ตอนที่ 85 ฉลาดอย่างเขา ทำไมถึงโง่ซะแล้ว

“ต้องขออภัยด้วยคุณชายหลง คุณผู้หญิงไม่สะดวกคุย แต่ว่าผมจะเป็นคนดีให้หน่อยก็ได้ ให้คุณได้เห็นสภาพตอนนี้ ของเธอ”

ชายชุดดำถ่ายภาพสภาพอันน่าสมเพชของฉู่ ลั่วหาน รูปเดียวกันนี้ปรากฏขึ้นในกล่องข้อความของหลงเซียว

ตัวของท่านเซียวสั่นเล็กน้อย เขาจับพนักพิงเก้าอี้ด้านหลัง

แล้วยืนขึ้นอย่างมั่นคง

“ผมให้เวลาคุณเตรียมเงินหนึ่งชั่วโมง ท่านเซียว…อย่าได้ คิดหาลูกไม้ ในเมื่อพวกเรากล้าลงมือกับผู้หญิงของคุณย่อม เตรียมตัวมาแล้ว ถ้าคุณกล้า พวกเรามาเล่นกันสักเกมดูซิใคร จะแน่กว่ากัน”

พูดจบสายก็ตัดไป ท่านเซียววางโทรศัพท์ลง

เสียงเย็นชาดังขึ้นมาจากห้องทำงานที่เงียบงัน “อาหมิง ตามฉันมา”

สิบนาทีต่อมา ห้องทำงานประธานบริษัท MBK

“เจ้านาย คุณหญิงเป็นอย่างไรบ้าง…”

เขาโบกมือเชิงให้หยุด “ให้ฝ่ายการเงินจัดการนำเงินห้า ร้อยล้านหยวนแลกเป็นตั๋วขึ้นเงินให้ฉัน”

“มันต้องการแค่เงิน?”

หลงเซียวพยักหน้าช้าๆ “อึม เตรียมเงินกับรถกันกระสุน

ให้พร้อม”

จี้ตงหมิงเหงื่อซึมเต็มลำคอ “ครับ!”
สั่งเสร็จท่านเซียวก็เปิดตู้เซฟในห้องทำงานหยิบปืนพก

ออกมา

แม้ไปเพียงลำพัง เขาก็จะไม่ให้โอกาสศัตรูเด็ดขาด

ยี่สิบนาทีผ่านไป จี้ตงหมิงเข้ามาพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ ข้างในล้วนเต็มไปด้วยตั๋วเงิน ห้าร้อยล้านซึ่งถ้าเป็นเงินหยวน คงวางได้เต็มห้อง

“เจ้านาย ไปคนเดียว….พวกมันคงไม่ปล่อยไปง่ายๆ” จี้ตง หมิงถือกระเป๋าไว้ไม่ยอมปล่อย

โดยความเห็นส่วนตัวเขาแล้ว แม้ชีวิตของฉู่ลั่วหานจะมีค่า มากถึงห้าร้อยล้าน แต่มันจะเทียบกับชีวิตของท่านเซียวได้ อย่างไร

“วางกระเป๋าลง”

จี้ตงหมิงกัดฟัน “เจ้านาย เจ้านายเป็นถึง….ประธานMBK เป็นถึงคุณชายหลงแห่งตระกูลหลง….แค่ขยับก็การเงินและ อสังหาริมทรัพย์ของเมืองหลวงล้วนสั่นสะเทือน

หลงเซียวมองเขาเงียบๆ “เธอต้องไม่เป็นอะไร ฉันก็จะไม่

เป็นไร”

จี้ตงหมิงเม้มปาก “ผมจะตามไปห่างๆ ไม่ให้รู้ตัว”

“ไม่ได้!”

คนที่ไม่กลัวแม้แต่ความตายอย่างท่านเซียวตอนนี้กลับไม่ กล้าที่จะเสี่ยง เขาไม่กล้าเสี่ยงกับชีวิตของญู่ลั่วหาน

“อย่างน้อยให้พวกผมรู้ว่านายปลอดภัย…นายไปคน

เดียว…

“ฉันจะรอดกลับมา”
ความมั่นใจและไม่แยแสของเขาทำให้จี้ตงหมิงรู้สึก เหมือนกำลังดูถูกความฉลาดของหลงเชียว ทางที่ดีเขาควร หุบปาก

ท่านเซียวติดต่อไป “เงินเตรียมเรียบร้อยแล้ว ฉันจะไปคน เดียว บอกสถานที่มา”

“เร็วมาก ได้”

พอได้สถานที่แล้ว หลงเซียวถือกระเป๋าลงลิฟต์ไปทันที บ้านแถบชานเมืองที่เก่าและทรุดโทรม ทันทีที่เทปที่ปิด

ปากฉ่ลั่วหานถูกแกะออก

“ไอ้โง่พวกแกทำอะไรเขา?”

