บทที่ 76 เกลียดเยโม่เซ็น

บทที่ 76 เกลียด เยโม่เซ็น

เชียวซูถอยออกไปด้วยความกลัว หลังจากหลบหมัด ของเขา ก็ยังรู้สึกหวาดกลัวและกุมหน้าอกที่ตกใจของ เขาไว้ ” คุณชายเย ถ้าคุณฆ่าผมจริงๆ จะไม่มีใครทำไป จัดการธุระแทนคุณแลยนะ”

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น เย่โม่เซินก็หัวเราะเยาะออกมา

“จะว่ามากก็ไม่มาก จะว่าน้อยก็ไม่น้อย”

เซียวซู่รู้สึกว่าเหมือนมีลูกธนูหลายลูกปักอยู่ในอกของ เขา และเขาได้รับบาดเจ็บ เขาพูดว่า “คุณชายเยจะให้ ชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูด ผมก็ติดตามคุณมาตั้งนานขนาดนี้ แล้ว คุณยังไร้น้ำใจไมตรีขนาดนี้เลยเหรอ?”

เย่โม่เซิน “.ไสหัวไป!”

มันน่าขยะแขยงที่ชายร่างใหญ่จะมาแบ๊วใส่เขา
เซียวซู่ถอนหายใจหันออกไป ตั้งใจจะไสหัวออกไป” เมื่อคิดขึ้นมาได้ ทันใดนั้นเขาก็หันหลังกลับมา ใช่แล้ว คุณชายเย่ ผู้ช่วยเสิ้นควรจัดการยังไงดี?”

เมื่อได้ยิน เยโม่เซินก็นึกผู้หญิงคนนั้นที่เมื่อก็ดื้อรั้น เธอไม่มีคำอธิบายจากปากเธอแม้แต่คำเดียวให้เขาฟัง ทำไมเขาจึงต้องสนใจเธอ?

“ไม่สนใจ” เย่โม่เซินตอบกลับมาเสียงเย็น ไม่มีอารมณ์ ใดใด

เซียวซู่หยุดไปครู่หนึ่ง แล้วยืนยันอย่างระมัดระวัง ไม่ สนใจจริงๆเหรอ? ผู้ช่วยเสิ่นอาจจะท้อง?

เยโม่เซินขมวดคิ้วและกัดของเขา “นายสนใจเธอมาก ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ต้องการให้เธอให้รางวัลนาย ไหม?”

สีหน้าของเชียวซู่หยานเปลี่ยนไปทันที “คุณชายเย่ผม ไม่ได้หมายความอย่างนั้น ในเมื่อคุณชายเยไม่สนใจ ถ้า อย่างนั้นผมก็ไม่สนใจแล้ว”
พูดจบเซียวซูก็รีบออกไป

เยโม่เซิน เป็นเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในห้องขนาด ใหญ่นี้ เย่โม่เซิน ค่อยๆหรี่ตาของเขาลง

เหอะ ผู้หญิงที่ไม่รู้เป็นตาย นึกไม่ถึงว่าจะตามเขามา ที่นี่ แท้จริงแล้วเธอต้องการอะไรจากเขา? ได้รับคำสั่ง จากนายท่านเยจริงๆ เหรอ?

เรื่องอื่น เยโม่เซินไม่สนใจได้ แต่การตามหาผู้หญิงคน นั้นเป็นเรื่องเดียว ที่เขาจะไม่ยอมให้ใครมาขัดขวาง

เมื่อลมยามค่ำคืนพัดมาโคมไฟอันอบอุ่นก็ลุกไหม้

เย่โม่เซิน ล้างหน้าบ้วนปากเสร็จแล้วและเข้านอน ด้วย ความช่วยเหลือของ เซียวซู่ เย่โม่เซิน หลับตาลงเหมือน อย่างเคย

แต่แค่หลับตาลง ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นก็โผล่ขึ้นมา จากดวงตาที่มืดมิด ผู้หญิงคนนั้นมีคุณสมบัติอวัยวะ สามมิติบนใบหน้าเล็กๆน้อยๆของเธอครบถ้วนดวงตาเหมือนกันทะเลสาบเย็น แต่หลังจากเปื้อนน้ำตา ใสทะเลสาบก็เหมือนสว่างแวววาวราวทะเลดวงดาว โจมตีเข้าไปในใจของคน

ดวงตาลึกของเย่โม่เซิน เปิดขึ้น ดวงตาสีเข้มของเขาก็ กลายเป็นสว่างชัดขึ้น

สมควรตาย!

ทำไมเขาถึงคิดถึงใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นเมื่อเขา หลับ?

