บทที่ 79 คุณชายเยชอบเธอเหรอ
บทที่ 79 คุณชายเยชอบเธอเหรอ
“คุณชายเt ตามข้อมูลผู้ช่วยเสิ่นถูกลักพาตัวเมื่อตอน เธอยังเด็ก”
เมื่อฟังคำพูดของเสี่ยวเย่โม่เซิน ก็เห็นตรงกับที่เขา
พูด
“เพราะผู้ช่วยเสิ่นแตกต่างจากเด็กอื่นๆ ดังนั้นเธอจึงถูก ยังอยู่ในบ้านหลังเล็กๆมืดๆคนเดียว และตำรวจบอกว่า เธอถูกขังอยู่ในบ้านตลอดทั้งสามวันสามคืนโดยไม่ให้น้ำ ให้ข้าวและไม่มีใครมาดูเธอเลย”
เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ เย่โม่เซินถือข้อมูลกระชับไว้ในมือ อย่างเงียบๆ
“สามวันต่อมาคนค้ามนุษย์ก็เข้ามาทุบตีเธอ ตามที่กล่าว ไว้ในตอนนั้นผู้ช่วยเสิ่นเมื่อตำรวจพบเธอ เธอกำลังจะ ตายแล้ว เธอไปอยู่โรงพยาบาลเป็นเวลานานกว่าจะช่วย ชีวิตของเธอได้
เมื่อพูดตรงนี้ เซียวซู่ก็หยุดลง แล้วพูดอย่างไม่ค่อยเป็น ธรรมชาติ “ตอนนั้น ผู้ช่วยเสิ่นแค่อายุสี่ห้าขวบ….”
สี่ห้าขวบ ถูกทิ้งให้หิวอยู่สามวัน ไม่ได้ดื่มแม้แต่น้ำ นึก ไม่ถึง.
เยโม่เซิน รู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างเข้ามาในหัวของเขา อย่างแรง ข้อมูลที่อยู่ในมือของเขายับยู่ยี่ เซียวซู่ที่อยู่ ด้านข้างมองอย่างเงียบๆ และเตือนเขาขึ้นมา
“คุณชายเย่ มีอะไรผิดปกติกับคุณหรือ?”
เมื่อได้ยินคำพูด ดวงตาของเย่โม่เซิน ก็เปลี่ยนไป สายตาเย็นชาของเขาตอบโต้มาเหมือนมีดมาที่ เซียวซู่ เขาไม่กล้าพูดอะไรรีบปิดปากทันที
“ผู้ช่วยเสิ่นอาจจะถูกขังอยู่ในบ้านเมื่อวาน หลังจากไฟ ดับในห้องเต็มไปด้วยความมืด อาจจะทำให้เธอนึกถึง เหตุการณ์เมื่อก่อนดังนั้นเลยเป็นแบบนี้”
ประสบการณ์ที่มืดมนและสิ้นหวังเช่นนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกินสำหรับเด็กอายุสี่หรือห้าขวบในเวลานั้น
เธอต้องมีสภาพจิตใจอย่างไง ถึงทนมาได้ขนาดนี้?
เย่โม่เซิน จู่าก็คิดขึ้นมาได้เมื่อเธอเข้าบ้านตระกูลเย่เป็น ครั้งแรก ได้ยินว่าตอนที่ให้เธอออกจากบ้านไปตอนนั้น ดวงตาก็มีความสับสนงงงวยไม่รู้ว่าทำอะไรผิดของเธอ จากนั้นเธอก็รีบเจรจากับเขาเพื่อให้มีโอกาสอยู่ต่อ
ไปโรงพยาบาล”
เยโม่เซินโยนข้อมูลทั้ง แล้วเลื่อนล้อรถเข็นออกไปข้าง
นอก
โรงพยาบาล
เสิ่นเฉียว นอนตลอดทั้งคืน ป้าเฉินเฝ้าเธอตลอดทั้ง คืนโดยไม่เห็นเธอลืมตาขึ้นมา หมอมาตรวจและพบว่า ร่างกายเธออ่อนแอเกินไปจึงให้ยาแก่เธอ
เมื่อเยโม่เซินมาได้ครึ่งทาง ป้าเฉินก็ลุกขึ้นทันที
“คุณชายสอง คุณมาแล้ว”
“ป๋าเฉิน ตื่นหรือยัง?”