“ทำอะไร? อีกเดี๋ยวก็รู้”

ากใช้ฉันขู่เขา?” ฉู่ลั่วหานกัดฟัน “เหอะ อยาก

ไม่ผิดหรอกเธอดูออกพวกมันอยากใช้เธอขู่เขา ให้หลง เซียวมาคนเดียวก็เหมือนมาเป็นลูกไก่ในกำมือ

ฝันไปเถอะ!

“คนสวย เธอคงไม่ได้พึ่งรู้หรอกใช่ไหม? หลงเซียวนั้น จัดการได้เร็วแค่ไหน ห้าร้อยล้านไม่ถึงยี่สิบนาทีก็เตรียมเสร็จ แล้ว ดูแล้วเขาเป็นห่วงเธอจริงๆนะ ฮาฮา!”

“ไร้สาระ! พวกเราจะหย่ากันอยู่แล้ว ห่วงฉัน? เขาแค่อยาก จัดการพวกแกด้วยมือตัวเองเท่านั้นแหละ ไม่อย่างนั้นคงรกหู

รกตาเขา!”

เพียะ!

ฉู่ลั่วหานยังด่าไม่จบ แก้มซ้ายก็ถูกตบอย่างแรงจนเลือดสีแดงไหลซึมออกมาตามมุมปาก

“หย่าเหรอ? แต่ว่าผู้ชายที่กำลังจะกลายเป็นอดีตสามีคน นั้นมาถึงแล้ว เร็วจริง พวกเธอจะได้อยู่กันพร้อมหน้าแล้ว”

อะไรนะ! หลงเซียวมาแล้วจริงเหรอ!

เขาไม่ได้รักเธอตั้งแต่แรก ไม่สนใจเธอ แล้วทำไมถึงมา! ฉู่ลั่วหานตายได้แต่กับหลงเชียวนั้นไม่ได้

คิดถึงเรื่องต่างๆ ที่ผ่านมานับไม่ถ้วนเกิดขึ้นในใจเธอ อย่างรวดเร็ว เธอพบว่าเธอเองเต็มใจที่จะตายเพื่อเขา

แม้เป็นความคิดที่น่าเศร้า แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้อย่างน่า เศร้าเช่นกัน

“พวกแกไม่มีโอกาสนั้นหรอก ก่อนที่เขาจะมา ฉัน…” เธอ พูดยังไม่ทันจบก็กัดลิ้นตัวเองอย่างแรง!

ถ้าต้องมีคนตายก็ให้เป็นเธอดีกว่า

“วอนตายนัก!”

ชายคนนั้นเตะท้องของลั่วหานอย่างแรง เธอจุกจนต้อง คลายฟันออกจากลิ้น กลิ่นเลือดอบอวลในปาก เธอกัดลิ้นจน ได้แผลแต่ฆ่าตัวตายไม่สำเร็จ

กัดลิ้นตายทำไมมันยากเย็นขนาดนี้! ไม่ใช่ว่าอัตราความ สำเร็จสูงเหรอ! มองจากมุมทางการแพทย์มันก็เป็นไปได้นี่!

ความเจ็บปวดบริเวณช่องท้องยังไม่คลายลง มือของเธอ ไม่สามารถขยับได้จึงทำได้เพียงแค่หลับตาข่มความเจ็บปวด

หลงเซียวขับรถมาถึงที่หมายอย่างรวดเร็ว กลับไม่พบแม้แต่เงาของคน

พวกมันให้เขามาที่นี่ก่อนเพราะต้องการดูว่ามีคนตามเขา มาหรือไม่ เป็นลูกไม้ที่พบได้ทั่วไป

โทรศัพท์จะดังขึ้นเป็นครั้งที่สอง

“คุณชายหลง คุณให้ความร่วมมือดีมาก ไปทางทิศตะวัน ตกสิบกิโลเมตรก็จะเจอเอง”

“ฉันต้องการแน่ใจความปลอดภัยของเธอ รอบนี้ฉันไม่ดู รูป!”

