ไปบทที่ 85 ให้ฉันตรวจดูสักหน่อย ก็รู้แล้วว่าเธอมัน กลับกลอก

บทที่ 85 ให้ฉันตรวจดูสักหน่อย ก็รู้แล้วว่าเธอมัน กลับกลอก

เธอกลัวว่าเยโม่เซ็นจะเข้าใจผิด จึงวิ่งเข้าไปทั้งแบบนี้

นึกไม่ถึงว่าเขาจะบอกกับเย่หลิ่นหานว่า ถ้าหากเขา ต้องการเธอ ก็สามารถไปหานายท่านและบอกว่าจะเอา เธอกลับไปได้เลย

คิดมาถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวก็โมโหจนทนไม่ไหว จึงผลัก ประตูเข้าไปเสียเลย

เสียงผู้หญิงดังขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้ชายหนุ่มทั้ง สามคนตกตะลึง หลังจากนั้นพวกเขาจึงหันไปมองที่ ประตูพร้อมกัน

เสิ่นเฉียวผลักประตูและเดินเข้าไป เธอสวมใส่ชุดสีฟ้า อ่อน ก่อนไป คนใช้ได้หยิบออกมาให้เธอเปลี่ยน เสิ่น เฉียวคิดว่าตอนนั้นตัวเองต้องมาบริษัทจึงไม่สามารถใส่ชุดนอนออกมาได้?

ดังนั้นจึงรับมา ชุดสีฟ้าอ่อนเข้ากับนิสัยเรียบๆของเธอ เป็นอย่างมาก มันขลับผิวที่ขาวนวลของเธอให้งดงามยิ่ง

ขึ้น

เพราะใบหน้าที่ขาวซีด แต่กลับไม่ถึงขั้นดูไม่ได้ ในทาง กลับกัน ยังดูเหมือนความสวยของความผิดปกติทาง ร่างกาย

เยโม่เซินไม่คิดว่าเธอจะมาโผล่ที่นี่ จึงรู้สึกประหลาดใจ ไปชั่วขณะ แต่หลังจากที่สายตามองเห็นชุดสีฟ้าอ่อนที่ อยู่บนตัวเธอ สายตาของเขาก็ได้เปลี่ยนเป็นดุดันขึ้นมา

ทันที

ผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้

เขาซื้อชุดไปใส่ในตู้ให้เธอตั้งมากมาย เธอไม่เคยไป สนใจมัน ถึงขนาดไปซื้อชุดใหม่มาใส่ แต่ตอนนี้ นึกไม่ ถึงว่าเธอจะใส่ชุดใหม่มาให้เขาเห็น?

เหอะ เย่หลิ่นหานซื้อให้เธอละสิ?
“ น้องสะใภ้ เธอมาได้ยังไง? ” เย่หลิ่นหานเห็นเธอมา โผล่ที่นี่ จึงรีบเดินขึ้นไปหาเธอ: หายดีแล้วหรอ?”

เป็นเพราะผ่านการร้องไห้มา เบ้าตาของเธอจึงยังแดง อยู่นิดหน่อย เทียบกับความเย็นชาของเย่โม่เซิน ท่าที ของเย่หลิ่นหานสามารถพูดได้ว่า เป็นความช่วยเหลือ ทางด้านจิตใจเลยก็ว่าได้ เธอยิ้มให้เขา และพูดเสียงเบา

“ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว ”

ภาพเหตุการณ์นี้เข้าตาของเยโมเซิน และยิ่งกลาย เป็นการยั่วเย้า เขายกมุมปากอย่างเย็นชา: ” เธอนึกว่าฉัน ตายไปแล้วหรอ? มานี่! ”

ได้ฟังดังนั้น เสิ่นเฉียวก็ชะงักไปทันที เธอมองไปที่เย่ โม่เซิน

แต่เธอไม่ได้ขยับ เย่หลิ่นหานขมวดคิ้วเล็กน้อย: น้อง สะใภ้? ”

“ พี่ใหญ่ พี่กลับไปก่อนเถอะ ฉันไม่เป็นไร ” เสิ่นเฉียวพยักหน้าให้เขา แสดงเจตนาให้เขากลับไป เย่หลี่ นอนไม่ค่อยวางใจ ฉันอยู่ที่นี่แหละ? ยังสามารถพูด อธิบายให้เธอได้บ้าง”

ไม่ต้องค่ะ ยิ่งอธิบาย ก็ยิ่งยุ่งยาก

“ ก็ได้ งั้นฉันกลับก่อนละ ”

เชียวซูรู้สึกว่าอุณหภูมิบริเวณรอบๆต่ำไปสะจนน่าตกใจ จึงขยิบตาให้เสิ่นเฉียว เสิ่นเฉียวเม้มปาก ก้าวขึ้นไปข้าง หน้า และพูดอธิบายให้เย่โม่เซินฟัง

“เฮโม่เซิน ต่อให้นายจะไม่อยากแต่งกับฉัน แต่พวกเรา ได้ทำการค้าขายกันไว้แล้ว นายก็ควรรักษาสัญญาที่ให้ ไว้ ไม่ใช่หรอ?”

