ตอนที่ 76 อยากนึกหน้าเขา

นีรชาหมั่นไส้กัดริมฝีปากร่าง จริงๆแล้วเธออยากพูดว่า: ” คุณธวัล คุณ กังวลตัวคุณเองเถอะ แต่ยังคงกัดฟันไม่พูดออกไป

ช่างเถอะ ธวัลเองก็เป็นคู่หมั้นของพี่สมภพ เห็นแก่หน้าพี่สมภพ ครั้งนี้ ปล่อยเธอไปเถอะ

กัดปากแน่น หันหลังออกไป ไม่สนใจธวัลที่ใช้สายตาเยือกเป็นจ้องเธอ เลยแม้แต่น้อย

บนดาดฟ้า โมรีใช้มารยาทั้งหมดที่มีดึงดูดความสนใจของภัสกรณ์ไว้ ยิ้ม หวานและพูดจายกยอไม่หยุด แต่ดูเหมือนว่าภัสกรณ์ไม่ได้ใส่ใจ ชุดราตรี ก็เป็นชุกแหวกลึก เธอยังใช้ช่วงที่ภัสกรณ์เผลอไม่สนใจ แอบโกยหน้าอก ออกมา ตอนนี้ ครึ่งตัวบนของเธอโล่งเหมือนไม่ใส่อะไร

ปีนั้น เธอก็พึ่งหน้าอกของเธอทั้งสองข้าง ค่อยไต่เต้าขึ้นมาจากสาวนั่ง ครั้งในบาร์กลายมาเป็นดาราแถวหน้า วันนี้ใช้วิธีนี้ เธอจะต้องพิชิตใจภัส กรณ์ได้แน่ๆ

* ภัสกรณ์ กำลังคิดอะไรอยู่เหรอ ? ” โมรีจะลบในอ้อมออกของภัสกรณ์ สายตาของภัสกรณ์จ้องมองชายคนหนึ่งที่เดินมาบนสนามหญ้า

ผู้ชายคนหนึ่งที่สูงเพียวเด่นเป็นสง่า ขาวและตูดี ภัสกรณ์ขมวดคิ้ว นี่ ไม่ใช่ผู้ชายที่อยู่ในร้านชุดราตรีเซ้นต์เซ็คเพื่อจ่ายค่าชุดนั้นเหรอ ? คู่หมั้น ของธวัลคุณหนูมหาเศรษฐีบ้านจิระเดช คนที่นีรชาบอกว่าเป็นเพื่อนบ้าน

หลังจากนั้นเขาก็ไปสืบมา ผู้ชายคนนี้เป็นคนเมืองหลักจริงๆ ก่อนหน้านี้ ไม่นานย้ายมาอยู่เมืองรอง นีรชาน่าจะไม่ได้หลอกเขา แต่ว่าไม่รู้ทำไม ภัส กรณ์เห็นผู้ชายคนนี้ แล้วไม่ค่อยสบายใจ

นีรชา ถ้าคุณกล้าหลอกผม คุณตายแน่ๆ นึกถึงนีรชา ภัสกรณ์มองไปยัง ห้องโถงใหญ่ ห้องโถงใหญ่นั้นไม่เห็นเงาของเธอเลย ช่วงเวลาแป๊บเดียว สาวน้อยนั่นไม่รู้หายไปอยู่ไหนแล้ว

ผู้ชายของตัวเองจู่จี้ดู่ือยู่กับผู้หญิงคนอื่นบนดาดฟ้า ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะ ไม่สอดส่อง แอบดูบ้างเลย ? ผู้หญิงคนนี้ไม่มีจิตใจจริงๆ

นีรชา ในใจเธอมีผมคนที่เลี้ยงดูเธอคนนี้ไหม ? ภัสกรณ์แทบจะคลุ้มคลั่ง แล้ว ดวงตาที่มีดมนค่อยๆหรี่ตาลง ดูท่าคงจะต้องอบรมสาวน้อยไม่เชื่อฟัง คนนี้ให้ดีๆซะแล้ว

ความคิดนี้ ทำให้ตัวของภัสกรณ์ร้อนระอุขึ้น

โมรีสังเกตสีหน้าของภัสกรณ์มาตลอด ดูเหมือนว่าภัสกรณ์จะมีใจให้ และยังคิดว่าเป็นเพราะตัวเอง