ความหวังสุดท้ายในใจของเขาคาดหวังเป็นอย่างมาก หลงเซียวหวังว่าครั้งนี้เป็นแค่การหลอกลวง สูญเสียเงินเท่า ไหร่เขาไม่สน เขาสนแค่เธอต้องไม่เป็นอะไร!

“ได้”

ชายคนนั้นถ่ายวิดีโอของฉู่ ลั่วหาน ผู้หญิงที่ถูกมัดท่อนบน ไว้กับเสา ใบหน้าเปื้อนเลือดมองกล้องพร้อมส่ายหัวอย่างเอา เป็นเอาตาย ความหวังสุดท้ายได้ดับลงแล้ว

เขาพึ่งได้เข้าใจว่าความรู้สึกใจสลายคืออะไร ยิ่งเข้าใจว่า ความเจ็บใจคืออะไร

ทั้งความเสียใจและเจ็บใจที่เกิดขึ้นล้วนเป็นที่มาของคำว่า

รัก

แม้จะเกลียดความรู้สึกที่ทำอะไรไม่ได้ แต่ตอนนี้เขารู้สึก แบบนั้นจริงๆ

ผู้หญิงโง่ รอผม ผมจะไปช่วยคุณเอง

หลงเซียวบีบพวงมาลัยแน่นและเหยียบคันเร่งไปทางที่ พวกมันบอกมา สิบกิโลเมตรใช้เวลาเพียงแค่กะพริบตา
พื้นที่ไร้ผู้คนและรกร้าง โรงงานที่ถูกทิ้งร้างไปเมื่อหลายปี ก่อนคือสิ่งที่เขาเห็นอยู่ไกลๆ เป็นอาคารสองชั้น

คงเป็นที่นี่…

อู่ลั่วหานอยู่ข้างใน

ภายในห้อง

ทันใดนั้นชายสิบกว่าคนก็ปรากฏตัวขึ้นจากหลายทิศทาง ยืนล้อมโดยมีฉู่ลั่วหานเป็นศูนย์กลางพร้อมทั้งวางถังน้ำมัน เบนซินล้อมเธอไว้

พอทำเสร็จชายคนที่ถือปืนก็พยักหน้าพวกมันแยกย้าย กลับไปแอบซุ่มอยู่รอบทิศทาง

ชายคนหนึ่งบีบกรามของฉู่ลั่วหาน “คุณผู้หญิง อีกเดี่ยว ควรพูดอะไรบ้างไม่ต้องให้ฉันบอกหรอกใช่ไหม? ถ้าพูดผิด แม้แต่ครึ่งคำ มือปืนของพวกเราทำให้สมองหลงเซียวกระจุย แน่”

ฉู่ลั่วหานกัดฟันทั้งน้ำตา ใบหน้าขาวซีดเลือดที่มุมปาก หยดลงบนเสื้อจนเป็นรอยเปื้อนสีแดง

คุณจะมาทำไม! สามปีที่เย็นชา สามปีที่ทำให้อับอายขาย หน้า ถ้าวันนี้สามารถหลุดพ้นได้แล้ว ไม่ต้องดิ้นรนอีกแล้ว จะ มาทำไมอีก!

พอคิดถึงตรงนี้เธอกลั้นน้ำตาไม่ไหวอีกต่อไป ไหล่เธอสั่น ไหวน้อยๆ และสะอื้นเงียบๆ

หลงเซียวขับรถมาถึงสถานที่พังๆ นั่น ยืนอยู่กลางประตู ด้วยท่าทางน่าเกรงขาม แผ่รังสีสังหารทะลุสูทสีดำที่สวมอยู่ จ้องมองห้องโถงชั้นล่างที่ว่างเปล่าด้วยสายตาเย็นเยียบ ท่านเซียวสอดมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋าไม่แสดงสีหน้าใดๆ

เขาเหมือนไม่ได้มาช่วยคนแต่เหมือนมาตรวจดูความ เรียบร้อยมากกว่า

บรรยากาศที่ไม่มีใครเอาชนะท่านเซียวได้ “คุณชายหลงสมกับที่เป็นลูกผู้ชาย เชิญด้านใน

”

ชายถือปืนชุดดำสายตามองที่กระเป๋าหนังใบใหญ่ในมือ เขาแล้วยิ้มเย็น

“เงินพามาแล้ว คนล่ะ?”

