ตอนที่ 131 เหล้าที่ผิดปกติ

เห็นภัสกรณ์มีท่าทีไม่สนใจ วีวี่ ก็รู้สึกโกรธ

มองค้อนภัสกรณ์ พลางกล่าว “ แทนคะ ฉันขอตัวไปห้องน้ำนะ คะ” บอกให้ภัสกรณ์รับรู้ เธอจึงเดินออกไป ยาที่เธอพกติดตัว มายังคงวางไว้ที่ห้องประชุมในห้องรับแขก

ภัสกรณ์พอเห็นนีรอะไรนั่นก็จิตใจล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เธอจึงคิดจะชิงลงมือก่อน

นีรชามองดูนรุตม์กับจันทร์ฉายคุยกันอย่างออกรส ปรากฏรอย ยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก ดูเหมือนนรุตม์กับจันทร์ฉายจะพัฒนาความ สัมพันธ์ ถ้างั้น..เธอไม่เป็นก้างขวางคอดีกว่า

นีรชาตั้งใจเดินให้ช้าลง เห็นนรุตม์และจันทร์ฉายหมุนไปหมุน มา แล้วหายไปจากสายตาของเธอ นีรชาหันมองทางขวา เดินไป ยังถนนเล็กๆเส้นหนึ่งที่ไร้ผู้คน

หิมะยังคงตกลงมาเบาๆ อย่างต่อเนื่องท่ามกลางท้องฟ้าอันมืด มิด แสงไฟบนถนนสว่างไสวตลอดริมทาง แลดูสวยงามดั่งความ

ฝัน

นีรชากําลังเดินช้าๆ ไปบนถนนที่เต็มไปด้วยหิมะ อยากจะ เรียบเรียงเรื่องราวต่างๆ ในสมองให้เป็นระเบียบ

หลังจากพักฟื้น 3 เดือน เดิมทีเธอคิดว่าเธอลืมเรื่องราวอันเลว ร้ายนั้นไปได้แล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ไม่สามารถทําให้เธอ เสียใจได้อีก คิดว่าตัวเองได้ตายไปแล้วครั้งหนึ่ง จิตใจน่าจะเข้ม แข็งพอแล้ว

แต่ว่า พอเห็นภัสกรณ์เข้าทีไรก็รู้สึกเสียใจทุกที

เพราะผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเขา หรือเพราะสายตาอันมืดมัวของ เขา เธอกับภัสกรณ์จึงคุยกันได้เพียงประโยคสั้นๆ เท่านั้น

“มีแฟนใหม่แล้วหรือ”

“เปล่า เมื่อกี้นี้คือเพื่อนร่วมงานของจันทร์ฉาย

แต่ว่าทำไมสายตาที่เธอมองเขา กลับดูวิตกกังวลแบบไม่มี เหตุผล ทำไมระหว่างที่เธอพูดคุยกับภัสกรณ์ดูเหมือนยังคงมี ความคลุมเครืออยู่ หรือว่า เธอยังรักภัสกรณ์อยู่

นีรชา เธอกำลังคิดอะไรอยู่ ทีแรกจะฆ่าตัวตายอย่างเดียว แต่ เธอกลับเอาตัวมาอยู่ใกล้ๆ เขา ตอนนี้ทำไมยังต้องวุ่นวายขนาด นี้ นีรชาวิตกกังวลจนใช้มือดึงผมตัวเอง ตัดสินใจว่าจะไม่คิดมาก เรื่องนี้อีก อย่างไรซะภัสกรณ์ก็พากิ๊กใหม่ของเขามาแล้ว เธอจะยังกังวล

อะไร

นึกถึงนางแบบอายุ 17 คนนั้นแล้ว ในใจของนีรชารู้สึกเจ็บปวด เล็กๆ สมัยนี้ พวกผู้ชายยิ่งนานยิ่งร้ายกาจ เริ่มออกฤทธิ์ยิ่งแก่ยิ่ง ชอบเด็ก

ทางโน้นมีอาคารเล็กๆ หลังหนึ่ง การตกแต่งอาคารเงียบสงบเก๋ ไก๋ นีรชาก้าวเท้าเดินไปทางนั้น

นรุตม์เคยบอกว่า ห้องอาบน้ำแถวนี้ต่างเป็นแบบopen(เปิด) ดัง นั้นนีรชาจึงโล่งใจเดินเข้าไป

นี่เป็นห้องอาบน้ำเล็กๆ พื้นที่ไม่มาก มีหมอกหนา ข้างในเงียบ สงบ ไม่มีคนเลย ไฟสีเหลืองนวลส่องไปยังน้ำแร่อุ่น ชวนให้คน อยากลงไปแช่

