ตอนที่ 77 ดื่มหรือจะพูดความจริง

ถูกกั้นด้วยช่องทางเดิน เสียงไมโครโฟนสองด้านผสมกัน พื้นทั้งชั้นรู้สึกตื่นเต้นราวกับถูกพลิกคว่ำด้วยเสียง

PKร้องเพลงและเต้นอยู่ระหว่างสองห้องส่วนตัวทำให้เกิด กระแสความวุ่นวาย บรรยากาศที่มีชีวิตชีวาเช่นนี้ทำให้ผู้เข้า แข่งขันทั้งสองฝ่ายนั้นเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

พลังระเบิดของทุกคนและความสามารถในการสร้างเสียง หัวเราะทำให้ทุกคนสนุกสนาน แม้แต่ฉู่ลั่วหานที่อารมณ์ไม่ดีก็ ติดเชื้อไปด้วย

ทุกคนหัวเราะ ทอยลูกเต่าดวลเหล้าเล่นเกมจริงหรือกล้า กลุ่มคนสองกลุ่มที่แตกต่างกันกลมกลืนกันอย่างน่าประหลาด

ใจ

“ว้าว! ถึงเวลาน่าตื่นเต้นแล้ว! ประธานMBKของเราจะ ออกโรง ไม่รู้ว่าพวกเธอมีใครกล้าสู้ไหม?”

หลงเซียวก็จะเข้าร่วมด้วย?!

ได้ยินชื่อของเขา ฉู่ลั่วหานก็ยืดหลังตรงทันที ภายใต้แสง ไฟกะพริบ การมองเห็นเต็มไปด้วยความฝันอันพร่าเลือน

และเขามีออร่าที่เยือกเย็นและชัดเจนโอบล้อมร่างกายสูง ใหญ่ ขายาวซ้อนกันนั่งตรงนั้นเหมือนท่านดยุค มีความ เผด็จการที่ไม่สามารถบรรยายได้ หล่ออย่างที่รู้ๆ กัน

ทางด้านโรงพยาบาลก็ระเบิดแล้ว “ก็ต้องเป็นรองคณบดี ของเราส! รองคณบดีถัง คุณอย่าปฏิเสธเลยนะ!”
ดวงตาคู่นั้นของถังจีนเหยียนมองหลงเซียว ดินปืนไร้เสียง ไร้กลิ่นกระจายระหว่างพวกเขาทั้งคู่ คนรอบข้างไม่รู้ แต่ฉู่ลั่ วหานเห็นอย่างชัดเจน

แต่ถังจิ้นเหยียนผู้มีความเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ร้อง เพลงไม่เป็น นี่คือเรื่องจริง

เกาหยิ่งจือยิ้มพูด “รองคณบดีถังเป็นมืออาชีพ ปกติมักจะ ยุ่งเกี่ยวกับการทำทดลองและเขียนรายงานช่วยเหลือชีวิตคน จะไปมีเวลาเล่นเรื่องพวกนี้ได้ไง ถ้าเป็นPKล่ะก็ แค่หาใครสัก คนก็พอ ต้องจริงจังด้วยเหรอ?”

ไปๆ มาๆ คนคนนั้นก็กลายเป็นฉู่ลั่วหาน

“คุณหลง คุณหมอฉู่ผู้มีชื่อเสียงของโรงพยาบาลเราเมื่อ เทียบกับคุณแล้ว หวังว่าคุณจะออมมือหน่อยนะ”

จี้ตงหมิงมองการตอบสนองของหลงเซียว เอ่อ….ไม่มีการ ตอบสนอง

ถังจิ้นเหยียนลุกขึ้น เอาไมโครโฟนในมือฉู่ลั่วหานมา “คุณ หลง เรามาแข่งกันอย่างอื่น เอาไหม?”

มือหลงเซียวยกแก้วค็อกเทลแก้วหนึ่งขึ้นมา พูดอย่าง เกียจคร้าน “แล้วแต่”

ซุนเจียลื่ออกมาจากด้านหลัง เธอดื่มจนเมาไปนานแล้ว พูดด้วยความเมาไม่กลัวตาย “รองคณบดี เขากับเมียน้อยจะ แสดงความรักกัน คุณไปยุ่งอะไร? ฮ่าๆ เป็นก้างขวางคอเห รอ?”