ป้าเฉินส่ายหัวไม่เลย ดิฉันเฝ้าอยู่ทั้งคืน คุณนายน้อย สองไม่ได้ลืมตาขึ้นมาเลย”
เมื่อได้ยิน ดวงตาของเย่โม่เซินก็เย็นชาลง ถึงตอนนี้ยัง ไม่ตื่น?
“แต่หมอมาพบเธอและบอกว่าอารมณ์ของเธอดีขึ้นแล้ว ทุกอย่างเป็นปกติและเธอน่าตื่นขึ้นมาเร็วๆ นี้”
พูดถึงตรงนี้ ป้าเฉินก็พูดว่า “ฉันคิดว่าคุณหมอพูดถูก ต้องแล้ว ในเมื่อคุณนายน้อยสองใกล้จะตื่นแล้ว ถ้า อย่างนั้นฉันจะกลับไปเตรียมตัวสักหน่อย อีกสักครู่จะนำ อาหารทำสดใหม่มาให้”
“อืม”เย่โม่เซินตอบด้วยเสียงที่แหบ
เซียวซู่พูดขึ้นมาด้วยเสียงแหบแห้ง “ป้าเฉิน คุณทน มาทั้งคืนแล้ว ผมจะไปส่งคุณกลับบ้าน”
“ไม่ต้องไม่ต้องหรอก ฉันนั่งรถเมล์ครู่เดียวก็ถึงแล้ว คุณกับคุณชายสองตาคล้ำกันขนาดนี้ คงไม่ได้นอนกัน ทั้งคืนล่ะสิ?”
เซียวซูพูดถึงเรื่องนี้อย่างขมขื่น เขาไม่ได้นอนทั้งคืน แต่เยโม่เซิน… ทำไมถึงไม่ได้นอนทั้งคืน?
เซียวซูเอนตัวไปข้างหน้าเพื่อดูใต้ตาของ เย่โม่เซิน
“อยากตายเหรอ?”อย่างไรก็ตาม เขาเพิ่งก้มหัวของเขา ไปใกล้ๆดวงตา เย่โม่เซิน สายตาของเขาก็มองกลับมา ทันทีเซียวซูรีบถอยออกมา
“คุณชายเยไม่ได้นอนหลับ…เป็นเพราะกังวลเรื่องผู้
ช่วยเสิ่นเหรอ?”
“เย่โม่เซินขมวดคิ้ว
“คุณชายเย่ คุณรู้ตัวหรือไม่ ว่าคุณทำกับผู้ช่วยเสิ่น…”
“นายจะพูดอะไร?”เสียงของเย่โม่เซินนั้นเยือกเย็นและ หยิ่งกว่าปกติและบรรยากาศที่มืดมนลง
เซียวซูเลียริมฝีปากของเขาแล้วพูดอย่างประหม่าว่า “คุณชายเย่….คุณชอบผู้ช่วยเสิ่นแล้วเหรอ”
ดวงตาของเย่โม่เซินหดลง เขามองกลับไปอย่าง รวดเร็ว ดวงตาลึกเหมือนหมาป่า
เซียวซู่ก้าวถอยหลังก้าวใหญ่ เขาประหม่าจนหน้าผาก ของเขาเหงื่อออกเต็มไปหมด “เย่ คุณชายเย่…ผมแค่ ล้อเล่น!คุณไม่ต้องตอบสนองขนาดนี้หรอก”
เยโม่เซินไม่ได้พูด แต่การแสดงออกบนใบหน้าและ ดวงตาที่ชัดเจนของเขา โดยเฉพาะดูดร้ายเหมือนจะ กินคนทั่วไปเซียวซูก็นึกเสียใจทีหลัง ยากที่จะไม่กลืน น้ำลาย
“คุณชายเย่…ถ้าคุณไม่ได้ชอบผู้ช่วยเสิ่นเหมือนที่พูด แค่ปฏิเสธก็ได้แล้ว ทำไม….ทำไมต้องตอบสนองกลับมาเยอะขนาดนี้ด้วย”
คลิก–
เซียวซู่ได้ยินเสียงข้อต่อ ดูเหมือนว่าเขาจะคาดหวังว่า เย่โม่เซินไม่ได้กำหมัด ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะต้องหัก กระดูกบางส่วนดังนั้นเขาจึงก้าวถอยหลังอย่างเงียบๆ
“แคกๆ…”
แต่ในเวลานี้ คนที่นอนอยู่บนเตียงป่วยไอสองครั้ง ทำให้ปัญหาของสถานการณ์นี้หายไป
เยโม่เซินผู้ที่ดวงตาเยือกเย็น ยังคงเต็มไปด้วยจิต สังหาร หันไปมองทันทีแล้วเลื่อนล้อไปที่ข้างเตียง หลัง จากได้ยินเสิ่นเฉียวไอ “เทน้ำหนึ่งแก้ว”
เซียวซู่ยังตอบสนองด้วยการเทน้ำอุ่นหนึ่งแก้วแล้วส่ง ให้ด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด
เสิ่นเฉียวหลับเป็นเวลานานเมื่อเธอลืมตาเธอก็ยังไม่ชินกับแสงในห้องมากนัก ดวงตาของเธอเปิดออกเล็ก น้อยแล้วเธอก็ปิดอย่างไม่สบาย ใช้เวลานานกว่าจะเปิด ขึ้นมาใหม่ พอลืมตาก็เป็นใบหน้าที่หล่อเหลาที่คุ้นเคย
ตาเสิ่นเฉียวจ้องมองอย่างงุนงง เธอยังอยู่ในสภาวะ ไม่ได้สติ
เย่โม่เซินมองตาเธอแบบนี้แล้วเส้นเลือดดำที่หน้าผากก็ ผุดขึ้นมา คงจะไม่เหมือนกับเมื่อวานนะ?