แปลกจัง ทำไมไม่มีคนเลยล่ะ นีรชาแปลกใจจนกระซิบออกมา

เพื่อความปลอดภัย จึงเอ่ยปากถาม “ฮัลโหล มีใครอยู่ไหมคะ”

ภัสกรณ์ที่เห็นแต่ศีรษะกำลังแช่น้ำอยู่ในอ่างมืดๆ ด้านในสุดนั้น

อยู่ในอาการมึนงง ชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เอ๊ะ ใช่เสียง นีรชาไหม ข้างๆ อ่างที่ภัสกรณ์แช่อยู่มีเสาอยู่ต้นหนึ่งพอดี ภัสกรณ์เหลือบ มองไปยังเงาของเสาต้นนั้น รู้ว่าน่าจะซ่อนตรงนั้นได้ นีรชาคงไม่ เห็นเขา

เขากลั้นหายใจ ไม่กล้าส่งเสียง กลัวว่านีรชารู้เข้าจะหนีเขาไป อีก

สายตาคมกลับพล่ามัวมองคนที่อยู่ไม่ไกล หัวใจของเขาเต้น แรงแทบจะทะลุออกมาจากอก

สามเดือนแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยู่กับนีรชาตามลำพัง เขา มองดูนีรชาอย่างคนึงหา

ใบหน้าสีขาวดังกระเบื้องเคลือบ จมูกโด่งคมสัน ริมฝีปากสีแดง ระเรื่อ หุ่นดีสวยสะดุดตา นั่นคือนีรชา เธองดงามเสมอในสายตา ของภัสกรณ์

ถามแล้วไม่มีเสียงใครตอบรับ นีรชาแน่ใจว่าในนี้ไม่มีใครอยู่ จึงวางใจถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออก เมื่อมาถึงน้ำพุร้อนหากไม่ได้ ลงแช่น้ำละก็เสียดายแย่เลย

เห็นนีรชาถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออก ภัสกรณ์เริ่มหายใจถี่ๆ อวัยวะบางส่วนในร่างกายเริ่มขยับ

นีรชาสามารถปลุกอารมณ์เขาอย่างง่ายดาย เสื้อคลุมอาบน้ำมันคลับ ในใจภัสกรณ์เริ่มเต้นแรงด้วยความ ปรารถนา

แต่ว่าเมื่อเห็นข้างล่างเสื้อคลุม กลับรู้สึกผิดหวังทันใด

นีรชายังสวมชุดชั้นในและจีสตริงอยู่ รูปร่างที่มีเสน่ห์ถูกบดบัง เสียแล้ว

นีรชายกแขนขึ้น กำลังเตรียมถอดจีสตริง สายตาของภัสกรณ์ หลับลงชั่วครู่ นึกปรารถนาอยากสัมผัสแนบชิดกับนีรชาอีกครั้ง

แทนนะ คุณหิวน้ำไหม ฉันเอาเครื่องดื่มมาฝาก” เสียงอัน แหลมคมดังขึ้นที่ปากประตู มือของวีวี่ถือเหล้ามา 1 ขวดพร้อม แก้ว 2 ใบเดินเข้ามา

ต่างคนต่างพบกัน ทั้งนีรชาและวีวี่ต่างตกใจ

วีวี่รีบเอ่ยถามด้วยความโกรธ “นี่เป็นห้องอาบน้ำส่วนตัว เธอเข้า มาได้อย่างไร” ในตาแทบลุกเป็นไฟ นี่คือนีรชา ที่สวมเพียงชุด ชั้นใน หรือนีรชาถือโอกาสตอนเธอไม่อยู่เข้ามาอ่อยภัสกรณ์

นีรชาถึงกับอึ้ง ได้ยินวีวี่พูดแบบนั้น ภัสกรณ์อยู่ในนี้ด้วย แต่ว่า ทําไมเธอไม่เห็นเขาเลยละ นีรชาไม่สนใจที่จะตอบคําถามวีวี่ หันมองรอบตัวด้วยความ หวาดระแวง ตามองไปรอบๆค้นหาเงาของภัสกรณ์

ภัสกรณ์ในเงามืด พอเห็นวีวี่เข้ามา ในใจรู้สึกโกรธมาก เดิมตน กำลังชื่นชมเรือนร่างอันงดงามของนีรชาอยู่ กลับมีหญิงโง่ๆคน หนึ่งเข้ามาขัดจังหวะซะนี่ สมควรตายจริงๆ

