ตอนที่ 317 ไอ้หมอนี่มันชายฉกรรจ์ชัดๆ

คนของสถานีตำรวจจับกุมแฮกเกอร์ที่เจาะเข้ามาใน ระบบความปลอดภัยของโรงพยาบาลหวาเซี่ย จากนั้น ถามอยู่ครึ่งชั่วโมงเต็มๆก็ยังไม่ได้อะไรมาเลยแม้แต่น้อย

เจ้าหน้าที่สอบปากคำที่อยู่ในเครื่องแบบมองผู้ต้อง สงสัยที่ใส่กุญแจมือนั่งอยู่บนเก้าอี้ ผู้ต้องสงสัยอายุ สามสิบสองปี เคยเป็นโปรแกรมเมอร์ของบริษัทการเงินที่ มีชื่อเสียงในวอลสตรีท รับผิดชอบรักษาความปลอดภัย ของระบบภายในบริษัท สองปีก่อนเนื่องจากความผิด พลาดในการทำงานทำให้เงินทุนของบริษัทถูกยักยอก ไปส่วนหนึ่ง จึงถูกไล่ออก ในขณะเดียวกันชื่อของเขาก็ ถูกบริษัทใหญ่หลายบริษัทบันทึกอยู่ในรายชื่อแบล็คลิ สต์

ตอนที่ออกมาจากบริษัท ก็ถูกอายัดทรัพย์สินส่วน ตัวทั้งหมด บ้านพักอาศัยที่ซื้อในอเมริกาก็ถูกบริษัทเอา

ไปจำนองให้กับธนาคาร

ในสองปีนั้น เขาบอกลาอเมริกา กลับมาทำงานเป็น คนดูแลwebให้กับบริษัทเล็กๆในประเทศ แต่รายได้และ สวัสดิการต่างกันกับบริษัทเดิม บวกกับต้องชำระเงินที่กู้ มาซื้ออสังหาริมทรัพย์หลังหนึ่งในเมืองหลวงภายใต้ชื่อ ของตัวเอง เขาจึงเริ่มรับงานส่วนตัว บางครั้งก็ได้หลาย ร้อย บางครั้งขึ้นไปถึงหลักพัน

งานที่ทำก็เริ่มจากช่วยซ่อมแซมบำรุงช่องโหว่จน กลายเป็นผู้ช่วยที่อยู่เบื้องหลังในเวลาต่อมา ค่าตอบแทน ก็ค่อยๆเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ งานที่เขาทำก็เริ่มล้ำเส้น กฎหมายมากขึ้นเช่นกัน

หลังจากสอบปากคำ เขาถึงขนาดที่ว่าเจาะเข้าไป ตรวจสอบข้อมูลในระบบความปลอดภัยของMBKโดยไม่ ถูกจับได้มาแล้ว ยังดีที่ไม่ได้ไปทำลายระบบความ ปลอดภัย ไม่อย่างนั้นก็ไม่อยากจะคิดถึงผลที่ตามมาเลย จริงๆ

เปิดอ่านประวัติอาชญากรรมของเขาดู เจ้าหน้าที่ สอบปากคำพูดกับหัวหน้าด้วยเสียงเบาๆ”ลูกพี่คนนี้เป็น คนที่สุดยอดคนหนึ่งเลยนะครับ แต่เสียดายที่ไม่ได้นำ ไปใช้ให้ถูกจุด แถมไอ้หนุ่มคนนี้ก็ยืนหยัดมั่นคงใช้ได้ เลย ถามจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ปริปากพูดเลยสักคำ”

หวางเทาผู้กองใหญ่ของตำรวจฝ่ายสืบสวนสอบสวน ที่อยู่ในเครื่องแบบถอดหมวกออก คว้าเก้าอี้มานั่งลงตรง กันข้าม “หวังเคย นายรู้ไหม เรื่องที่นายทำตอนนี้ทำให้ คนคนหนึ่งต้องตาย? สิ่งที่นายทำที่ผ่านมาแค่ช่วงชิง ทรัพย์สิน แต่ครั้งนี้นายฆ่าชีวิตหนึ่งชีวิต รู้ไหม?”

