บทที่ 73 แท้จริงแล้วเขากำลังหาใคร

บทที่ 73 แท้จริงแล้วเขากำลังหาใคร

สิ่งที่เธอต้องการมากที่สุด?

สิ่งที่เสิ่นเฉียวเคยต้องการมากที่สุด คือใช้ชีวิตตามปกติ กับสามี แล้วก็ให้กำเนิดเด็กน้อยที่น่ารักคู่หนึ่ง มีความสุข แบบนี้จนแก่เฒ่า

แต่สวรรค์ไม่ได้เป็นแบบที่มนุษย์ต้องการ หลินเจียง นอกใจและเมียน้อยก็ตั้งครรภ์

ส่วนเธอก็ถูกบังคับให้แต่งงานกับเย่โม่เซิน

เยโม่เซินเกลียดเธอมาก

มันเป็นความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ สิ่งที่เธอ ต้องการในชีวิต มันเป็นไปไม่ได้

เมื่อคิดอย่างนี้แล้วเสิ่นเฉียวก็ค่อยๆยันตัวขึ้นอย่างช้าๆ
สายตาที่ดิ้นรนเมื่อครู่นี้ ตอนนี้จู่ๆมันก็เปลี่ยนเป็นเหมือน แม่น้ำที่สงบนิ่ง ดูเหมือนว่าจะอ่อนลงกับทุกสิ่ง

“ถ้าคุณต้องการที่จะทำแบบนั้น ก็แล้วแต่คุณเลย” พูด จบ เสิ่นเฉียวไม่ต่อสู้อีกต่อไป โดยเยโม่เซินกอดเอว เล็กๆของเธอเอาไว้

ให้เอาแรงทั้งหมดในร่างกายของเธอให้เขาไป

ธรรมชาติของเหยื่อจะต้องต่อต้าน พลังชีวิตที่แข็งแกร่ง ถึงจะเป็นสิ่งที่น่าสนใจ

จ่าเธอก็ปลดอาวุธยอมแพ้แบบนี้ ทำให้เยโม่เซินที่เมื่อ ครูยกเอาความปรารถนาของเธอมาหยอกล้อ หายไป ทันที เขามีดวงตาเย็นชา และรีบเธอผลักเสี่นเฉียวออก ไป

หลังจากที่เสิ่นเฉียวถูกผลักออกไปเธอก็ยืนนิ่งและมอง เขาอย่างไม่แน่นอน

เมื่อเขาต้องการทำให้เธออับอายขายขี้หน้า แต่ตอนนี้ยอมแพ้แล้วเหรอ?

ไปบริษัท”

เยโม่เซินพูดอย่างเย็นชา

เซียวซูรีบไปที่ด้านข้างแล้วเข็นเย่โม่เซินเข้าไปในรถ ขณะที่เสิ่นเฉียวยังคงยืนอยู่ด้วยงุนงง เซียวซู่ก็เรียกเธอ ว่า “ผู้ช่วยเสิ่นคุณไม่ไปที่บริษัทเหรอ?”

เมื่อได้ยินเสียงเฉินเสิ่นเฉียวก็กลับมามีสติอีกครั้ง แล้ว ตามขึ้นรถไป

หลังจากมาถึงบริษัทเสิ่นเฉียวกลับไปที่ตำแหน่งของ เธอและนั่งลง

เธอลุกขึ้นและชงกาแฟให้กับ เย่โม่เซินทันใดนั้นก็จำได้ ว่า เย่โม่เซินไม่ได้กินอาหารเช้า ตอนนี้ชงกาแฟให้เขา แล้ว เธอก็ไม่รู้จะดีกับกระเพาะของเขาไหม?

หลังจากคิดถึงครู่หนึ่ง เสิ่นเฉียว ก็ชงชาอุ่นๆ ให้กับ เย่ โม่เซิน
หลังจากรินสร็จเสิ่นเฉียว ก็ไปส่งยัง เปโม่เข็น เมื่อเดิน ไปที่ประตูสำนักงาน ทันใดนั้นฝีเท้าก็หยุดลงกะทันหัน เธอเปิดริมฝีปากขั้น

เธอ…กำลังทำอะไร?

