บทที่ 58 ครรภ์ได้รับการกระทบกระเทือน

บทที่ 58 ครรภ์ได้รับการกระทบกระเทือน

เมื่อเห็นแก้มสีขาวของ เสิ่นเฉียวกำลังจะชนไปที่ ด้านหน้า เซียวซู ก็คิดจะลุกขึ้น แต่มีคนเร็วกว่า

เยโม่เซินเหยียดแขนออกและกอดไหล่บาง ๆ ของเธอ แล้วใช้แรงดึงร่างของเธอเข้ามาตัวเอง

ร่างเล็กกะทัดรัดก้มลงมาในอ้อมแขนของเขา เซียวซู่เห็นฉากนี้ต่อหน้า เมื่อปากจะพูดก็อันธ ทานหายไปโดยทันที

“ไปโรงพยาบาล”

ชายที่นั่งด้านหลังออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“รับทราบ”

เสิ่นเฉียวไม่ได้หมดสติ เพียงแค่แข็งแกร่งมา นาน สติสัมปชัญญะของเธอนั้นเริ่มเลือนราง เธอ

คิดว่าตัวเองจะล้มไปชน ใครจะรู้ได้ว่า จะมีมือ ใหญ่คู่หนึ่ง มาคว้าตัวเธอเอาไว้ จากนั้นก็พา เข้าไปในอ้อมแขนที่มีน้ำใจโอบอ้อมอารี แต่เยือก เย็น

เมื่อ เสิ่นเฉียวเงยหน้าขึ้น ก็เห็นคางที่มั่นคงของ เย่โม่เซินและลำคอที่สวยงามและชัดเจน ลม หายใจของเขาเยือกเย็น แต่มันให้ความรู้สึกสงบ มาก

อีกแล้ว

ช่วยเธออีกแล้ว เขาจะไม่พูดอะไรที่จะทำร้าย เธอหลังจากช่วยเธอเหรอ?

เมื่อคิดอย่างนี้ เสิ่นเฉียวก็ยื่นมือไปผลักเย่โม่เซิ นออก “คุณไม่ต้องยุ่ง”

เธอมีพละกำลังไม่มาก อีกทั้งร่างกายไม่ค่อย สบาย ทำให้ไม่มีแรง จึงผลักเย่โม่เซินออกไปไม่

พัน

“เกิดอะไรขึ้น ? ” ถึงแม้เรื่องนี้จะไม่อยู่ในสายตา ของเย่โม่เซิน แต่การเคลื่อนไหวและน้ำเสียงของ เธอ ทำให้เขาไม่มีความสุข

“ฉันไม่ต้องการให้คุณมายุ่ง” ก่อนหน้านี้เธอเจ็บ ปวดเป็นอย่างมาก จนถูกประคองขึ้นมาบนรถยัง คงรู้สึกสับสนเล็กน้อย ตอนนี้อยู่ในอ้อมแขนของ เย่โม่เซินลมหายใจเยือกเย็นในตัวเขา ทำให้สติ ของเธอชัดเจน

โทรศัพท์ดังขึ้นมาอีกครั้ง เสิ่นเฉียวคิดว่าหานเส่ โยวอาจจะไปถึงแล้ว จึงเอ่ยปากพูด “ฉันจะลงรถ”

ได้ยินเช่นนี้ คิ้วที่สวยงามของเย่โม่เซินก็ขมวด ขึ้นมาทันที สายตาที่เย็นชาก็จ้องไปที่เธอ

“คุณพูดอะไร?”

สายตาของเขามีความดุร้ายเล็กน้อย ราวกับมีดที่ วางลงไปบนใบหน้าของเสิ่นเฉียว เสิ่นเฉียวตะลึง งั้น แต่ยังคงกัดริมฝีปากล่างอย่างดื้อรั้น
“จากที่คุณชายเย่เป็นคนพูด ฉันไม่เท่ากับว่าเป็น คนนอกเหรอ? ในเมื่อฉันเป็นคนนนอก ถ้าอย่าง นั้นก็ขอให้คุณชายเย่กรุณาให้ฉันลงจากรถด้วย เรื่องของฉันไม่เกี่ยวข้องกับคุณ”

เซียวซูและคนขับรถที่นั่งอยู่ข้างหน้า ”

คุณนายน้อยสองอย่างนี้จะดีเหรอ? คาดไม่ถึงว่า จะกล้าพูดอย่างนี้กับคุณชายเย่ช่างมีความกล้า หาญจริง ๆ

อุณหภูมิภายในรถลดลงอย่างกะทันหัน

“คุณลองพูดประโยคเมื่อสักครู่อีกครั้งดู”

เสิ่นเฉียว กัดริมฝีปากล่าง รู้สึกถึงการบีบบังคับ กำลังล้อมรอบตัวเธอ เธอไม่มีทางหนีรอดไปได้

พูดอีกครั้งเหรอ? เฉินเฉียวลืมตาขึ้น เมื่อสังเกต ว่าดวงตาของเย่โม่เซินนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ ดูเหมือนว่าเธอจะต้องพูดอีกหนึ่งประโยค เขาจะ

ยื่นมือออกมาและบีบคอเธอโดยไม่ลังเลจนทำให้

เธอตาย

เมื่อคิดแล้ว ในที่สุดเสิ่นเฉียวก็ไม่พูดประโยคที่ เพิ่งพูดออกมา แค่ถามกลับว่า “จะพูดอักกี่ครั้ง แล้วมันไม่เหมือนกันเหรอ? ฉันไม่ใช่เครื่องอ่าน เสียงซ้ำนะ ถึงอย่างไร ฉันก็จะลงจากรถ

เยโม่เซินไม่เคลื่อนไหว

“ฉันจะลงจากรถ” เสิ่นเฉียว ยืนยันด้วยเสียงที่ หนักแน่นอีกครั้ง

วินาทีต่อมา นิ้วของเย่โม่เซินบีบคางของเธอแรง

จนกระดูกแทบแหลก

ไม่ว่าคุณจะเชื่อฉันหรือไม่ฉันก็จะส่งคุณลงรถ เมื่อถึงเวลา คุณกับลูกอย่าคิดว่าจะมีชีวิตรอด

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเสิ่นเฉียวก็ขาวซีดจน ดูไม่ได้ ริมฝีปากของเธอสั่นเทา “เย่โม่เซิน คุณ