ภัสกรณ์ลุกขึ้นยืนจากอ่าง เสื้อคลุมของเขาเปียกโชกแนบไป กับตัว ทำให้เห็นเค้าโครงรูปร่างกำยำของเขาชัดเจน

เขาเดินตรงมายืนที่หน้าวีวี่ รับแก้วและขวดเหล้าจากมือเธอไป น้ำเสียงต่ำและหยาบคายกล่าวขึ้น “ออกไป”

น้ำในตาของวีวี่เอ่อล้นออกมาทันที

แปลว่า เธอก็คือพาร์ทเนอร์ที่เขาหิ้วมา นีรชาคนนี้ไม่รู้ว่าเป็น ผู้หญิงป่าที่ออกมาจากไหน ตอนนี้ภัสกรณ์บ้าไปแล้ว เพราะผู้ หญิงคนนี้กล้าไล่เธอ

“แทนคะ คือฉัน….. วีวี่ยังคิดจะโต้ตอบ

“ไป” ภัสกรณ์ไม่ลังเลที่จะว่าต่อ

เห็นภัสกรณ์เป็นแบบนี้ วีวี่ไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้แต่เดินคอตก ออกไป นีรชายืนปิดหน้าอกอยู่ข้างๆ มองภัสกรณ์ต่อว่าวีวี่อย่างเย็นชา แอบยิ้มที่มุมปากอย่างเย็นชา

นี่แหละภัสกรณ์ เหมือนเดิมไม่มีผิด กับผู้หญิง เวลาอารมณ์ดีก็ เอาอกเอาใจ เวลาอารมณ์เสียขึ้นมาก็ทำเป็นไม่รู้จัก

นี่แหละภัสกรณ์ น่ากลัว เอาแต่ใจ ไม่เคยให้เกียรติผู้หญิงเลย สักนิด

นีรชาที่หวนนึกถึงเรื่องราวของภัสกรณ์เมื่อครู่แทบไม่เชื่อตัว เอง เธอคงไม่หลงรักผู้ชายแบบนี้หรอกนะ

วีวี่ไปแล้ว นีรชาก็ดูการแสดงจบแล้ว หยิบเสื้อคลุมจากพื้นขึ้น มาสวมเรียบร้อย เตรียมออกไป

ภัสกรณ์เข้ามาขวางทางเธอ

“น้ำ” น้ำเสียงโทนต่ำดึงดูดเธอไว้

“ขอโทษคะ เมื่อสักครู่ฉันไม่ทันเห็นคุณ ขอโทษที่รบกวน ฉัน ขอตัวก่อนนะคะ” นีรชาอ้อมตัวของภัสกรณ์ออกไป อยากจะรีบ ออกไปโดยเร็ว

เมื่อมีโอกาสดีอย่างนี้ ภัสกรณ์อยากจะใช้เวลากับเธอสักครู่ แม้ ไม่ได้ทำอะไร ได้นั่งคุยกับเธอเฉยๆก็ยังดี “น้ำ ไม่ได้เจอกันนานเลย คุณสบายดีไหม” ภัสกรณ์เอาตัว ขวางทางประตูไว้ ทักทายด้วยเสียงอันต่ำ

“สบายดีค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วง” นีรชาขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้ชาย คนนี้คิดจะทำอะไรนะ น้ำพุร้อนในตอนค่ำ ชายหญิงอยู่กันตาม ลำพัง สถานที่แบบนี้ไม่ควรอยู่นาน

เห็นท่าทางนีรชาอยากจะรีบไป ความโกรธในใจภัสกรณ์เริ่ม ปะทุขึ้น ผู้หญิงคนนี้รังเกียจเขาขนาดนั้นเลยหรือ วันนี้เขายัง ไม่ทันทําอะไรเธอเลย ก็แค่ทักทาย เธอก็อยากจะหนี เขาเสีย แล้ว

ขมวดคิ้วถามออกไปตรงๆ “น้ำ คุณรังเกียจฉันขนาดนี้ หรือ จะพูดว่า แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่กล้าจะอยู่กับฉัน กลัวตัวเองเห็น ใบหน้าอันหล่อเหลาของฉันแล้วจะอดใจไม่ได้หรือยังไง

ฮาฮา เดิมทีนีรชาที่ดูตื่นเต้นได้ยินคำพูดของภัสกรณ์แล้ว เกือบจะหัวเราะออกมา นี่มันตลกสิ้นดี ใบหน้าอันหล่อเหลา หน้า ด้านซะจริง

