ตอนที่ 124 ประหม่า
“แทน เป็นอะไร?” นรุตม์ถามอย่างเป็นห่วง
“นี่ยังต้องถาม ท่านประทานต้องโกรธพวกเราสามคนแน่ๆที่นินทาถึงความ เย็นชาของเขา” จันทร์ฉายพูดอย่างแน่วแน่ ความคาดการณ์มีความน่าเชื่อมั่น
มาก
นรุตม์ยิ้ม มีแต่จันทร์ฉายเท่านั้นที่คิดเรียบๆแบบนี้ ดวงตาของภัสกรณ์จ้องที่ นีรชาตลอด เขาใจจดใจจ่อ
จู่ๆกัสกรณ์กีหัวร้อน ต้องเป็นเพราะนีรชาไม่สนใจใยดีเขาเลย รู้จักกันมายี่สิบ กว่าปีนี้นรุตม์รู้จักกัสกรณ์
ในใจของภัสกรณ์ยังคงปล่อยนีรชาไม่ได้ ช่างแย่จริงๆ นรุตม์ถอนหายใจใน
ใจ
เกรงว่าภัสกรณ์จะทำเรื่องอะไรออกมาอีก นรุตม์รีบดึงเขาไปห้องน้ำที่อยู่ด้าน ข้างทันที “จันทร์ฉาย น้ำ พวกคุณนั่งรอก่อนะ ฉันไปห้องน้ำกับแทนสักพัก
ในห้องน้ำ นรุตม์จุดบุหรี่หนึ่งแท่ง และก็ส่งให้ภัสกรณ์ ทั้งสองสูบบุหรี่อย่าง เงียบๆ
แทน ถ้านายยังไม่สามารถที่จะปล่อยน้ำไปได้ เธอสามารถกลับไปหาเธอได้ “ นะ แต่นายทำไมไม่ลองปล่อยสักพักละ? ” นรุตม์กล่าวอย่างจริงใจ “นาย สามารถลองให้เวลาตัวเองสักหนึ่งอาทิตย์ อาทิตย์นี้ไม่ต้องไปหานีรชา ไม่ ต้องไปเจอเธอ ห้ามส่งข้อความไปให้เธอ หรือโทรไปหาเธออีก ถ้าอาทิตย์หนึ่ง นายค้นพบว่ายังปล่อยวางไม่ได้ ค่อยกลับไปหาเธอมันก็ไม่สาย” สกรณ์สูบบุหรี่อย่างเงียบๆ ไม่พูดสักค่า
” เรื่องความรักมันบังคับกันไม่ได้ ต้องยอมกันทั้งสองฝ่ายถึงจะมีความสุข นายกับเราทะเลาะกันเดี๋ยวก็ดีกัน วนไปวนมา แบบนี้เหนื่อยไปไหม? นรุตม์ ตัวเองผู้หญิงที่กำลังเข้าสู่วัยกลางคน เกินไป
ภัสกรณ์ขมวดคิ้ว หายใจเข้าลึกๆ หันหน้าไปมองนรุตม์ “ไม่”
นรุตม์เดือดนิดๆ “แทน มันก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้นเอง มันไม่คู่ควรที่จะมา นั่งเสียใจขนาดนี้
สกรณ์มองไปนอกหน้าต่างอย่างลึกซึ้ง กล่าวอย่างเรียบๆ “ฉันไม่สามารถ ปล่อยน้ำไปได้ แต่ฉันจะให้อิสระเขาสักอาทิตย์จนถึงหนึ่งเดือน!”
นรุตม์แปลกใจ “นายนี่กำลังเล่นเกมส์อะไรอยู่?
ภัสกรณ์กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ “ฉันไม่เชื่อว่าน้ำจะไม่รู้สึกอะไรกับฉัน สักนิด! ฉันจะให้เวลาเขาหนึ่งเดือน ให้เขาได้ทบทวนใจตัวเอง!”
ทำไมนีรชาจะไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลยล่ะ? ถ้าไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลย ทำไมถึง ได้นิ่งตลอดไม่พูดอะไรเลย แถมยังไม่กล้าจ้องตาเขาอีก?
นีรชาไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลย เขาไม่เชื่อ!
ไม่ปล่อย ฉันไม่ปล่อยเด็ดขาด นีรชาเธอไปไหนไม่รอดหรอก! ภัสกรณ์กำมือ แน่น แววตาลึกซึ้งมืดขึ้น
ตอนที่ทั้งสองกลับไปที่โต๊ะอาหาร อาหารก็มาแล้ว นรุตม์เดินอยู่ด้านหน้า ก็นั่ง ???????????????? ?????????????????????????