ทันใดนั้นก็เงียบทั้งสองห้อง! เพราะซุนเจียลี่พูดออกไมโครโฟน!
ลั่วหานหน้าดำคร่ำเครียด เธอมองไปที่หลงเชียวอย่าง เผลอตัว ใบหน้าที่ไม่มีความสั่นไหวเมื่อครู่นี้โกรธขึ้นมา

ตอนแรกคิดว่าหลงเซียวจะไล่ออกไปและจัดการ ไม่คิดว่า เขาจะลุกขึ้นยืนอย่างไม่กังวล พนักงานตาคมวางไมโครโฟน ไว้ในมือเขา

“ดูเหมือนว่าคนในโรงพยาบาลจะสงสัยเรื่องความสัมพันธ์ ของเธอกับฉันมาก?” ฉู่ลั่วหานเบิกตากว้าง หลงเชียว อย่าหุนหันพลันแล่นนะ!

ไม่ได้!

ดวงตาลุ่มลึกของท่านเซียวมองฉู่ลั่วหาน จ้องมองแขนขา ของเธอไว้ เธอ กำลังกลัวอะไร?

เกาหยิ่งจือยิ้มพูด “คุณหลง คุณหมอฉู่ทุกข์ใจเพราะเรื่อง นี้ ถ้าคุณให้คำอธิบายกับทุกคนได้จะเป็นผลดีกับเธอเหมือน กัน”

ฉู่ลั่วหานหลับตา เกาหยิ่งจือต้องการฆ่าเธอ!

ถังจิ้นเหยียนร้องลั่น “รองผู้อำนวยการเกา ก่อปัญหาเพิ่ม

ทำไม?”

ริมฝีปากบางของหลงเซียวยกขึ้น ทั้งๆ ที่กำลังยิ้มแต่ สีหน้าไร้อารมณ์มาก “เนื่องจากทุกคนต่างสงสัยกันมาก ฉันจะ ให้คำตอบกับพวกคุณในวันนี้”

ไม่!

เมื่อความสัมพันธ์ของทั้งคู่ถูกเปิดเผยต่อสาธารณะทุก อย่างมันจะซับซ้อน เธออยากหย่าร้างเงียบๆ และเริ่มต้นชีวิต ใหม่ ถ้ามีคนรู้ว่าเธอเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งของหลงเซียวเธอจะจัดการตัวเองอย่างไรในอนาคต?!

ถังจิ้นเหยียนลูบหน้าผากด้วยความทุกข์ใจ

“คุณหลง….”

เสียงทุ้มของฉู่ลั่วหานถูกขยายเสียงดังหลายเท่าด้วย ไมโครโฟน เธอมองเขาด้วยสายตามึนเมา “เรื่องที่มันไม่มี อะไร ทำไมคุณต้องเอาจริงเอาจังด้วย? มันน่าสนุกจะตายที่ โดนเข้าใจผิดว่าเป็นคนรักของคุณหลง ถ้าวันนี้คุณทำให้มัน กระจ่างมันก็สนุกน้อยลงมากแค่ไหน? ฉันก็ไม่ได้ผล ประโยชน์จากคุณสิ”

เธอพูดอย่างสบายๆ ราวกับอยากให้โดนเข้าใจผิดอย่าง มาก จริงๆ แล้วความหมายที่แสดงคือเธอและหลงเซียวไม่ได้มี ความสัมพันธ์กันเลยแม้แต่นิดเดียว

ผู้หญิงคนนี้!

ท่านเซียวทั้งไมโครโฟน เดินไปฝั่งตรงข้ามทีละก้าว

ร่างสูงใหญ่แบกจิตวิญญาณของมกุฎราชกุมารในทุกย่าง ก้าว ผู้คนมองหมกมุ่นอย่างมีนเมา

หลังจากนั้นไม่นาน เขาหยุดตรงหน้าฉู่ลั่วหาน โน้มตัวลง มองแก้มแดงระเรื่อของเธอ “ในเมื่อคุณฉู่ชอบความรู้สึกเหนือ กว่าก็เป็นแฟนฉันสิ ว่าไง?”

ว่าไงนะ!

