บทที่143 มีชู้ในระหว่างช่วงสมรส

บทที่143 มีชู้ในระหว่างช่วงสมรส

“ปล่อยฉัน! หลินเจียงคุณถามคำถามพวกนี้กับฉันไม่รู้สึกว่า มันตลกไปหน่อยเหรอ? ตั้งแต่วันที่แต่งงานกับฉันคุณก็อยู่กับ ของคุณมาตลอด แถมยังมีลูกด้วยกันอีก ตอนเราหย่ากันเธอ ก็เกือบจะคลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้คุณยังมีหน้าจะมา ถามฉันอีกเหรอ? ดูให้ดีก่อน!”

เสิ่นเฉียวหยิบลิสต์ขึ้นมาและยิ้มเยาะ “ฉันท้องแล้ว แถมเป็น

ในช่วงที่แต่งงานด้วย

หลินเจียงเบิกตาโพลง มองเธออย่างไม่น่าเชื่อ

ราวกับว่าคิดไม่ถึงว่าเสิ่นเฉียวจะพูดคำพูดพวกนี้ออกมา!

“ทําไม?” เงินเฉียวถามถาง แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา “หลินเจียงเธอคิดว่าเธอระเบิดได้ แล้วฉันจะสมไฟบ้างไม่ได้

ไง?”

“เธอ!” หลินเจียงยื่นมือชี้หน้าเธอ

เสิ่นเฉียวปัดมือของเขา: “คุณช่วยระวังตัวด้วย เรื่องแบบนี้ไม่ได้มีแค่คุณคนเดียวที่ทำได้ ต่อไปก็อย่ามายุ่งกับฉันอีก”

เสิ่นเฉียวพูดเสร็จ ก็หันหลังแล้วเดินไป

ครั้งนี้ หลินเจียงไม่ได้ตามเธอไปแล้ว

เขาคงกำลังตกตะลึงอยู่ ดังนั้นจึงยืนอึ้งอยู่ที่เดิมอยู่นานจึง รู้สึกตัวอีกครั้ง

“แม่ง แอบมีชู้ลับหลังแล้วยังจะกล้าพูด เสิ่นเฉียว มึงคอยดูกู

เถอะ!”

เสิ่นเฉียวมาถึงบริษัท เธอมาสายเพราะไปหาหมอ เธอสีหน้า ไม่ดีเลยตอนที่เข้ามาในบริษัท เมื่อขึ้นมาข้างบนแล้วเธอหยิบ

น้ำเพื่อกินยาก่อน

เมื่อคิดดูแล้ว เสิ่นเฉียวจึงได้เดินไปเคาะประตูห้องทำงานเย่

โม่เซิน

“เข้ามา”

น้ำเสียงนั้นเย็นชาไม่มีความอบอุ่นใด ๆ
เสิ่นเฉียวผลักประตูเข้าไป เธอก้าวเข้าไปอย่างลังเลไปที่หน้า เย่โม่เซิน และอยากที่จะเอ่ยปากขอลาพักกับเขา

เย่โม่เซินก็พูดขึ้นพอดี: “มาพอดีเลย เอาเอกสารพวกนี้ไป จัดการข้างนอกด้วย”

เซียวซู่ได้ยินแล้วตาเบิกโพลง

เสิ่นเฉียว: “…….

เธอยังคิดอยากจะขอลา

“คือว่า…ฉัน…”

“มีปัญหาอะไรไหม?” เย่โม่เซ็นเลิกคิ้วข้างหนึ่ง ร่างกายเขา แผ่รังสีความเป็นศัตรูออกมาชัดเจน ดวงตาคู่นั้นยังคงเหมือน เมื่อเช้า

“ไม่ ไม่มีปัญหาค่ะ” เสิ่นเฉียวเม้มปาก ยื่นมือออกไปรับ

เอกสาร

มีเอกสารจํานวนมาก เสิ่นเฉียวคนเดียวถือต้องใช้แรงเยอะที เดียว เซียวซู่เห็นแล้วเหมือนกับจะทนไม่ไหว อยากจะเข้าไปช่วย แต่เป็นเช่นกลับแอบส่งสายตาเย็นชาใส่เขา ทำให้เรียวๆต้องยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

เส้นเดียวแบกเอกสารออกไปคนเดียวจนขาสั้น เธอต้องเข้า มาแขกถึงสามรอบถึงจะหมด

ว่าเธอจะขนเอกสารจนหมด ก็เล่นเอาเธอหอบแฮก

เธอมองเอกสารที่ต้องเป็นภูเขาบนโต๊ะทำงานของตัวเอง ทำให้เธอหมดอารมณ์ไปเลย

แม่ไม่เป็น เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการทรมานเธอ

ในห้องทำงานนั้น หลังจากที่เซียวเห็นเส้นเฉียวขนเอกสาร ออกไปแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “คุณชายเย่นี่มันเรื่องอะไร กัน เอกสารพวกนั้นเห็นอยู่ชัด ๆ ว่า…

