ตอนที่ 50 เมาเหล้า(2)

บทที่ 50 ร่ำเมรัย(2)

มือของชายคนนั้นเพิ่งถูกปัดออก แต่ตอนที่กำลัง จะเอาไปโอบอีกครั้ง ก็ถูกใครบางคนดึงปกเสื้อแล้ว ผลักกระเด็นถอยหลังไป

เกิดอะไรขึ้น ? ขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ชายคน นั้นก็รู้สึกได้ว่าบรรยากาศรอบ ๆ ตัวเริ่มเย็นลง ราวกับ ว่ามีสายตาอันแหลมคมมองมาที่เขาอยู่ เป็นสายตา ของชายที่นั่งอยู่บนรถวีลแชร์นั้น

แสงไฟหลากสีภายในร้านเหล้านั้น ทุกคนในที่นี้ กลายเป็นสีเดียวกัน แต่ไม่ใช่กับเขา

เขาเพียงแค่นั่งอยู่ที่ตรงนั้น แต่สายตาที่ส่งมากลับ ไม่เผยให้เห็นเสน่ห์ฐานะในตัวเขา ดวงตาที่เย็นยะ เยือกและบรรยากาศที่รุนแรงกลายเป็นอีกโลกหนึ่ง โลกที่คนภายนอกไม่อาจรุกล้ำเข้ามาได้
“แกคิดจะทำอะไรกับเธอ ? “เซียวซู่กำปกเสื้อของ ชายคนนั้นแล้วถาม

“ขอโทษครับ ! “ชายคนนี้ได้สติก็รีบขอโทษขอโพย แม้ว่าอีกฝ่ายจะนั่งอยู่บนวีลแชร์ แต่บรรยากาศรอบ ตัวเขานั้นไม่ใช่คนธรรมดา และด้านหลังตอนที่ชาย คนนี้กำปกเสื้อของเขาเอาไว้ อยู่ๆเขาก็ไม่มีเรี่ยวแรง ที่จะตอบโต้เลย นี่หมายความว่าอะไร ?

ใช้ชีวิตอยู่มาได้นานขนาดนี้ เขาไม่ใช่คนที่ไม่ฉลาด

“ผมไม่รู้ว่าเธอมีคู่ ขอโทษด้วย ปล่อยไปเถอะนะ”

เย่โม่เซินไม่พูดอะไร เม้มฝีปากแน่น สายตาที่ดุร้าย

นั้นจ้องไปที่มือของเขา

“มือข้างไหนที่แตะเธอ ?”
ชายคนนั้นยืนนิ่งกับที่ หน้าผากของเขามีเหงื่อไหล ออกมา สายตาของเย่โม่เซินเหมือนกับภูเขาขนาด ยักษ์ที่ไร้รูปร่างที่กดลงไปบนหัวไหล่ของเขา ทำให้ เขาโน้มตัวกัมหัวลงไปอย่างไม่รู้ตัว และค่อยๆยกมือ ขวาขึ้นมา

จัดการมันซะ”

คำพูดที่เรียบเฉยดังขึ้นท่ามกลางเสียงดนตรี ราวกับระเบิดที่ตกลงบนพื้น

สีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไปทันที เหงือกและฟัน สั่น : “ผมผมผมผมไม่ได้ตั้งใจจะแตะต้องตัวเธอจริง ๆครับ ผมไม่รู้….คุณครับ ได้โปรดปล่อยฉันเถอะ!”

ยังพูดไม่ทันขาดคำ ก็มีผู้ชายที่ใส่ชุดสูทพร้อม แว่นตาดำเดินมาคว้าตัวเขาไว้

ชายคนนั้นเคยเห็นฉากแบบนี้มาก่อน กลัวจะแขน ขาแทบจะไม่มีแรงลงไปกับพื้น
แต่ทว่าในตอนนั้นเอง เรื่องราวที่เกิดขึ้นกลับเปลี่ยน

ไปเล็กน้อย

เสิ่นเฉียวที่นั่งนิ่งอยู่ตรงบาร์ไม่ขยับเขยื้อนเมื่อครูนี้ ตอนนี้อยู่ ๆ ก็ลุกขึ้นมา รูปร่างที่ผอมเล็กของเธอเดิน ไปทางเย่โม่เซินอย่างโซซัดโซเซ

“คุณ ! ”

เธอเดินไปหยุดตรงหน้าเย่โม่เซิน แล้วเอานิ้วชี้ชี้ไป

ที่เขา

เย่โม่เซินยังคงทำหน้านิ่ง มองไปที่เธอด้วยสีหน้า

เรียบเฉย

แก้มที่ขาวผ่องกลายเป็นสีแดง ดวงตาที่เย็นชาคู่ นั้นมาพร้อมความมึนเมา ริมฝีปากที่แดงอวบอิ่มนั้น ยังคงมีคราบเหล้า เส้นผมที่นุ่มสลวยปล่อยลงมา ประบ่าทั้งสอง จนแทบจะปกปิดใบหน้าของเธอไป เกินกว่าครึ่ง ฉากนี้ราวกับว่าเธอแต่งหน้าแทนหน้า สดของเธอ แต่การแต่งหน้าจะต้องดูธรรมชาติและ สบายๆกว่าครั้งที่แล้ว
เจโม่เป็นเหมือนจะสติหลุดไปเล็กน้อย จนเกือบจะ ลูกสายตาที่สวยงามคู่นั้นของเธออูดเข้าไป

