ตอนที่ 110 คุณมีความก้าวหน้าไหม
ตอนที่ 110 คุณมีความก้าวหน้าไหม
นีรชาขมวดคิ้ว : ” ภัสกรณ์ คุณจับนั่นจับนี่ ฉันไม่มีสมาธิอ่าน
หนังสือแล้ว ! ”
ภัสกรณ์หุบปากยิ้มอย่างชั่วร้าย : “นีรชา ความอดทนคุณ ขนาดนี้เลย ?
ปากขยับเข้าใกล้หูของนิรชา ลมร้อนเป่าเข้าไปที่คอของ
เธอ : “ ก็รู้อยู่ ผมเสน่ห์แรง คุณเห็นผม ก็อดใจไม่ไหวแล้ว ? ”
* เชอะ ! ใครอดใจไม่ไหว ! คนที่อดใจไม่ไหวคือคุณต่าง หาก ! เลิกจับปูนนี่สักที ! ฉันกำลังอ่านถึงประเด็นสำคัญ ! ”
นีรชาถูกภัสกรณ์ที่เย็นชามองหน้าอย่างไม่พอใจ : ” หนังสือ นี้สนุกตรงไหน ทำให้คุณหลงได้ขนาดนี้ ? คุณอ่านให้ผมฟัง หน่อย ! ”
นีรชาอดทนกับกรงเล็บมารของภัสกรณ์ พยายามเพ่งความ สนใจไปที่หนังสือที่กำลังอ่าน : * ประตูถูกเปิดออก ตะลึงที่ใน ห้องมีฝุ่นควันเต็มไปหมด ห้องนี้ตกแต่งเหมือนห้องใหม่ที่พึ่ง สร้าง บรรยากาศเหมือนกับสุสาน มันดูอึดอัดมืดมิด ”
เสียงของนีรชานุ่มนวลน่าหลงใหล สดใสและน่าดึงดูด ฟัง
แล้วผ่อนคลายมาก
ภัสกรณ์โอบเอวของนีรชา หน้าแนบอยู่บนศีรษะเธอ ค่อยๆ ดมหัวของเธอที่มีกลิ่นหอมๆออกมาจากผม เสียงแหบๆเซ็กซี่ ทุ่มต่ำ : “ อ่านต่อสิ
นีรชายื่นมือออกไปข้างหนึ่งห้ามมือที่ไม่อยู่นิ่งของภัสกรณ์ แล้วอ่านต่อไป : “ ม่านกุหลาบสีโอรส โคมไฟดอกกุหลาบ โต๊ะเครื่องแป้ง เครื่องใช้สอยคริสตัลและเครื่องเงินของผู้ชาย ถูกวางเรียงเป็นแถว แต่เครื่องเงินไม่เงางามเลย เฮ้ ”
มือใหญ่ๆของภัสกรณ์นวดอย่างมีเจตนาร้าย นีรชาตกใจจน
เกือบจะกระโดดลุกออกจากเตียง
* ทําไมไม่อ่านต่อล่ะ ? ” ภัสกรณ์ยิ้มร้ายๆถามเธอ
“ คุณ ” นีรชาหายใจผิดจังหวะ
เขายังมีหน้ามาถามเธอว่าทำไมไม่อ่านต่อ ? คนที่ควรจะถาม
ต้องเป็นเธอไม่ใช่เหรอ !
นีรชามองเขาอย่างเข้มขรึม : “ มือของคุณอย่าจับไปทั่วได้
ไหม ! ”
“ จับไปทั่ว ? ” ภัสกรณ์เอาหน้าเข้าไปในซอกคอของเธอ
ปากที่ร้อนผ่าวจูบไปที่คอของเธอ
“หยุดนะ !” นีรชาปล่อยหนังสือ ออกแรงดึงมือเขาออกไป ขมวดคิ้วโมโหแล้วพูดว่า : “ ภัสกรณ์ กระดูกของคุณหักแล้ว อดทนไม่กี่วันคุณจะตายเหรอ ! ”
นอกจากเรื่องพวกนี้ ในสมองของเขาไม่คิดเรื่องอื่นเลยหรือ
ไง !
มือถูกนิรชาผลักออก ภัสกรณ์มองเธออย่างไม่พอใจ : “นีรช า ผมจับคุณเพราะว่าสนใจคุณ ! มีผู้หญิงหลายคนอยากจะให้ ผมจับผมแทบไม่อยากจะจับ!”