“รักษาสัญญา? เย่โม่เซินหรี่ตาลง และมองเธออย่าง อันตราย ริมฝีปากบางยกขึ้น : เป็นคุณนายน้อยสอง เธอ คิดว่าการยั่วยวนผู้ชายคนอื่นเป็นเรื่องธรรมดามากเลย หรือไง? เมื่อก่อนฉันเคยบอกเธอแล้วว่า ห้ามเธอยั่วคน ของตระกูลเย?ๆ
ร่างของเชียวค่อยๆเคลื่อนย้ายไปข้างนอกเห็นเปโม่ เซ็นไม่มีความผิดปกติอะไรแล้ว เขาจึงรับหนีออกไปจาก ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว

เขาไปแล้ว เสิ่นเฉียวจะได้พูดกับเยโม่เขินได้อย่าง สะดวกขึ้น

“ใช่ นายเคยพูด แต่ฉันก็รักษาคำพูดนั้นแล้วไง”

เยโม่เซินหมุนรถเข็น ร่างสูงใหญ่เข้ามาใกล้เธอ ความ กดอากาศก็ตามมาระรานด้วยเช่นกัน

“ นี่รักษาแล้ว? ” มือใหญ่ของเขายื่นออกมาเร็วเหมือน ไฟฟ้า และจับไปที่ข้อมือเรียวของเสิ่นเฉียวอย่างแน่น หนา เสิ่นเฉียวตกใจ เธอตาโต และถูกเขาดึงเข้ามาใน อ้อมกอด ไม่รอให้เธอตอบสนองกลับมา มือใหญ่ของเย่ โม่เซินก็จับชายเสื้อของเธอขึ้นมา: เย่หลิ่นหานซื้อชุดที่ อยู่บนตัวชุดนี้ให้เธอหรอ?”

สีหน้าของเสิ่นเฉียวเปลี่ยนไปทันที เธอกัดปากแน่น

” ชุดที่ฉันซื้อให้ เธอไม่ใส่? วิ่งเต้นไปใส่ชุดที่ผู้ชายคนอื่นซื้อให้? ”

เยโม่เซินหัวเราะอย่างเย็นชา: “ นี่คือสิ่งที่เธอเรียก ว่าการรักษาสัญญาหรอ? ผู้หญิงแต่งงานครั้งที่สอง หลัง หย่าล้างก็รีบหาไม้ต่อ หาไม้ต่อเจอแล้วยังไม่พอใจ ยัง อยากมีเพิ่มอีกนิดหน่อย? แบบนี้ยิ่งฉวยเงินได้ง่ายขึ้นใช่ ไหมละ? ”

เสิ่นเฉียวหน้าซีด: ฉันกับพี่ใหญ่ไม่ได้เป็นแบบที่นาย คิดนะ! ”

” พี่ใหญ่?” เยโม่เซินดึงชายเสื้อของเธอขึ้นสูงกว่าเดิม น้ำเสียงของเขายิ่งเหน็บแนมขึ้นไปอีก : เรียกได้สนิท สนมดีจัง ตอนอยู่บนเตียง เธอก็เรียกเขาแบบนี้หรอ?”

ได้ฟังดังนั้น เสิ่นเฉียวจึงคว้าคอเสื้อของเขาไว้แน่น อย่างไม่รู้ตัว : ” นายอย่าใส่ร้ายคนอื่น”

ตกลงว่าฉันใส่ร้ายคนอื่น หรือเป็นเธอที่กลับกลอก ให้ ฉันตรวจดูสักหน่อย ก็รู้แล้วละ”
พูดเสร็จ มือใหญ่คู่นั้นก็ล้วงเข้าไปทางชายเสื้อของเธอ ล้วงขึ้นไปจับจุดขึ้นลงบางจุด

” อะ ปล่อยนะ! เสิ่นเฉียวใบหน้าร้านผ่าว ใบหูก็แดงขึ้น มาอย่างกลั้นไม่อยู่ เมื่อกี้ยังคว้าคอเสื้อของเยโม่เซินอยู่ เลย ตอนนี้ได้เปลี่ยนมาปัดมือของเขาแทน แต่แรงของ เธอสู้แรงของเขาไม่ไหว เธอยิ่งปัด การกระทำของเยโม่ เซินก็ยิ่งรุนแรงขึ้น

