บทที่94 จูบฉันสิ แล้วฉันจะคืนให้

บทที่94 จูบฉันสิ แล้วฉันจะคืนให้

นี่ทำให้เย่โม่เซินอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก

เค้าอยากปั่นหัวเสิ่นเฉียว เพราะเห็นว่าเธออยู่กับผู้ชาย อื่น

ความรู้สึกแบบนี้ ทำให้เขาโคตรหงุดหงิด เพราะอย่าง นั้น เวลาเจอหน้าเธอ ก็มักจะใช้คำพูดแนวนี้เพื่อเรียก ร้องความสนใจจากเธอ ด้วยการทำให้เธอเสียใจ

แต่ตอนนี้อยู่ๆเธอก็กลายเป็นคนว่านอนสอนง่าย ทำตามคำสั่งราวกับเป็นหุ่นเชิด นี่ไม่ได้ทำให้ความ หงุดหงิดในใจของเย่โม่เซินลดลง แถมยังทำให้ หงุดหงิดยิ่งกว่าเดิมอีก

เขาจะให้เธอเรียกตัวเองว่าอะไรดี?

เยโม่เซ็นยิ้ม “ปกติเธอก็เอาแต่เรียกชื่อฉันอย่างเดียวอยู่ แล้วไม่ใช่หรอ ตอนนี้มาทำเป็นคนหัวอ่อนเพื่ออะไร?”

เสิ่นเฉียวหลุบตาลง “คราวหลังดิฉันจะระวังค่ะ”

“มานี่!” เยโม่เซินกำลังจะเป็นบ้าเพราะเธอ

เสิ่นเฉียวไม่ขยับ แต่ในที่สุดก็ก้าวเท้าไปหาเขา

“ถามว่าฉันจะสั่งอะไรใช่ไหม? เข็นฉันกลับ!”

“ค่ะ” เสิ่นเฉียวเดินไปอยู่ด้านหลังของเขา แล้วเข็นรถ เป็นไปด้านหน้า

เปโม่เซินโกรธจนหน้าเขียว ราวกับว่ามีคนเป็นหนี้เขา อยู่ทั้งโลก บรรยากาศของคนทั้งคู่ คนนึงโมโหอึดอัด อีกคนโศกเศร้าโดดเดี่ยว เมื่อเดินผ่านโถงรับแขก บรรยากาศเหล่านั้นเลยทำให้คนที่อยู่บริเวณเดียวกันสั่น กลัว

เมื่อรู้ว่าคนทั้งคู่อารมณ์ไม่ดี พวกคนรับใช้ก็รีบหลบออก

ไปจากบริเวณ
เสิ่นเฉียวเข็นเย่โม่เซินมาถึงห้องโดยสวัสดิภาพ “ถึง แล้วค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวไปเก็บของ”

พูดจบ เธอก็เดินไปฝั่งตู้เสื้อผ้าของเธอ ปรากฏว่า ภายในตู้เต็มไปด้วยเสื้อผ้าที่เขาซื้อมาใส่ไว้ให้ สีหน้า ของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย ใช้หลังมือผลักประตูปิด กลับไปดังเดิม

แต่ยังไม่ทันจะปิดมือของเธอก็โดนเขาดึงไว้

เสิ่นเฉียวหันกลับไป พบว่าเขาเข้ามาแล้ว

เขาขวางไม่ให้เธอปิดประตูตู้เสื้อผ้า มองเธอด้วย สายตาเย็นชา

“เธอรังเกียจเสื้อผ้าที่ฉันซื้อให้มากงั้นสิ? แค่ใส่ก็ไม่ ยอมใส่”

เสิ่นเฉียวก้าวถอยหลังไปก้าวหนึ่ง พูดเสียงต่ำ “คุณ ชายเย่กำลังเล่นมุขหรอคะ? พวกเราก็แค่คนที่มีพันธ สัญญาต่อกัน ของพวกนี้ดิฉันรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ”
พูดจบ เสิ่นเฉียวก็หมุนตัวจากไป ตอนที่เธอกำลังเดิน เผ่านเยโม่เซิน เขาก็กำข้อมือเธอเอาไว้

“ถ้าฉันสั่งให้เธอใส่ล่ะ?”

คิ้วเรียวของเสิ่นเฉียวขมวดปม กัมมองข้อมือตัวเองที่

โดนเขาจับไว้

วินาทีถัดไป เธอก็พยักหน้า ได้ค่ะ”

พอเย่โม่เซินปล่อยมือ เธอก็เดินไปหยิบมาชุดนึงแล้ว เข้าห้องน้ำไป

เยโม่เซ็นใช้มือข้างหนึ่งทุบประตูตู้

ให้ตายเถอะ!