นีรชาโมโหจนหัวเราะออกมา ภัสกรณ์คุณคิดว่าตัวเองสำคัญ ตัวจริงๆเลย ! ยังคิดว่าผู้หญิงบนโลกนี้อยากจะปีนขึ้นเตียงเขา
อย่างนั้น !
“ ก็มีผู้หญิงหลายคนอยากถูกคุณจับ แล้วคุณก็ไปจับพวกเธอ
สิ! ทําไมต้องมากวนฉันด้วย ? ”
ผู้หญิงไม่รู้จักดีชั่ว ! ภัสกรณ์ขมวดคิ้วหนาๆของเขา มือที่โอบนชาอยู่ก็ออกแรงโอบแน่น โรซาสะบัดตัวออก ” โอ๊ย ” เสียงเหมือนเจ็บปวด แผลของภัสกรณ์ถูกฉีกขาด เจ็บจนทําให้ เขาร้องโอดโอยออกมา
เห็นท่าทางของภัสกรณ์เจ็บปวดทรมาน ในใจของนราก็ทน
ไม่ไหว
ถอนหายใจ ปลอบเขา : “คุณก็อดทนสักหน่อยได้ไหม ? รอ
แผลคุณหาย
พูดยังไม่จบประโยค ก็รู้สึกไม่เหมาะสม มีอะไรบางอย่างกัด
ริมฝีปากของตัวเอง
ภัสกรณ์รีบใช้ช่องโหว่ของคำพูดเธอ : * แผลหายดีแล้วยัง ไง ? แผลหายดีแล้วจะช่วยสนองอารมณ์ผมทุกวันเลยเหรอ ?
นีรชาโกรธมาก จ้องตาเขม็ง : ” คุณอายบ้างไหม ? ทำไมถึง คิดเรื่องนี้ได้ทั้งวัน ? อดทนหน่อยไม่ได้เหรอ ? ”
อดทน ? พูดบ้าๆ ! ถ้าอดทนได้จริงเขาจะทำแบบนี้เหรอ ?
กลับมาคืนดีกับนีรชาได้ง่ายขนาดนี้ กี่วันแล้วนี่ ที่ได้เห็นเธอ ทุกวัน กอดเธอจูบเธอจับเธอแค่ไม่ได้ลิ้มรสของความเสียวนั้นเลย อยู่อย่างลำบากจริงๆ !
ภัสกรณ์นอนบนเตียงดูเหมือนหงุดหงิด สีหน้าบูดบึ้ง เขา จะขาดใจตายแล้ว ในช่วงนั้นที่ไม่ได้เห็นหน้านีรชามันเลว ร้ายมาก ตอนนี้เห็นหน้าทุกวันแต่กลับไม่ได้แตะต้องเธอ มัน
ทรมานมาก !
เห็นสีหน้าของภัสกรณ์ไม่ค่อยดี นีรชาก็กังวลเล็กน้อย รีบ ถาม : * เป็นอะไร ? เจ็บแผลมากเลยเหรอ ? ฉันช่วยเรียกหมอ
ดีไหม ? ”
เรียกหมอ ? การป่วยของเขาหมอช่วยไม่ได้ !
ภัสกรณ์ส่ายหน้า “ นีรชา จูบผม ! ”
นีรชาตะลึงทันที นี่กำลังเล่นละครอะไรอีก ?
เธออ่านหนังสืออยู่ดีๆ ทำไมต้องไปจูบเขา ?
นีรชา ! ” ภัสกรณ์ขมวดคิ้วขึ้น จ้องมองนีรชา ตวาดใส่เธอ
นีรชากลัวเขาจะโมโหจนขยับตัวไปโดนแผลเข้า ได้แต่กลั้น
ใจจูบไปที่หน้าเขา
“ อันนี้ไม่นับ ! ต้องจูบเร่าร้อนแบบชาวฝั่งเศส ” ภัสกรณ์ได้คืบ
จะเอาศอก
ผู้ชายน่ารังเกียจ ความต้องการสูงจริงๆ
นีรชาขมวดคิ้ว ตั้งใจพูดกับภัสกรณ์ : “ภัสกรณ์ คุณกระหาย ขนาดนั้นเลย ? *
ทําไมอยู่กับเธอ เขาถึงคิดแต่เรื่องพวกนี้ ?
เขารักเธอจริงๆเหรอ ? หรือว่ารักแต่ตัวเธอ ? แค่เพราะว่าที เขาร่วมรักมามากมาย ตัวเธอนั้นเข้ากับเขาที่สุด ?
