีเข้มคมชัดที่เปิดเผยของเขาคู่นั้น และ เสียงต่ำมีเสน่ห์ของเขาก็ดังขึ้นในหูของเธอ
“ไม่ตายแต่พิการถึงจะเรียกว่าน่ากลัวที่สุดเมื่อถึง เวลา ….แขนหักหรือขาหัก ก็แค่นั่งบนรถเข็นทุกวัน เหมือนผม”
“….”เสิ่นเฉียวหายใจไม่ออก รูม่านตาขยายตัวเล็ก
น้อย”คุณ!”
ไม่คาดคิดว่าเขาจะพูดแบบนั้นกับตัวเอง เห็นได้ชัด…. เขานั่งรถเข็น เห็นได้ชัด….นั่นคือความเจ็บปวดของเขา!
นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะพูดโอ้อวดมันออกมา
“อยากลองไหม?” เย่โม่เซินดันหัวด้านหลังของเธอ หน้าผากของพวกเขาชน ลมหายใจก็ผสานเข้าด้วยกัน
เสิ่นเฉียว….ได้ยินการเต้นของหัวใจของเธอเริ่มเปลี่ยน
ไปอย่างช้าๆ
ถ้าก่อนหน้านี้มันเต้นแรงด้วยความโกรธ แต่ตอนนี้มัน เป็นเพราะเย่โม่เซินใกล้เข้ามา ลมหายใจของเขาค่อยๆ ล้อมรอบเธอ
กลิ่นฮอร์โมนของผู้ชายตามหลอกหลอนเธอ
การเต้นของหัวใจของเธอค่อยๆเต้นเร็วขึ้นเพราะความ
ตื่นเต้น
ทันทีที่หายใจเธอรู้สึกถึงลมหายใจของเขา
เสิ่นเฉียวกะพริบอย่างประหม่า และอารมณ์ในดวงตาที่ สวยงามของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
เธอประหม่ามากจนเธอยื่นมือออกไปผลักหน้าอกเขา “คุณปล่อยฉัน….อิ… ”
โดยไม่ต้องบอกให้ทราบล่วงหน้า ริมฝีปากที่อ่อนนุ่ม
ของเธอถูกจูบ
เยโม่เซินเกือบก้าวไปข้างหน้าคว้าริมฝีปากของเธอ อย่างรุนแรงโดยไม่รู้ตัว
ดวงตาของ เสิ่นเฉียวเบิกกว้างและแสงในดวงตาที่ สวยงามของเธอสั่นไหวด้วยความประหลาดใจ
นึกไม่ถึงว่า ….เขาจะจูบเธออีก
หลังจากปล่อยตัวเธอเข้าไปในห้องดำ หลังจากที่ให้ เธอถูกจับไปโดยไม่หันมามองเธอ แต่กลับกดหัวแล้วจูบ เธอที่นี่
ที่จริงแล้วเขาคิดยังไงกับเธอ? คิดว่าเป็นอะไร????
เขาคิดว่าเธอช่างน่าสังเวชและน่าขบขัน เลยจงใจ
ทำให้เธอขายหน้า?
เสิ่นเฉียวรู้สึกประหลาดใจในตอนแรก ต่อมาหลังจากที่ เธอวกวน ความโกรธในใจของเธอก็เพิ่มขึ้น
แต่การจูบของเย่โม่เซิน เริ่มลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ และแม้แต่ การยัดลิ้นของเขาเข้าไปในปากของเธอโดยไม่ตั้งใจ ทำให้ซึมซับความหวานมากขึ้นและกลิ่นหอมที่เป็นของ
เธอ
“สื้อ ปล่อย.เสิ่นเฉียวคั้นอย่างหนัก ไม่ดิ้นรนยัง ดีกว่า พอสิ้นแล้ว เย่โม่เซินก็จบลึกกว่าเดิม แม้แต่มืออีก ข้างยื่นออกมาและปีบกรามของเธอไม่ยอมให้เธอหลบ หนีไประหว่างครึ่งทาง
เสิ่นเฉียวเหมือนถูกบังคับให้ต้องจูบเขา
ไม่มีอะไรสวยงามเกี่ยวกับการจูบแบบนี้ มีแต่ความ
อัปยศอดสูเท่านั้น!
ความอัปยศอดสูที่ไม่มีที่สิ้นสุด!
เสิ่นเฉียวไม่สามารถผลักเขาออกไปได้ ได้แต่คิดหาวิธี อื่นเท่านั้น
ทันใดนั้นเธอก็กัดลิ้นของเขาอย่างหนัก!
โอ๊ย… “เย่โม่เซินถอนหายใจออกมา แล้วร้องออกมา ด้วยความเจ็บปวด
กลิ่นเลือดเต็มริมฝีปากของพวกเขาทั้งสองเมื่อ เสิ่น เฉียว คิดว่าเขาจะปล่อยมือของตัวเอง แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆ แล้วเขากัดริมฝีปากล่างของเธออย่างแรง
“อื้อ–“ใบหน้าของเสิ่นเฉียวร้องออกมาด้วยความเจ็บ ปวด ใบหน้าเล็กๆของเธอย่นเข้าหากัน
เย่โม่เซิน ดึงริมฝีปากและลิ้นของเขาออกมาอย่างช้าๆ
“ยังจะกัดอีกไหม?”เขาพิงกับหน้าผากของเธอและถาม ริมฝีปากของเขาแดงเป็นพิเศษเพราะเปื้อนเลือด กับ ดวงตาที่ลึกซึ้งของเขาคู่นั้น ทำให้เขาดูมีเสน่ห์ในขณะนี้
เสิ่นเฉียว และริมฝีปากล่างของตัวเองที่เขาเพิ่งกัด เธอ โกรธมากจนยกมือขึ้นและตบหน้าเขา
เพียะ!
เพราะเธอไม่มีเรี่ยวแรงมากพอการตบเขาของหน้าเธอ
ก็ดูอ่อนแอและไม่เจ็บปวด
แต่สำหรับ เยโม่เซิน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกผู้หญิงตบ เขาไม่ได้คิดว่าผู้หญิงที่ดูเหมือนจะไม่สามารถรับมือ กับความกลัวได้จู่ๆก็จะกล้าพอที่จะดีเขา
“นึกไม่ถึงเลยว่าเธอกล้า….”
เพียะ!
เสิ่นเฉียว เข้ามาแล้วยกมือขึ้นและตบหน้าของเขาอีก ด้านหนึ่ง
เธอกัดริมฝีปากล่างของเธอ “นี่คือราคาที่ไร้ยางอาย ของคุณที่ต้องจ่าย!”
เยโม่เซินหันหัวกลับมา ดวงตาที่ดุร้ายเหมือนหมาป่า เหมือนจะฉีกเธอลงในท้องของเขา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