บทที่ 72 นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการมากที่สุดหรอก

เหรอ

บทที่ 72 นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการมากที่สุดหรอกเหรอ

“ทำไมต้องเปิดโปงคุณ?” เย่โม่เซินพูดอย่างเย็นชา

เสิ่นเฉียว ขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจคิดไม่ออก “ถ้า เป็นการแต่งงานที่เขาเป็นผู้ใหญ่จัดการให้ ทำไมไม่ เปิดโปงถ้าพบว่าฉันไม่ใช่เสิ่นโย่ว

?”

“อ่า” เย่โม่เซิน เงยหน้าขึ้นแล้วมองเธอด้วยสายตาที่ ตลกๆขบขัน เขามอง เสิ่นเฉียวเหมือนคนโง่ “สมองของ คุณมีไว้เป็นของตกแต่งใช่ไหม?”

“ฉัน .” ใบหน้าของเสิ่นเฉียวเปลี่ยนไปเพราะคำถาม ของเขา “คุณต้องพูดแบบนี้ถึงจะพอใจใช่ไหม?”

“กับผู้หญิงแบบคุณ จำเป็นเหรอ?”
รี

เสิ่นเฉียว “ในสายตาของคุณฉันเป็นผู้หญิงที่นิยมชม ชอบเกียรติยศอันจอมปลอม มีแผนการซ่อนลึกอยู่ แล้วก็ เป็นผู้หญิงไม่มีสมอง?”

เย่โม่เซิน ฉีกริมฝีปากของเขา ดวงตาลึกมองอย่าง ถากถาง “ยังดี ที่รู้ตัวเอง”

เมื่อได้ยินอย่างนี้ เฉียวเฉียวกำหมัดของเธอแน่น และ จ้องมองเขา “ถ้าอย่างนั้นขอถามหน่อย ผู้หญิงที่มี แผนการซ่อนลึกไว้จะไม่มีสมองได้ยังไง? เย่โม่เซิน คำ พูดของคุณขัดแย้งกันนิดหน่อยมั้ง?”

เปลือกตาของเย่โม่เซินเลิกขึ้น แล้วดวงตาของเขาก็หรี่

ลงอย่างอันตราย

ผู้หญิงสมควรตายคนนี้

เขาเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ดวงตาที่ดูดันของเขาจ้อง

ไปที่เธอ

“พูดอีกทีสิ?”
เสิ่นเฉียว ผงะไปเพราะถูกขู่ด้วยสายตาที่ดุดันของเขา ไหล่ของเธอห่อตัวลงอย่างไม่รู้ตัว แต่ดวงตาของเธอยัง คงจ้องเขาอยู่เหมือนเดิม

“อ่า” เยโม่เซินยิ้มเยาะออกมา ผู้หญิงคนนี้โง่หรือเปล่า? เห็นได้ชัดว่ากลัว แต่กลับจ้องสบตากับสายตาเย็นชาคู่ นั้น

“ไม่มีความกล้า ก็อย่ามาตั้งใจยั่วโมโหผม”

ขณะที่เสียงของเขาต่ำลงประตูลิฟต์ก็เปิดออก

เสิ่นเฉียวเงยหน้าขึ้นด้วยความโกรธ

คิ้วของ เยโม่เซิน ขมวดกันแน่นอย่างดุเดือด

เขาต้องการจะดูเธอดังๆ แต่เสิ่นเฉียวกลับกระแทกเท้า หยุดตรงที่เดิมทันที เธอหันกลับมามองเย่โม่เซิน

สายตาของทั้งสองสบกันกลางอากาศ เย่โม่เซินมองลึก ไปในดวงตาเสิ่นเฉียวที่ยุ่งเหยิงไปหมด
อ่าผู้หญิงคนนี้ซ่อนอารมณ์ของเธอไว้ไม่ได้จริงๆ

ในใจคิดยังไง ทั้งหมดสะท้อนออกมาให้เห็นบนใบหน้า และดวงตาคู่นั้น

เสิ่นเฉียว กัดริมฝีปากล่างของเธอจ้องมอง เยโม่เซิน สักครู่จากก็หันไปช้าๆ

ริมฝีปากเรียวบางของเยโม่เซิน ยกขึ้นเล็กน้อยและ ดวงตาสีเข้มนั้นสว่างชัดขึ้นมา เมื่อเขาคิดว่าเธอจะมา เป็นรถเข็นเขาอีกครั้ง เสิ่นเฉียว กลับทำหน้าไม่พอใจ “ฉันไม่กล้า คุณมีความสามารถก็ออกมาเองแล้วกัน”