หวังเค่ยที่นั่งสีหน้านิ่งไร้อารมณ์อยู่ตรงกันข้ามยิ้ม อย่างเย้ยหยัน ยังคงไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับมา เหมือนกับว่าตนเองได้เตรียมตัวตายมาเรียบร้อยแล้ว ไหนก็ต้องตายอยู่ดีจึงไม่ยอมบอกว่าคนที่อยู่เบื้องหลัง คือใคร

หวางเทาสองมือวางไว้บนโต๊ะ เอากองเอกสารกอง หนึ่งมาเปิดออก“หวังเค่ย ต่อให้นายยังไม่ยอมรับ แต่ หลักฐานที่มีอยู่ในตอนนี้ก็เพียงพอที่จะลากนายเข้าไป นั่งในคุกได้สักสิบยี่สิบปี จะยอมสารภาพเพื่อลดโทษ หรือจะปฏิเสธแล้วโทษยิ่งหนัก นายคิดๆดูแล้วกัน”

หวังเคียดูเหมือนจะไม่บอกชื่อใครสักคน สองตานิ่งๆ มองคนตรงหน้าอย่างเงียบสงัด มุมปากยกขึ้นยิ้มอย่าง เย้ยหยันอยู่ตลอดเวลา

ราวกับว่ากำลังเยาะเย้ยพวกเขาที่ไร้ความสามารถ อีกทั้งยังส่งสายตาดูถูกอีกเดี๋ยวจะต้องปล่อยตัวของเขา ไปด้วย

ท่าทางนั่นเย้ยหยันไม่น้อย

สักพักเจิ้งซิ่วหยาก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง สอบสวน“พูดแล้วยัง?”

หวางเทาส่ายหัว“ยัง ปากแข็งใช้ได้

เจิ้งซิ่วหยาเดินเข้ามา ก้มลงแนบข้างหูของหวาง เทา“ใบรับเงินหาปลายทางไม่เจอ มีคนจัดการมันเป็น พิเศษ ดูแล้วก็น่าจะเป็นหวังเค่ยนี่แหละที่เป็นคนทำ ไอ้ หมอนี่มีความสามารถมากจริงๆ”

ไอคิวสูง ทักษะสูงในการก่ออาชญากรรม

สมัยนี้ ไอคิวกับทักษะของพวกก่ออาชญากรรมยิ่ง อยู่ยิ่งสุดยอดขึ้นเรื่อยๆ มันช่างท้าทายต่อเหล่าตำรวจ จริงๆ พูดได้เลยว่า เป็นตำรวจแค่แข็งแรงมีพละกำลัง อย่างเดียวคงไม่พอ

เจิ้งซิ่วหยาชำเลืองตามองขาหนึ่งข้างที่พาดอยู่บน โต๊ะ แกว่งๆกองเอกสารในมือ สายตามองสำรวจหวังเคีย หัวจรดเท้า บอกได้เลยว่า สีหน้าท่าทางของคนที่ออกมา จากวอลสตรีทไม่เหมือนกับคนทั่วไป ขนาดเข้ามาใน สถานีตำรวจแล้ว ยังสามารถนิ่งเฉยไม่สะทกสะท้านได้ แถมไอ้หมอนี่หน้าตาก็ไม่ได้แย่ หน้าดี รูปร่างสูงใหญ่ ดู เป็นบุคคลดีเด่นของสังคมอะไรทำนองนั้นได้เลย

“หวังเค่ย ฉันได้หลักฐานอาชญากรรมของนายมา อยู่ในมือแล้ว นายจะบอกหรือไม่บอก โทษทัณฑ์ของ นายมันก็มีอยู่ไม่น้อยแล้ว นายขโมยข้อมูลของทางโรง พยาบาล เข้าไปขโมยข้อมูลคอมพิวเตอร์ของคนอื่นๆ หลายต่อหลายครั้ง ขายความลับทางธุรกิจ แค่สุ่มมา โทษฐานเดียวนายก็ได้รับโทษอย่างสาสมแล้ว ถ้าตอนนี้ นายยอมบอกว่าคนที่คอยบงการอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้คือ ใคร พวกเราก็จะดุลพินิจลดโทษให้ โอกาสในการชดใช้ ความผิดด้วยการทำความดีไม่ใช่ว่าจะมีทุกวันนะ”