วินาทีต่อมา เสิ่นเฉียวก็หลับตาสีลง หน้าของเธอ แสดงออกถึงความเจ็บปวดเล็กน้อยและไอเบาๆ
“ลุกขึ้นนั่ง”เย่โม่เซินเอื้อมมือออกไปและค่อยๆพยุงเธอ เซียวซู่ก็ส่งน้ำไปข้างหน้า “ผู้ช่วยเสิ่นดื่มน้ำเพื่อให้คอ และกระเพาะอาหารชุ่มชื้นขึ้นมาก่อนเถอะ”
เสิ่นเฉียวนอนอยู่บนเตียง เธอลุกขึ้นนั่งโดยไม่ฟังสิ่งที่ เยโม่เซินพูดและเธอก็ไม่ได้รับน้ำจากเซียวซู่
“ผู้ช่วยเสิ่น?”
เสิ่นเฉียวนอนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ โดยไม่ ขยับเขยื้อน แต่ดวงตาของเธอจ้องมองมาที่ เยโม่เซิน
ลักษณะท่าทางของเธอที่ทำให้คนเห็นรู้สึกว่าเหมือน
เด็ก
เย่โม่เซิน ไม่สนใจสายตาของ เสิ่นเฉียว และเอื้อมมือ ออกไปเพื่อช่วย เสิ่นเฉียว ลุกขึ้น
เพียะ–
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะสัมผัส เสิ่นเฉียว, เสิ่นเฉียว ตบมือของเขาออกไป
เซียวซู
เย่โม่เซิน
เยโม่เซ็นขมวดคิ้วแล้วมองดูเธอ
เธอมองเข้าไปในดวงตาของตัวเอง ราวกับว่า…
เกลียดเหรอ?
เขามองผิดเหรอ หรือเธอเกลียดเขาจริงๆ โทษเขา เพราะเขาขังเธอไว้ในห้อง?
“ออกไป!”หลังจากมองไปรอบๆ เสิ่นเฉียวก็พูดออกมา เสียงแหบแห้งของเธอพูดออกมาอย่างยากลำบาก
เยโม่เซินขมวดคิ้ว และเสียงของเขาก็เย็นลง “หญิง แต่งงานครั้งที่สอง คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดกับใครอยู่?”
เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่างของเธอและไม่ตอบ
“ลุกขึ้นมา”
เขาสั่ง
เธอไม่ขยับ
เยโม่เซิน ยื่นมือออกไป เสิ่นเฉียว ต้องการที่จะตีเขา แต่เป็นไปได้อย่างไรที่ เย่โม่เซินจะถูกตีสองครั้งด้วยวิธี เดียวกัน? คราวนี้เขาแค่จับข้อมือของเธอ แล้วอ้อมไปข้างหลังของเธอแล้วยกเธอขึ้น
เสิ่นเฉียวผอมเพรียวดังนั้นเธอจึงเบามาก และเมื่อเธอ หิวทั้งวันทั้งคืนเธอจึงไม่มีเรี่ยวแรง
ดังนั้นจึงเยโม่เซินยกขึ้นในครั้งเดียว
“คุณปล่อยฉัน!”เธอต่อสู้ด้วยความโกรธ เข็มที่ติดอยู่ใน มือของเธอก็คดแล้วเลือดก็ไหลออกมา …
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