บทที่100 ทายสิว่าเขาจะมาช่วยเธอไหม

บทที่100 ทายสิว่าเขาจะมาช่วยเธอไหม

แววตาของเย่โม่เซินเยือกเย็นยิ่งกว่าเก่า น้ำเสียงที่เขา พูดราวกับว่ามันรอดผ่านไรฟันออกมา

“แกกล้า!”

ลู่ซุนฉางหัวเราะเหอะ “ยังไงเสียตอนนี้ฉันก็เป็นไอ้คน โดนตอนแล้ว นายคิดว่าตอนนี้ฉันมีอะไรที่ยังไม่กล้า ทำอีกบ้าง? เย่โม่เซิน ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันอาจจะให้เวลา นายอีก3นาทีแต่ตอนนี้….นายคิดว่าฉันยังกลัวอะไรอีก ไหม?”

ตู้ดๆๆ

พูดจบอีกฝ่ายก็ตัดสายทิ้งไปทันที

เยโม่เซินตัดสินใจไม่รอช้า “หาที่อยู่ของเบอร์โทรนี้มา เดี๋ยวนี้ แล้วรีบไปที่นั่นด่วนที่สุด แล้วก็ให้คนเตรียมการ รักษาเอาไว้ด้วย”
“ครับ!”

เซียวซู่ไม่กล้าชักช้า เขารีบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาโทรสั่ง การทันที แถมยังรีบเข็นเย่โม่เซินออกจากงานเลี้ยง

ฝั่งล่าสุดฉาง เมื่อวางโทรศัพท์แล้ว เขาก็หันมามองผู้ หญิงที่นอนหลับอยู่บนเตียง เธอยังคงอยู่ในสภาพไม่ ได้สติ ข้างๆมีถ้วยยาถ้วยใหญ่วางอยู่

สายตาของลู่สุนฉางเหมือนคนที่ตกอยู่ภายใต้อาการ หลอนยาเสพติด “กรอกยาให้เธอกินเดี๋ยวนี้!”

“ครับ! คุณชาย”

พวกลูกน้องเมื่อได้รับคำสั่ง ก็ช่วยกันเปิดปากของเสิ่น

เฉียวแล้วจับยากรอกลงไป

เสิ่นเฉียวฟื้นเพราะสำลัก เธอจับคอของตัวเองไว้และ ไอออกมาอย่างแรง ตอนที่ได้สติถึงได้รู้ว่าพวกเขากำลัง เอายากรอกปากเธออยู่ เธอจึงใช้มือปัดให้ถ้วยยานั่นคว่ำ

ลง
แต่ว่าตอนนี้เธอกินยาไปตั้งครึ่งถ้วยใหญ่แล้ว

ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยยิ้มร้ายของลู่สุนฉางกำลังมองมา

ที่เธอ

เสิ่นเฉียวเอามือปิดปากตัวเองและถอยไปมุมๆหนึ่ง ดวงตาคู่สวยกำลังมองเขา

“ผู้ช่วยของเย่โม่เซิน เห้อ ตอนแรกฉันก็ว่าตั้งใจจะ เล่นกับเธอหน่อย แต่เธอดันไม่รู้จักสำนึกบุญคุณเสียนี่ งั้นก็รอให้เธอรู้สึกต้องการจนเหมือนโดนไฟเผาจนตาย แทนแล้วกันนะ”

ฟังจบ เส้นเฉียวตาโต “แก เมื่อกี้แกให้ฉันกิน…”

“เธอลองเดาดูสิว่าเย่โม่เซินจะมาช่วยเธอไหม?”

เสิ่นเฉียวหน้าซีด เธอก้มหน้าล้วงคอตัวเองอย่างแรง ต้องการให้ตัวเองอ้วกยาที่กินเข้าไปเมื่อกี้ออกมา

“ไม่มีประโยชน์หรอก” สู่สุนฉางยิ้มๆ รอยยิ้มนั้นไม่ต่าง อะไรกับสัตว์ป่าที่กำลังแยกเขี้ยวข่มขู่เหยื่อ”อีก10นาทียาก็จะออกฤทธิ์ แล้วยาตัวนี้ก็เป็นตัวที่แรง ที่สุด ต่อให้เปโปเขินมาถึง.. เขาก็เป็นแค่คนพิการที่ นกเขาไม่ขัน คงจะช่วยอะไรเธอไม่ได้?”