?????????????????????????????????????????
??????????????????????????????????????? ??????????????????? ??????????? ????????????????????????????????????????
“?????????????????????????????? ??????????????????” ?????????????? ???????????????????????
“????????? ???…. ” ????????????????????????????????????? ???????????? ?????????? ?????????????????????????? ????????????
??????????????? ??????????????????????????? ????????????????????????? ????????????? ??????????????????????????? ?????????????????????????????? ??????????
??????????????????????? ????????????????????? “????????? ????????????? ??? ??????????????????????????????????????”
“??????! ” ???????????????????????????? ?????????????????????? “???????? ?????????????! ?????????????????? ?????????????????!”
???????????????????? ?????????????????????
??????????????????????????? ?????????????????????????? ????????????? ?????? ที่ที่นั่งด้านใน ส่วนภัสกรณ์ได้นั่งข้างนอก
แบบนี้ก็ทำให้ภัสกรณ์ได้นั่งข้างๆนีรชาแล้ว
รู้สึกถึงพลังงานดุดันที่บนตัวของภัสกรณ์ นีรชาก็ทำสงคราวเย็น บนตัวผู้ชาย คนนี้มีพลังงานบางอย่างที่มักทำให้เธอตกใจ
“ไปเข้าห้องน้ำทำไมเข้านานจังคะ? พวกคุณท้องผูกเหรอ?” จันทร์ฉายมักจะ ปากไม่มีหูรูดแบบนี้ตลอด
“จันทร์ฉาย เธอ…. ” รามองที่เพื่อนสนิทที่ท่าทีที่ดีแถมตลก พูดแบบนี้ตอน ที่กินข้าว มีแต่จันทร์ฉายเท่านั้นแหละ กล้าทําออกมา
ภัสกรณ์ขมวดคิ้ว จันทร์ฉายพูดอย่างไม่สนใจใคร นรุตม์รู้สึกชอบผู้หญิงแบบ นี้ไปได้ยังไง และมองที่นีรชาอย่างผ่อนคลาย ในใจชัดเจนว่ายังไงนีรชาก็ดีสุด สําหรับเขา
นรุตม์ไม่สนใจแม้แต่น้อย มองตาหยี่ที่จันทร์ฉาย “จันทร์ฉาย ทำไมคุณถึงรู้ ละ? เมื่อกี้แอบตามพวกเราไปห้องน้ำด้วยเหรอ?”
“นี่คุณ! ” จันทร์ฉายมองนรุตม์อย่างดูถูก หยิบตะเกียบตักอาหารกิน “ขี้เกียจ จะสนใจคุณแล้ว! รอพวกคุณมากตั้งนาน ฉันก็คิดจะตายแล้ว!”
นีราไม่อยากอาหารอะไร คีบซูชิทูน่าขึ้นมากิน
ซูชิที่ร้านนี้ค่อนข้างพิเศษ ชั้นนอกม้วนหมูหยองกรอบบางๆ รสชาติหวานไม่ เลี่ยน นีรซากินไปสองชั้น กำลังจะหยิบกินอีกอัน ภัสกรณ์ที่อยู่ด้านข้างก็เรียก “นิร
“คะ?” นีรชาหันหน้าไปมองที่ภัสกรณ์ ข้าวมื้อนี้เป็นต้นมา เพิ่งเคยพูดกับนีรชา ในใจรู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย
ภัสกรณ์กลับเป็นธรรมดาที่จะเหนี่ยวหน้าของเธอ หยิบทิชชูที่อยู่บนโต๊ะ ช่วย เช็ดหมูหยองที่ติดบนริมฝีปากให้
ท่าทางของภัสกรณ์ไวมาก แถมยังคล่อง นีรชา ไม่ได้มีปฏิกิริยาโต้ตอบอะไร
มองเขาอย่างงงๆ
คุณภัสกร โคือ…กําลังช่วยเธอเช็ดปากเหรอ?
นีรชาไม่รู้จะแสดงออกยังไง เมื่อกี้ไม่ได้บอกว่าจะปล่อยเธอไปเหรอ? ต่อแต่นี้ ไปทั้งสองก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก เขา ทําไมเขาถึงช่วยเช็ดปากให้เธอ?
นี่ไม่ใช่เป็นการกระทำที่คู่รักเขาทำกันเหรอ?