นีรชาสับสนจริงๆ ถูกภัสกรณ์ทำให้สับสนแล้ว
* หรือว่าคุณไม่อยากเหรอ ? ” ภัสกรณ์พูดอย่างตรงๆโจ่งแจ้ง พูดอย่างไม่กังวล ยังมีคนที่ไม่มีความต้องการอยู่บนโลกนี้ด้วย
* แน่นอนว่าไม่ ! ” นีรชาพูดสั้นๆ พยายามที่จะทิ้งระยะห่าง
ระหว่างเธอกับภัสกรณ์
* ภัสกรณ์ ฉันไปเตรียมอะไรมาให้คุณกิน ” นีรชาอยากหนี
ภัสกรณ์ลุกออกจากเตียง นี่เป็นที่อันตราย ถ้าอยู่นานอาจจะ
เกิดเรื่องขึ้นได้
“ผมไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น ผมอยากกินคุณ ! ” ภัสกรณ์พูด เบาๆ ลมร้อนพัดผ่านสําคอของเธอ
ภัสกรณ์มองหน้าเธอพูดออกมาทีละคำ
ถ้าเป็นแบบนี้ ก็คงจะหนีไม่พ้น
ในหัวของนีรชามีเสียงเตือนภัยดังขึ้น รีบจับมือที่กําลังลูบๆ กล่าๆเธอ ภัสกรณ์ปัดมือของนีรชาออก
นีรชาอ้อนวอน : “อย่าดื้อนะ คุณรีบนอนพักเถอะ อีกสัก หน่อยจะเจ็บแผลเอา ”
เธอเป็นห่วงเขา ? นีรชาหุบมุมปาก จูบไปที่หน้าของเธอ เข้า ไปใกล้ๆ เธอพูดเสียงเบา : “ ถ้ากลัวว่าจะไปโดนแผล อย่าง นั้นคุณก็เริ่มสิ ? ”
ดีเหมือนกัน เขายังไม่เคยลิ้มลองความเสียวที่เธอเป็นคนเริ่ม ก่อนเลย เขาไม่กลัวว่าจะต้องรับใช้เธอ
ภัสกรณ์ถือโอกาสนอนอยู่บนเตียง มือยังกุมมือของเธอไว้ อารมณ์ที่เหมือนกำลังจะเสพสุข : “ นีรชา มาจูบผม ลองดู หน่อยสิว่าคุณมีการพัฒนาไหม ”
“พัฒนาบ้าอะไร ! ” นีรชาสาปแช่งในใจ
แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ กลัวจะโดนเขาก่อกวนอย่างรุนแรงกว่านี้
ได้แต่โค้งเอวเข้ามา จิกเบาๆบนริมฝีปากเขา
ภัสกรณ์จ้องเธออย่างไม่พอใจ ยกมือขึ้นดึงคอของเธอ เอา ปากของเธอกดลงมาแบนบนปากตัวเองอย่างแน่น
จูบยิ่งร้อนแรง มือของภัสกรณ์ก็ไม่อยู่นิ่ง นีรชาถูกจู่โจมโดย ผ่านการจูบของเขา ในหัวก็รีบหาวิธี ทันใดนั้น หางตาของเธอ ก็เหลือบไปเห็นกริ่งข้างเตียง
มือค่อยๆยื่นออกไปตรงกริ่งข้างเตียงช้าๆ กดลงไปอย่าง
รุนแรง
กร็งๆๆๆ ” เสียงกริ่งที่ใสแจ๋วดังขึ้นในห้อง
“นีรชา คุณหาเรื่อง ! ” ภัสกรณ์เงยหน้ามอง นีรชากดกริ่ง เรียกข้างเตียง สายตาเย็นชาอย่างกับน้ำแข็ง มองนีรชาอย่าง โหดเหี้ยม
เสียงเคาะประตูดังขึ้น พยาบาลเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน : “ คุณภัสกรณ์ คุณต้องการอะไรเหรอคะ ? ”
นีรชายิ้มอย่างพออกพอใจ : “ พยาบาล ฝากดูแลคุณภัสกรณ์ ด้วย ” พูดจบหันหลังเดินออกไปจากห้อง ก่อนจะเดินออกไป ยังแสร้งทําเป็นคนดีเตือนสติภัสกรณ์ : ” ภัสกรณ์ พักผ่อนให้
พอนะ!”
ภัสกรณ์หมดอารมณ์
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