พวกลูกน้องเมื่อได้ยินก็พากันหัวเราะอย่างไร้มารยาท พวกมันเอามือมาถูๆกัน “คุณชายสู่ คุณชายเยไร้น้ำยาจน ช่วยเธอไม่ได้ ถึงตอนนั้นให้พวกเรา…

สู่สุนฉางส่งเสียงที่ขึ้นมา กลอกตามองไปรอบๆ “ล็อก ตายประตูกับหน้าต่าง แล้วจุดเทียนซะ รอให้เย่โม่เซินมัน เดินมาติดกับก่อนเถอะ”

“เย่โม่เซินมันไร้น้ำยา ยังจะทำให้คนอื่นเป็นเหมือนมัน อีก ฉันจะให้มันลิ้มรสความอยากจนบ้าคลั่งแต่ว่าระบาย ออกมาไม่ได้ดู”

เสิ่นเฉียวเห็นพวกมันจุดเทียนทุกเล่มในห้อง เมื่อเอา มาโยงเข้ากับเรื่องที่ลู่ซุนฉางพูดเมื่อกี้ เธอก็เดาออกโดย ทันทีว่ามันคืออะไร สีหน้าเธอเปลี่ยนไป เธอพยายาม ลุกขึ้น แต่ว่าเธอไม่มีแรงเลยแม้แต่น้อย ทั้งแขนและ ขาอ่อนแรงนุ่มนิ่มเหมือนนุ่น
“แก ไอ้สาระเลว..”

จุดเทียนเสร็จลู่สุนฉางก็พาคนของตัวเองออกไปทันที เสร็จแล้วเขาก็ปิดล็อกประตูห้อง

ห้องทั้งห้องเงียบลง มีเพียงเสิ่นเฉียวที่กำลังนอนอยู่ บนเตียง เธอลองขยับนิ้ว พยายามจะดันตัวเองขึ้น

ในที่สุดเธอก็ดันจนตัวเองนั่งได้ แต่เพราะไม่ระวังเลย กลิ้งตกลงจากเตียง เธอลงไปนั่งทั้งตัวอยู่บนพื้นเย็นๆ

เจ็บจัง…

เสิ่นเฉียวเจ็บจนหน้ายู่

ลู่สุนฉาง!ไอ้คนสาระเลวจนหาความดีไม่ได้ เขารู้ดีว่า นั่นให้เธอกิน แถมยังจุดเทียนยาสลบไปทั่วห้อง ถ้าเยโม่ เซินเข้ามาในห้องนี้ คงเป็นแบบเธอแน่

เย่โม่เซินไม่สามารถทำเรื่องนั้นได้.. เขายังจะเอายา

แต่ว่า….ตอนนี้เธอขยับไม่ได้เลย เรี่ยวแรงตอนนี้มันไม่มีเหลือเลยสักนิด

หนังตาก็หนักขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ปากของเสิ่นเฉียวโดน ตัวเองกัดจนห้อเลือด สุดท้ายเธอกระพริบได้แค่สองครั้ง แล้วก็สลบไป

“คุณชายเย่หาเจอแล้วครับ”

“เธออยู่ไหน?”

“อยู่ที่โรงแรมลี่หาวครับ”

“เร็วขึ้นอีก”

ไม่นาน เย่โม่เซินรอให้คนไปถึงจุดหมาย รถเพิ่งหยุด ลง เซียวซูพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ระบุจุดหมายได้อย่าง ชัดเจนแล้วครับ คุณชายเย่ ให้พวกเราขึ้นไปตอนนี้เลย ไหมครับ?”

“อม”

“แต่ว่า….” เซียวซู่หยุดเล็กน้อย “ผมคิดว่าทางที่ดีคุณชายเยอย่าขึ้นไปเสี่ยงเองจะดีกว่า ปล่อยให้คนของ เราขึ้นไปช่วยผู้ช่วยเสิ่นลงมาแทน”

เปโม่เซินกดคิ้วต่ำลง เขากำลังจะขยับปาก เสียง โทรศัพท์ก็ดังแทรกขึ้นมา

เป็นลู่สุนฉางที่โทรมา เยโม่เซินกดรับโทรศัพท์อย่าง ใจเย็น

“ดูแล้วคุณชายเยจะให้ความสำคัญกับผู้ช่วยคนนี้จริงๆ สินะ”

เมื่อได้ยิน เซียวซูตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน เขาหันมอง

รอบทิศ

เยโม่เซินไม่แสดงอาการอะไร ไม่ตอบคำถามของลู่สุน

ฉาง

สู่สุนฉางหัวเราะแล้วพูดต่อ “ผู้ช่วยของนายโดนกรอก ยาปลุกเซ็กส์ชนิดรุนแรง ถ้าคุณชายเยไม่ไปช่วยเธอด้วย ตัวเองแล้วล่ะก็ ลูกน้องนายที่ไปช่วยเธอก็คงเห็นหมด ทุกอย่างหรือไม่ก็เธออาจจะทนพิษของยาไม่ไหวดึงลูกน้องนายไปนอนด้วย แน่นอนว่าฉัน อยากจะเตือนนายเอาไว้สักหน่อย ยาที่ฉันให้เธอมัน มากกว่าปกติถึงสามเท่า ถ้าภายในหนึ่งชั่วโมงเธอยังไม่ ได้รับการปลอดปล่อย ทวารทั้งเจ็ดของเธอก็คงจะเลือด ออกจนตาย เป็นผู้ช่วยที่น่าสงสารจริงๆ”

เซี่ยวซู่กัดฟันกำหมัดแน่น “ลู่สุนฉางแกมันไอ้คนเลวไร้ สำนึกจนหาความดีไม่ได้!”