เห็นการกระทําของกัสกรณ์ นรุตม์และจันทร์ฉายต่างตะลึง
นรุตม์เป็นเพราะภัสกรณ์ทำตรงข้ามกัน เมื่อกี้ยังบอกว่าจะให้นีรชาหนึ่งเดือน ทำไมตอนนี้ถึงแสดงปฏิกิริยาแบบนี้กับเธออีกแล้ว
จันทร์ฉายถึงกลับอิจฉา
หน้าของภัสกรณ์เป็นสามมิติ มองจากด้านข้างหล่อมากๆ ทิ้งบุคลิกที่โหดร้าย ของเขาเลย เขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มากจริงๆ ผู้ชายแบบนี้เวลาอ่อนโยนขึ้นมามันสุดจริงๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ ท่าทางที่อ่อนโยนที่ช่วยเช็ดที่มุมปากให้นิรชา การกระทํานั้นท่าทางแบบนั้น อ่อนโยนจริงๆเลย หล่อเท่มากๆ เป็นคนรักที่ดี ที่สุด และสามีที่ดีที่สุด!
จันทร์ฉายรู้สึกว่าก่อนหน้านี้ตัวเองเข้าใจผิดภัสกรณ์ผิดมาตลอด ผิดอย่าง
ไม่มีเหตุผล!
ภัสกรณ์รักนิรชา! มันไม่ใช่เล่นๆ
จันทร์ฉายเปลี่ยนไปอยู่ฝั่งภัสกรณ์ในทันที กลายเป็นแฟนคลับที่จงรักภักดี ของ สกรณ์!
* จู่ๆ เขาก็ตกใจขึ้นมา รีบหันหน้า อยากจะปัดมือของภัสกรณ์
ภัสกรณ์ได้เช็ดเสร็จแล้ว มองที่การกระทำของภัสกรณ์ ขมวดคิ้วอย่างไม่ พอใจ แค่เช็ดปาก ทำไมนีรชาต้องต่อต้านขนาดนี้ด้วย?
แค่อยากจะพูดอะไรบางอย่าง จันทร์ฉายเปิดปากอย่าง งงงวย “ว้าว! ท่าน ประธาน คุณรู้ไหม การกระทำเมื่อสักครู่ของคุณมันอ่อนโยนมาก! เหมือนใน หนังเลย! ครั้งแรกที่ค้นพบว่าเดิมทีท่านประธานก็หล่อเท่เหมือนกัน!
ภัสกรณ์ชายตามองที่นีรชาอย่างภูมิใจ ดู ตอนนี้แม้แต่จันทร์ฉายก็ถูกเสน่ห์ ของภัสกรณ์เล่นงานแล้ว ยอมรับว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อมาก มีแต่นีรชาเท่านั้น ที่มองไม่ออก!
นีรชารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของจันทร์ฉาย “จันทร์ฉาย ตาของเธอพิการเห
รอ?” เธอใช้ตาข้างไหนมองว่าภัสกรณ์อ่อนโยนเหรอ? เมื่อกี้ภัสกรณ์เพิ่งจะช่วย เช็คปากให้เธอร้ายแรงมาก หยิบกระดาษแล้วเช็ดมันอย่างรุนแรง มุมปากถูก เช็ดจนเจ็บแล้ว!
จันทร์ฉายกลับยังคงมองที่ภัสกรณ์อย่างตาวาว “ท่านประธานคะ คุณหล่อ มาก! ฉันรู้สึกเสียใจที่ลาออกแล้วค่ะ
พูดจบ ก็ใช้สายตามองไปที่นีรชา “น้ำ ฉันรู้สึกว่าท่านประธานรักเธอจริงๆนะ เธอตอบรักเขาสะเถอะ ! อยู่ด้วยกันเถอะ ประธานที่แสนหล่อเหล่าบ่อยๆแล้ว ! แบบนี้ต่อไปฉันก็จะเห็นท่าน
นีรชาไม่มีคำจะบรรยาย ลึกๆรู้สึกว่าตัวเองได้สูญเสียเพื่อนไปแล้วหนึ่งคน
เพื่อที่จะได้ดูคนหล่อ ได้เอาเพื่อนไปเป็นเหยื่อล่อ
“อยากดูคนหล่อไม่เห็นยากเลย ด้านข้างก็มีอยู่หนึ่งคนไม่ใช่เหรอ?” นรุตม์ยิ้ม ตาหยี่ ตื้นตันในใจ
จันทร์ฉายมองท่าทางของภัสกรณ์ ทำให้เขาไม่สบายใจ เขานรุตม์ก็เป็นคน หล่อคนหนึ่ง เขาและภัสกรณ์เป็นลูกชายของสี่บริษัทที่ยิ่งใหญ่ในเมือง ใน ลักษณะที่ปรากฏ เขาก็ไม่ได้แย่ไปกว่าภัสกรณ์ ทำไมจันทร์ฉายถึงลุ่มหลงแต่ ภัสกรณ์
“หนังหนาหนาจริงๆ!” จันทร์ฉายแลมองนรุตม์ จู่ๆก็คิดขึ้นได้ว่านี่เป็นเจ้านาย ในอนาคต กลับรับประจบประแจงทันที “แหะแหะ จริงๆคุณก็น่ารักมากๆนะ! ดู จากสายตาไม่น่าใช่คนดี”
พูดจบ ก็รู้สึกตัวทันทีว่าตัวเองพูดผิดแล้ว รีบใช้มือปิดที่ปาก ตาสองข้าง พยายามที่จะมองที่นรุตม์อย่างไม่มีความผิดอะไร ทนไม่ไหวรีบกัดที่ลิ้นตัวเอง ได้ยินคำพูดของจันทร์ฉาย นรุตม์กลับไม่รู้สึกโกรธ คิดในใจเงียบๆ สาวน้อย เธอพูดได้ถูกแล้ว!กูมันลามกมาก! ออกจะอยากกินเธอลงไปทั้งตัว!