หลังจากพูดจบ เสิ่นเฉียวก็ไม่ได้สนใจเย่โม่เซินที่ ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียว เธอหันหลังให้แล้วเดินออกไป

“ผู้หญิงที่สมควรตายๆไปซะ กลับมานะ!” เย่โม่เซิน เห็นว่าเธอเดินออกไปจริงๆ แล้วก่อนเดินออกไปเธอก็ทำ หน้าตาบูดบึงกับเขา ก่อนที่เธอจะจากไป นี่เธอยั่วโมโห เขาอย่างนี้จริงๆเหรอ?
รี

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เยโม่เซินจึงเลื่อนรถเข็นออกจากลิฟต์ อย่างว่องไว

เสิ่นเฉียว เดินออกจากร้านอาหารเช้ามาคนเดียวเมื่อ เธอกำลังจะออกไป เธอก็ยังหยุดยืนอยู่สักครู่ จากนั้นก็ มองหาร่างของเซียวซู่เห็นเขายืนพิงรถอยู่แล้วจึงเดินไป ตบไหล่ของเขา

“ผู้ช่วย เสิ่น ทำไมคุณกลับมากะทันหัน? พวกคุณไม่ใช่ ว่าไปกินอาหารเช้าเหรอ?”

สีหน้าของ เสิ่นเฉียว นั้นไม่ค่อยสบายใจ เสียงของเธอ ไม่สบอารมณ์ “ไม่กินแล้ว”

“เป็นอะไรไป?” เซียวซู่ไปข้างหลังมองเธอ ไม่เห็นร่าง ของเย่โม่เซิน เธอก็ถามเธอว่า “คุณชายเย?”

เสิ่นเฉียว เม้มริมฝีปากของเธอแล้วพูดเบา ๆ “เขา .. อาจจะยังอยู่ในลิฟต์ คุณไปดูเขาหน่อยเถอะ”

“เมื่อเซียวซู่ได้ยิน ก็อดไม่ได้ที่จะถลึงตาใส่ “ในลิฟต์ ผู้ช่วยเสิ่นเฉียวทำไมคุณไม่พาคุณชายเย่ออกมา ละ? คุณ…. คุณชายเป???

เซียวซู่ยังไม่ทันจะต่อว่าเสิ่นเฉียว เขาก็ถลึงตามองที่

ด้านหลังของเสิ่นเฉียว

ในเวลาเดียวกัน เสิ่นเฉียวรู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือก ที่อยู่ข้างหลังของเธอ ไม่ต้องคิดก็รู้เลยว่าดวงตาที่เยือก เย็นของเยโม่เซ็นกำลังจ้องมองเธออยู่

เธอเกร็งเล็กน้อยและก้าวออกไป

“ถ้ากล้าก้าวต่อไปอีกก้าวเดียว คุณตายแน่

สุดท้ายแล้วเธอยังไม่ทันได้ก้าวออกไป เสียงเย็นชา ของเยโม่เซ็นเหมือนเสียงดังจากนรกเรียกเธอตั้งขึ้นมา ก่อน ทำให้เสิ่นเฉียวยืนอยู่ที่เดิมไม่กล้าขยับเขยื้อน

เชียวชู่กลอกตาไปมา เขารีบถอนตัวออกจากวงพายุ อย่างรวดเร็วและยืนอยู่ข้างถนนมองดูจากที่ไกลๆ
เสิ่นเฉียว รู้สึกหงุดหงิดที่ได้เห็นฉากนี้

รู้สึกว่าบรรยากาศเย็นบนร่างของ เยโม่เซินยิ่งใกล้เข้า มาเลิ่นเฉียว รู้สึกกังวลจับมือทั้งสองข้างแน่นเข้าด้วยกัน และหันกลับมาทันที

“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นกับคุณ แต่คุณก็พูดเกิน ไป…” คำที่ยังไม่ได้พูดออกมา เข่าของเสิ้นเฉียวก็ กระแทกกับรถเข็น สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างมาก เพราะความเจ็บปวด เมื่อขาอ่อนลง เธอก็โผเข้าไปใน อ้อมแขนของเย่โม่เซิน

อุบัติเหตุครั้งนี้เย่โม่เซินไม่คาดคิดมาก่อน เดิมที่ใบหน้า เย็นชาของเขาเห็นเสิ่นเฉียวจู่ๆก็โผเข้ามา มือของเขาก็ ยื่นออกไปรับเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ

เซียวซู่ที่อยู่ด้านข้างตกใจมากจนอ้าปากค้าง

ไม่รู้จริงๆ ว่า เสิ่นเฉียว โง่หรือไร้เดียงสาทำไมเธอถึง ล้มลงในเวลานี้?