เย่โม่เซิน ฉันดีใจมากที่จะได้เห็นแกอยากจนจะบ้า แต่

กลับปลดปล่อยออกมาไม่ได้ ฉันจะรอดู”

พูดจบล่าสุดฉางก็วางสายอีกครั้ง

“นี่เป็นแผนที่ลู่สุนฉางล่อให้คุณชายเยไปติดกับ คุณ ชายเย่ คุณห้ามหลงกลมันเด็ดขาดนะครับ”

เยโม่เซินมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสงบ “พาฉันขึ้น

ไป”

“คุณชายเย!”
“ทำไม? เยโม่เซินจำเป็นต้องให้คนอื่นช่วยแม้แต่เรื่องผู้ หญิงของตัวเองงั้นหรอ?”

“แต่ว่า!”

“นายรีบโทรแจ้งโรงพยาบาล อีกกลุ่มรีบหาพิกัดของลู่ สุนฉางให้เจอ จับมันมาให้ได้

ใต้ความอ่อนใจ เซียวซู่ทำได้แต่ทำตามคำสั่ง เขาพาเย่ โม่เซินเข้าไป แล้วหันไปสั่งคนที่เหลือ “พวกนายได้นาย ที่คุณสั่งหรือยัง? รีบไปจัดการเดี๋ยวนี้”

“ครับ”

หลังจากแบ่งงานเสร็จเรียบร้อย เซียวซู่ก็พา เย่โมเซิ นกับลูกน้องอีกไม่กี่คนขึ้นไปด้านบน

เมื่อถึงห้อง เซียวซู่ถีบประตูห้องให้เปิดออกโดยทันที ยังไม่ทันจะมองสภาพในห้องให้ชัดเจน เย่โม่เซินก็สั่ง เสียงเย็น “หลับตา!”

เซียวซู่รีบกลับหลังหัน เขาทำหน้าดูใส่ลูกน้องที่เหลือ ให้ทุกคนรออยู่ด้านนอก ห้ามเข้าไปเด็ดขาด

เต่ไม่เป็นไส้แจเป็นเข้าไปในห้องเรียน เริ่มตกใจจนห้ามเขาเอาไว้ “คุณชายเย”

แม่ไม่เป็นได้กลิ่นหอมที่กำลังลอยอยู่ในอากาศ เขา ขมวดคิ้ว ให้ทุกคนเอามือปิดปากกับจมูกเอาไวรในห้อง เทียนยาสลบ

เชียวสู่พยักหน้า แจกหน้ากากให้คนอื่นสวมไว้แล้วก็ ให้เย้โม่เซ็นสวมเอาไว้เช่นกัน ถึงปล่อยให้เป์โม่เซินเข้า ในห้องได้คนเดียว

เสิ่นเฉียวรู้สึกตัวเองร้อนจนแทบจะระเบิดเธอนอนอยู่ บนพื้น เสื้อผ้าของเธออยู่ในสภาพที่ไม่เรียบร้อยเธอที่ ได้เรี่ยวแรง สุดท้ายก็ทนต่อฤทธิ์ยาไม่ไหว เธอถอด เสื้อผ้าตัวนอกของตัวเองออกหมดเหลือก็ไว้แค่เพืยงชุด ขั้นในติดตัวเท่านั้น ไอเย็นจากฟื้นไหลเข้าตัวเธอ ทำให้ เธอรู้สึกสบายตัวขึ้น

แต่ว่ามันไม่สามารถช่วยเธอได้ตรงจุด
สติของเธอพร่าเลือน ความรู้สึกที่แปลกประหลาดใน ท้องดีขึ้นมาจนเธอรู้สึกอาย!

เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันนึงเธอจะโดนคนอื่นวางยา แถมร่างกายของเธอไม่สามารถต่อสู้กับมันได้เลยแม้แต่ น้อย สัญชาตญาณภายใน ก็โดนยาพวกนี้ปลุกขึ้นมาได้ ง่ายๆ

บีบรัด ทรมาน เจ็บปวด สิ้นหวัง.. ความรู้สึก ต่างๆกำลังพุ่งเข้ามาหาเสิ่นเฉียว