“ใช่คะ ใบหน้าของคุณหล่อมาก ฉันกลัวอดใจไม่ไหว ขย้ำคุณ เข้า ดังนั้นฉันรีบไปซะจะดีกว่า”

“น้ำ เธอมันขี้ขลาดตาขาว เธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับฉัน” ภัส กรณ์เริ่มใช้วิธีรุนแรง เขารู้จักนีรชาดีเกินไป รู้ดีว่านีรชาปาก แข็ง ต้องใช้วิธีนี้เท่านั้นถึงจะจัดการเธอได้

ที่แท้ สุดท้ายนีรชาก็หลงกล

นัยน์ตาที่สวยงามคู่หนึ่งจับจ้องไปที่สายตาของภัสกรณ์ พูด อย่างเย็นชาว่า “ใครว่าฉันไม่กล้าสู้หน้าคุณ”

ดวงตาของนีรชาดั่งน้ำในสระลึก ภัสกรณ์ฉับพลันก็ตกลงไปใน นั้นเสียแล้ว หลงใหลไปกับนีรชาทีละน้อยทีละน้อย เสียงค่อยๆ เบาลง กลิ่นกายของชายหนุ่มใกล้ชิดเธอมากขึ้น

หัวใจของนีรชาเต้นเร็วโดยไม่ทราบสาเหตุ แต่ว่าคำพูดหลุด จากปากออกไปแล้ว หากเธอยังหนีอีกละก็แสดงว่าเธอด้อยกว่า

เห็นขวดเหล้าในมือภัสกรณ์ นีรชาเริ่มเปลี่ยนประเด็น “ที่คุณ ถืออยู่ในมือใช่เหล้าไหม

ภัสกรณ์ยิ้มเล็กๆ นั่งยองๆ ลงข้างๆ เทเหล้าใส่แก้ว 2 ใบ ส่งให้ นีรชาแก้วหนึ่ง เป็นไวน์แดงที่ดีที่สุดเลยนะ ลองชิมดูสิ”

นีรชากัดริมฝีปากตัวเองอย่างกล้ำกลืน เธอแค่อยากจะเปลี่ยน ประเด็นแล้วจะขอตัวออกไป คิดไม่ถึงว่าภัสกรณ์จะชวนเธอดื่ม เหล้าด้วยกัน

เห็นนีรชามีท่าทีลังเล นัยน์ตาภัสกรณ์ยิ่งเปิดกว้าง คล้ายกับ ต้องการจะมองลึกเข้าไปในใจของนีรชา “ทำไม ไม่กล้าหรือ กลัวฉันกินเธอหรือ”

ชิ นีรชากัดๆฟันนั่งลง ใครกลัวใครกันแน่ แค่ไวน์แดงแก้วเดียว ไม่มีทางล้มฉันได้หรอก

รับแก้วไวน์ที่ภัสกรณ์เทให้ นีรขาค่อยๆจ็บดู ทําไมรู้สึกขมนิดๆ ที่แท้ไวน์แดงชั้นเลิศรสชาติแบบนี้นี่เอง

ภัสกรณ์ก็รู้สึกว่าไม่ใช่ ไวน์วันนี้ รสชาติแปลกๆ แต่ว่าต่อหน้า สาวสวย เขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้มากนัก กำลังใคร่ครวญว่า ไฉน นีรชาครั้งนี้ถึงได้ยอมนั่งลงตรงนี้ได้

เขาไม่อยากใช้กำลัง ครั้งที่แล้วนีรชาเกือบฆ่าตัวตายทำให้เขา ตกใจแทบแย่ เขาหวาดกลัวรสชาติของการสูญเสีย ถึงแม้ว่า นีรชาจะไม่ได้เป็นของเขา ไม่เต็มใจพบเขา เขาก็หวังว่านีรชาจะ มีความสุขดี ไม่รักเขาก็ไม่เป็นไร

ดื่มไวน์หมดแก้ว นีรชารู้สึกว่ามึนหัวเล็กน้อย แปลกจัง ปกติเธอ ดื่มหมดแก้วก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร

นีรชาลุกขึ้น อยากจะขอตัวกลับก่อน สัญชาตญาณเธอบอก ว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ ร่างกายเธอส่งสัญญาณว่าตกอยู่ใน

อันตราย ภัสกรณ์เองก็รู้สึกว่าร่างกายของเขายิ่งกินยิ่งร้อนขึ้น ไม่ใช่ เหล้าวันนี้มันไม่ใช่ เหล่านี้เป็นของวีวี่ถือมา มันอาจจะเป็นเพราะ เธอใส่ยาลงไปแน่ๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