Perfect Match!สามีเพอร์เฟ็กต์ของฉัน

ตอนที่ 156 อย่าทำหน้าเยือก เย็น



ตอนที่ 156 อย่าทำหน้าเยือก เย็น

ตอนที่ 156 อย่าทำหน้าเยือกเย็น พลิกตัวไปมา นอนหลับลงไปแล้ว

ตอนที่ฟ้ากำลังจะสว่าง นีรชาตื่น ขึ้นมาด้วยความกระหายน้ำ มองดู นาฬิกาบนหัวเตียง เกือบจะตีห้า แล้ว ขยี้ตา นึกขึ้นมาได้ว่ายังมี ผู้ชายนอนอยู่บนโซฟา !

นีรชาลากตัวไปที่ประตู แอบตรวจ สอบว่าประตูยังล็อคอยู่

ประตูล็อคอยู่ก็ดีแล้ว นีรชาโล่งใจ กลับไปที่เตียงแล้วนอนต่อ

ความรู้ล็กกระหายน้ายิ่งรุนแรง กว่าเดิม ไม่ดื่มน้ำ ก็ไม่จะนอนต่อ ไม่ได้แล้ว !

นีรชาเดินเท้าเปล่าไปที่ประตู หู แอบฟัง ห้องรับแขกเงียบสนิท ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ คิดดีใจ หรือว่าภัสกรณ์จะกลับไปแล้ว ?

ค่อยๆเปิดประตูเบาๆ นีรชามอง ผ่านช่องประตูไปยังห้องรับแขก

บนโซฟาโล่ง เงาของภัสกรณ์อยู่

ไหนกัน ? นีรชาดีใจ ! กลับไปแล้วจริงๆ ! รู้ เรื่องอย่างนี้ก็ดี !

เธอเปิดประตูอย่างสบายใจ เดิน ไปทางห้องน้ำโดยตรง ไปเข้า ห้องน้ำก่อนแล้วค่อยไปดื่มน้ำ !

เดินถึงประตูห้องน้ำ ก็กระแทก เข้ากับหน้าอกแข็งๆ นีรชาเงย หน้าขึ้นมามอง กรีดร้องด้วยความ หวาดกลัว : “ ภัสกรณ์ ! ทำไมคุณ ถึงมาอยู่ที่นี่ ! ”

ภัสกรณ์ก้มลงมองเธอ ริมฝีปาก ยิ้มด้วยความชั่วร้าย : “ ผมต้องถาม เธอต่างหาก ! เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยัง ไง ? มาแอบดูน้องชายผมใช่ ไหม ? ”

หน้าไม่อายจริงๆ ! นีรชาหันหลัง กลับ รีบเดินไปที่ห้องนอน เธอรับรู้ ได้ถึงภัยอันตรายที่จะตามมา !

แขนของเธอถูกภัสกรณ์บีบ อย่างรุนแรง รอยยิ้มของผู้ชายนั้น ชั่วร้ายมาก : “เธอแอบดูผม ต้องรับ ผิดชอบผมนะ ! ”

นีรชาคิดในใจ มีเสียงระฆังเตือน ถัยอยู่ข้างใน พยายามที่จะสลัดภัส กรณ์แล้วรีบหลบไปอยู่ในห้องนอน

กลับถึงห้องนอน ล็อคประตู เธอก็ จะปลอดภัยแล้ว “เธอจะไปไหน ? ผมไปส่งคุณ ! ภัสกรณ์รีบดึงเธอไว้ มือชั่วร้ายของ เขาโอบเข้าที่เอวของเธอ เดินเข้าไปห้องนอนด้วยกัน

“ อือ ไม่ต้องหรอก คุณรีบกลับไป นอนต่ออยู่บนโซฤาเถอะ เดินทาง ไปทำงานข้างนอกเหนื่อยมาก แล้ว ! ” ตอนนี้นีรชาไม่คิดจะไล่ภัส กรณ์กลับไปแล้ว สถานการณ์ใน ตอนนี้ จะต้องปกป้องตัวเองก่อน

