บทที่153 ถูกรังแก

เสี่ยวเหยียนจ้องมองเธอไปสักพัก จากนั้นจึงพูดอย่าง ตะกุกตะกัก

“งั้นถ้าคุณโดนลดตาแหน่งไปแล้ว จากนี้คุณจะทํายังไงดีล่ะ?”

ทํายังไงดี? เสิ่นเฉียวจะทํายังไงได้?

“ฉันยังมีตัวเลือกอีกหรอ?” เธอยิ้มอย่างขมขื่น

เสี่ยวเหยียนพยักหน้า “มีแน่นอน”

เงินเฉียวยักคิ้วขึ้น

เสี่ยวเหยียนพูด “คุณสามารถเลือกงานทำความสะอาด หรือไป เป็นพนักงานทั่วไปไง ฉันรู้สึกว่า….คุณชายเย่ก็ถือว่าโอเคเลย อย่างน้อยยังให้ตัวเลือกกับคุณ”

เสิ่นเฉียว : “..

เธอรู้สึกว่าเสี่ยวเหยียนสามารถถูกประเมินว่าเป็นเพื่อนรักที่ เลวที่สุดก็ว่าได้

“ฉันพูดอย่างจริงจังเลยนะ ฉันรู้สึกว่าคุณไปเป็นพนักงาน ทําความสะอาดยังดีกว่า ถึงแม้ว่างานจะหนัก แต่ไม่มีคนมากมาย มากลั่นแกล้งวางอุบายใส่คุณ ก่อนหน้านี้มีข่าวลือระหว่างคุณ กับคุณชายเย่ ถ้าคุณไปทำงานกับพวกพนักงานทั่วไปละก็มีหวัง ผู้หญิงพวกนั้นจะกินหัวคุณล่ะสิ!”

ไม่ต้องให้เสี่ยวเหยียนบอกหรอก เสิ่นเฉียวเองก็สามารถรับรู้ ได้

แต่ก่อนตอนที่เธอยังเป็นผู้ช่วยก็มีคนกล้าที่จะลงมือกับเธอ ยิ่ง ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่เธอโดนลดตำแหน่งเลย

รู้สึกได้ว่าอนาคตอยู่ยากแน่ เสิ่นเฉียวหลับตาลงด้วยความรู้สึก ที่เอือมระอา

“ แต่คุณก็อย่ามองโลกในแง่ร้ายจนเกินไป ไม่แน่พอทุกคน เข้าใจคุณแล้วก็อาจจะไม่เกลียดคุณแล้วไง? คริคริคริ”

ถ้าเลือกได้ละก็เสิ่นเฉียวเลือกที่จะลาออกแน่นอน

แต่ช่วยไม่ได้ ตามที่เซียวซู่บอก เธอยังติดค้างเงินเดือนและ

โบนัสกับทางบริษัทอยู่ ท้ายที่สุดเลิ่นเฉียวคิดดูให้ดีแล้ว เธอเลือกที่จะทํางานกับพวก พนักงานทั่วไป

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนรู้เรื่อง เธอก็อดไม่ได้ที่จะกังวลใจ “นี่มัน เรื่องอะไรของคุณน่ะ? ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่หรอว่าคุณไปที่นั่นก็

มีแต่โดนพวกเธอกินหัวไง? คุณยังส่งตัวเองไปถึงที่อีกหรอ?”

คุณพูดไม่ผิด เรื่องที่ฉันโดนลดตำแหน่งทุกคนรู้เรื่องกันหมด ต่อให้ฉันไปเป็นพนักงานทำความสะอาด คุณคิดว่าทุกคนก็จะ ปล่อยฉันไปอย่างนั้นหรอ? ถึงตอนนั้นพวกเธอก็ต้องคิดหาวิธี จัดการฉันอยู่ดี ถ้ามันเป็นแบบนี้แล้ว ฉันไปเผชิญหน้ากับพวก เธอซึ่งๆหน้ายังจะดีกว่ารึเปล่า”

เมื่อฟังจบ เสี่ยวเหยียนจ้องมองเธอไปสักพัก อยู่ๆเธอก็พูดให้ กำลังใจ “นึกไม่ถึงว่าคุณจะมีความกล้าขนาดนี้ จากนี้เป็นต้นไป เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นเราสองคนไม่รู้จักกันนะ! อย่าทําให้ฉันซวย ไปด้วยนะ”

เสิ่นเฉียวหัวเราะ “โอเค”

เธอชินไปแล้วล่ะ

ต่อหน้าคนอื่นเย่ไม่เซินก็บอกว่าเธอเป็นแค่ลูกน้องเท่านั้น ลับ หลังเธอก็ไม่ใช่ภรรยาของเขา ดังนั้นหลังจากที่เสี่ยวเหยียนพูดคําพูดนี้ออกมา เสิ่นเฉียวก็รู้สึก ว่ามันคือเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว คนที่มีเรื่องวุ่นวายเช่นนี้ใครจะไป ชอบกัน?

