ตอนที่ 96 คุณตัดสินเอง

ตอนที่ 96 คุณตัดสินเอง

ภัสกรณ์ดวงตาเบิกโพลงกระหายเลือด มองไปที่ธวัลอย่าง เกรี้ยวกราด “คุณไม่รู้ที่มาของแหวนวงนี้แล้วยังกล้าซื้อมา อีกหรือ ผมควรจะรังเกียจจิตใจที่พิการของคุณ หรือควรจะ บังคับให้คุณพูดความจริงออกมาดี

ธวัลใบหน้ายุ่งเหยิง “ความจริงหรือ งั้นฉันจะบอกความจริง กับคุณก็ได้ นังนิรชาคนสำส่อนประเภทนั้น ฉันเห็นแว่บเดียวก็ เกลียดมัน อยากรู้ว่าแหวนวงนี้เป็นของมันหรือเปล่านะหรือ น่า เสียดาย ฉันโยนมันลงกองขยะไปแล้วล่ะ!”

ภัสกรณ์ก้าวเข้าไปใกล้ธวัลอีก จนใบหน้าที่เย็นชาเกือบจะติด กับใบหน้าของเธอ “คุณธวัล คุณรีบบอกผมมาดีกว่า นีรชาตอน นี้อยู่ที่ไหน ไม่อย่างนั้นจะเป็นผลเสียกับตัวคุณเอง

เมื่อได้ยินภัสสรณ์พูดดังนั้น สมภพเริ่มรู้สึกสงสัยขึ้นมาเล็ก น้อย ธวัล คุณรู้ที่อยู่ของนิรชาจริงหรือ ธวัลไม่ชอบนีรชา ผู้ หญิงพอหึงหวงขึ้นมาก็อาจจะทำเรื่องอะไรขึ้นมาก็ได้

แต่สมภพก็ยังคงหาข้ออ้างให้ธวัล “ ธวัล ถ้าคุณรู้ว่านีรชาอยู่ ที่ไหน ก็รีบบอกผมมา
ธวัล ว น ใช้สายตาที่คาดไม่ถึง มองไปที่สมภพ เพราะนีรชา ทําให้เขาสงสัยในตัวเรา

เธอชี้นิ้วไปที่สมภพ ธวัลโกรธจนพูดไม่ออก รู้สึกจุกเสียดที่ ท้องส่วนล่างเหมือนมีกระแสความร้อนไหลมาตามต้นขา

ธวัลตกใจมองไปที่ด้านล่าง กระโปรงยาวสีขาว เริ่มกลายเป็น สีแดงสด!

ฉันแท้งแล้ว! ลูกของฉันกับสมภพไม่มีอีกต่อไปแล้ว! เสียง กรีดร้องที่ปวดร้าวดั่งหัวใจที่แตกสลาย ดังบาดแก้วหูผู้คนใน งาน ธวัลเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ตัวเธอสั่นเทาแล้วชี้ไปที่ ภัสกรณ์ “กัสกรณ์ แกไม่ตายดีแน่! แกกับบรซาต้องได้รับผล กรรม

สมภพและนายกเทศมนตรีจิระเดชเข้าไปพยุงธวัลที่ค่อยๆ ทรุดตัวลง พร้อมๆ กันนั้น ท่านนายกฯ มองไปที่ดวงตาของภัส กรณ์ เขาคือตัวอันตราย

ภัสกรณ์ไม่ทันได้สังเกตเห็นสายตาของท่านนายกฯ เขากำ แหวนแน่นราวกับคนที่อับจนหนทางและถือฟางเส้นสุดท้าย ถ้านี่คือแหวนของนีรชา เขาต้องตรวจสอบแหวนวงนี้ บางที อาจจะพบเบาะแสที่อยู่ของ เขาก็เป็นได้….
รถพยาบาลมาถึงงานแต่งงานที่ตอนนี้ยิ่งวุ่นวายมากขึ้นไป อีก ปาปารัส และสื่อมวลชนต่างๆ กำลังวุ่นวายอยู่กับการถ่าย ภาพและการสัมภาษณ์

งานแต่งงานของลูกสาวนายกเทศมนตรีจิระเดชได้รับความ สนใจอย่างท่วมท้น งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่เป็นประวัติการณ์จะ ปิดฉากลงเช่นนี้หรือ มีเรื่องใหญ่ให้พาดหัวข่าวของวันพรุ่งนี้ แล้ว!