ท้ายที่สุดก็ทานอาหารกันเสร็จ ทั้งสี่คนต่างมีความคิดในใจ
“จันทร์ฉาย น้ำ พวกเธออยู่ที่ไหนกัน? เดี๋ยวพวกเราไปส่ง” นรุตม์เดินไป
พร้อมพูด
“อ๋อๆ ไม่เป็นไรค่ะ พวกเรากลับเองได้” นีรชารับปฏิเสธ เธอแค่กลัวว่าภัส กรณีจะรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน
มองออกถึงความคิดของนิรชา นรุตม์ก็ไม่ยืดเยื้อ
ภัสกรณ์กลับไม่ได้สนใจคำพูดของนีรชา เขาตรงไปที่จอดรถเปิดประตูออก
แขนยาวๆเปิดประตูออก สายตาที่ดุดันมองที่นีรชา “ขึ้นรถ”
จันทร์ฉายรีบพลักนีรชา “เร็ว ท่านประธานเข้ารอ รีบขึ้นไป ฉันกับคุณนรุตม์ จองที่นั่งด้านหลังแล้ว
จันทร์ฉายตอนนี้พยายามจับคู่ให้ภัสกรณ์กับนีรชา ถ้าไม่ใช้อำนาจบาตรใหญ่ และเย็นชา ภัสกรณ์ก็ถือว่าเป็นแฟนที่ไม่เลวเลยล่ะ สักครู่ที่ช่วยเช็ดปากให้ นีรชา มันทั้งอ่อนโยนและลึกซึ้งมากๆ ค่อนข้างทำให้คนอิจฉาเป็นอย่างมาก
รถขับอย่างราบเรียบบนถนน ที่นั่งด้านหลังจันทร์ฉายและนรุตม์กำลังซุบซิบ
กัน ภัสกรณ์ขับรถอย่างมุ่งมั่น ร่างกายของนีรชากลับแข็งทื่อ ตามองไปที่ทาง ด้านหน้า ใจเต้นระรัว
นั่งอยู่ในพื้นที่แคบๆแบบนี้กับภัสกรณ์ ในจมูกเต็มไปด้วยกลิ่นของผู้ชาย รู้สึก ว่าตัวเองไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ดังกล่าวได้ ผู้ชายคนนี้เป็นผู้ชายที่ โมโหร้ายมาก
ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าสิ่งของต่างๆอยู่ที่ภัสกรณ์หมด นีรชาลังเลไม่กล้าพู ดกับภัสกรณ์ พรุ่งนี้เธอจะไปย้ายของ
ความจริงแล้วเธอก็ไม่ได้มีของอะไรที่ต้องย้าย เพราะล้วนเป็นพวกเสื้อผ้า รองเท้า ที่มันสามารถที่จะซื้อใหม่ได้
แต่มีกล่องกระดาษอยู่หนึ่งกล่อง เป็นของที่คุณพ่อมอบให้ นรชายังไม่เคย เปิดออกดู กลัวจะรับความเจ็บปวดไม่ได้ คิดถึงตอนที่พ่ออยู่คนเดียวในโรง พยาบาล ไม่มีใครคอยดูแล และไม่มีเพื่อน แล้วจากโลกนี้ไปเพียงลำพัง นีรชา หัวใจเจ็บปวดเกินไปที่จะหายใจ
เอ่อ….พรุ่งนี้ฉันจะไปเอาของที่บ้านของคุณนะคะ?” นีรชาเปิดปากอย่างขึ้ ขลาด ไม่รู้ทำไมตอนนี้เวลาพูดกับภัสกรณ์เธอมักขาดความมั่นใจในตัวเอง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