เสียงเย็นเยียบยิ่งกว่าน้ำแข็ง

“คุณมาแล้ว ผมไม่ให้คุณกลับไปมีอเปล่าหรอก”

ชายคนนั้นเดินนำอยู่ข้างหน้าหลงเชียว ดวงตาที่เฉียบคม และประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลมของเขาสำรวจหากลอุบายที่ ซ่อนอยู่ในตึกนี้อย่างรวดเร็ว

ดูเหมือนเงียบสงบ แต่ที่จริงแล้วซ่อนโอกาสที่จะลงมือฆ่า ไว้มากมาย

กลิ่นของบรรยากาศไม่ชอบมาพากลอบอวลอยู่เต็มไป หมด

หลงเชียวทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ก่อนที่ชายด้านหน้าจะหยุดเดิน กะทันหัน “คุณชายหลง ลูกปืนมันไม่มีตา ระวังหน่อย”

เสียงเย็นเยียบจากริมฝีปากบางของท่านเซียว “พาฉันไป เจอเธอ!”

ชายคนนั้นพาเขาขึ้นไปบนชั้นสอง ห้องที่สร้างอย่างลวกๆฝุ่นเกาะอยู่เต็มพื้นและผนัง ก้าวเดินแต่ละครั้งฝุ่นกระเด็นเกา กางเกงสแลกอาร์มานี่จนปลายขากางเกงมีแต่สีขาว ที่มุมบันได หลงเซียวมองเห็นผู้หญิงที่ถูกมัดไว้กับท่อนไม้

ความเจ็บปวดในใจและความร้อนรอบดวงตาทำให้ท่าน เซียวหายใจแน่นขึ้น อีกแค่เพียงนิดเขาเกือบจะหลั่งน้ำตา

แต่ว่า เขาคือหลงเซียว

หลงเซียวปล่อยมือจากกระเป๋าร่วงลงกระแทกพื้นอย่าง แรง ฝุ่นละอองลอยฟุ้งขึ้นมาเปื้อนสูทของเขา เขาขมวดคิ้ว อย่างไม่พอใจ

ฉู่ลั่วหานที่เห็นหลงเซียวยืนอยู่ตรงหน้า หลับตาลงน้ำตา ร่วงด้วยความสิ้นหวัง เธอเยาะเย้ยแดกดัน “โอ๊ะ นี่คุณชาย หลงเหรอเนี่ย? คุณมาที่นี่ทำไม ช่วยฉัน? เหอะ ฉันไม่มีความ สัมพันธ์อะไรกับคุณ ไสหัวออกไป! ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ!”

มือปืนที่ซ่อนอยู่ในมุมมืดต่างหันกระบอกปืนไปที่หลง

เซียว

ชายชุดดำหัวเราะเสียงดัง “ผู้ชายของเธออุตส่าห์มาช่วย เธอ ท่าทางแบบนี้มันคืออะไรกัน”

“ใครคือผู้ชายของใคร! ตอนเขานอนกับผู้หญิงคนอื่นไม่ เห็นคิดได้ว่าเป็นผู้ชายของฉัน” เธอพูดไปหัวเราะไป ค่อยๆ เงยหน้ามองเขา “ท่านเซียว ใบทะเบียนการหย่าคิดจะเซ็นวัน นี้เหรอ?”

พูดไปพยายามใช้สายตาเตือนหลงเซียวมองไป ทิศทางที่มือปืนซุ่มอยู่ เขาต้องเข้าใจความ หมายของเธอแน่
ในเมื่อหลงเชียวมาถึงที่นี่แล้วไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอจะ ยอมให้เขาตายไม่ได้

มือข้างหนึ่งของท่านเซียวสอดไว้ในกระเป๋ากางเกง เขาไม่ ได้อยากมองเธอด้วยสายตารังเกียจ “เธอคิดว่าฉันมาช่วย เธอ? ฉู่ลั่วหานอย่าใสซื่อไปหน่อยเลย ฉันมาแค่อยากมาจบ กับเธอด้วยตัวเอง สามปีมานี้เธอสวมเขาให้ฉัน ยังจะใสชื่อคิด ว่าฉันมาช่วยเธอ?”