หลังจากที่เสิ่นเฉียวเก็บของเรียบร้อยแล้วเธอก็ไปรายงาน ตัว เป็นไปตามที่เธอคิดทุกอย่าง ตอนที่พึ่งมาถึงหัวหน้าก็แสดง อำนาจให้เธอเห็นทันที

พาเธอไปที่โต๊ะทํางานตัวหนึ่ง “จากนี้เป็นต้นไปที่นี่คือที่ทํางาน ของคุณ คนที่พึ่งมาใหม่ก็ต้องรู้กฎระเบียบ รุ่นพี่ให้คุณทำอะไรก็ กระตือรือร้นหน่อย เข้าใจมั้ย?”

เมื่อฟังคําพูดนี้จบ เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าหัวหน้าคนนี้ก็ไม่ได้ร้าย ขนาดนั้น แต่….เข้มงวดเป็นอย่างมาก

เสิ่นเฉียวพยักหน้า

เมื่อหัวหน้าเดินออกไป พนักงานกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ด้านข้างก็เริ่ม พูดถกเถียงกันขึ้นมา

“ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นคนแบบไหนก็กล้าที่จะยัดเข้ามาในบริษัท จริงๆ คิดว่าตัวเองสามารถเป็นผู้ช่วยท่านประธานได้ สุดท้าย ตอนนี้กลับโดนลดตำแหน่ง แถมยังลดลงมาตาขนาดนี้”

“ฉันได้ยินมาว่าท่านประธานลดตำแหน่งให้เธอเลือกว่าจะเป็น พนักงานทำความสะอาดหรือเป็นพนักงานทั่วไป เธอเลือกที่จะ เป็นพนักงานทั่วไป

“จริงๆเลย หน้าตาอย่างเธอไปเป็นพนักงานทำความสะอาดน่ะ เหมาะที่สุดแล้ว มาอยู่ตรงนี้กับพวกเราทำไมกัน? ผู้หญิงที่อาศัย การหลับนอนแบบนี้ นอกจากเก่งเรื่องบนเตียงแล้วอย่างอื่นก็ คงจะทำอะไรไม่เป็นสินะ ไปเป็นพนักงานทำความสะอาดน่ะดี ที่สุดแล้ว”

“เห้ย เด็กใหม่ คุณยังมียางอายอยู่มั้ย? พวกเราที่นี่ไม่ได้ขาด คนหรอกนะ คุณไปเป็นพนักงานทำความสะอาดไม่ได้หรอ?”

มีคนตะโกนด่าอยู่ด้านหลังของเสิ่นเฉียว

เสิ่นเฉียวตัดสินใจที่จะไม่ถือสาพวกเธอ ดังนั้นจึงไม่ได้สนใจ คำพูดเหล่านั้น

นึกไม่ถึงเมื่อคนเหล่านั้นเห็นว่าเธอไม่โต้ตอบอะไร พวกเธอกล้า ที่เดินเข้ามากระชากผมของเธอ “ฉันพูดกับคุณอยู่นะ ทำเป็นไม่ สนใจคุณมีมารยาท เปล่าน่ะ?”

เสิ่นเฉียวรู้สึกเจ็บ ดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นมายืน จ้องมองอีกฝ่าย ด้วยสายตาที่เย็นชา

“คุณพูดกับฉันตอนไหนกัน? คุณทักทายฉันแล้วรึไง? มารยา ทน่ะหรอ ของแบบนี้ฉันมีแน่นอน แต่ฉันรู้สึกว่าคุณสามารถที่จะ พัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นกว่านี้ อย่ามาแตะต้องคนอื่นไปเรื่อย”

ผู้คนกลุ่มนี้เดิมทีคิดว่าเธอดูเป็นคนที่น่าจะรังแกได้ง่าย นึกไม่ ถึงว่าเธอจะลุกขึ้นมายืนแล้วกล้าที่จะโต้ตอบ

คุณพูดอะไรนะ? เด็กใหม่อย่างคุณกล้าพูดแบบนี้กับฉันหรอ? ตกลงคุณรับรู้ถึงสถานการณ์ของตัวเองบ้างมั้ย? คุณมาถึงที่นี่ แล้วยังกล้าที่จะขัดพวกเรา? อยากตายนักใช่มั้ย?”

เสิ่นเฉียวจ้องมองคนกลุ่มนี้ด้วยสายตาที่เย็นชา

ผู้คนกลุ่มนี้ยังคงพูดไม่ดีต่อเธอเรื่อยๆ

“ใช่แล้ว ถ้าไม่อยากตายละ ทางที่ดีเชื่อฟังพวกเราดีกว่า ผู้ หญิงที่เก่งเรื่องบนเตียงอย่างคุณพวกเราเห็นมานักต่อนักแล้ว จัดการมาก็เยอะเช่นกัน”

“ฮ่าฮ่าใช่แล้ว ถ้ารู้ตัวว่าผิดไปแล้ว ตอนนี้รีบออกไปข้างนอกซื้อ กาแฟกับขนมเค้กมาให้พวกเราทุกคนในออฟฟิศ คนละชุดเลย นะ บางทีพวกเราอาจจะเห็นแก่สิ่งนี้ไม่ทำร้ายคุณในภายหลัง ก็ได้”

หี เสียเงินซื้อของให้คนที่ตัวเองเกลียด อีกทั้งยังเป็นคนที่ ทำร้ายตัวเองอีกด้วย พวกเธอคิดว่าสมองของตัวเธอโดนลาถีบมารึไง?