เสิ่นเฉียว…ผู้หญิงคนนั้น มีเสน่ห์อะไรกันแน่?นึกไม่ถึง เลยว่า…

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เย่โม่เซินบีบมือแน่น ผ่านไปสักครู่ก็ ปล่อย อีกครู่ต่อมาเขาก็ลุกขึ้นนั่งเรียกเซียวซู่ซึ่งกำลังจะ ออกไปให้หยุดก่อน

“คุณชายเย?” มือของ เซียวซู เพิ่งจะกดปิดสวิตช์ไฟ ตอนที่กำลังจะปิดไฟดวงใหญ่ ก็ได้ยินเย่โม่เซินเรียก เขาหันกลับมาอย่างสงสัย “มีอะไรเหรอครับ?”
ฟ้ามืดแล้ว ห้องเล็กๆห้องหนึ่งในบ้านหลังใหญ่

ในห้องที่ว่างเปล่ามีเพียงเตียงเล็กๆหลังหนึ่ง โต๊ะกลม หนึ่งตัวและหน้าต่างบานน้อย ไม่มีอะไรอื่นอีก

ในปายวันนั้น คนพวกนั้นพาเสิ่นเฉียวมานี่แล้วขังเธอไว้

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ทำอะไรกับเธอ แต่ความแข็งแรง ของผู้ชายก็ยังคงมีแรงมาก เมื่อจับเธอ แขนของเธอก็ บวมและฟกช้ำ

เมื่อคิดอย่างนี้ เสิ่นเฉียว เหลือบมองที่แขน เธอเหยียด มือของเธอออกมาแล้วลูบมัน เธอขมวดคิ้วด้วยความเจ็บ ปวด เธอดึงมือออก ร่างเล็กๆ ของเธอนอนตะแคงข้างอยู่ เดียง

วิลล่านี้ใหญ่มาก …

ข้างนอกเงียบมากไม่มีใครเอาอาหารมาให้เธอตั้งแต่บ่ายจนถึงตอนนี้ เธอหิวมาก..

คนพวกนั้นคงจะไปหมดแล้ว

เมื่อคิดว่าเธออาจจะเหลือเพียงตัวคนเดียวในบ้าน หลังใหญ่ ทุกเส้นประสาทของเสิ่นเฉียวก็กลายเป็นตื่น ตระหนก

ดังนั้นสมองของเธอก็เริ่มทำงานอย่างกระฉับกระเฉง ขั้นในเวลานี้ ภาพที่น่ากลัว สยองขวัญทั้งหมดพุ่งขึ้นมา ในหัวของเธอ

ติง–

ไฟฟ้ารอบๆ จู่ๆก็ถูกตัดออก!

อ๊ะ!

ท่ามกลางความมืด มิด ชินเฉียวกรีดร้องด้วยความกลัว

เธอหดตัวลงโดยไม่รู้ตัว

โคมไฟที่เมื่อครู่ยังเปิดอยู่ ตอนนี้มันถูกปิดลง เสิ่นเฉียวเกือบจะตกใจจนช็อก

เธอ….กลัวความมืด!

เสิ่นเฉียว กัดริมฝีปากล่างของเธอ เธออยากถามว่ามี ใครอยู่ไหม แต่เธอไม่กล้าพูดเพราะกลัวว่าหลังจากที่ ถามแล้วเธอจะผิดหวัง

เธอนั่งซ่อนตัวอยู่ในมุมห้องและกัมลงไปฟุบลงบนเข่า ของเธอ น้ำตาร่วงลงจากดวงตาของเธอโดยไม่รู้ตัว

ติง–

ท่ามกลางความมืดอันเงียบสงบ เสิ่นเฉียว ดูเหมือนจะ

ได้ยินเสียงบางอย่าง

เธอขนลุกไปทั้งตัวแล้วยืนขึ้น และกลั้นลมหายใจของ

เธอ

ติง–
มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นในคืนที่เงียบงั้น เสียงนี้เป็นเหมือน ค้อนเหล็กแหลมที่กระทบหัวใจของเสิ่นเฉียว ทุกครั้งที่ –มันร้ายแรงมาก!

เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าเธอกำลังจะล้มลง เธอกัดริมฝีปากล่าง ของเธอแน่น เธอเกลียดเย่โม่เซิน!

ไอ้บ้า!!

เธออยากให้คนเหล่านั้นลงโทษเธอหรืออะไรก็ได้ แทนที่จะถูกขังอยู่ที่นี่ จิตใจที่ถูกทรมานมันเจ็บปวดเกิน ไป!