เธอคิดไม่ออกเลย!

ถามด้วยสายตา คุณคิดจะทำอะไร!

เขากดเสียงทุ้มต่ำแนบข้างหูเธอ การกระทำที่คลุมเครือ กระตุ้นให้เกิดภวังค์ไม่รู้จบ “เธออยากเล่นใหญ่ ฉันจะเล่นเป็นเพื่อน

“หลงเซียว !”

เธอตะโกนอย่างขุ่นเคือง

“อยู่นี่ไง”

เขาตอบสั้นๆ

คนข้างๆ แต่ละคนตกตะลึง สองคนนี้แทะโลมกันทำให้ บรรยากาศในที่นี้ขนลุกมาก

ทันใดนั้นเกาหยิ่งจือก็นำปรบมือ “คุณหลงข่างกล้าหาญ จริงๆ สารภาพในที่สาธารณะ ทุกคนยังไม่รีบให้กำลังใจอีก!”

หลงเซียวอยากทำลายเธอด้วยมือตัวเอง ฮ่าๆ เธอดีใจที่

เห็นมันเกิดขึ้น

ให้กำลังใจเชี้ยอะไรกัน!

ลั่วหานกัดฟัน “หลงเซี่ยวคุณอย่าวุ่นวาย คุณอยาก ทำลายชื่อเสียงฉันเหรอ?”

ความเจ็บปวดในดวงตาหลงเซียวแวบผ่านไปโดยที่เธอ มองไม่เห็น จากนั้นก็ยึดตัวและพูดขึ้นเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “หมอฉู่ของพวกคุณนี่ล้อเล่นไม่ได้จริงๆ สินะ เลยตกใจกลัว จนที่มแบบนี้”

ล้อเล่น?

ใบหน้าซีดเซียวของถังจิ้นเหยียนเงยขึ้นด้วยความ ประหลาดใจ

หลงเซียวใช้นิ้วยาวบีบคางเธอ ดูเหมือนหยอกล้อ “คุณฉู่ ฉันงงมาก เรื่องอื้อฉาวระหว่างเรามันกระจายไปได้ยังไง? เธอ”ไม่ใช่สเปกฉันชัดๆ”

ทันใดนั้นเขาก็ปล่อยคางเธอ ใบหน้าเขาดูเหนื่อยล้านิด หน่อย การพูดเพื่อทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่กระจ่าง เธอต้องการเป็นผู้บริสุทธิ์ เขาก็ทำให้สำเร็จ เธอไม่อยากถูก รบกวน เขาคล้อยตาม

ถึงแม้เมื่อครู่นี้ เขาอดไม่ได้จริงๆ ที่อยากจะพูดขึ้นว่า “เธอ เป็นภรรยาของหลงเซียวอย่างฉัน”

Shit! เขาใส่ใจความรู้สึกของเธอจริงๆ !

ไม่….

ถึงแม้เปิดเผยตัวตนของเธอแล้วก็ตาม ก็ไม่ใช่ในโอกาส แบบนี้ เส้นทางเราอีกยาวไกล

หลังจากเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้น ทุกคนก็สนุกกันต่อไป เกา หยิ่งจือกำหมัดอยู่เงียบๆ!

ถังจิ้นเหยียนถอนหายใจอย่างโล่งอก มือใหญ่ดึงแขนเธอ ให้กลับมาเอนหลังที่โซฟา แต่มือหลงเชียวจับแขนเธอไว้ไม่ ปล่อย

สักพักบรรยากาศก็ตึงเครียดขึ้นอีก!

ชายสองคนแย่งผู้หญิงคนหนึ่ง! ครึกครื้นมาก!

หลงเซียวเลิกคิ้ว “หมอฉู่เคยเป็นหมอประจำตัวของฉัน ฉันจะดื่มเพื่อแสดงความเคารพ”

ท่านเซียวผู้มีเกียรติบางทีก็ไม่รู้ตัว ตอนนี้ความหึงหวงใน ใจเขาแทบแตกสลาย ผู้ชายคนไหนใกล้ชิดเธอ เขาอยากจะ จัดการมันทั้งหมด!