หวังเค่ยยิ้มเยาะเย้ยเจิ้งซิ่วหยา แววตาเต็มไปด้วย ความดูถูก

“ทำสายตาบ้าบออะไรของนาย! เดี๋ยวแม่ยิงไส้ แตก! ” ไม่ว่าจะลงไม้ลงมือหรือว่าขู่เข็ญด้วยโทษหนัก หวัง เค่ยหนุ่มฉกรรจ์นี่ก็ยังมั่นคงแน่วแน่ไม่สะทกสะท้าน

อดทนอดกลั้นไม่ยอมเปิดปากพูดอะไรออกมาสักคำ

ในห้องปฏิบัติหน้าที่ ท้องฟ้ามืดลง เวลาเดินมาจนถึง สองทุ่มแล้ว

“ให้ตายสิ! ฉันยังไม่เคยเจอคนประเภทนี้เลย หัว หน้าหวางคุณว่าควรทำยังไงดี?

หวางเทาขมวดคิ้ว“เขาไม่พูด พวกเราก็ไม่สามารถ ไปละเมิดกฎลงทัณฑ์เขาตามอำเภอใจได้ ขังให้เขาเริ่ม รู้สึกหิวก่อน”

เจิ้งซิ่วหยาก็สีหน้าไม่ค่อยดีนัก“หัวหน้าหวางคุณคิด จะบังคับเขาโดยการปล่อยให้หิว? ขนาดตายเขายังไม่ กลัวเลย กะอีแค่หิวจะไปกลัวได้ยังไง? คุณหยุดเล่นสักที จะได้ไหม?”

ในตอนนี้ ผู้อำนวยการหวังใจลุกเป็นไฟสับเท้าเดิน เข้ามา หลังจากเข้ามาแล้วก็พูดขึ้น“เป็นยังไงบ้าง? พูด แล้วยัง?”

หวางเทากับเจิ้งซิ่วหยาพูดสวัสดีผู้อำนวยการพร้อม

กัน ผู้อำนวยการหวังจ้องเขม็งทั้งสองคน“ดี? ! ดีกับผีน่ะ สิ! หลงเซียวโทรศัพท์มาที่ผมแล้ว ให้พวกเรารีบไขคดี ให้เร็วที่สุด ยังบอกอีกว่าถ้าแค่แฮกเกอร์คนเดียวยัง จัดการไม่ได้ คนของสถานีตำรวจก็คงจะต้องยอมรับการ เปลี่ยนแปลงแต่โดยดีแน่นอน หมายความว่ายังไง รู้ ไหม?”

ความหมายก็คือ คนในที่นี่เตรียมกลับบ้านไปทำนา ได้เลย

หวางเทาขยี้ๆผม“ผู้อำนวยการหวังพวกเราก็คิดอยู่ เหมือนกัน แต่ไอ้หวังเคียนี่ไม่ว่าเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่ ปริปากพูดออกมา ใช้ทุกวิธีแล้ว”

อำนวยการหวังกำลังที่จะด่า โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา ผู้ ก่อน

พอเห็นชื่อบนจอ ผู้อำนวยการหวังก็ตกใจทันที ก่อน จะทำสีหน้ายิ้มๆอย่างเกรงอกเกรงใจ“คุณหลง ดึกขนาด นี้ทําไมคุณยัง หลงเซียวไม่พูดพร่ำทำเพลง พูดถามขึ้นมา ตรงๆ “ก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว ผู้อำนวยการหวัง?”