ภัสกรณ์ผู้ที่ทําผิดคนนี้กลับดูเหมือนจะไม่รู้สึกสํานึกเลยสัก นิต คิ้วขมวดบนใบหน้าจนมีรอยย่น ขณะนี้ในสมองเขานั้นเต็ม ไปด้วยวิธีการที่จะระดมคนเพื่อค้นหานีรชาได้อย่างไร นรุตม์ ไม่ได้ตระหนักถึงแสงแฟลชมากมายที่กำลังกระแทกเข้าใส่ เขา!

“ภัสกรณ์รีบไปเร็ว!” มีผู้สื่อข่าวกำลังมาทางนี้ นรุตม์รีบดึงภัส กรณ์ให้รีบออกไปข้างนอก

ในที่สุดก็หลบหนีการไล่ล่าของนักข่าวมาได้ เขาทั้งคู่ได้ขึ้น มานั่งอยู่ในรถ นรุตม์ซึ่งมีใบหน้าที่อ่อนโยนอยู่เสมอ แม้จะมี ร่องรอยของแผลเป็นเอ่ยขึ้น “ภัสกรณ์ วันนี้คุณเป็นอะไร ถึง คุณจะสงสัยว่าแหวนวงนั้นเป็นของนีรชา แต่คุณก็ไม่ควรที่จะ เปิดโปงในทันที ยังไงธวัลก็เป็นลูกสาวของนายกเทศมนตรี สมภพเองก็ยังได้รับการสนับสนุนจากบริษัทเชิงเส้น จู่ๆ คุณก็ ไปทำให้ทั้งสองฝ่ายขุ่นเคืองใจกัน”
กิจกรรมดังแห่งหนึ่ง แหวนวงนี้ดึงดูดความสนใจของเขาไป ทั้งหมด เป็นแหวนที่นั่งยาขายหรือ เธอใช้ชีวิตแบบไหนกัน กระยากจนต้องขายแหวนจริงหรือ หรือว่ามีเรื่องอะไร ทำไมแหวนตั้งตกไปอยู่ในมือของคนอื่น

สารที่ทำเป็นหูทวนลม นรุตม์ถอนหายใจพร้อมกับสูด

โรคเฉพาะทางของโรงพยาบาล สมภพและนายก เทศมนตรีระเดชรอย่างใจจดใจจ่อ ทันทีที่คุณหมอออกมา ทั้งสองคนก็รีบเข้าไปหา “คุณหมอครับ ธวัลเป็นยัง

สาระ เราไม่สามารถทารกในครรภ์รักษาเอาไว้ ได้ครับ หากคุณต้องคอยให้กำลังใจเธอมากๆ หน่อย!

สพละนายกเทศมนตรีจิระเดชมองหน้ากัน เดินเข้าไปใน อย่างหนักใจ

นอนอยู่บนเตียงด้วยท่าทีเหม่อลอย เห็นสมภพและ นายกเทศมนตรีระเดชเข้ามากันแล้วทำจมูกฟุตฟิต น้ำตาก็ ไหลอาบนใบหน้าที่ขาวนวล

“สมภพ ขอโทษ ฉันผิดเอง ฉันไม่สามารถปกป้องลูกน้อย… ” ธวัลร้องไห้เสียใจจนถึงขีดสุด ลูกคนนี้เป็นความผูกพัน เดียวระหว่างเธอกับสมภพ สมภพยินดีที่จะแต่งงานกับเธอ ก็ เพราะว่าเธอตั้งท้อง ตอนนี้ไม่มีลูกแล้ว สมภพจะทิ้งเธอหรือ ไม่

“ธวัล.. คนที่ต้องขอโทษก็คือผม ผมไม่ได้ปกป้องคุณให้ดี ไม่ ได้หยุดภัสกรณ์เอาไว้” ภายในใจสมภพรู้สึกขมขื่น ลูกในท้อง ของธวัล ท้ายที่สุดมันคือเลือดเนื้อของตัวเขาเอง แม้ว่ามันจะ ยังคงเป็นเพียงก้อนเนื้อชิ้นเล็กๆ แต่นั่นก็เป็นชีวิตเล็กๆ ชีวิต หนึ่ง!

