ตอนที่ 204 ทำเป็นแม่ที่ดีอีกแล้ว

ตอนที่ 204 ทำเป็นแม่ที่ดีอีกแล้ว

ในร้านกาแฟ มุกมณีพยายามหมุนตัวไป มาเพื่อดึงความสนใจของชายที่นั่งอยู่ ตรงข้าม พนิตคะ ถ้าคุณยังทำ แบบนี้ ฉัน จะโกรธคุณจริงๆแล้วนะ”

ปากของเธอก็พูดว่าโกรธ แต่ดวงตา ของเธอยังคงโปรยเสน่ห์ใส่พนิต

คุณชายพนิตเป็นเพลย์บอย ที่มีชื่อ เสียงโด่งดังในเมือง C และผู้หญิงแบบ มุกมณีเขาก็เจอมาไม่น้อย เขาใช้มืออัน อุ่นๆลูบไล้ เข้าไปที่ใต้กระโปรงของเธอ

มุกมณีบิดร่างตัวเองเพียงเล็กน้อย เพื่อ ให้สะดวกมือมากขึ้นแก่ชายผู้นั้น แต่ปาก ของเธอกลับบ่นแบบโวยวาย “คุณชาย พนิตคะ ทำไมคุณทำอะไรแบบไม่เป็นรูป เป็นร่างเลยล่ะคะ”

พนิตได้ยินแบบนั้นก็เหมือนโดนเธอเผา ไหม้ไปทั้งตัว ใช้นิ้วมือบีบลงไปที่เธอ“ถ้า อย่างงั้นเราไปที่โรงแรมด้าน ข้างกัน เถอะ”

ดวงตาของมุกมณีเปล่งประกายวาบวับ ออกมา แกล้งทำเป็นใสซื่อ”คุณเพิ่งบอก ว่าจะดื่มกาแฟมาเมื่อกี้ไม่ใช่เห รอคะ แล้วเราจะไปโรงแรมไปทำอะไรกันอีก

คพนิตมองสำรวจไปรอบๆพบว่าไม่มีใคร จับใบหน้าของเธอและกัดฟันพูด“เลิกเส แสร้งได้แล้ว!”

มุกมณีก็รู้สึกเนื้อตัวเต้นขึ้นมาทันที ค่อยๆลุกขึ้นจากเก้าอี้“พนิต ฉันจะดูว่า คุณจะมีทักษะขนาดไหนกันเชียว”

ทั้งสองคนเดินออกจากร้านกาแฟ มอง ไปที่ประตูของโรงแรมไวโอเล็ตที่อยู่ด้าน ข้าง ถูกตกแต่ง มีตุ๊กตาลมตัว ใหญ่ และ มีเสียงดนตรีบรรเลงเพลงวันเกิด ควบคู่ กับไปกับน้ำพุ มุกมณีมองไปรอบๆด้วย ความตกตกตะลึงปน ความอิจฉา“นี่วัน เกิดของลูกใครกัน ทำไมจัดยิ่งใหญ่ ขนาดนี้นะ”

คุณชายพนิตมอง“ก็เรื่องของเขาสิ ต่อ ให้งานยิ่งใหญ่กว่านี้ คงไม่ถึงกับเหมาทั้ง โรงแรมหรอกนะ เราเปิดแค่ห้อง ของเรา ก็พอแล้ว ”

หลังจากที่ทั้งสองพูดจบก็เดินตรงที่ เคาน์เตอร์เพื่อเปิดห้อง ผู้จัดการโรงแรม พูดด้วยรอยยิ้มกับพวกเขาว่า “ขอโทษ ด้วยนะคะ พอดีว่าวันนี้ที่โรงแรมของเรามี ลูกค้าใช้บริการหมดแล้ว ขอให้คุณลูกค้า ไปใช้บริการของ โรงแรมอื่นนะคะ”

พนิตเริ่มรู้สึกหัวเสีย เพราะเขาอยากรีบ เปิดห้องและเข้าไปทำเรื่องอย่างว่ากับมุก มณีให้เสร็จๆ ได้ยินผู้จัดการ โรงแรมพูด แบบนี้ก็รู้สึกโมโห และเริ่ม ประกาศอำนาจของตัวเอง โรงแรมใหญ่ ขนาดนี้ ห้องจะเต็มได้ยังไง แกคิด กำลัง หลอกใครอยู่เหรอ รีบเปิดห้องให้ผม เดี๋ยวนี้!”