เขาอยากให้เธอสวมเสื้อผ้าที่เขาซื้อให้ วันนี้เธอสวม มันแล้ว เขาก็ยังไม่พอใจอยู่ดี!!

หลังจากที่เสิ่นเฉียวเข้าห้องน้ำไปครูหนึ่งก็มีเสียงอาบ น้ำดังขึ้น ในขณะเดียวกันเสียงโทรศัพท์ของเลอก็ดังขึ้นเช่นเดียวกัน แต่ว่าเสียงอาบน้ำดังกว่าเธอจริง ไม่ได้สิน เผ็ดไม่เซ็นถึงจะได้ยินแต่ก็ทำเป็นไม่ได้ยิน

แค่โทรศัพท์ของเสิ่นเฉียวก็ไม่หยุดดังเสียที เยโม่เซิน ใมเทิง สุดท้ายเขาก็เลยต้องยอมไถรถเข็นไปดู

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เห็นว่าเป็นเบอร์แปลกที่ไม่ได้ บันทึกไว้ในโทรศัพท์ เลยตัดสินใจรับโทรศัพท์

แต่ไม่เป็นไม่ทันจะได้พูดอะไร อีกฝ่ายก็โพล่งขึ้นมาเสีย ก่อน เฉียวเฉียว ในที่สุดเธอก็ยอมรับโทรศัพท์ฉันแล้ว”

เฉียวเฉียว? เย่โม่เซินหรี่ตามองอย่าเอาเรื่อง เรียกซะ สนิทสนมเชียว!

แต่ว่าฝ่ายนั้นไม่ได้รู้ถึงอันตรายที่กำลังคืบคลานอยู่ แม้แต่น้อย ทั้งยังจะพูดต่ออย่างอ่อนโยนว่า “เฉียวเฉียว เธอให้อภัยฉันแล้วใช่ไหม? ตอนกลางวันฉันไม่ได้ตั้งใจ จริงๆนะ คำพูดพวกนั้นมันคือคำพูดไร้ความคิด เธออย่า โกรธฉันเลยนะ
“เฉียวเฉียว ฉันคิดถึงเธอ คิดถึงวันเก่าๆของเรา เธอ….ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งได้ไหม…?”

“เฉียวเฉียว ทำไมถึงเงียบล่ะ?”

เยโม่เซินยิ้มเย็น ที่แท้ก็สามีเก่าของเธอที่โทรมาเล่า ความทรงจำเมื่อววันวานให้ฟังนี่เอง เย่โม่เซินเอา โทรศัพท์ออกจากหูแล้วดูเบอร์โทรศัพท์บนหน้าจออีก ครั้ง ค่อยยกหูขึ้นพูดใหม่ “อยากได้โอกาสในการลอง ตายสักครั้งไหมล่ะ?”

อีกฝ่ายเงียบ วินาทีถัดมาสายก็โดนตัด

ชัดเจนว่าอีกฝ่าย โดนเขาขู่ จนตกใจตัดสายทั้ง อยาก คืนดีแต่กลัวจนหัวหด

เหอะ! ไอ้ผู้ชายแบบนี้ มีอะไรถึงทำให้ยัยผู้หญิงโง่คน

นั้นยอมตกลงปลงใจด้วย?

หย่าจนแต่งงานใหม่แล้ว ยังจะเก็บเด็กเอาไว้อีก ไม่มี สมองหรือไง?เด็ก..

นึกขึ้นได้ว่าในท้องของเธอยังมีลูกของไอ้สามีเก่าอยู่ แววตาของเย่โม่เซินก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ที่เธอพยายาม ปกป้องเด็กคนนั้น คงเป็นเพราะเธอยังมีใจให้สามีเก่าอยู่ แน่ๆ

ถ้าสามีเก่าเธอมาขอคืนดี ก็ไม่แน่ว่าเธออาจจะยอม??

เมื่อคิดว่าเธออาจจะยอมกลับไปอยู่กับไอ้ผู้ชายเลวคน นั้น เย่โม่เซินก็สัมผัสได้ว่าตัวเขาเหมือนกำลังจะระเบิด อย่างไรอย่างนั้น

เขารีบโทรศัพท์หาเซียวซู่

“183XXXXXXX ไปหามาว่าที่อยู่ของคนที่ใช้เบอร์ โทรศัพท์เบอร์นี้อยู่ที่ไหน นี่คือเบอร์สามีเก่าของเสิ่น เฉียวเอาประวัติทั้งหมดของเขามาให้ฉัน”

เซียวซู่เพิ่งจะจากเยโม่เซินมาเมื่อกี้ พอตอนนี้เขาก็ โทรศัพท์มาหาตัวเองอีก แถมยังขอประวัติสามีเก่าของเสิ่นเฉียวอีก นี่ค่อนข้างทำให้เขาประหลาดใจ

คุณชายเย หาประวัติสามีเก่าของผู้ช่วยเสิ่นไปทำไม ครับ? ผู้ชายคนนั้นไม่มีประโยชน์อะไรกับเราเสียหน่อย?”