ก็เลยขยับตัวเข้าใกล้ภัสกรณ์ไปอีก ตั้งใจลดเสียงต่ำพูดเบาๆข้างหูเขา : ” ภัสกรณ์ ฉันเหนื่อยแล้ว พวกเราไปห้องส่วนตัวข้างบนดื่มอะไรเล็กๆ น้อยๆกันเถอะ”

พูดจบ ยังจงใจเป่าข้างหูของภัสกรณ์

เป็นเพราะว่านีรชาตั้งครรภ์แล้ว ดังนั้นเขาเลยไม่ได้แตะต้องเธอ ถึงแม้ว่า แตะต้องแล้ว แต่ก็ไม่กล้าใช้แรงเยอะ ยังรู้สึกไม่เต็มที่

ตอนนี้ถูกโมรีใช้เสน่ห์ยั่วยวนแบบนี้ ภัสกรณ์รู้สึกว่าจะควบคุมไม่ไหว

แล้ว

ทุกอย่างเสร็จสิ้น โมรีตัดสินใจจะไปห้องน้ำจัดการตัวเองสักหน่อย

ผมยาวเป็นลอนปล่อยไสว โมรีมีความสุขมาก ฮัมเพลงแล้วเดินไปเข้า ห้องน้ำด้วย ดูเหมือนว่าเห็นอนาคตดีๆกำลังอยู่ในน้ำมือเธอ

หน้าอ่างล้างมือในห้องน้ำมีผู้หญิงใส่ชุดสีขาวยืนอยู่ กำลังล้างมือ โมรี เหลือบตามอง กำลังเตรียมจะเอาแป้งในกระเป๋าถือมาเติมหน้า รู้สึกว่า ไม่ใช่ ก็หันกลับไปมองผู้หญิงคนนั้นอีกที

อุ้ย นี่ไม่ใช่ผู้หญิงของภัสกรณ์เหรอ ? เมื่อสักครู่ภัสกรณ์อยู่ข้างๆ เธอ ยังไม่ทันได้สั่งสอนนีรชา ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอเธอที่นี่

โมรีพรรณนาจนตวงตาที่ละเอียดลอแฝรังสีความภาคภูมิใจ ตั้งใจหัน หลับหลังเดินไปข้างๆนีรชา

นีรชาถอยหลบไปทางด้านข้าง ตั้งใจล้างมือตัวเองไม่สนใจโมรีแม้แต่ น้อย ดูเหมือนว่าจะมองไม่เห็นว่ามีคนอยู่ข้างๆ

ในใจโมรียิ่งโกรธแค้น อย่างน้อยๆเธอก็เป็นดาราดัง เดินไปตรงไหนก็มี ผู้คนรายล้อม แค่ผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง คิดว่าตัวเองสวยขนาดไหน ถึง ไม่เห็นโมรีเธออยู่ในสายตา

โมรีเดินไปล้างมือตรงอ่างล้างมือข้างๆ สมองก๊กลับนึกขึ้นได้อย่าง รวดเร็ว จะต้องสั่งสอนผู้หญิงที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนี้ซะแล้ว เหลือบตาม องชุดราตรีมูลค่ามหาศาลที่นีรชาสวมใส่ มือของโมรีสั่นๆ ตั้งใจกดไปที่รู ของก๊อกน้ำ ให้น้ำพุ่งกระเด็นไปทางนีรชาฝั่งนั้น

เสียงน้ำพุ่ง สายน้ำเรียวยาวได้รับแรงกดน้ำพุ่งไปทางนีรชาอย่าง เฉียบพลัน ทันใดนั้นชุดราตรีตรงช่วงหน้าอกของนีรชาเปียกไปแถบหนึ่ง

ในดวงตาโตและมีสเน่ห์ของโมรีมองนีรชาด้วยท่าทางภาคภูมิใจ วันนี้ เธอมาหาเรื่องทำให้เสื่อมเสียชื่อ แล้วยังไง ดูว่าสาน้อยคนนี้จะทำอะไร เธอได้ นีรชาตกใจที่ถูกน้ำพุ่งเข้าใส่อย่างกะทันหัน ทำตาโคมองหน้าโมรี เห็น แต่โมรีจ้องตาเยอะเย้ยตัวเอง ไม่มีท่าทีจะขอโทษแม้แต่น้อย

ตั้งใจหาเรื่อง ในใจนีรชารู้สึกว่าน่าขำ โมรีคุณหนูโมรีก้อายุนี้สิบกว่าๆ แล้ว คิดจะแก้แค้นคนทำไมถึงใช้วิธีการปัญญาอ่อนแบบนี้ ?