ผู้จัดการโรงแรมหมดคำที่จะพูด“คุณ ผู้ชายคะ เรื่องแบบนี้ฉันไม่กล้าโกหก หรอกค่ะ พวกเราทำธุรกิจแบบนี้ ไม่มี ทางไล่ลูกค้าให้ไปที่อื่นแน่นอน แต่พอดี วันนี้มันสุดวิสัยจริงๆค่ะ เพราะคุณภัส กรณ์ประธานบริษัทที.เอส พร็อพเพ อร์ตี้ กรุ๊ปจำกัด ได้เหมาโรงแรมทั้งหมดเพื่อ ฉลองงานวันเกิดให้ลูกชายเพียงเดียว ของเขาค่ะ”

ภัสกรณ์? มุกมณีกำลังนึกถึงและพรึม พรำถึงชื่อนี้ พนิตโมโหสุดขีด ผมรู้จัก กับประธานบริษัทฯนี้ วันเกิดลูกชาย เขา คุณปู่ของผมยังมาอวยพรให้ถึงในงาน รีบเปิดห้องให้ผมเดี๋ยวนี้ ถ้ามีเรื่องอะไร เดี๋ยวผมเคลียร์กับประธาน บริษัทฯเอง”

“มีเรื่องอะไรกัน ใครมันไม่ให้เกียรติใน งานหลานชายฉันขนาดนี้” เสียงอัน ดุดันดังมาจากข้างหลัง

พนิตและมุกมณีต่างหันหลังกลับไปมอง คุณชลธีกำลังพยุงตัวเองด้วยการจังมือ คุณพ่อบ้านไว้ เดินก้าวเข้ามา อย่างช้าๆ

ผู้จัดการรู้จักกับคุณพ่อบ้าน รีบขยิบตา ให้กับเขา“คุณท่านนี้ คือ คุณชลธีหรอ คะ”

“ท่านนี้คือคุณปู่ของคุณภัสกรณ์ ได้เดิน ทางมาจากชิคาโก เพื่อฉลองวันเกิดของ หลานชาย คุณมาเสียงดัง ถก เถียงเรื่อง อะไรกันที่นี่”

คุณพ่อบ้านเริ่มอารมณ์เสีย น้ำเสียงที่ ต้องการตำหนิผู้จัดการโรงแรมและ ต้องการความรับผิดชอบ

ได้ยินสิ่งที่พ่อบ้านพูด มุกมณีจึงมอง อย่างละเอียด นี่คือคุณชลธีหรอ เมื่อ เทียบกับห้าปีก่อน ช่างต่างกันเสียจริงๆ ผมของเขาก็เป็นสีขาวหมดแล้ว ดูเหมือน กระดูกในร่างกายก็ไม่แข็งแรงเหมือน เดิม

ผู้จัดการโรงแรมได้ยินแบบนั้น ก็รีบ ลากแขนของคุณพนิตออกไปข้าง นอก“คุณผู้ชายคะ รบกวนคุณรีบออกไป ก่อนนะคะ เราไม่สามารถทำที่คุณขอได้ จริงๆค่ะ ”

พนิตโกรธจนไฟขึ้นตา“แกไม่รู้หรอว่า พ่อของผมคือใคร ถึงกล้าไล่ผมแบบนี้ ที่ เมือง C ไม่มีใครไม่รู้จักพ่อผม นะ!!”

คุณชลธีเหลือบไปมองพนิต อมยิ้มและ พูดกับผู้จัดการโรงแรม“โรงแรมนี้ไม่มีเจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัยเห รอ รีบเอา ตัวออกไป!

