ตอนที่26 อยู่กับใคร

ภัสกรณ์พยายามอย่างยิ่งที่จะขจัดสิ่งที่รบกวนสมาธิ และภาพของนีรชาที่ปั่นป่วนอยู่ในหัวสมอง ตอนนี้เขาแค่ ต้องการระบาย ไม่ว่าผู้หญิงตรงหน้าจะเป็นใครก็ตาม ขอ เพียงแค่ให้เธอสามารถลบความสับสนวุ่นวายที่อยู่ในใจ ของเขาได้ก็พอ

เขาเอนตัวลงบนโซฟา ดวงตาขมเค้มหรี่ลงเล็กน้อย วง แขนแข็งแกร่งยื่นไปเกี่ยวเอวคอดกิ่ว เหนี่ยวรั้งเข้ามาแนบ ชิดบนตัวของเขา

เพียงแค่สัมผัสโดนตัวเธอ ร่างกายของเขากลับแข็งขึ้น ขึ้นมาซะอย่างงั้น

บ้าชะมัด! ความรู้สึกนี้คืออะไร!

“ไสหัวไป!”เขาผลักหญิงสาวออกอย่างไร้ความปราณี ดวงตาคมกริบจ้องมองเธออย่างเย็นชา

“แทน….เอ่อ….คุณแทน”ผู้หญิงคนนั้นเบิกตาโตด้วย

ความตกใจ
เมื่อพบว่าตัวเองไม่ได้มีความรู้สึกอะไรต่อผู้หญิงที่อยู่ตรง หน้าเลย สีหน้าของภัสกรณ์นั้นก็แทบจะดูไม่ได้

นี่คงเป็นเพราะว่า คนที่เขาต้องการสัมผัสลูบไล้ คนที่เขา ต้องการโอบกอดไว้ในอ้อมแขน ไม่ใช่เธอคนนี้!

“ให้ตายสิ ..ฉันบอกเธอให้ไสหัวไปไง!”ภัสกรณ์ยื่นคำขาด จับร่างบางที่เบียดกายอยู่บนตัวเขาดึงออกไป ร่างสูงยืนขึ้น แล้วเดินไปที่หน้าต่าง พร้อมกับดวงหน้าที่เต็มไปด้วยความ ไม่พอใจ

ภัสกรณ์เปิดโทรศัพท์มือถือ ค้นหาตำแหน่งของนีรชาผ่าน ทางสายรัดข้อมือที่เขาสวมให้เธอ

คิ้วเข้มย่นเข้าหากันแน่น

ดึกขนาดนี้แล้ว แต่เครื่องมือกลับระบุว่านีรชาอยู่ที่ร้าน ขายดอกไม้ในเมือง เธอไปทำอะไรที่ร้านขายดอกไม้? หรือว่า…ผู้ชายคนนั้นกำลังซื้อดอกไม้ให้เธอ

การตัดกุหลาบสองสามร้อยดอก จัดใส่ช่อแล้วห่อด้วย พลาสติก มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอเลย นีรชาที่เหนื่อย ล้าจากการทำงานเพิ่งจะได้นั่งพัก..เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เบอร์แปลกหนิ

นีรชางงว่า ดึกขนาดนี้ ใครจะโทรหาเธอ? พ่อเธอก็น่าจะ หลับไปแล้ว

“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”

“อยู่ที่ไหน?”เสียงทุ้มต่ำที่ฟังดูเย่อหยิ่งและเยือกเย็นดัง ออกมาจากโทรศัพท์

“คุณเป็นใครคะ?”ถึงเธอจะรู้สึกว่าเสียงนี้มันคุ้นๆ แต่ความ เหนื่อยล้า ทำให้สมองเบลอ และขี้เกียจเกินกว่าที่จะคิดว่า นี่คือใคร

ภัสกรณ์ที่อยู่ปลายสายได้ยินถึงกับพูดไม่ออก ใบหน้า แสนเย็นชาแสดงอารมณ์โกรธออกมาอย่างเห็นได้ชัด

เขาโกรธที่นีรชาจำไม่ได้แม้กระทั่งเสียงของเขา

หรือว่ามีผู้ชายอยู่ข้างๆ ก็เลยแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเสียงจากโทรศัพท์เงียบไปครู่หนึ่ง นีรชารู้สึกแปลกๆ จึง ยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู ในใจก็ได้แต่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิด หรือเปล่า

“ให้ตายเถอะ…นี่เธออยู่กับใคร!”เขาตะคอกเสียงดังใส่ เธอ

นีรชาจึงนึกขึ้นมาได้ เธอขมวดคิ้วมุ่น แล้วตอบกลับไป ว่า”คุณมีเบอร์โทรศัพท์ฉันได้ยังไงเนี่ย?”