การดื่มกาแฟไม่ดีต่อกระเพาะอาหาร แล้วเกี่ยวอะไรกับ เธอ? ท้ายที่สุดมันคือกระเพาะของเขา ทำไมเธอจึงต้อง คิดแทนเขา?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินเสิ่นเฉียวก็ถือถ้วยกาแฟด้วยหัวใจ

ที่ยุ่งเหยิง

แต่คิดอีกที เขาออกมาพร้อมกับเธอ แต่ในที่สุดจะว่าไป แล้วเพราะเธอเขาก็เลยไม่ได้กินอาหารเช้า เธอเปลี่ยน กาแฟเป็นชามันก็เป็นเรื่องปกติ

หลังจากปลอบใจตัวเองเสิ่นเฉียวก็เคาะประตู

“เข้ามา”

เสียงของเยโม่เซ็นทั้งเย็นทั้งไม่มีความรู้สึก
เส้นเดียว เดินเข้ามาวางชาบนโต๊ะของเขา และลังเลอยู่ นานก่อนจะพูดว่า “อันนั้น

ยังไม่ทันที่เธอจะได้อธิบาย ดวงตาลึกที่เยือกเย็นของ เยโม่เซ็นก็มองลงบนถ้วยชา ตาของเขาก็หรืลง “แล้ว กาแฟละ

“คุณยังไม่ได้กินอาหารเช้า การดื่มกาแฟนั้นไม่ดีต่อ กระเพาะอาหารของคุณดังนั้น ก่อนที่ เสิ่นเฉียว จะ อธิบายเสร็จ เยไม่เซน ก็คขึ้นมา “ใครอนุญาตให้คุณคิด แทน?”

เมื่อได้ยินถึง เสิ่นเฉียว สำลักไปถึงริมฝี มีปากของเธอขยับไปมา “ฉัน

เยโม่เซ็นเงยหน้าขึ้นมองลึกลงไปบนใบหน้าของเธอ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ยและเยือกเย็น

เหมือนลมหนาวในเดือนสิบสองและเพิ่มด้วยหิมะ ตกหนักที่ละลายเข้าไปในใจเธอ
เย็นทะลุเข้าไปในหัวใจ

ริมฝีปากของเสิ่นเฉียว ขยับและจู่ๆเธอก็พูดอะไรไม่

ออก

“ออกไป!

มือที่ถือถ้วยค่อยๆสั่นขึ้นมาเชียวเฉียวพยายามที่จะระงับ ความโกรธในใจของเธอแล้วหันออกจากห้องทำงาน

หลังจากออกมาเสิ่นเฉียวเอนกายพิงกำแพงร่างกาย ของเธอสั่นไหวอย่างไม่สามารถควบคุมได้

เธอตั้งใจดี แต่ก็ถูก …ปฏิเสธ

อ่า

เสิ่นเฉียว ลดสายตาของเธอลง เมื่อเธอเป็นคนสอดรู้ สอดเห็นมากเกินไป ต่อไปนี้เธอจะไม่ทำแบบนี้อีก
หลังจากคิดได้ ชุนเฉียวกลับไปที่ตำแหน่งของเธอ หลังจากที่เธอเห็นถ้วยชาบนโต๊ะ ดวงตาของเธอต่อยๆ ครั้มลง

แต่สิ่งที่เชียวเฉียวไม่ทราบก็คือหลังจากที่เธอออกไป เต่ไม่เซ็นมองดูถ้วยชาด้วยสายตาที่ซับซ้อน และตวงตา ของเขาก็ค่อยๆมีดลง

มือที่ถือปากกากระชับอย่างเงียบๆ ริมฝีปากบางๆของ

เขาเม้มแน่นเข้าหากัน

ทำไมผู้หญิงคนนั้น ถึงทำเรื่องแบบนี้

ทำไมหลังจากที่เขาพูดกับเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอกำลัง จะระเบิดด้วยความโกรธแต่กลับทนทุกอย่างเอาไว้

แล้วเขาก็หันกลับไปอย่างหงุดหงิด

เส้นเฉียวแท้จริงแล้วคุณต้องการอยใจ?

ทั้งเช้าเฉินเส้นเฉียวอยู่จมสิกในความคิดของค้าH)
และไม่กระตือรือร้นที่จะทำงานจนเที่ยงเมื่อถึงเวลาทาน อาหารกลางวัน มาถึงโรงอาหารเธอถึงรู้สึกตกใจที่เธอ หิวแล้ว

เมื่อเธอกำลังจะไปดักอาหาร วันนี้โรงอาหารทำหาง หมู เสิ่นเฉียวดมกลิ่นนั้นและก็เหมือนมีพลังมหาศาลสั่น สะเทือนมาจากท้องของเธอ เพิ่งจะตักข้าวได้ครึ่งทาง เธอปิดปากและวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ

“แหวะ…. เสิ่นเฉียวก้มลงไปอาเจียนในห้องน้ำ เธอ อาเจียนจนหน้ามืด จนเธอจะอาเจียนเสร็จแล้ว ทั้ง ร่างกายก็ไร้เรี่ยวแรง ค่อยๆพิงผนังแล้วเดินออกมา

หลังจากล้างมือเธอสงสัยว่าทำไมวันนี้ถึงมีปฏิกิริยา หนักขนาดนี้ หรือเป็นเพราะเธอหิว โดยตั้งแต่เช้าไม่ได้ กินอะไรเลย?