พูดพลางมองชายชุดดำที่อยู่ด้านข้าง “ขอบคุณมากที่ไว้ ชีวิตเธอไว้ให้ฉัน เงินให้แกแต่ชีวิตเธอเป็นของฉัน”

“ฮาฮาฮา! หลงเซียว คุณคิดว่าพวกผมโง่หรือไง?”

หลงเซียวซะงักไป “ฉันตอนนี้เป็นลูกไก่ในกำมือแกที่ยังไง ก็หนีไม่พ้น แต่ว่าก่อนฉันจะตายต้องได้ฆ่าเธอด้วยมือตัวเอง เท่านั้น เกิดเป็นลูกผู้ชายเรื่องที่ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาดคือถูก หักหลัง ฉันหลงเซียวจะไม่ยอมให้มีการหักหลังเกิดขึ้นในชีวิต เด็ดขาด”

พูดพลางมองชายชุดดำ “ให้ฉันยืมปืนหน่อยสิ แล้วMBKจะมอกให้คุณในวันนี้”

ชายชุดดำงงไปหมด นี่มันสถานการณ์อะไรกัน!

คุณชายต้องการฆ่าพวกมันทั้งคู่! แต่สถานการณ์นอก เหนือจากที่คาดหวังไว้มาก!

มันรีบต่อสายหาคางเฉิงเจี๋ย “คุณชาย…”

เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง ชายคนนั้นยังยืนหยัด “หยุด พูดไร้สาระ ยืนขึ้น!”

หลงเซียวหัวเราะ “คุณชายของแกให้แกอยู่ที่นี่เป็นเป้าแทน ตัวเองหลบอยู่ข้างหลังดูอย่างสนุก ถ้าเกิดอะไรขึ้นแก ซวยแทน เรื่องแบบนี้ก็ยังทำ?”

“หุบปาก!”

ชายคนนี้ เป็นคนไม่เอาไหนตั้งแต่แรกอยู่แล้วไม่อย่างนั้น คงไม่ปล่อยให้เขาพูดมากอยู่แบบนี้แล้วยังไม่ยิง

ท่านเซียวล้วงเอากระดาษไม่กี่แผ่นออกมาจากกระเป๋า “ฉันมาที่นี่ไม่ได้กะจะมีชีวิตอยู่ต่ออยู่แล้ว มีเอกสารอยู่สอง ฉบับ ฉบับหนึ่งเป็นใบรับรองแพทย์รับรองอาการป่วยของฉัน อีกฉบับเป็นเอกสารการโอนหุ้น แค่ฉันเซ็นชื่อ MBKก็เป็นของ แก ฉันเหลือเวลาไม่มาก ก่อนตายได้แก้แค้นผู้หญิงที่หักหลัง ฉันได้ก็ไม่เสียดายแล้ว”

เขาจ้องไปที่ปากกระบอกปืนเดินเข้าไปยืนหน้าชายชุดดำ นำเอกสารวางลงบนโต๊ะที่เต็มไปด้วยฝุ่น

“แกดูเอาเอง”

ชายชุดดำไม่กล้าเชื่อ แต่ในใจกลับสั่นไหว MBK! นี่มัน ยั่วยวนเกินไปแล้ว! ต่อให้เป็นของปลอมเขาก็เต็มใจที่จะลอง ยิ่งไปกว่านั้นเงื่อนไขของหลงเซียวก็ไม่ได้ยาก

ฉ่ลั่วหานเบิกตากว้าง ใบรับรองแพทย์? จริงหรือปลอม?

“หลงเซียว คุณ..

“หุบปาก!” เป็นน้ำเสียงแสนรังเกียจของหลงเชียว เธอไม่เข้าใจแล้ว! หลงเซียวดูนิ่งเกินไป!

ชายชุดดำดูเอกสารเสร็จ “มะเร็ง….” ขมวดคิ้ว “สิทธิ์ถือ หุ้นของMBKจริง…

ด้านบนมีตราประทับและได้รับการรับรองแล้ว
หลงเซียวไม่คิดว่าพวกมันจะใช้วิธีแบบนี้ ปืนที่เขาพกมา จะใช้ไม่ได้เลย ถ้าเขายิงเมื่อไหร่น้ำมันพวกนี้ก็พร้อมที่จะ

ระเบิดทันที!

ท่านเซียวอยู่ๆ ก็ยกยิ้มเย็น “ฉันเปลี่ยนใจแล้ว….”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