ความเกลียดชังในใจที่มีต่อภัสกรณ์ ค่อยๆ แพร่กระจายออก ไปอย่างช้าๆ เหมือนกับต้นไม้ที่มีพิษ ฝังเข้าไปอยู่ในใจ…

“สมภพ คุณ คุณจะทิ้งฉันไปไหม” ในที่สุดเธอก็ถามสิ่งที่ กังวลใจออกมา

“ธวัล ผมจะทิ้งคุณไปได้อย่างไรกัน อย่าพูดโง่ๆ… กอดที่ศีรษะธวัลเบาๆ ปลอบเธออย่างนุ่มนวล ” สมภพ

ถ้าอย่างนั้นคุณสัญญากับฉันได้ไหมว่าจะไม่ทิ้งฉันตลอด “ ไป”คำตอบของสมภพจะทำให้ธวัลรู้สึกมั่นใจ เธอเริ่มทำตัว เหมือนเด็ก
เห็นธวัลหน้าซีดเผือก สมภพจึงไม่มีทางที่จะปฏิเสธได้ เป็น ความผิดของตัวเขาเอง แล้วยังปล่อยให้ธวัลเสียลูกไปอีก มี แต่สมภพเท่านั้นที่รู้ว่าธวัลวาดหวังไว้ต่อการเกิดมาของทารก คนนี้มากเพียงใด

เสื้อชุดเล็กๆ ก็ได้ตระเตรียมซื้อเอาไว้หมดแล้ว ยังมีเปล ของ เล่น และอื่นๆ อีกมากมายซึ่งเป็นของดีที่สุดทั้งนั้น ธวัลตั้งตา รอคอยการเกิดมาของลูกน้อยของตนด้วยหัวใจทั้งหมดที่เต็ม ไปด้วยความคาดหวัง แต่ตอนนี้กลับ…

“ผมสัญญากับคุณ”สมภพพูดเบาๆ

ความกังวลของธวัลหายไปในทันที! สมภพเป็นสุภาพบุรุษ หากสัญญาแล้วต้องทำตามแน่นอน ตอนนี้เขาสัญญาแล้วว่า จะไม่ทิ้งกันไป เขาต้องทำตามนั้นอย่างแน่นอน

ธวัลเริ่มรู้สึกว่าโชคดีที่ตัวเองแท้งลูก ถ้าไม่แท้ง สมภพก็คง ไม่รู้สึกผิดเช่นนี้ และคงไม่สัญญาว่าจะไม่มีวันทิ้งเธอ ก็แค่เด็ก ที่น่าสงสารในท้องเพียงหนึ่งคน…

ธวัลดวงตาแดงก่ำ! ภัสกรณ์ ฉันจะไม่ปล่อยแกไว้แน่!

เธอหันไปมองนายกเทศมนตรีจิระเดชที่ยืนอยู่ข้างๆ ธวัล ร้องไห้ออกมาเบาๆ “พ่อคะ…”
“ธวัล พ่ออยู่นี่แล้ว ลูกเป็นอย่างไรบ้าง”สีหน้าของท่านนายก ไม่สู้ดีเท่าไหร่ ทางหนึ่งก็กังวลถึงสภาพร่างกายของลูกสาว อีกทางหนึ่งก็รู้สึกโกรธ ภัสกรณ์ช่างไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเสีย จริง งานแต่งงานของลูกสาวตน เขายังกล้ามาทำให้เสียเรื่อง แสดงให้เห็นว่าจริงๆ แล้วเขาไม่เคยเห็นตนอยู่ในสายตา! ถึง แม้บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจะร่ำรวยมหาศาล แต่ความ เติบโตของธุรกิจก็ยังขึ้นอยู่ในพื้นที่เขตC ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่ ของตน เขากล้าดียังไงที่ฉีกหน้าตนขนาดนี้