เสิ่นเฉียว คว้าเข้าไปในอ้อมแขนของ เยโม่เซินสมองของเธอรู้สึกโง่เขลาเธอรู้สึกว่ามือใหญ่ของ เยโม่ เซ็นจับอยู่ที่เอวของเธอ ความร้อนของฝ่ามือของเขา ผ่านเสื้อผ้าที่บางๆขึ้นมา

ปรับที่จะโยนตัวเองเข้าไปในโอ้มแขนเพื่อแสดงการ ขอโทษหรอ”

เสียงลึกดังขึ้นเหนือศีรษะเธอ

เสิ่นเฉียวเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากสีแดงจูผ่าน คางของเยโม่เขิน

เขามีใบหน้าที่เคร่งเครียด หมึกในดวงตาค่อยๆจับตัว เป็นก้อน หน้าเสิ่นเฉียวกลายเป็นสีขาวซีด

เธอพยายามผลักเขาออกไปแต่มือของเธอไม่ได้มีแรง มากพอ เธอกังวลว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนเช้าจะเกิดขึ้นอีก

ดังนั้นเธอได้แค่พูดอย่างกระวนกระวาย “ฉันไม่ได้

ตั้งใจ
“คุณ .* คุณปล่อยให้ฉันลุกขึ้น!”เสิ่นเฉียว ขอโทษ เขาเสร็จแล้ว ก็ขอร้องเบาๆ อีกครั้ง

ดวงตาของ เยโม่เซิน ยึดเธอเอาไว้เหมือนหมาป่าแล้วก็ จ้องริมฝีปากสีแดงของเธอ

“ไม่ได้ตั้งใจเหรอ? มีอะไรที่จะบังเอิญขนาดนี้? ถ้าคุณ ต้องการจะแสดงให้ผมสับสนผมก็พูดตรงๆมาดีกว่าว่า ผมสามารถทำสิ่งที่คุณปรารถนาได้

มือของเขาที่บีบรอบเอวของเธอค่อยๆกระชับขึ้น

อุณหภูมิของร่างกายค่อยๆก็เพิ่มขึ้น

ใบหน้าของเสิ่นเฉียวที่ซีดตอนนี้ก็แดงขึ้นมา เธอกัดริม

ฝีปากล่างของเธอ

คล้ายจะรู้สึกได้ถึงสายตาแปลกๆจากฝูงชนรอบๆตัว เธอผลักเยโม่เซินด้วยความกลัว “นี่ นี่อยู่ข้างนอกนะ คุณ อย่าทำแบบนี้ รีบปล่อยฉันเร็วๆ!”

เสียงของเธอสั่นคลอน ดวงตาที่เย็นชาของเธอจับจ้องมองไปรอบๆ เหมือนทะเลสาบที่สงบนิ่งในทันใดก็ เดือดพล่านขึ้นมา น้ำหยดก็ไหลผ่านไปมาด้วยความตื่น ตระหนก ยิ่งเป็นแบบนี้ ยิ่งทำให้อยากจะคว้ามา

เยโม่เซิน ยกริมฝีปากของเขาขึ้น มือใหญ่ของเขาขยับ ไปตามรอบเอวของเธอและทันใดนั้นก็ขยับไปสัมผัสที่ กระดูกสันหลังของเธอ ถึงได้พบว่าผู้หญิงนี้ผอมเกินไป

เสิ่นเฉียวที่เมื่อครู่เธอยังยืนโค้งอยู่ ถูกเขาประชิดแบบนี้

ทั้งตัวเธอนอนอยู่บนตัวเขา

เสิ่นเฉียว

เซียวซู่ที่อยู่ข้างๆ “.

ที่หมอบลง เพราะไม่มีตาไปมองอะไรแล้ว

คุณชายเย่ ถ้าคุณต้องการที่จะหยอกล้อผู้ช่วยเสิ่นคุณ

ต้องดูกาลเทศะด้วย?

แต่ว่า คำพูดเหล่านี้เขาเพียงแค่กล้าที่จะตะโกนในใจ3

ของเขาเท่านั้น

“คุณจะทำอะไรกันแน่!” เสิ่นเฉียวโกรธมากเธอเอื้อมไป ทุบกำปั้นลงบนหน้าอกของเย่โม่เซิน

เยโม่เซินที่สีหน้าไร้อารมณ์ดึงข้อมือของเธอไว้

“สำหรับผู้หญิงแบบนี้ที่คิดจะยั่วยวนผมได้ทุกที่ทุกเวลา แล้ว นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการมากที่สุดหรอกเหรอ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