ตอนที่ 8 ใจกว้างจริงๆ

นีรชารีบวิ่งจากโรงเรียนไปที่ร้านอาหาร ซึ่งตอนนี้เลย เวลาเข้างานมา 20 นาทีแล้ว

นี่คืองานที่สามของเธอ และเป็นงานนอกเวลาที่คุ้มค่าที่ สุดเท่าที่เธอเคยทำ Prague restaurant ร้านอาหารตะวัน ตกอันดับต้นๆ ในเมืองซี คนที่เข้าออกร้านนี้ล้วนแต่เป็นซุป เปอร์สตาร์คนดังทั้งนั้น ฉะนั้นกฎและข้อบังคับของที่นี่จึง เข้มงวดมาก ถ้ามาสายสามครั้งหรือโดนแขกบ่นหนึ่งครั้ง ก็ จะถูกไล่ออกทันที

วันนี้เธอกับเพื่อนสนิทชื่อว่าจันทร์ฉายมาทำงานที่นี่ด้วย กัน นีรชารีบสวมเครื่องแบบสีฟ้าอ่อนแล้ววิ่งไปที่แผนก ป่านนี้จันทร์ฉายคงจะรอแย่แล้ว

“จันทร์ ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ นี้เลิกเรียนช้าไป หน่อย” เธอกล่าวขอโทษเพื่อนซะยกใหญ่
“ไม่เป็นไรหรอกน้ำ ฮ่าๆ คือว่าวันนี้ฉันอยากจะมาทำงาน ที่นี่เองแหละ” ใบหน้าของจันทร์ฉายดูมีความหวัง สมกับที่ เธอตั้งตารอ

“เอ๊ะ ทำไมเหรอ หรือว่าวันนี้ผู้จัดการจะแจกอังเปา”

ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย…” จันทร์ฉายทำหน้าตาบูดบึ้ง “อังเปาน่ะเหรอเมื่อเทียบกับสิ่งนี้แล้ว กลายเป็นเรื่องเล็ก ไปเลยล่ะ ได้ยินมาว่าวันนี้ประธานบริษัทที.เอส พร็อพเพ อร์ตี้กรุ๊ปจำกัด จะมาที่นี่”

“ประธานบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดเหรอ” นีรชาทำหน้าตาเฉื่อยชา บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ป จำกัด ฟังดูคุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน

จันทร์ฉายเอื้อมมือไปบีบใบหน้าเรียวเล็กอย่างเป็น ธรรมชาติของนีรชา “ก็ คุณภัสกรณ์ ธนกิจโกศล ไงล่ะ เขาว่าทั้งหล่อทั้งรวย แถมยังใจกว้างกับผู้หญิงมากด้วย ถ้าเอาผู้หญิงของเขามายืนเรียงกัน น่าจะรอบโลกได้เลยมั้ง..”

“ฮ่า ๆ ๆ เธอก็พูดเกินไป ว่าไปแล้ว ถึงเขาจะทั้งหล่อ ทั้ง รวย ใจกว้างกับผู้หญิง มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราหนิ” นีรชายักไหล่อย่างไม่คิดจะใส่ใจ จัดแจงเมนูอาหารที่อยู่ใน มืออย่างคล่องแคล่ว

ไม่แน่นะ อาจจะถึงตาเธอแล้วก็ได้ พอท่านประธานได้ เห็นหน้าสวยๆ หุ่นเพรียวๆ ของเธอล่ะก็ จะต้องตกหลุม รักและอยากแต่งงานกับเธอแน่ๆ เป็นภรรยาของประธาน บริษัท เธอจะได้ขับเฟอร์รารี่ สวมเพชร 20 กะรัต ใส่ชุด คอลเล็คชั่นล่าสุดของแชแนลไปกินข้าวอย่าแกล้งทำเป็น ไม่รู้จักฉันก็แล้วกัน” จันทร์ฉายแสร้งทำหน้าตาน่าสงสาร จับแขนของนีรชาแกว่งไปแกว่งมา

นีรชาอยากจะเข้าไปฉีกปากเธอนัก “นิสัยไม่ดี ครั้งนี้ฉัน ต่อให้ก่อน แต่ระวังไว้เหอะ คราวหน้าฉันจะขุดเรื่องเธอมา แฉบ้าง”

เด็กสาวทั้งสองล้อเล่นกันอย่างสนุกสนาน
“น้ำ เร็วเข้า โซดาโต๊ะที่ 12” นีรชาแลบลิ้นใส่จันทร์ฉาย หยิบถาดขึ้นมาแล้วเดินไปที่หน้าห้องโถง

งานนี้ถึงทิปจะหนัก แต่ก็เหนื่อยชะมัด คนที่มาที่นี่ล้วน แต่มีอิทธิพล และยากที่จะให้บริการเป็นธรรมดา นีรชา ต้องคอยระวังทุกครั้งที่เข้าไปเสิร์ฟน้ำเสิร์ฟอาหาร กลัว ทำอะไรผิดพลาดไป เพราะเธอจะชวดงานนี้ไม่ได้เด็ดขาด ครอบครัวยังคงเป็นหนี้จำนวนมาก

ใบหน้าเธอยิ้มแย้ม และพร้อมให้บริการอย่างมืออาชีพ แต่ก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นแขกโต๊ะที่ 12. นั่นคือ ซูเลีย ดาราดาวรุ่งหญิงคนใหม่ที่เพิ่งผุดขึ้นมา

เมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว เธอยังเป็นดาราที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก อยู่เลย แต่หลังจากได้รับบทแสดงนำในภาพยนตร์รัก เธอ ก็ดังเป็นพลุแตก

เธอสวยจริงๆ ผมหนานุ่มสลวย ลำคอระหงนั้นขาวนวล เย้ายวนใจ ใบหน้าถูกแต่งด้วยเครื่องสำอาง ทำให้หน้าเธอดูมีมิติและมีเสน่ห์มากๆ ประกอบกับ

ชุดราตรียาวสีขาวที่แหวกจนถึงกลางหลัง เผยให้เห็นแผ่น หลังขาวเนียนที่สวยสะดุดตา

“สวัสดีค่ะ นี่คือโซดาที่คุณต้องการค่ะ” นีรชายิ้มกว้าง พร้อมกับวางแก้วลงบนโต๊ะ

“ขอบใจนะ” แม้จะพูดจาสุภาพอย่างไร้ที่ติ แต่เสียงของ ซูเลียนั้นเย็นชา ฟังดูไม่เต็มใจขอบคุณ

โทรศัพท์ที่วางอยู่บนผ้าปูโต๊ะลูกไม้สีขาวดังขึ้น มันคือ vertu โทรศัพท์มือถือสุดหรูระดับโลก เป็นรุ่นลิมิเต็ดอิดิ ชั้น ที่มีแค่ 200 เครื่องทั่วโลก และไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วจะ สามารถซื้อได้

นีรชาแปลกใจ แม้ว่าตอนนี้ซูเลียจะเป็นดาราดัง แต่การใช้ โทรศัพท์รุ่นนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ หรือที่จริงแล้วมีคน ซื้อให้เธอ เป็นใครกันนะใจกว้างจริงๆ