ตอนที่ 158ห้ามมองคนอื่น

ตอนที่ 158 ห้ามมองคนอื่น

ตอนที่นีรชาอาบนํ้าใส่เสื้อผ้าเสร็จ ก็หมดเรี่ยวหมดแรง ผู้ชายก็ได้ แต่งตัวและนั่งอยู่บนโซฟา

บุหรี่ถูก ด้วยปลายนิ้ว คว้นของ มันทําให้ดวงตาของเขามืดสลัว แล้วเพ่งมองนีรชา

สีหน้าของนีรชาไม่แสดงอารมณ์ เดินผ่านเขาไปที่ระเบียง เปลี่ยน รองเท้าเสร็จ หยิบกระเป๋าจะเดิน ออกไป “เธอทำอะไร ? ” ความโกรธของ ภัสกรณ์เริ่มปะทุขึ้น ผู้หญิงคนนี้ ทำไมถึงบอกไม่เชื่อฟังสักที ? ดู ท่าทางของเธอ เหมือนไม่เห็นเขา อยู่ในสายตา!

น้ำเสียงของนีรชาเย็นชามาก ในเมื่อคุณไม่ยอมออกไปจากบ้าน ของฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันจะออกไป เอง

“บ้านของฉัน ” สามคำนี้ เธอ กัดฟันพูดมาก

ภัสกรณ์ดับก้นบุหรี่แล้วทิ้งลงใน ถังขยะ ไม่กี่ก้าวก็เดินมาอยู่ข้าง หน้านีรชา ดันเธอออกไปอยู่นอก ประตู : “ นีรชา ผู้หญิงที่เชื่อคำพูด ไม่ได้ ! เธอสัญญากับผมว่าวันเสาร์ เราจะไปหาปาลด้วยกัน ! ตอนนี้ เธอกล้าที่จะผิดสัญญา !”

นีรชาเงยหน้ามองเขา ดวงตาโตๆ มีน้ำตาไหลออกมาอย่างช้าๆ :’ เมื่อห้าปีที่ก่อนที่ฉันจะไป คุณเคย บอกว่า ต่อไปนี้จะไม่บังคับฉันทำ อะไรที่ไม่อยากทำ ! ฉันผิดสัญญา แล้ว คุณล่ะ ? คุณไม่ผิดสัญญา ? ถ้าเปรียบเทียบกันฉัน คุณหน้าไม่อายยิ่งกว่า ! ”

ภัสกรณ์นิ่งไป ตกตะลึงอยู่สักพัก

คำพูดเมื่อห้าปีก่อนยังดังอยู่ข้าง หู นีรชาพูดไม่ผิดเลย

บรรยากาศเงียบที่ทำให้รู้สึก อึดอัด

นานสองนาน ภัสกรณ์ถึงได้ เปลี่ยนน้ำเสียง ฟังดูแล้วมีความ เจ็บปวด : “เธอชอบพรยศจริงๆเห รอ ? ”

ผู้ชายคนนี้กำลังพูดอะไรอยู่ ? นีรชารู้สึกว่าสมองของเขาจะต้องมี ปัญหาแน่ : “ ฉันไม่ได้ชอบพรยศ แต่ก็ไม่ได้หมายว่าฉันจะยอมให้ คุณควบคุม ! ในโลกนี้ มีคนที่หยิ่ง และเห็นแก่ตัวกว่าคุณด้วยเหรอ ? ฉันเชิญคุณมาที่บ้านเหรอ ? อนุญาตให้คุณแตะต้องตัวฉันเห รอ ? ชีวิตของฉัน คุณมีสิทธิอะไรที่ จะมาคอยสั่งนุ่นสั่งนี่ !”

ต่อจากนั้นนีรชาพูดอะไร ภัสกรณ์ ก็ไม่ได้ตั้งใจฟังแล้ว แค่ย้ำประโยค เดียวที่ทำให้เขามีความสุข : “เธอ ไม่ชอบพรยศจริงๆใช่ ไหม ?เธอกับเขาไม่ได้เกี่ยวข้อง อะไรกันเลยใช่ไหม ? ”

นีรชาหลับตาด้วยความเบื่อหน่าย เธอไม่อยากจะยุ่งกับปัญหานี้อีก ถ้าภัสกรณ์ยังจะหึงพรยศ เขาก็ ปัญญาอ่อนเกินไปแล้ว ไม่เข้าใจ เขาจริงๆ ! น้ำเสียงของภัสกรณ์กดต่ำลง มี ความเจ็บปวดเล็กน้อย : “ ผมคิดว่า คุณชอบเขา เขา หน้าตาคล้ายกับพี่ สมภพของคุณมาก