ฉู่ลั่วหานพูดเสียงทุ้ม “ในเมื่อรู้ตัวดีว่าทำไมถึงเข้าโรงพยาบาล ก็ควรระวังการดื่มแอลกอฮอล์ด้วย”

เขาได้ยินแล้ว เตือนสติเรื่องงาน!

ผู้ชายสูงสง่าปีบแก้วเหล้าไว้ เหล้าเฮนเนสซี่ที่พลิ้วไห วนั้นดีเหมือนโรแมนติกมาก ตาลึกของผู้ชายมองไปยังดวงตา ผู้หญิง จีบเหล้าอย่างช้าๆ แต่กลับเหมือนเอ้อระเหยคนสวย

“ว้าว! คุณหลงสดชื่นจัง!”

ลั่วหานมองด้วยความมึนงง น้ำตาแทบไหล หลงเซียว ทำไมตอนที่ฉันตัดสินใจจะวางมือต้องเสียดายความอ่อนโยน ของคุณด้วย?

เป็นการลงโทษที่ทำให้ยิ่งปวดใจใช่ไหม!

ฉู่ลั่วหานคว้าแก้วเหล้าวิสกี้เข้มข้นในนั้น เธอโค้งริมฝีปาก กะพริบตามองเขา “คุณหลง ขอบคุณมากที่ช่วยทำให้ฉัน กระจ่างในวันนี้”

ไม่รอให้หลงเซียวห้าม เธอเงยหน้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด แก้ว!

เหล้าดีกรีร้อนแรงลงไปในคอเหมือนมีด มันแสบคอถึง

พริกถึงขิง! คราวนี้ ท้องฟ้าเธอหมุนจริงๆ แล้ว

เขาเหวี่ยงมือไปแต่จับไม่โดนมือของเธอ

“ต่อเลยๆ ทุกคนร้องเพลงกันต่อ!”

ในที่สุดถังจิ้นเหยียนก็พาฉู่ลั่วหานกลับมานั่งโซฟา เธอ เอนกายพิงที่นั่งอย่างรู้สึกแย่ หน้าอกลุกเป็นไฟ ถังจิ้นเหยียน ป้อนน้ำเธอ ช่วยเธอเช็ดเหงื่อ นิ้วของหลงเซียวเกร็งหลายเท่า อยากจะฆ่าคน!
จิตงหมิงวิ่งมาพาหลงเซียวกลับไป “ทุกท่าน ถึง แม้BOSSของเราจะหล่อ แต่ก็ไม่สามารถครอบครองเขาได้”

ทันใดนั้นฉู่ลั่วหานก็ยืนขึ้น “เอาไมโครโฟนให้ฉัน ฉัน อยากร้องเพลง!”

พอพูดออกไปทุกคนก็ตะลึง เทพธิดาเย็นชาเมาจนเป็นบ้า ไปแล้วเหรอ? มันน่าตื่นเต้นมาก!

“ฉันอยากร้อง…..เพลงHappy Breakup ! ”

พร้อมด้วยจังหวะวุ่นวาย เธอร้องเพลงพร้อมสะอึกสะอื้น ขึ้นมา สุดท้ายก็ร้องไม่เป็นเพลง

“แต่ฉันเสียดายมากแค่ไหน…..ความรักไม่อาจถูกหรือผิด อย่างน้อยฉันก็ดีใจ….ถ้าเขาถือร่มให้คนอื่นเสมอ…..ทำไม คุณต้องรอเขากลางสายฝน….”

หลงเชียวมีสีหน้าหนักอึ้ง เขามองผู้หญิงฝั่งตรงข้ามอย่าง เงียบๆ เธอถือไมโครโฟน หรี่ตาอย่างตั้งใจ ไม่เหมือนร้อง เพลง แต่เหมือนระบายความในใจมากกว่า

นี่คือเนื้อเพลงที่ไม่ได้ตั้งใจ หรือพูดคนเดียวจากใจจริง?

“พรีบ!”

ไมโครโฟนหล่นลงพื้นท่ามกลางเสียงเพลงอันวุ่นวาย

เธอเมาแล้ว ถ้าไม่เมาจะกล้าพูดได้อย่างไร? หลงเซียว คุณช่วยเธอถือร่ม แต่ฉันรอคุณท่ามกลางสายฝน คุณรู้ไหม?