ภัสกรณ์ออกแรง ดุด่าว่ากล่าว พร้อมกับกอดนีรชา : “ คิดจะหนี ? แต่งตัวล่อลวงอย่างนี้ เมื่อคืนมา ยั่วยวนผม ตอนนี้ก็ทำตัวใสซื่อ ? ” นิรชาโกรธมาก เธอใส่กางเกง นอนยาวเกินหัวเข่า นี่ขนาดไม่ได้ ใส่สายเดี่ยว ! ยั่วยวนตรงไหน !

ไม่รู้ว่าฉันทำผิดอะไร !

“ หอมจัง ” ผู้หญิงในอ้อมกอด เนื้อนุ่มหอมๆ ภัสกรณ์พยุงตัวยืน ไม่ไหวแล้ว ดมผมที่หัวยุ่งๆของ เธอเบาๆ

“ ภัสกรณ์ ! คุณปล่อยฉันนะ ! ” นีรชาตวาดเบาๆ รู้สึกว่าตัวเองไม่มี แรง !

ถ้าหากภัสกรณ์เปล่อยเธอ ฝนจะ ต้องตกหลักแน่ๆ! ภัสกรณ์ก็ได้ยินที่นีรชาบ่นหมด หนทาง กอดเธอเดินเข้าไปในห้อง นอน จะดึงเธอขึ้นเตียง ก็เริ่มถอด เสื้อผ้าตัวเอง

คุณสกปรกมาก ! อย่ามาโดนตัว ฉัน ! ” นีรชาผลักเขา

ภัสกรณ์รู้สึกผิดทําตาพริ้มๆ : “ เมื่อคืนผมอาบน้ำแล้ว โถ่ โซฟา ของเธอเล็กมาก ที่จริงอยากจะไป เข้าจังหวะบนเตียงเธอ ใครจะรู้ ว่าเธอขี้หวงขนาดนี้ ล็อคห้องแน่น

ผู้ชายบ้า ! แต่ก่อนยังเคยล้มเลิก ความคิดของเขา นีรชารู้สึกว่าความคิดของเธอเมื่อ ก่อนนั้นโง่เง่าไร้เดียงสามาก ! เธอ ต้องคิดว่าหัวถูกเตะขาหลังแน่ๆ ถึง คิดได้ว่าถ้าเขาตื่นขึ้นมาตอนกลาง คืนแล้วจะกลับบ้านตัวเองไป !

ร่างกายกํายำาของภัสกรณ์พุ่งเข้า

มา

“คุณหนักมาก ! ” นิรชาผลักเขา อย่างรังเกียจ

ภัสกรณ์ไม่เขินเลยจูบไปที่คอ ของเธอ : “ สักพักเธอก็จะไม่รู้สึก หนักแล้ว จะอ้อนวอนให้ผมดัน เธอ ! ” นีรชาเครียดมาก อยากจะดึง ผ้าห่มมาปิดตัวเอง ขายาวๆของ ผู้ชายได้ถูไปที่ขาของเธอแล้ว และจะกดเธออย่างรุนแรง

นีรชารู้สึกว่าตัวเองเป็นปลาเค็ม บนเขียง มีความรู้สึกว่าชาตินี้จะ ไม่มีโอกาสได้พลิกตัวเลย

“ เร่าร้อนหน่อย อย่าเย็นชาติ ” ภัสกรณ์กระซิบข้างหูเธอ ตั้งใจจะ ให้ลมร้อนเป่าเข้าไปในหู ทำให้ เธอสั่นไปทั้งตัว

ภัสกรณ์พอใจมากที่นีรชาตัวสั่น เสียงหัวเราะลึกผ่านคอ : “ เด็กดี แบบนี้แหละดีแล้ว ”
191319948_2901824160061531_4091583345928375509_n


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