“พ่อคะ พ่อต้องช่วยหนูนะ”ธวัลใบหน้าซีดขาวแลดูน่าสงสาร “นายภัสกรณ์อะไรนั่นแย่มาก รู้หน้าไม่รู้ใจ! เขาคงพอใจที่ตอน นี้หนูแท้งลูกแล้ว พ่อคะ พ่อต้องแก้แค้นให้หนูนะคะ”

“ลูกสาวคนดีของพ่อ พ่อรู้ว่าต้องทำยังไง ลูกดูแลร่างกายตัว เองให้ดีเถอะ” นายกเทศมนตรีจิระเดชขมวดคิ้วแน่น มีความ คิดตั้งมั่นขึ้นมาในใจ

อาคารบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด ในห้องทำงานข องภัสกรณ์

“ท่านประธานครับ นี่คือรายงานผลของเดือนนี้ครับ” ผู้อำนวย การฝ่ายการเงินนำรายงานสรุปผลการดำเนินงานประจำเดือน มาให้
เมื่อดูตัวเลขในรายงานควของภัสกรณ์ขมวดขึ้นมาเล็กน้อย หัวหน้าปยุต ตัวเลขของรายงานเดือนนี้ มันแย่มาก

“ท่านประธานครับ พวกเราพยายามกันอย่างหนักแล้วครับ ผมไม่เคยตรวจสอบอย่างเข้มงวดเท่านี้มาก่อน ผมสงสัยว่ามี คนแอบพยายามทำลายเราครับ

ภัสกรณ์ลืมตาขึ้นมามอง แววตาที่เฉียบคมทำให้หัวหน้าปยุต หวาดกลัว

“เอาวางไว้นี่แหละ ไปตามหัวหน้าฝ่ายโครงการมา” เห็นท่าที ของหัวหน้าปยุคราวกับหนูมองเห็นแมวแล้ว ภัสกรณ์ก็รู้สึก รำคาญ ตวัดมือให้เขารีบๆ ออกไป

หัวหน้าโครงการหยิบเอาสมุดรายงานแล้วเดินเข้าไปอย่าง กระวนกระวายใจ

คิ้วของภัสกรณ์ยิ่งขมวดใกล้กันเข้าไปอีก สีหน้าก็ยิ่ง เคร่งเครียดมากขึ้นด้วยเช่นกัน

“ห… รายงานถูกโยนลงไปบนโต๊ะ “คุณอธิบายให้ผมฟังด้วย ว่า ทำไมประสิทธิภาพการทำงานของเดือนนี้มันถึงแย่มาก ขนาดนี้” เสียงของภัสกรณ์ฟังดูเข้มข้น
“ท่านประธาน ผม ผมพยายามดีที่สุดแล้วครับ แต่ว่าเดือนนี้ ที่ดินบางแห่งมีการเปลี่ยนแปลง ผมได้ยินเจ้าหน้าที่พูดกันว่า เป็นคําสั่งของท่านนายกเทศมนตรีจิระเดช ที่ต้องการขัดขวาง ธุรกิจของที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปทุกทางครับ!