สายหัว นีรชาหยิบกระดาษทิชชูบนอ่างล้างมือค่อยๆซับไปที่ชุดราตรี หวังว่าจะซับน้ำออกได้บ้าง

โมรีรออยู่นานสองนาน เห็นนีรชาไม่เป็นเดือดเป็นร้อน และไม่แม้แต่จะ มองเธอเลย ในใจยิ่งแค้นหนักเหมือนไฟที่ลุกโชน อย่างนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ สนใจเธอเลย ไม่สนใจนำรังเกียจกว่าการตอบโต้ เพราะว่าสิ่งนี้แสดงให้ เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจเธอเลย

โมรีพูดน้ำเสียงเยือกเย็น : “คุณไม่ใชผู้หญิงของภัสกรณ์เหรอ ? ทำไม ขึ้นบนเตียงเขา กลายเป็นเมียน้อยแล้ว ?”

ได้ยินคาที่โมรีพูดเหน็บแนม นีรชาก็ขี้เกียจจะคุยกับเธอแล้ว น้ำที่เปียก บนเสื้อผ้าก็เกือบจะแห้งแล้ว นีรชาเอากระดาษทิชชูโยนทิ้งลงถังขยะด้าน ข้าง เตรียมตัวเดินออกไป

โมรีใช้กี่วิธีก็ทำให้นีรชาโกรธไม่สำเร็จ ความรู้สึกพ่ายแพ้ภายในใจยิ่ง ลึก ดวงตาเบิกกว้าง พูดโอ้อวดออกมา ” คุณทายสิว่าเมื่อสักครู่ในห้อง รับแขกวีไอพี ใครอยู่กับฉัน ? ” นรซาก้าวห้าวไป เมื่อสักครู่เธอดูภาพวาดที่แขวนในโถงงานเสี้ยงเสร็จ ตอนที่กำลังจะไปตามหาภัสกรณ์นั้น ถึงรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ และคนที่หาย ไปด้วยนั้น คือโมรี

กัดริมฝีปากแดงๆเด้งๆ นีรชาไม่ได้พูดอะไร หลังจากที่หยุดไปสักครู่ กำลังจะเดินออกไปข้างนอก

ที่จริงแล้วเธอไม่อยากจะคุยกับโมรีอีก ผู้หญิงแบบนี้ ยิ่งคุณให้ความ สนใจเธอ เธอยิ่งได้ใจ

โมรีเห็นนีรชาหยุดชะงักสักครู่ รู้ว่าคำพูดของตัวเองใช้ได้ผล ตัดสินใจ ใส่ไฟกระตุ้นารชาเข้าไปอีก คุณทายหน่อยสิว่าพวกเราทำอะไรกันอยู่ ในห้อง ?

หันหลังให้โมรี นีรชาตกใจทำตาโต ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้ยางเลยเลยจริงๆ ยังจะกลัวว่าคนอื่นไม่รู้เรื่องรักๆใคร่ๆของเธอจะต้องเล่าให้เธอฟังให้ได้ ?

โลกนี้บ้าไปแล้ว นีรชาส่ายหัว ขี้เกียจจะสนใจโมรีเลยจริงๆ มุ่งตรงไปยัง ประตูทางออก

“หยุดนะ ฉันจะบอกเธอให้ภัสกรณ์ไม่ใช่จะยอมทนผู้หญิงอย่างเธอได้ ทางที่ดีออกห่างเขาซะ ไม่อย่างนั้นคอยดูแล้วกัน ” ความภูมิใจของโมรีอด ไว้ไม่อยู่แล้ว เห็นท่าทางนีรชานิ่งไม่ตอบโต้ เธอก็อยากจะฉีกหน้าใบหน้า ขาวๆเด้งๆของนีรชานั้น