หนึ่งวิต่อมา ผู้อำนวยการหวังปาดเหงื่อตรงหน้า ผาก”เหอะๆ คุณหลง…..เอ่อ หวังเค่ยจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ เปิดปากพูดเลยครับ แต่ว่าคุณวางใจได้ พวกเราจะรีบเร่ง มือ ในการสืบหาความจริงออกมาให้ได้โดยเร็วที่สุด! ”

“วางใจ? ผู้อำนวยการหวังเป็นถึงเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น ของเมืองหลวง เรื่องเล็กแค่นี้ยังใช้เวลานานมาก คุณจะ ให้ผมวางใจเนี่ยนะ? เอาอะไรมาให้ผมวางใจไม่ทราบ? ”

หลงเซียวนั่งอยู่ในห้องผู้ป่วย ลั่วหานกำลังนอนพิง เตียงอ่านหนังสืออยู่ เขานั่งไขว้ขาออกคำสั่งอย่างเด็ด ขาด

“เอ่อ…พวกเราจะพยายามเร่งให้เร็วที่สุด! คืนนี้ต่อ ให้ต้องอยู่เวรดึกก็จะต้องสอบปากคำออกมาให้ได้! ”

“ผู้อำนวยการหวังผมลืมเตือนคุณ ผมไม่ใช่คนที่ ความอดทนสูง…. แววตาสีหน้าเย็นชา “หลงเซียวนิ้วมือหมุนๆแหวนแต่งงาน

คุณหลงวางใจได้เลย! ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ” “

วางสายลง หลงเซียวขมวดคิ้ว“เจ้าหน้าที่ท้องถิ่น ทำงานสบายเกินไปแล้ว ทำราวกับเขาจำไม่ได้ว่าตน นามสกุลอะไร”

ลั่วหานกลับพูดตอบขึ้น“คนผิดไม่ยอมพูด บางทีอาจ จะมีคุณธรรมอยู่ เอาเงินของเขามาแล้ว แลกกับทำงาน ตอบแทน เขาก็ต้องปิดปากสนิทไม่ยอมพูดเป็นธรรมดา อยู่แล้ว ฉันกลับรู้สึกว่าคนคนนี้เป็นคนยืนหยัดแน่วแน่ การที่จะจัดการคนแบบนี้ ต้องอย่าเอาไม้แข็งไปสู้ด้วย เด็ดขาด”

หลงเซียวไตร่ตรองพลางพูดขึ้น“คุณมีอะไรแนะนำ ไหม?” ลั่วหานคิดๆ“ในเมื่อหวังเคยมีอดีตแบบนั้น จะต้องไม่

ยอมให้เกิดความผิดพลาดขึ้นกับงานในภายหลังแน่นอน นี่มันทำให้เกิดผลกระทบทางด้านจิตใจของคนคน …ใช่แล้ว คุณลองตรวจสอบพวกคนในครอบครัว และเพื่อนของเขา ว่าความสัมพันธ์ของเขาเป็นยังไงบ้าง? ดูว่านอกจากเรื่องเงินที่กู้มาซื้อบ้านแล้วยังมีเรื่องอื่นอีก ไหม ที่ทำให้คนคนหนึ่งสามารถทำได้อย่างสุดจิตสุดใจ ขนาดนี้ นอกจากไม่ใช่เรื่องเงินแล้ว”

หลงเซียวพยักหน้า“ได้”

นิ้วมือเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เข้าไปในระบบระบบ หนึ่งในไม่ช้า หลังจากที่มือของหลงเซียวไปแตะที่แป้น พิมพ์ก็เขาราวกับว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ฝีมือทั้งหนัก แน่นและรวดเร็วเห็นแล้วทำให้ตาลายไม่น้อย

ลั่วหานกลืนน้ำลายอย่างช่วยไม่ได้ ทักษะนี้ของหลง เซียวไปเรียนตั้งแต่เมื่อไร? โปรแกรมเมอร์ที่ว่าเชี่ยวชาญ ยังไม่เร็วขนาดนี้เลยนะ!