หมาก” เปเป็นชัดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา, ออกไป

แต่ คุณชายเย้…
“ผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ

เซียวซูรีบออกมาจากห้องทำงานอย่างรวดเร็วและปิดประตู จากนั้นเขาจึงแวะมาดูที่โต๊ะของเสิ่นเฉียว พบว่าเธอมีสีหน้าไม่ ค่อยดี จึงเข้าไปถามไถ่

“ผู้ช่วยเงิน สีหน้าคุณดูไม่ดีเลย ไม่สบายรึเปล่า?”

เมื่อได้ยินเสียงเซียวซู่ เสิ่นเฉียวเงยหน้าไปมองเขาและ พยายามฉีกยิ้ม “ฉันไม่เป็นไรค่ะ วางใจเถอะ ฉันจะรีบจัดการ เอกสารให้เสร็จค่ะ

เซียวซูเลียริมฝีปากแล้วอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “อันที่จริง เอกสารพวกนั้นคุณไม่ต้องจัดการมันจริงจังมากก็ได้นะครับ พวกมัน…”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะตั้งใจจัดการ

เธอจะไม่ตั้งใจทำมันได้ยังไง? หากแม้ว่าเธอไม่ตั้งใจทำงาน แม้เพียงสักนิดเดียว เกรงว่าเย่ไม่เป็นคงจะจ้องจับผิดและมีคำ สั่งใหม่มาให้เธอแน่

เธอตั้งใจทำงานตรงหน้าก็ดีอยู่แล้ว และเธอก็ไม่จำเป็นต้อง ไปเดาถึงเหตุผลที่อยู่เบื้องหลัง
เซียวซู่เห็นเธอยืนยันอย่างนั้น จึงไม่พูดอะไรอีก เพียง เตือนว่าใกล้ถึงเวลาทานข้าวแล้ว ให้เธออาศัยช่วงพักทาน อาหารเพื่อพักผ่อน เงินเฉียวกล่าวขอบคุณเขา เมื่อถึงเวลา อาหารแล้วจึงไปโรงอาหาร

เมื่อถึงโรงอาหาร เสี่ยวเหยียน ก็เดินเข้ามาอย่าง กระตือรือร้น

“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นอะ? ทำไมเธอถึงไปอยู่กับรองประธานเป ของเราได้? คุณชายเย่ไม่โปรดแล้วเหรอ? ถึงได้มาทางนี้ได้

ถึงแม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะไม่น่าฟัง แต่เส้นเฉียวมองดูแววตา ใสซื่อของเธอ ก็รู้ว่าเธอไม่มีเจตนาร้ายอะไร ทำได้เพียงชุด อย่างจนใจ: “เธออย่าคิดอย่างนั้นได้ไหม

“ฉันก็ไม่อยากจะคิดแบบนั้น แต่เมื่อวานตอนรองประธานแต่ เดินมาตรงหน้าเธอ เธอยังไล่ให้ฉันไปเลย แบบนี้มันทำให้คน อื่นเข้าใจผิดง่าย ๆ เลยนะเข้าใจไหม? ฉันไม่รู้ว่าเมื่อเข้าทุกคน เขาจะเม้าท์มอยเรื่องนี้ว่ายังไงบ้าง พวกผู้หญิงพวกนั้นคงพูด แรงกว่าฉันมากแหละ

ได้ฟังอย่างนั้น เสิ่นเฉียวก็นิ่งไป แล้วถามขึ้นโดยอัตโนมัติ “เม้าท์ว่าอะไร?”
“ก็เม้าท์ว่าเธอเก่งเรื่องบนเตียง เตียงของสองพี่น้องเธอก็ขึ้น มาหมดแล้ว แล้วพวกนั้นก็พูดว่า ขึ้นเตียงเย่หลิ่นหานยังพอว่า เข็นเตียงคนพิการด้วย ประมาณนั้น

เดิมทีสีหน้าของเส้นเฉียวก็ไม่สู้ดีอยู่แล้ว ได้ยินคำพูดพวกนี้ ยิ่งทําให้เธอมีสีหน้าที่แย่กว่าเดิม

เสี่ยวเหยียน ไม่ได้สังเกต ยังคงเล่าให้เธอฟังต่อ

“พวกผู้หญิงพวกนั้นยังพูดนะว่า ตอนนี้เธอวนเวียนอยู่กับพี่ น้องคู่นี้เท่านั้น ก็เพียงเพราะต้องการตำแหน่งแม้แต่หน้าตาก็ ไม่สนแล้ว แล้วยังบอกว่าสักวันเธอก็ต้องตกลงมาจากสวรรค์ ชั้นฟ้า ถึงวันนั้นพวกนั้นจะเหยียบเธอให้จมดิน

เงินเฉียว: ..….