พี่สมภพ ที่แท้ภัสกรณ์ก็ดูออกว่า พรยศกับสมภพมีหน้าตาคล้ายคลึง กัน

ใจของนีรชาเจ็บแปลบขึ้นมาทันที พี่สมภพ มันเป็นความฝันที่ย้อน กลับไปไม่ได้อีกแล้ว วันนี้ก็เป็นแค่ ความทรงจำอันแสน หวาน ความ รักที่บริสุทธิ์

เห็นสีหน้าของนีรชาซีดเซียว ภัส กรณ์ก็รู้ทันทีว่าเธอกำลังคิดอะไร โอบเธอเข้ามาในอ้อมกอด : “ นีรช า ! ผมไม่อนุญาตให้คุณคิดถึง ผู้ชายคนอื่น ! ตอนที่อยู่กับผม ใน สายตาคุณต้องมีแต่ผม ! ”

เสียงของเขาแหบแห้งน้ำเสียง เหมือนถูกกระทํา ไม่พอใจเหมือน เด็ก

นีรชายังคงถูกเขากอดอยู่ แต่ใน ใจกลับหาทางออกไม่ได้ บางที ภัส กรณ์อาจจะรักเธอเข้าจริงๆ แต่ ความรักแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกไม่ สบายตัว หายใจลำบาก

กอดสักพัก นิรชาก็ไม่ได้ขัดขืน อะไร ยอมรับโดยดี อารมณ์ของภัส กรณ์ค่อยๆดีขึ้น

ก้มหน้าลงมองตาเธอ พูดเสียง เบา : “ น้ำ เธอไม่อยากเจอปาลเห รอ ? ผมเคยพูดกับเขาแล้ว วันนี้จะ พาเขากับเธอไปสวนสนุกด้วยกัน เขาดีใจมาก เมื่อคืนยังโทรมาถาม ผมอยู่เลย ”

เห็นนีรชาท่าทางลังเล ความคิดก็ เอนเอียงไป ภัสกรณ์รีบหยิบ โทรศัพท์ออกมา เปิดภาพเจ้าปาล ที่เพิ่งส่งมาล่าสุดให้เธอ : “เธอดู ปาลเล่นไวโอลิน เก่งใช่ไหมล่ะ ?

ในรูปภาพ เงาเล็กๆยืนอยู่ภายใต้ แสงไฟบนเวที รอยยิ้มที่ค่อนข้าง เขินอายถูกแสงไฟสาดจนขาว ดู ไปแล้ว เหมือนไม่ได้มีความสุขกับ การแสดง แต่กลับตื่นเต้นและ หวาดกลัว

ดวงตาของนีรชา นํ้าตาคลอโดย ไม่รู้ตัว ลูก ดูเหมือนจะมีอะไรบาง อย่างถูกชะตากับเธอ พอได้เห็น เขา ใจเธอก็อ่อน เจ็บปวด แต่เต็ม ไปด้วยความสุข

เห็นท่าทางของนีรชา ภัสกรณ์ก็รู้ ว่ามีความหวัง รีบเกลี้ยกล่อมอย่าง รวดเร็ว : “ปาลเขายังจำเธอได้นะ ! ผมเอารูปของเธอให้เขาดู เขามองดูตั้งนาน หลังจากนั้นผม เอาโทรศัพท์วางไว้บนโซฟา ไป หยิบของในห้องหนังสือ กลับมาก็ เห็นเขาเปิด โทรศัพท์ดูภาพของ เธอ ดูเหมือนเขาชอบเธอมาก ! ”

ภัสกรณ์เขาไม่ได้พูดโกหก หลัง จากที่ปาลเห็นภาพของนีรชา เขา จ้องอยู่นานสองนานจริงๆ

ภัสกรณ์ถามเขา : “ ปาล ลูกชอบ คุณน้าคนนี้ใช่ไหม ? “

แต่เขากลับสายหัว แล้ววิ่งหนีไป เลย

ภัสกรณ์คิดว่าตัวเองไม่เข้าใจลูก เลย เขาพยายามยังไง ก็ยังเข้าไม่ ถึงใจของเขา

ในใจลึกๆของนิรชาอ่อนลง เธอ ใช้โทรศัพท์ของภัสกรณ์ส่งรูปภาพ ของปาลเข้าเครื่องของตัวเอง แล้ว พยักหน้า : “พวกเราจะออกเดิน ทางกี่โมง ? ”

“ เย่ ! ” ภัสกรณ์ดีใจจนอุ้มนีรชา ขึ้นมา หมุนในอากาศอยู่หลายหน

และแล้วหน้านิ่งๆของนีรชา ก็อด ไม่ไหว มออกมา : “ ภัสกรณ์ ! คุณ ทําเป็นเด็กไปได้ รีบปล่อยฉันลง !