เสิ่นเฉียว ยังคงได้ยินเสียงในตอนแรก และจากนั้น…. มันอาจจะชินชา เสียงใดๆ ก็ฟังไม่ได้ยินแล้ว ไม่รู้ว่าน้ำตา พวกนี้หลั่งไหลออกมามากแค่ไหนแล้ว

ที่ด้านนอกวิลล่าเย่โม่เซินมองไปที่วิลล่าที่มืดทั้งหลัง และเสียงเย็นชาของเขาก็ดังขึ้น “เกิดอะไรขึ้น?”

คนดูแลไม่กี่คนมองเห็น เย่โม่เซินมาก็รีบไปรายงานว่า “คุณชายเย่วงจรไฟฟ้าในวิลล่าจู่ๆก็พังลงแต่มันก็ซ่อมแซมแล้ว!”

เพราะวิลล่านี้เป็นหนึ่งในไม่กี่หลังที่คุณชายเย่ไม่ค่อย มา ดังนั้นทุกคนจังค่อนข้างล่ะหลวม

หลังจากรอประมาณสองนาที เยโม่เซ็น ขมวดคิ้วแน่น ีเรียกว่าซ่อมฉุกเฉินเร่งด่วน

ใบหน้าของชายผู้นั้นดูเหมือนเป็นสีขาวซีดในทันที “คุณชายเย่ผมจะโทรกลับไปอีกครั้งแล้วถามดู

ช่างเลย์aะ”ไอโม่เซ็นตรงๆ แล้วผู้หญิงคนนั้นที่มา

tuRn ahead?”

“คุณชายเชเธออยู่ในห้องเล็กๆบนชั้นสามเราไม่รู้จะทำ ยังไงกับเธอดี ดังนั้นเลยขังเธอไว้ก่อน

พูดจบ คนคนนั้นก็มองมาที่เชียวซู เชียวซูพยักหน้า ไม่

ได้โทษก็ดีแล้ว

อย่างไรเสียตอนนี้เป็น งาที่ควรจะนอนหลับ แต่เยโม่ เซ็นอยู่ๆก็ปรากฏตัวที่นี่เพื่อชินเฉียว
ถ้าพวกเขาทำอะไรกับเสิ่นเฉียว อย่างนั้นถึงจะเรียกว่า ซวยจริงๆ

เพียงแต่นึกไม่ถึง เมื่อเย่โม่เซินได้ยินว่าพวกเขาขังเธอ ไว้ในห้อง ก็เหมือนมีรังสีอันตรายในตัวเขา

“แล้วหลังจากไฟดับล่ะ? มีใครเข้าไปดูหรือยัง?”

ชายคนนั้นตัวแข็งที่อไปครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว”ไม่ ไม่มี ครับ”

เมื่อพูดออกมา บรรยากาศก็เริ่มอึมครึม เซียวซู่ตระหนัก ได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาก็รีบพูดขึ้น”คุณชายเย่ พวกเราขึ้นไปดูกันก่อนเถอะ”

“แต่….ไฟยังซ่อมไม่เสร็จ ลิฟต์ก็ยังไม่สามารถใช้ได้ เลย” ชายที่เฝ้าประตูพูดเสร็จแล้วก็มองไปที่ขาของเยโม่ เซิน อย่างไม่รู้ตัว”คุณชายเย่เกรงว่า…”

เขาไม่กล้าพูดประโยคหลังทุกคนรู้ว่าอาการป่วยที่ขา ของเยโม่เซินเป็นจุดเจ็บปวด พูดต่อหน้าเขาก็เหมือนรน หาที่ตาย
เต่ไม่เป็นเงหน้าชั้น เชียวซูก็รับเซ็นเขาไปช้างหน้า อ่างรวดเร็ว ไม่เป็นไรผมเป็นเฮอร์คิวลิส ผมแบก คุณ ชายเช่ ชั้นไปชั้นบนเอง”

หลังจากพูดจบแล้วเขาก็รับละสายตาออกไปอย่าง รวดเร็วเขายังตะโกนอีกว่า “พวกนายไม่ต้องตามชั้นไป ข้างบนนะ ไม่อย่างนั้นถ้าทำให้แบก คุณชายเยโกรธอาจ จะโดนตัดหัวก็ได้

ทุกคนตัวสั่นด้วยความกลัว พวกเขาแต่อะ เขียวที่เป็นเช่โม่เซินออกไป ไหนเลยจะกล้าตามชั้น ไป? ท้ายที่สุดพวกเขาถึงเพิ่งสังเกตเห็นรังสีสังหารที่ เข้มข้นและคร้ายออกมาจากร่างกายของเมโม่เซ็น