สักพัก คิ้วของหลงเซียวก็ขมวด “อย่างที่คิดไว้ คุณ ภรรยา คุณเดาไม่ผิดจริงๆด้วย ผมจะไปสถานีตำรวจ ตอนนี้เลย”

ลั่วหานทำตาโต“สืบเจอเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” หลงเซียวพูดขึ้นอย่างมั่นใจตามเหตุตามผล“เรื่อง แบบนี้ขืนปล่อยให้เสียเวลามากเกินไป การคิดคำนวณ ของผมที่เรียนมาก็จะสูญเปล่าน่ะสิ”

หลงเซียวยืนอยู่ในห้องสอบสวน รูปร่างสูงใหญ่อยู่ ตรงแสงไฟที่ส่องลงมาพอดี แสงจากโคมไฟส่องจากหัว ของเขาลงมา ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาหน้านั้นครึ่งหนึ่งอยู่ ใต้แสงสว่าง อีกครึ่งหนึ่งอยู่ในความมืด

น้ำเสียงทุ้มต่ำไม่ได้พูดข่มขู่ตรงๆ แต่กลับแฝงไป ด้วยพลังที่น่ากลัวน่าเกรงขาม“คุณหวัง คนคนนี้คุณ คงจะคุ้นหน้าคุ้นตาดีใช่ไหมล่ะ?”

สายตาของหวังเค่ยค่อยๆเงยขึ้นมามองช้าๆ ตอนที่ เขาเห็นคนในรูปอย่างชัดเจนแล้ว แววตาที่นิ่งไร้อารมณ์ ก่อนหน้านี้จู่ๆก็เปลี่ยนมาโมโหเกรี้ยวกร้าวถึงขนาดที่ อยากจะฆ่าจะแกงกันเลยทีเดียว

หลงเซียวยกริมฝีปากขึ้น ลากเก้าอี้มานั่งลง “ภรรยา ของคุณดูท่าทางอบอุ่น แล้วก็สวยมากเหมือนกันนะ น่า เสียดายจริงๆ….

“ แกหุบปาก! !

จู่ๆหวังเค่ยก็พูดขึ้นมา!

พวกของเจิ้งซิ่วหยากับหวางเทาพอเห็นหวังเคยที่จู่ๆ ก็โกรธเกรี้ยวกราดราวกับสิงโตจากนอกหน้าต่าง ก็หัน มองหน้ากัน แววตาเผยให้เห็นถึงความตกใจและชื่นชม

หลงเซียวยิ้มอ่อน“คุณหวังตอนที่หน้าที่การงานของ คุณในอเมริกากำลังไปได้สวย พวกคุณสองสามีภรรยา อารมณ์ดีมาก แต่หลังจากนั้นชีวิตก็กลับตาลปัตร เธอยื่น เรื่องหย่า แถมเอาลูกสาวไปด้วย

หวังเคยตาเขม็งจ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ใช้ แรงขัดขืนเพื่อที่จะสลัดพันธนาการที่มือออก“หลงเซียว แกกล้าแตะต้องลูกสาวของฉัน ฉันจะฆ่าแก! ”

หลงเซียวหยิบรูปที่สองขึ้นมา”หลังจากที่ภรรยาของ คุณหวังยื่นเรื่องหย่า ก็หันไปแต่งงานกับผู้ชายที่อายุ มากกว่าตนเองถึงสิบห้าปี แถมมีลูกชายแล้วด้วยหนึ่งคน ส่วนลูกสาวของคุณ….. ” เขามองเด็กผู้หญิงอายุสามสี่ ขวบที่อยู่ในรูป“ถูกวินิจฉัยว่าเป็นผู้ป่วยที่มีความผิดปกติ ทางหัวใจ ตอนนี้กำลังได้รับการรักษาตัวอยู่ที่อเมริกา จำเป็นต้องใช้เงินมากมายมหาศาล แต่ภรรยาเก่าของ คุณกลับทอดทิ้งเธอ เป็นแบบนี้ใช่ไหม?”

