ตอนที่ 73 สไตล์คนเรียบร้อย

ตอนที่ 73 สไตล์คนเรียบร้อย

” นีรชา ขึ้นรถ ” ภัสกรณ์เปิดประตูรถให้นีรชา ยากที่เขาจะมีช่วง เวลาที่นุ่มนวล นีรชาประหลาดใจจึงมองไปที่เขา วันนี้ผู้ชายคนนี้ถูก ชื่ออะไรมา ?

ยกขาทั้งสองขึ้นบนรถ นั่งลงแป๊บเดียว กระดูกสะโพกที่เจ็บปวดทำ ให้นีรชาร้องออกมา

“เป็นอะไร ? ” ภัสกรณ์หันไปมองเธอ เสียงดูตกใจ

” ไม่เป็นอะไร เมื่อสักครู่พนักงานผลักฉันล้ม ” นีรชาพูดเบี่ยงประเด็น ไป ถึงแม้ว่าล้มลง แต่นอกจากกระดูกสะโพกที่เจ็บเล็กน้อย ท้องไม่ได้ เจ็บอะไร ลูกไม่เป็นไร เธอไม่อยากจะให้เป็นเรื่องใหญ่

ภัสกรณ์หยุดชะงักไปสักพัก ชำเลืองมองท้องของนีรชา : ” ลูกไม่เป็น อะไรนะ ?”

นีรชาลูบท้อง : ไม่เป็นไรค่ะ ” นีรชารู้สึกแปลกใจมาก วันนี้ภัสกรณ์ ดูไม่ปกติเลย ทำไมถึงเป็นห่วงลูกขึ้นมานะ

แต่ก่อนเขาเคยพูดว่า เด็กคนนี้เหมือนเกิดมาเพื่อบอกให้เขารู้ว่า ผู้ หญิงของเขานอกใจแล้ว ดูท้องของเธอแล้ว เขารู้สึกไม่สบายใจมาก ขึ้น

สายหัวๆ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ตั้งใจมองนอกกระจก รถกำลังแล่น อย่างรวดเร็วบนถนนใหญ่ ทั้งสองคนเงียบและไม่คุยกันอีก ไฟแดงขึ้นมา แยกนี้มรถมาก ไฟแดงค่อนข้างจะนาน นีรซายื่นมือ ออกมา อยากเปิดเครื่องเล่นเพลงในรถ

แต่มือต้นถูกภัสกรณ์คว้าเอาไว้ กล่องกำมะหยี่เล็กๆกล่องหนึ่งถูกส่ง ไปต่อหน้าเธอ

* นี่มันอะไร ? ” ดูแล้วเหมือนกล่องเครื่องเพชร ภัสกรณ์จะให้เครื่อง เพชรกับเธอเหรอ ? นีรซาร่าตาโตมองภัสกรณ์

” เปิดกล่องดูสิว่าชอบไหม เสียงนิ่งๆของภัสกรณ์

เขาประมูลมาจากงานประมูล Sotheby วันนี้ตอนเข้าเพิ่งจะมาถึง เมื่อสักครู่ไปรับของชิ้นนี้ เลยไม่ได้ไปร้านซุดราตรีกับเธอ ไม่คิดว่าจะ เกิดเรื่องขึ้น

นีรชาเปิดกล่องเครื่องเพชรกำมะหยี่ แหวนวงหนึ่ง เพชรทรงสี่เหลี่ยม ข้าวหลามตัดสีน้ำเงินเข้ม ไม่สะท้อนแสง และส่งประกายแวววาวออก มา ใจกลางของเพชร จะเห็นรูปหัวใจแวววาวออกมาเป็นระลอกๆ

เพชรฝังอย่างประณีตและรอบตัดที่สมบูรณ์แบบ ทำให้เพชรเม็ดนี้มี ราคามาก

“ ห้ะ นี่ไม่ใช่ หัวใจแห่งมหาสมุทร เม็ดนั้นเหรอ ? ” นีรชาพูดออก มาด้วยเสียงตกใจเบาๆ

หัวใจแห่งมหาสมุทร ตำนานเล่าว่าเมื่อต้นปีศตวรรษที่ 13 กษัตริย์ หลุยส์ที่ 16 แห่งฝรั่งเศสได้มอบให้เป็นสิ่งของแทนใจให้กับแคทเธอรี คนรักลับๆของเขา เพชรสีฟ้านั้นมีมาก แต่ที่หายากก็คือในใจกลาง ของเพชร มีระลอกคลื่นรูปหัวใจแวววาวออกมาอย่างธรรมชาติ ซึ่งเกิด กษัตริย์หลุยส์ที่ 16 รักสาวรูปไม่ค่อยงามคนนี้ในทั้งชีวิต และทำให้ แหวนวงนี้เป็นสัญลักษณ์ของความรักนิรันดร์

แต่วงนี้เป็นอัญมณีที่สูญพันธุ์และได้หายจากโลกไปนานประมาณ 100 กว่าปี ไม่กี่วันที่ผ่านมามีมูลค่ากว่า 80ล้านในงานประมูล Sotheby ถูกผู้ขายลึกลับคนหนึ่งซื้อไป