พนิตโกรธจนบ้าคลั่ง พ่อของเขาเป็น ใครมาจากไหน เบื้องหลังเป็นอย่างไร ก็ ไม่คิดจะถามเหรอ อยู่ๆก็มาเรียกเจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัยให้เอาตัวออก ไป คิดว่าตัวเองมีเงินมหาศาล รวยจนล้น ฟ้า ก็เลยไม่เห็นหัวใครแบบนี้ ผู้ จัดการ โรงแรมรู้สึกหนักใจ แต่ก็ต้องเรียก พนักงานรักษาความปลอดภัยเข้ามา

ในจังหวะที่เจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยกับพนิตกับเรามีปากเสียงกัน มุกมณีรีบแอบไปหลบข้างหลังตุ๊กตาตัว ใหญ่

เห็นพนิตโดนลากออกไปจากโรงแรม มุกมณีก็รีบวิ่งไล่ตามคุณชลธี คุณชลธีคะ คุณจำฉันได้ไหมคะ”

คุณชลธีมองที่หน้าตาอันดูมีเสน่ห์ของ เด็กผู้หญิงคนนี้ แต่กลับนึกไม่ออกว่าเธอ คือใคร

มุกมณีพูดต่อพร้อมน้าตาไหล คุณชลธี คะ คุณจำฉันไม่ได้จริงๆหรอคะ ฉัน เป็น…..แม่ที่แท้จริงของหลานชายคุณ ไงคะ” มุกมณีพูดไปและกดเครื่องคิดเลขไป ด้วย

อายุของเธอเกือบจะสามสิบปีแล้ว ช่วง ชีวิตของวัยรุ่นสาวได้ผ่านพ้นไป ที่เธอ เข้ามาเกลือกกลั้วกับพนิตนั่นเป็นแค่ การ คบกันเพื่อธุรกิจแบบผิวเผิน พนิตมีแฟน เป็นตัวเป็นตนแล้ว จะมาขอเธอแต่งงาน เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อย่าง แน่นอน ถ้าหากเป็นไปได้ก็คงเป็นได้แค่ เมียเก็บ

แต่การที่ปีนเข้าไปในตระกูลหมื่นสานั้น ไม่เหมือนกัน ตระกูลนี้รักหลานชายของ เขาขนาดนี้ และการที่เธอแสดงตัว ว่า เป็นแม่แท้ๆของหลานที่ยังมีชีวิตอยู่ แบมือออกไปขอเงิน ก็คงมีเงินใช้ทั้งชีวิต ดีกว่าการที่ต้องเดินตามพนิตเป็น ไหนๆ

แม่แท้ๆของหลายตัวเองอย่างงั้นเหรอ ชลธีฟังสิ่งที่มุกมณีพูด ในหัวสมองก็เริ่ม มีภาพเลือนลางเข้ามา

เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว“ต้องการ อะไร”

มุกมณีดีใจอย่างถึงที่สุด เพราะไม่ต้อง หลบหน้าใครอีก พยายามเล่นละครให้ น้ำตาไหลออกมา“คุณชลธี ตอน นั้นคุณ เอาลูกของฉันไปไว้ที่บ้านหมื่นสา ไม่กี่ปี ที่ฉันเดินจากไป หัวใจฉันต้องเจ็บปวด ด้วยความรู้สึกคิดถึงลูกชาย คุณชลธีคะ คุณช่วยพาฉันไปพบลูกชายได้ไหมคะ”

ชลธีจ้องไปที่มุกมณี ทำไมรู้สึกเหมือน ว่าเธอกำลังเสแสร้งแกล้งทำเป็นเสียใจ ผู้หญิงประเภทนี้เหรอที่จะเสียใจ ใน เมื่อตอนแรกยอมแรกลูกชายกับเงิน เพียงก้อนหนึ่ง ตอนนี้จะมาเสแสร้งอยาก เป็นแม่คน น่าตลกเสียจริง “เธอพูดมาเถอะ เธอต้องการเท่า ไหร่ คุณชลธไม่กลัวที่จะใช้เงินฟาดคน เพียงแค่มีเงินก็สามารถแก้ไขปัญหาได้ ทุกอย่าง