“ส่งให้หาก็หาเถอะ จะพูดมากทำไม?”

เย่โม่เป็นวางสายกับเชียว ถึงเชียวซู่จะมีคำถาม มากมาย แต่ก็ทำได้แค่กลืนกลับลงไปในท้องตามเดิม

เสิ่นเฉียวอาบน้ำค่อนข้างเร็ว แต่ตอนที่ออกมาข้างนอก ก็กลับมาเงียบสงบตามเดิมแล้ว แต่เยโม่เซินกลับอยู่ ข้างๆเตียงนอนของเธอ เธอแปลกใจเลยเดินเข้าไปดู

สายตาของเย่โม่เซินมองมาที่เธอ

เธอกำลังสวมชุดที่ทำมาจากผ้าไหมสีชมพูอ่อน แขน ปาดไหล่ เผยให้เห็นถึงกระดูกไหปลาร้าที่สวยงามของ เธอ ผิวหลังจากอาบน้ำของเธอนั่นขาวผ่อง ใจเขาเต้น ตึกตัก แค่แวบเดียว แววตาของเย่โม่เซินก็เปลี่ยนเป็นลุ่ม ลึก
ในที่สุดก็ได้เห็นเธอสวมเสื้อผ้าที่เขาซื้อให้ เยโม่เซิน ไม่รู้ว่าควรใช้คำพูดไหนมาอธิบายความรู้สึกของเขาตอน นี้

“คุณมาทำอะไรตรงนี้?” เสิ่นเฉียวเดินไป พบว่า โทรศัพท์ที่เคยวงไว้บนที่นอนมันหายไป

มองอีกครั้ง ก็พบว่าโทรศัพท์เธอถูกเยโม่เซินถือไว้ใน

มือ

“คุณเอาโทรศัพท์ฉันไปทำอะไรคะ? คืนฉันมาเถอะค่ะ” เสิ่นเฉียวตกใจแทบสิ้นสติ ขยับไปข้างหน้าอีกสองก้าว เพื่อแย่งโทรศัพท์คืนเธอขยับตัวรวดเร็วจนมองไม่ทัน

เสิ่นเฉียวดูร้อนรนขนาดนี้ ทำให้เย่โม่เซินหรี่ตามองเธอ อย่างไม่ไว้ใจ เขาอาศัยจังหวะ เอาโทรศัพท์ของเธอซุก เอาไว้ในเสื้อ

“ทำไมเธอดูร้อนรนจัง ในโทรศัพท์มีความลับที่ฉัน

ห้ามรู้งั้นหรอ?”
ฟังจบ เสิ่นเฉียวตัวแข็งที่ ตระหนักถึงบางอย่าง เธอ เกัดริมฝีปากล่างแน่น “คุณชายเย คุณคงไม่คิดจะยึด โทรศัพท์ของฉันด้วยหรอก ใช่ไหมคะ?”

ในนั้นมีแชทที่เธอคุยกับหานเสีโยวอยู่ ถ้าเกิดเขาได้คุย กับเส่โยวแล้วละก็ เรื่องลูกของเธอก็ไม่ใช่ว่าโดนเปิด เผยแล้วหรอ? คิดถึงตรงนี้ หน้าของเสิ่นเฉียวก็ซีดขึ้นมา ทันที

“ยึดแล้วทำไม?” เย่โม่เซินแววตาเย็นชา “ตอนนี้เธอ มีป้ายชื่อเยโม่เซินแปะอยู่ เพราะฉะนั้น เธอก็คือผู้หญิง ของเย่โม่เซิน ของๆเธอก็คือของๆฉัน ฉันอยากจะยึด โทรศัพท์ของเธอเอาไว้ แล้วจะทำไม?”

“คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ คืนโทรศัพท์ฉันมาเดี๋ยวนี้”

“คืนเธอ?” เย่โม่เชินยิ้มมุมปาก “ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้”

“แลกกับอะไร?” เสิ่นเฉียวมองหน้าเขา ก็รู้ได้ทันทีว่าจะ ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน “แค่คุณคืนโทรศัพท์ฉันมา ไม่ว่า อะไรฉันก็ทำได้ทั้งนั้น”
เธอไม่สามารถยอมให้มีบุคคลที่สามรู้ว่าเธอท้องกับ

. ผู้ชายแปลกหน้าแน่ๆ

“ยอมทุกอย่างใช่ไหม? ดี ถ้าเธอยอมจูบฉัน ฉันจะคืน โทรศัพท์ให้