“คุณมีสิทธิ์อะไร …มายุ่งเรื่องของฉัน “เล่นเสียว พูดออกมาอย่างอารมณ์เสียแล้วไปที่เขาเยโม่เซิน

แต่เธอที่ดื่มเหล้ามานั้น ร่างกายจึงอ่อนปวกเปียกไร้ เรี่ยวแรง พูดไปอากาศก็ไม่พอ ตรงข้ามกลับใช้เสน่ห์ ของผู้หญิงแทน

ลูกน้องทั้งหลายที่อยู่ข้างๆพอเห็นภาพนี้ต่างก็ ตกใจจนอ้าปากค้าง

ผู้หญิงคนนี้กล้าเอานิ้วชี้ไปที่จมูกของเขาต่อหน้า เขาเยโม่เซ็นอย่างคาดไม่ถึง แถมยังถามอีกว่าเขามี สิทธิ์อะไรไปยุ่งเรื่องของเธอ ?

“พูดสิ! ฉันถามคุณอยู่นะ ! “เสิ่นเฉียวเห็นเขานั่งนิ่ง ไม่ไหวดึง ก็เดินเข้าไปอีกก้าว แล้วเอาเท้าเหยียบไป ที่ตัวของเยโม่เซ็นอย่างโซเช
“คุณชายเย่ ! “เซียวซู่ตาโต ร้องออกมาอย่าง

ร้อนรุนใจ

เยโม่เซินมองดูผู้หญิงที่ตนตกหลุมรัก แค่เขาขยับ มือ ก็สามารถหลบได้

ถ้าหลบเธอก็จะล้มลงไปบนพื้นที่ทั้งแข็งและเย็น แต่ถ้าไม่หลบเธอก็จะล้มเข้ามาในอ้อมแขนของเขา แต่ต่อหน้าลูกน้องมากมายขนาดนี้..

ปีง !

ลูกน้องคนอื่น ๆเบิกตาโพลง มองไปยังภาพตรง หน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

พวกเขาไม่ได้ตาฝาดไปใช่มั้ย ? อยู่ ๆเย่โม่เซิ

นก็….

เย่โม่เซินลงมือแล้ว แต่เขาลงมือเพื่อพะยุงเธอ

เอาไว้ ตอนที่ก่อนเสิ่นเฉียวจะล้มลงมาก็ยืนในทาง ผิด หัวของเธอเกือบจะไปชนเข้ากับที่วางแขนบนรถวีลแชร์ของเขา

มองจนดวงตาแทบจะกะเทาะออกมา มือของเย่โม่ เซินขยับเล็กน้อย จับไปที่แขนอีกข้างของเธอ แล้ว เอาเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของตัวเองอย่างแม่นยำ

เซียวซูถอนหายใจโล่งอกออกมา โชคดีที่หัวไม่ชน

เหล่มองท่าทางของลูกน้องที่ยืนอ้าปากตาค้าง เซียวซูเบะปากอยู่ในใจ แม้แต่ภาพที่คุณชายเยจะ แสดงนั้นเขาก็รู้หมดแล้ว ฉะนั้นจุดนี้.ไม่อาจทำให้ เขาตกตะลึงได้แม้แต่น้อย

ใบหน้าที่นุ่มนิ่มของเสิ่นเฉียวกระทบเข้ากับหน้าอก อันแข็งแกร่งของเย่โม่เซิน หลังจากที่ถูกเย่โม่เซิน ดึงเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนแล้ว เธอนิ่งไป ผ่านไปสัก พักถึงทำเสียงอวดครวญมา : “เจ็บจัง…”

ได้ยินแบบนั้น เยโม่เชินก็คิ้วกระตุกขึ้น
ผู้หญิงบ้าน่ เธอชนเข้ามาแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เขาพยุง เธอเอาไว้ ตอนนี้เธอคงได้รอยแผลเป็นบนหน้าไป แล้ว เธอไม่ขอบคุณเขาก็ไม่เป็นไร แต่อยู่ ๆมาร้องว่า เจ็บ ?

“ทำไมนายถึงตัวแข็งขนาดนี้ล่ะ ? ” พูดไม่ทัน ขาดคำ เสิ่นเฉียวก็บ่นอิด ๆ ออดๆ ออกมา จากนั้นก็ กำหมัดแล้วทุบไปที่หน้าอดของเขา “คนโง่คนโง่ ทำ ฉันล้มเจ็บ !