“ยังมีอีกนะ ๆ ยังมีที่น่าเกลียดกว่านี้อีก เธอ…

“ไม่ต้องพูดแล้ว” เสิ่นเฉียวพูดขัดเธอ เธอพอจะเดาได้ว่าต่อ จากนั้นคืออะไร อันที่จริงแล้วมันไม่มีอะไรมากไปกว่าการดูถูก เธอ

พูดมากกว่าก็คงไม่พ้นเรื่องแบบเดิม
เสี่ยวเหยียนที่ถูกเธอขัดจังหวะ ตอนนี้เธอเพิ่งจะเห็นว่า สีหน้าของเธอไม่ปกติ “เป็นอะไรไป สีหน้าเธอไม่ดีเลย เธอ โกรธฉันเหรอ? แต่ฉันบอกเธอก่อนแล้วนะ ว่าฉันไม่ได้เป็นคน พูดเรื่องพวกนี้ แต่เป็นพวกผู้หญิงพวกนั้น เธอถามฉันว่าพวก นั้นพูดอะไรบ้าง ฉันก็เล่าให้เธอฟังแค่นั้น

เสิ่นเฉียวรู้ดีว่าเธอแค่เล่าให้ฟังเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่ได้พูด

อะไร

“ฉันไม่ได้มีเจตนาจะโทษเธอหรอกนะ เพียงแต่ว่าเธอไม่ต้อง พูดต่อฉันก็รู้ว่าพวกนั้นจะพูดว่าอะไรแล้วน่ะสิ”

“จริงเหรอ? ถ้างั้นพวกนั้นก็ไม่ได้พูดจริงใช่ไหม?” เสี่ยวเห ยียม มองมาที่เธอและถาม

เสิ่นเฉียว: “…”

เสี่ยวเหยียนเท้าคาง: “อันที่จริงฉันดูคนแบบเธอ เงอะงะ ดูไม่ เหมือนปีศาจจิ้งจอกจะไปหลอกล่อผู้ชายที่ไหนได้หรอก ยิ่ง กว่านั้นนะ เธอสวยสู้ฉันไม่ได้หรอก รองประธานเย่ก็ต้องมอง

ฉันมากกว่าเธออยู่แล้ว ว่าไหม?”

เสิ่นเฉียว: “…”
“เธออย่าคิดว่าฉันพูดจาไม่มีเหตุผลนะ ฉันดูข้อมูลของเธอ มาแล้วจ้ะ ฉันเด็กกว่าเธอ สดใสร่าเริงกว่าเธอ เพราะอย่างนั้น ฉันคิดว่าฉันก็ต้องเสน่ห์แรงกว่าเธอ ดังนั้น…ฉันจะยังไม่เชื่อว่า เธอเป็นคนอย่างนั้นหรอก!” พูดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียน ก็โชว์ ฟันขาวและเขียวน่ารักสองข้างที่เธอน่ารักมากเป็นพิเศษ

ทันใดนั้นเสิ่นเฉียวก็รู้สึกว่าเสี่ยวเหยียนพูดถูก เธอมีชีวิตชีวา มาก หน้าตาก็สวยน่ารัก ผู้หญิงแบบนี้มีเสน่ห์แน่นอนอยู่แล้ว

แต่เธอ ไม่ร่าเริงซังกะตาย ไม่มีชีวิตชีวาสักนิด มีเรื่องอะไรก็ ขี้ขลาดและกล้ากลืนทนไป

ใครจะมาชอบคนอย่างเธอได้?

คิดถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวก็ท้อแท้เล็กน้อย

“เธอก็อย่าเสียใจไปเลยนะ ถึงเธอจะสวยไม่เท่านั้น แต่ ท่ามกลางกลุ่มผู้หญิงเธอก็ถืว่าสวยเลิศแล้วล่ะ แค่ให้ฉันแต่ง หน้าให้เธอเพิ่มอีกนิด รับรองว่าหนุ่ม ๆ ติดเธอตรีมแน่นอนจะ

แต่ว่า ห้ามมาแย่งกับฉันนะ!”