เสิ่นเฉียว ไม่ได้กลับไปที่โรงอาหาร แต่ไปซื้อก๋วยเดี๋ยว มังสวิรัติที่ร้านก๋วยเตี๋ยวชั้นล่าง

เสิ่นเฉียว ได้กินก๋วยเตี๋ยวชามหนึ่งอย่างเอร็ดอร่อย กิน เสร็จแล้วก็อยากกินอีกชาม
เส้นเฉียวรับประทานอาหารแล้วถึงขึ้นไปชั้นบน

หลังจากขึ้นไปชั้นบน เสิ่นเฉียว ชงกาแฟหนึ่งแก้ว สำหรับเมโม่เซ็น ตามปกติ เธอเพิ่งเดินไปที่ประตูเพื่อ พบว่าประตูนั้นเป็นเพียงแค่แง้มไว้ และมีเสียงการ สนทนาของคนสองคนดังมาจากด้านใน

เลยเหรอ นายทำงานยังไงของ

คงคาของเจโม่เซ็นเหมือนมีไฟฟ้าจ้องลงบนร่างของ เชียวชูนราวกับว่าภูเขาถูกกดลงบนไหล่ของเขาทำให้ เชียวซูไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้

“นช คุณชายเช โปรดฟังผมอธิบายเรื่องนี้”

พูดมา

เมื่อสองวันก่อน เราพบบุคคลที่สอดคล้องกันสอง คนในโรงพยาบาล แต่. ผมไม่ค่อยแน่ใจ ตอนแรกผม อยากเชิญ คุณชายเยให้ไปดู แต่ผู้หญิงสองคนนั้นจู่ๆก็ หนีไป ดังนั้น
“วิ่งหนีเหรอ?” เย่โม่เซินหรี่ตาลง มีกลิ่นอันตรายมาออก จากร่างกายเขา นิ้วเรียวยาวเคาะบนโต๊ะ

หลังของเขาเซียวซู่เหงื่อออกอย่างฉับพลัน “ตอนนี้ให้ คนออกตามหาแล้ว เชื่อว่าจะหาคนพบเร็วๆนี้

เยโม่เซินเม้มริมฝีปากของเขา ใบหน้าเย็นชา เขาพูด อย่างรวดเร็ว “ฉันจะไปเอง”

“แต่คุณชายเย่ .ขาของคุณ. ไม่สะดวก!” เซี่ยวซู่

เตือนเขา

เยโม่เซินจ้องมองไปบนโต๊ะอย่างครุ่นคิด

ครู่ต่อมาเขาก็ถามว่า “นายแน่ใจเหรอว่าตัวตนของผู้

หญิงสองคนนั้นตรงกัน?”

“ใช่ครับ แต่ ต้องให้คุณชายเย่ยืนยันด้วยตัวเอง”

เพิ่งจะตอบกลับมา โทรศัพท์มือถือของเซียวซู่ก็ดังขึ้น
เซียวซูเหลือบมองไปที่มันและพบว่ามันเป็นข้อความ จากคนของเขา สีหน้าของเขาพอใจขึ้นมา

“คุณชายเย่พวกเขาบอกว่าผู้หญิงทั้งสองคนหาเจอแล้ว ถูกพากลับมาแล้ว”

เย่โม่เซิน ขมวดคิ้วแน่น “ไป!”

เซียวซู่พยักหน้า แล้วเข็นเย่โม่เซินไปข้างหน้ามาที่ ประตู เสิ่นเฉียวตกใจ รีบวิ่งกลับไปที่ที่นั่งของเธอ แล้ว ซ่อนกาแฟที่ชงไว้ด้านหลังตู้ จะให้ เยโม่เซินเห็นไม่ได้

ไม่อย่างนั้นเขาจะคิดว่าเธอตั้งใจแอบฟัง

ถึงแม้ว่าเธอจะได้ยินโดยไม่ได้ตั้งใจ

ปัง!

ประตูของสำนักงานเปิดออกอย่างรวดเร็ว เสิ่นเฉียว เห็น เย่โม่เซินและเซียวซูรีบออกไป เธอก็นึกถึงการ สนทนาของพวกเขาเมื่อครู่ขึ้นมาได้
เมื่อรวมกับครั้งที่แล้ว พวกเขาดูเหมือนจะกำลังหาใคร

บางคน.

เมื่อมองไปที่การแสดงออกและน้ำเสียงเย่โม่เซิน ดู เหมือนว่าเขาจะเข้มงวดกับคนคนนี้เป็นพิเศษ

เสิ่นเฉียวสงสัยว่าคนอย่างเขา จะมีอะไรที่ทำให้เขา กังวล จู่ๆก็เธอก็อยากรู้ว่าใคร

ไม่อย่างนั้น เธอตามขึ้นไปดูดีไหม?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