เสิ่นเฉียวส่งเสียง หึ ออกมาหนึ่งที เธอกลับไปนั่งประจำ ตำาแหน่งของตัวเองแล้วไม่พูดอะไรกับพวกเธออีก

เธอเปิดคอมพิวเตอร์

“คุณ คุณหมายความว่ายังไง? คุณกล้าเมินพวกเราหรอ? !

“ขอโทษด้วยนะ พวกคุณไม่ใช่หัวหน้าของฉัน ฉันก็ไม่ใช่ผู้ช่วย ส่วนตัวของพวกคุณ พวกคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกให้ฉันไปทำ อะไรให้พวกคุณ

คอมพิวเตอร์ค่อนข้างช้า หลังจากที่เสิ่นเฉียวเปิดคอมแล้วเธอ ก็กดเข้าไปในโปรแกรมฆ่าไวรัส จากนั้นสแกนไวรัสในคอมหนึ่ง รอบ

คนที่อยู่ด้านข้างกําลังมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น “ โอเค พวกเราไม่วิธีที่จะทำอะไรคุณได้สินะ? งั้นหัวหน้าจะมีสิทธิ์ หรือไม่? คุณคอยดูละกัน!”

เสิ่นเฉียวไม่สนใจพวกเธอ เธอยังคงจัดการกับคอมพิวเตอร์ ของตัวเองต่อไป

เธอรู้ดีว่าคนเหล่านี้ล้วนแต่อยากจะกินหัวของเธอ แต่เธอก็รู้ดี ต่อให้เธอซื้อของให้ทุกคนแล้ว ทุกคนก็มีแต่หัวเราะเยาะเธอมาก ขึ้นเท่านั้น

ดังนั้น เธอจึงแข็งกร้าวเช่นนี้ต่อไป ไม่มีอะไรที่เธอต้องถอยและ ติดสินบนอะไร

ในวันนี้เธอมาถึงจุดนี้แล้ว เธอทำได้เพียงหากพวกเธอจะใช้ลูก เล่นไหนมาเธอก็ต้องรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นให้ได้

เมื่อผ่านไปสักพัก หัวหน้าเรียกเธอเข้าไปในห้องทำงาน จากนั้น มอบแฟ้มเอกสารหลายเล่มให้กับเธอ

เอกสารข้างในนี้คือสิ่งที่ต้องใช้ในการประชุมตอนเย็น ประชุม จะเริ่มในอีกหนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ คุณไปจัดการให้เรียบร้อย ภายในหนึ่งชั่วโมง”

เมื่อฟังจบ เสิ่นเฉียวรับแฟ้มเอกสารมาแล้วพลิกดูด้านในของ แฟ้ม เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย “หัวหน้า อันนี้ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมง ในการจัดการให้เสร็จ มันค่อนข้างจะยากรึเปล่า?”

หัวหน้าเงยหน้าขึ้นมามองเธอ “ค่อนข้างยาก? คนที่ก่อนหน้า นี้เป็นถึงผู้ช่วยท่านประธานอย่างคุณ งานจัดการเอกสารไม่ใช่ เรื่องที่คุณควรจะถนัดรึไง? อย่าบอกนะว่าคุณก็เป็นเหมือนกับที่ พวกเธอพูดมาว่าไม่มีความสามารถเลยสักนิด??” เสิ่นเฉียว “….ไม่ใช่ ฉันจะไปจัดการให้เสร็จ”

เมื่อพูดจบเสิ่นเฉียวก็ถือแฟ้มเอกสารแล้วเดินออกไปจากห้อง ทํางาน

ผู้หญิงหลายคนยืนล้อมอยู่รอบๆโต๊ะของเธอ พวกเธอจ้องมอง เธอที่กำลังทุกข์อย่างมีความสุข

เธอไม่ใช่บอกหรอว่าพวกเราไม่สามารถเรียกใช้เธอได้? ตอน “ นี้โดนหัวหน้าจิกหัวใช้แล้วสินะ? เอกสารมากมาย กมายขนาดนั้น ฉัน จะดูว่าเธอจะจัดการทั้งหมดนี้ให้เสร็จก่อนที่จะเริ่มประชุมได้ยัง ไง ถ้าจัดการไม่เรียบร้อยละก็พวกเราสามารถไล่เธอออกไปจาก แผนกได้มั้ย? ยังไงซะบริษัทตระกูลเย่ไม่เคยเลี้ยงคนที่ไร้ความ สามารถเอาไว้!”

เสิ่นเฉียวไม่ได้สนใจคำพูดไร้สาระเหล่านั้น แต่เธอกลับนั่งอยู่ หน้าคอมแล้วเปิดแฟ้มเอกสารออกมา จากนั้นตั้งใจจัดการกับ

เอกสาร