“นายกเทศมนตรีจิระเดช” สายตาพลอยเกรี้ยวกราดขึ้นมา

“ใช่ครับ นายกเทศมนตรีจิระเดช ได้ยินมาว่าเพราะว่าท่าน ประธานไปก่อกวนในงานแต่งงานของลูกสาวของท่าน ท่านนา ยกฯจึงจงเกลียดจงชังท่านประธานครับ” หัวหน้าโครงการมอง ดูสีหน้าของภัสกรณ์และพูดด้วยความระวังเนื้อระวังตัว

“ฮ่าฮ่าฮ่า…ภัสกรณ์เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะอย่างหยิ่งผยอง “ก็แล้วแต่เขา แค่นายกเทศมนตรีเขตจิ๊บจ๊อยเพียงคนเดียว คิด จะมาขัดขวางที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปอย่างนั้น”แววตาของ ภัสกรณ์ราวกับนกอินทรีย์ที่กำลังมองอย่างเยาะเย้ย

“ท่านประธานคะ มีสายจากภายในค่ะ” เสียงอ่อนโยนของ เลขาดังขึ้นมาจากล่าโพงบนโต๊ะ

ภัสกรณ์โบกมือให้หัวหน้าโครงการออกไป แล้วกดปุ่มรับสาย บนโต๊ะทํางาน

ในโทรศัพท์คือเสียงอันไพเราะของชายมีอายุผู้หนึ่ง “ภัสกรณ์ แกเป็นคนมีความสามารถ เพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว แม้แต่ธุรกิจก็ไม่คิดอยากทําแล้วหรือ

ภัสกรณ์ทําคิ้วย่น ดวงตา ดมนหนทาง “คุณปู่ คุณปู่ได้ยินข่าว

ลืออะไรมาครับ

“ข่าวลือ ข่าวน่ะมาถึงสหรัฐอเมริกา ถ้าหากไม่ได้ฟังจากลง แกพูด ฉันก็ยังไม่รู้ว่าตอนนี้แกอับจนถึงขนาดนี้ เพื่อผู้หญิง เพียงคนเดียวถึงกับกล้าล้ำเส้นนายกเทศมนตรีเขต C!”

ภัสกรณ์เลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่แยแส “ก็แค่นายกเทศมนตรีเขต เล็กๆเพียงคนเดียว จะมาขัดขวางที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ป มัน ไม่ใช่เรื่องตลกหรือครับ

“นายกเทศมนตรีเล็กๆแค่เขตเดียวอย่างงั้น แกรู้ไหมคนที่ อยู่เบื้องหลังเขา คือXXX แกเห็นรึยังว่าต้องให้ความเคารพ บุคคลอื่นด้วย แกกล้าดียังไงที่จะทำเพื่อผู้หญิงคนเดียว ไป ก่อกวนงานแต่งงานของคนอื่นเขา!” เสียงชายชราเริ่มโกรธ มากขึ้นเรื่อยๆ น้ำเสียงไม่เหลือความเมตตาอีกแล้ว

เมื่อได้ยินชื่อของ XXX ภัสกรณ์ก็ประหลาดใจเล็กน้อย เขา ไม่เคยคิดมาก่อน นายกเทศมนตรีเล็กๆ คนหนึ่ง ที่แท้มีเบื้อง หลังดังกล่าว XXX ระดับประเทศคนนั้น ภายใต้คนหนึ่งคนมีคน มากกว่าเป็นหมื่น ที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปต่อให้ก่อตั้งขึ้นมาอีกแห่ง ก็ยังไม่สามารถจะสู้เครื่องจักรระดับชาตินี้ได้

“ภัสกรณ์ แกรีบมาอเมริกาเดี๋ยวนี้ มาอยู่ที่นี่เพื่อดูแลบริษัทใน ชิคาโก ไม่ต้องเข้าไปแทรกแซงธุรกิจในเขตC ฉันจะให้ลุงของ แกเป็นคนจัดการ” เสียงคุณชลธีฟังดูจริงจังเป็นอย่างมาก

ภัสกรณ์อยู่ในความเงียบ มันไม่ฉลาดเลยที่จะอยู่เมืองCใน ตอนนี้ แต่ออกจากที่นี่เพื่อไปชิคาโก ความหวังที่จะตามหา นีรชาก็ยิ่งเลือนลางไปกว่าเดิม….

“ภัสกรณ์ ปู่จองตั๋วให้แกแล้วนะ พรุ่งนี้เช้าไปชิคาโก แก จัดการตัวเองด้วย!”คุณชลธีพูดจบก็วางสายในทันที