“ทุกคนสนุกกันต่อได้ หมอฉู่เมาแล้ว ฉันจะไปส่งเธอกลับ” ถังจิ้นเหยียนพยุงฉู่ลั่วหานขึ้นมา ออกแรงให้เธอพิงอ้อม แขนตัวเอง วันนี้เธอดวลเหล้าร้องเพลงร้องไห้ เพราะหลงเซียว เพียงคนเดียว!
ถ้าเธอทำอะไรให้เขาได้ เขาต้องดีใจจนเป็นบ้าแน่ๆ แต่ถึง จะเป็นแบบนี้ เขาก็เต็มใจและอยู่เป็นเพื่อนเธออย่างไม่มี เงื่อนไข

ความคิดที่น่ากลัวและน่าเศร้าปรากฏขึ้น ฉู่ลั่วหาน ทำ อย่างไรดี? ฉันรักเธอจริงๆ แล้ว?

เกาหยิ่งจือกัดฟันเดินมา “รองคณบดี คืนนี้คุณเป็นตัวเอก จะไปได้ยังไง? ฉันไปส่งเอง”

“แล้วไงล่ะ?” เขายืนกราน

“รุ่นพี่ ให้ฉันไปส่งดีกว่า มันไม่เหมาะสมจริงๆ”

ตระหนักถึงสถานะที่กระอักกระอ่วนใจของตัวเอง เขาก็ ทำได้เพียงถอยออกมา

ลั่วหานปากพึมพำไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรอยู่ เกาหยิ่งจืออ อกแรงพยุงเธอเดินไปข้างนอก

ลงตึกมา เกาหยิ่งจือก็แสยะยิ้มอย่างรังเกียจ “ฉู่ลั่วหาน หลงเซียวไม่ยอมรับสถานะของเธอ ยังจะอยู่ตระกูลหลงอีก ทำไม! รีบไสหัวออกไปจากตระกูลหลงเร็วๆ ซะ!”

ฉู่ลั่วหานหัวเราะอย่างที่มๆ คำพูดของเธอสับสน “รองผู้ อำนวยการ.เกา ฮ่าๆ เธอรู้ไหม….มีฉันน่ะเพราะ….”

“คุณเกา”

เสียงทุ้มต่ำและทรงพลังดังมาจากด้านหลัง หลงเซียวเดิน มาพร้อมล้วงกระเป๋าด้วยมือข้างเดียว ร่างสูงใหญ่ปกคลุมไป ด้วยแสงไฟขนาดใหญ่

“คุณหลง มีอะไรเหรอ?”

“ส่งเธอมาให้ฉัน”
เกาหยิ่งจือเบิกตากว้าง “คุณ? ทำไม?”

“เพราะคุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ”

พูดจบ หลงเซียวก็รับฉู่ลั่วหานมาจากมือเกาหยิ่งจือ ขมวด คิ้ว แค่อุ้มเธอขึ้นมาและก้าวเท้ายาวเดินไปที่รถโรลส์รอยซ์คัน ดำ

หยังเซินที่รอคอยอยู่ตลอดเวลาเปิดประตูให้ทั้งคู่เข้าไป นั่งที่เบาะหลังอันกว้างขวาง

หลงเซียวเอาศีรษะเธอวางลงบนตักเขา “หยังเซ็น กลับ

คฤหาสน์”

“ซวงซวง….เธอรู้ไหม…* หญิงสาวในอ้อมกอดแนบ หน้าอกเขา พูดเป็นต่อยหอย

สาวน้อยในอ้อมกอดย่นใบหน้าเล็กด้วยความเจ็บปวด เธอ ดื่มเยอะเกินไป เหล้าแก้วสุดท้ายเยอะพอที่จะทำให้เธอปวด ท้อง ยัยที่ม!

ฉู่ลั่วหานจับเสื้อผ้าหลงเซียวมาคุยด้วยอย่างคลุมเครือต่อ ไป เธอเข้าใจผิดคิดว่าหลงเซียวคือลู่ซวงซวง ยิ้มอย่างโง่เขลา และขมขึ้น “ทำไมพระเจ้าทำกับฉันแบบนี้? ฉันรักเขามาก…. ทำไมเขา ….ทำกับฉันแบบนี้?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