ความโกรธของหวังเคียเผยออกมาอย่างไม่ปิดบังอีก ต่อไป เขาด่าทอด้วยความโมโห บนใบหน้าที่เปลี่ยนไปมี เส้นเลือดปูดจนแทบจะระเบิดออกมา “หลงเซียว! แกกล้า แตะต้องเธอ! ฉันจะฆ่าแกให้ตาย! ”

หลงเซียวพูดขึ้น“เด็กน้อยที่น่ารักขนาดนี้ ถ้าเกิด จากไปก่อนเนื่องด้วยค่ารักษาพยาบาลและข้อจำกัดใน การรักษาล่ะก็ มันช่างเจ็บปวดหัวใจไม่น้อยเลย? ถึงคุณ จะได้เงินมาจากคนบงการนั่นสิบล้านแล้ว แต่คุณหวัง ต้องรู้ ว่ามีแค่เงินก็ไม่สามารถต่อชีวิตลูกสาวของคุณได้”

สายตาจะกินเลือดกินเนื้อของเขาจ้องเขม็ง ใน ตาขาวเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดง “แกหมายความว่ายัง ไง!”

หลงเซียวนั่งยองลง“ง่ายมาก พูดจากสถานการณ์ จริง อาการป่วยของลูกสาวของคุณผมสามารถช่วยออก ค่ารักษาทั้งหมดให้ได้ ช่วยติดต่อหมอที่ดีที่สุดให้เธอได้ คุณหวังอย่าลืมสิ โรงพยาบาลหวาเซี่ยที่คุณโจมตีเป็น สินทรัพย์ภายใต้ชื่อของผม แถมเทคโนโลยีในการรักษา โรคหัวใจของหวาเซี่ยตอนนี้ก็อยู่อันดับต้นๆในระดับชาติ ไปเรียบร้อยแล้ว”

หวังเค่ยหรี่ตา หมายถึงภรรยาของแก? ฉู่ลั่วหาน?” หลงเซียวไม่ได้ตอบรับอะไร

เหอะๆ! อย่ามาล้อเล่น! ฉันเคยสอบถามแล้ว แอน “ …..อ่อ ไม่สิ ฉู่ลั่วหานรักษาให้แค่กับผู้มีอำนาจอิทธิพล เท่านั้น! เหอะๆ หมอประเภทนี้สมควรตายไปซะก็ดี! ”

เขาพูดมาถึงตรงนี้ จู่ๆข้างนอกก็มีเสียงหนึ่งดังเข้ามา เบาๆ แน่วแน่ แล้วก็จริงใจมาก

ลั่วหานที่สวมชุดผู้ป่วย ด้านนอกสวมชุดคลุมกัน หนาวแบบยาวกำลังยืนอยู่ข้างนอกประตูห้อง สอบสวน“คุณหวัง อาหารป่วยของลูกสาวคุณฝากไว้กับ ฉันเถอะ ฉันรับรองเลยว่าจะคืนเด็กที่แข็งแรงให้กับคุณ แน่นอน”

จู่ได้ยินเสียงของลั่วหาน หลงเซียวก็ลุกขึ้นยืน ราวกับถูกไฟช็อต แล้วเดินไปจูงมือของเธอ ด้วยท่าทาง รวดเร็ว “คุณมาได้ยังไง?

ลั่วหานพูดยิ้มๆ”คอมพิวเตอร์ของคุณหลงไม่ได้ปิด ฉันก็เลยเห็นข้อมูลที่คุณไปสืบมา เรื่องนี้ฉันสามารถช่วย ได้ แถมฉันเป็นหมอ การช่วยชีวิตคนเป็นหน้าที่ที่ฉันต้อง ทำอยู่แล้ว”

หวังเค่ยมองทั้งสองอย่างอึ้งตะลึง พูดเกร็ง ปาก คุณ….คุณยอมช่วยลูกสาวของผม? ”

ลั่วหานยิ้มๆอย่างทะนง”แน่นอน แต่แบบที่คุณบอก ฉันไม่ใช่จะมารักษาใครก็ได้ ดังนั้นฉันมีข้อแลกเปลี่ยน สองอย่าง ”

หวังเคยมองเธออย่างระแวดระวัง”สองอย่างอะไร?”