การกระทำบนมือของเขาเพิ่มแรงขึ้น เสิ่นเฉียวเจ็บจน ส่งเสียงร้องออกมา แก้มที่เดิมที่เป็นสีขาวนวล กลับแดง เพราะเหตุนี้ ทำให้ใครเห็นก็คิดอยากจะรังแก

ดังนั้น เย่โม่เซินจึงจูบลงไปตรงๆ เขาเอียงตัวไปฉกฉวย ริมฝีปากอวบของเธออย่างโหดเหี้ยม

“อื้อ ” เสิ่นเฉียวยังต่อสู้กับเย่โม่เซินอย่างสุดกำลัง นึก ไม่ถึงว่าเขาจะจูบลงมา มือข้างหนึ่งของเขาจับไปที่เอว ของเธอทำให้เธอขยับไปไหนไม่ได้

จูบนี้มีรสชาติของการไร้เหตุผล เสิ่นเฉียวถูกเขาจูบจนริมฝีปากชาไปหมด บวกกับการกระทำบนมือของเขา เสิ่นเฉียวจึงรีบวางอาวุธลงอย่างรวดเร็ว ทั้งตัวของเธอ อ่อนปวกเปียกอยู่ในอ้อมกอดของเขา

เยโม่เซินมือหนัก ตัวเขาเองก็รู้สึกได้เหมือนกัน

แต่เขาโกรธ โกรธที่ผู้หญิงคนนี้ยกมือมาเช็ดริมฝีปาก ตอนที่เขาเพิ่งจูบเธอเสร็จ

คิดได้ดังนั้น เย่โม่เซินจึงเก็บลิ้นของตัวเอง และพูดด้วย น้ำเสียงแหบแห้ง: ” เธอรังเกียจฉันไม่ใช่หรอ? วันนี้ฉัน จะทำให้เธอรู้ว่ารังเกียจฉันแล้วมันจะเป็นยังไง ”

พูดเสร็จ ไม่รอให้เธอตอบสนองกลับมา เยโม่เซินก็ ฉกฉวยริมฝีปากของเธออีกครั้ง เสิ่นเฉียวสูญเสียการต่อ

ต้านร่างกายไร้เรี่ยวแรง

ทันใดนั้น มือใหญ่ก็ส่งอายเย็นมาหา เสิ่นเฉียวที่กำลัง ถูกจูบ สายตาของเธอก็ชำเลืองไปข้างล่าง พบว่าชาย กระโปรงได้ถูกเยโม่เซินเลิกขึ้นมาแล้ว เธอตกใจจนแทบ จะร้องกร็ด
ไอ้คนเลวนี่มันจะทำอะไรกันแน่?

แต่ลมหายใจทั้งหมดในปากได้ถูกโม่เย่เซินกลืนเข้าไป จนหมดสิ้น

เขาไม่กังวลความรู้สึกของเธอเลยสักนิด การกระทำ ของมือกับปากรุนแรงมาก อีกทั้งยังป่าเถื่อนอีกต่างหาก

เสิ่นเฉียวกลืนเสียงที่กำลังจะส่งเสียงออกมา แต่ยังคง ไม่ละทิ้งที่จะผลักเขา

เธอกัดเยโม่เซินหนึ่งที เย่โม่เซินรู้สึกเจ็บและผลักเธอ ออก มุมปากของทั้งสองคนมีเลือดไหลออกมา สายตา ของเยโม่เซินดูดันขึ้น และได้ฉีกกระโปรงของเธอขาด

“ฉันให้เธอใส่เสื้อผ้าของคนอื่นได้”

แควก

กระโปรงที่เพิ่งสวมใส่ได้ขาดคามือของเขาทั้งแบบนี้ เสิ่นเฉียวเบิกตากว้าง มองคนด้านหน้าอย่างไม่เชื่อ สายตาตัวเอง

” เสื้อผ้าที่เขาซื้อให้ดีกว่าที่ฉันซื้อให้หรอ? ” เย่โม่เซิน เหมือนคนบ้า เขาฉีกกระโปรงเสร็จ ก็ได้ฉีกเสื้อของเธอ ต่อ สรุปแล้วคือ เขาต้องการฉีกเสื้อผ้าที่เย่หลิ่นหานซื้อ ให้เธอชุดนี้ให้ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ

เขาไม่รู้เลยว่า พฤติกรรมของตัวเองตอนนี้ ได้เปิดโปง ความคิดในใจของเขาไปหมดแล้ว

ตอนแรกเสิ่นเฉียวยังคงโกรธเขา ต่อมาเห็นเขาโกรธ เพราะเสื้อผ้าชุดเดียว ชั่วขณะที่เธอรู้สึกว่า….เขาเหมือน กำลังหึงเธอกับเย่หลิ่นหานอยู่

คิดได้ดังนั้น เสิ่นเฉียว….

อยู่ๆก็ไม่ได้โกรธอะไรขนาดนั้นแล้ว