เยโม่เซิน: –

ลูกน้อง :

เซียวซูอดไม่ได้อยากจะไปประคองหน้าผากเธอ เสิ่นเฉียวเธอดื่มจนเมาแล้วใช่มั้ย ?

ปกติแล้ว เธอจะเอาความกล้าจากไหนมาทำแบบนี้ กับเย่โม่เซิน?

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เสิ่นเฉียวที่ดื่มเหล้าจนเมาแตกต่างจากคนก่อนหน้านี้ราวกับเป็นคนละคนอย่าง

คาดไม่ถึง

แต่เซียวซู่กลับรู้สึกว่า เสิ่นเฉียวที่เป็นแบบนี้ ค่อน

ข้าง….น่ารัก ?

“คำถามที่ฉันถามคุณไปเมื่อ กี้ คุณยังไม่ได้ตอบ ฉันเลยนะ ! “เสิ่นเฉียวยังคงทุบอดของเขา ถาม ไปพลางทุบไปพลาง แม้ว่าจะไม่ได้ออกแรงอะไร สำหรับเย่โม่เซินแล้วมันไม่เจ็บไม่คัน แต่มันขายข้ หน้า

เย่โม่เซินจับมือขาวเล็กของเธอเอาไว้ แล้วพูดออก มาอย่างเย็นชาว่า : “เธอ ทางที่ดีควรเธอควรพอได้ แล้ว !”

“คุณมีสิทธิ์อะไรมายุ่งเรื่องของฉัน ? “ดูเหมือนว่า เสิ่นเฉียวจะไม่เข้าใจที่เขาพูด เธอเงยหน้าขึ้นแล้ว ย้อนถามเขาเสียงดังในทันที ในขณะนั้น เธอยื่นหน้า ไปหาเขา ใบหน้าห่างจากเย่โม่เซินใกล้มาก
ลมหายใจไหลเวียนอยู่รอบๆ

ลมหายใจที่หอมหวานของเธอผสมกับกลิ่น แอลกอฮอล์ เป็นเหมือนยากระตุ้นบางชนิด

เยโม่เซินสูดลมหายใจ มองดูใบหน้าที่ใกล้ซะจน ห่างกันเพียงปลายนิ้ว

ปกติแล้วเธอไม่แต่งหน้า ผิวพรรณของเธอดีมาก ขาวราวกับคริสตัล เพียงเป่าเบาๆก็ถูกทำลายได้ โดย เฉพาะ….ริมฝีปากที่แดงและเย้ายวนนั้น เป็นหนึ่ง เดียวกัน ราวกับกำลังดึงดูดให้เขาไปกระทำอะไรบาง อย่าง

เย่โม่เซินนัยน์ตาแน่นิ่งไปสักพัก เขากดเสียงต่ำลง มือใหญ่ๆของเขาวางลงบนเอวของเสิ้นเฉียว แล้วพูด เบาๆ : “เธอลองเข้าใกล้ฉันอีกสิ ?”

เยโม่เซินคิดว่าการขู่จะใช้กับเธอได้ผล แต่ทว่าเขา ไม่เข้าใจคนที่เมาเหล้าเลยว่าจริงๆแล้วมีสภาพเป็น ยังไง
เหล้าทำให้กล้า ยิ่งคุณกระตุ้นเธอก็ยิ่งทำให้เธอคึก เข้าไปอีก

เช่นนี้เสิ่นเฉียว ที่ถูกเย่โม่เซินพูดใส่แบบนั้น เหมือน ถูกถูกกระตุ้นมากกว่าเดิม ด้วยเหตุนี้เธอจึงขยับตัว เข้าไปใกล้กว่าเดิมเล็กน้อย ตอนนี้ทั้งคู่แทบจะไม่มี ช่องว่างระหว่างกัน

“เข้ามาใกล้แล้ว”

หลังจากเข้ามาใกล้ เสิ่นเฉียวพูดออกมาอย่างน่ารัก น่าเอ็นดู

เสียงที่นุ่มนวล ราวกับสายไหมที่เพิ่งม้วนออกมา จากเครื่อง มันหวานจนเข้าไปลึกถึงในจิตใจของเย่ โม่เซิน

เยโม่เซินสูดหายใจเข้าแน่น กัดฟันและจ้องมองที่

เธอ

“อย่าล้อเล่นกับไฟ ! ”
อัยบ้าน ไม่คิดเลยว่าเมาเหล้าแล้วอยู่ๆจะกลายเป็น คนละคนแบบนี้ แทบจะทำให้เขาเป็นบ้าอยู่แล้ว !

ไฟ 2 ไหนล่ะไฟ ? “เสิ่นเฉียวหัวเราะเหอะเหอะ ทันใดนั้นก็เอามือจับไปที่คางของเย่โม่เซิน แล้ว หัวเราะออกมาเบาๆว่า : “คุณยังไม่ได้ตอบคำถาม ของฉันเลยนะเยโม่เซิน ไม่ใช่ว่าคุณเกลียดฉันหรอก เหรอ ? แล้วทำไม ต้องมายุ่งเรื่องของฉันซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ?”