นีรชานึกถึงรายงานข่าวทางโทรทัศน์เมื่อวานนี้ขึ้นมา

ในข่าว มีภาพระยะใกล้ของหัวใจแห่งมหาสมุทร งดงามแพรวพราว

ภัสกรณ์หยิบแหวนออกจากกล่องกำมะหยี่ จะนำแหวนที่กำลังระยิบ ระยับนั้นสวมไปที่นิ้วนางของนีรชา

ในช่วงเวลาแวบเดียว

นีรชาไม่ได้คิดอะไรเลย รีบกำมือและหลบทันที มือภัสกรณ์ที่ถือ แหวนอยู่นั้นหยุดชะงักกลางอากาศ

” หือ ? ไม่ชอบเหรอ ? ” ภัสกรณ์มองด้วยความเศร้า ดวงตาที่มีดมน แฉลบด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม

“ ฉัน ” นีรชามองแหวนวงนั้น ไม่รู้จะตอบว่ายังไง เธอก็ไม่อยากทำให้ ภัสกรณ์โกรธ แต่ว่า เธอก็รับแหวนของเขาไม่ไว้ไม่ได้จริงๆ

เงยหน้ามองภัสกรณ์ น้ำเสียงของโรชาจริงจังมาก “ภัสกรณ์ คุณรู้ความหมายของแหวนนี้ไหม ?”

สาวน้อยคนนี้บอกความหมายของแหวนวงนี้กับเขาอย่างตั้งใจ ?

ความโหดเหี้ยมในตาภัสกรณ์ค่อยๆจางหายไป เล็กคิ้วขึ้น : ” พูดต่อ ไป ”

หัวข้อสนทนานี้ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงสนใจมาก

นีรชาเหลือบมองนิ้วนางโล่งๆของตัวเอง แล้วตั้งใจพูดว่า : ” ถ้าหาก คุณไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ก็อย่ามอบแหวนให้เธอ เพราะว่า แหวนแสดงถึงความรักและซื่อสัตย์มั่นคง”

ภัสกรณ์มองนีรชาที่ทำตาห้อย ขนตายาวๆทำให้เกิดเงาโค้งงามอยู่ บนใบหน้า ไม่โกรธและหัวเราะกลับไป ยิ้มมุมปากสัมผัสได้ถึงความชั่ว ร้าย ดูอารมณ์ดีมาก : ” นีรชา คุณหวังว่าผมจะขอคุณแต่งงานอย่าง นั้นเหรอ ?”

* ห้ะ ? ” นีรชาตกใจ

เป็นเพราะว่าเธออธิบายไม่รู้เรื่อง หรือว่าเขาฟังไม่เข้าใจกันแน่ ?

ทำไมทุกครั้งคำพูดของเธอถึงถูกเขาตีความเป็นความหมายอื่น ?

* สะใภ้บ้านหมื่นสาไม่ได้เป็นกันง่ายๆนะ ” ภัสกรณ์ดังมือของนีรชา อย่างเผด็จการ รีบสวมแหวนให้เธอ แล้วเอามือของนีรชามาชื่นชมอยู่ ในฝ่ามือ ขอแค่คุณเป็นเด็กดี ผมก็จะไม่เบื่อคุณเร็วอย่างนั้น ”

นีรชาอดหัวเราะออกมาไม่ได้ ” ท่านประธานใหญ่ภัสกรณ์ นันจะต้องขอบคุณไหม ? เมื่อเทียบกับผู้ หญิงคนอื่นๆของคุณ ฉันรู้สึกเป็นเกียรติจริงๆ”

นีรชาก็ไม่ถอดแหวนออก เขาอยากให้อย่างนั้นเธอก็เก็บไว้ดีกว่า ยัง ไงแล้วเธอก็ไม่ได้สูญเสีย อะไร

เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงของเขา เขาดีใจ ก็แค่ให้รางวัลเป็นแหวนเท่านั้น เอง เธอยังจะอธิบายความหมายของแหวนอย่างตั้งใจอีก น่าตลกที่สุด

ภัสกรณ์เหมือนจะฟังคำเหน็บแนมที่เธอพูดไม่ออก บิดแก้มเธออย่าง อารมณ์ดี : “คุณรู้สึกเป็นเกียรติก็ดีแล้ว ต่อจากนี้ไปเป็นเด็กดี หุบ หนามที่อยู่ในตัวหน่อย”

นีรชาไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว

รถขับตรงเข้าไปถึงสตูดิโอภาพส่วนตัวแห่งหนึ่ง

ในห้องโถง ทั้งสองฝั่งมีผู้ชายผู้หญิงที่แต่งตัวดูทันสมัยและสดใสพูด เป็นเสียงเดียวกันว่า : ” ประธานภัสกรณ์”

” อีม ภัสกรณ์ตอบกลับสั้นๆ แล้วดึงตัวนีรชาที่ชักช้าไม่ยอมเข้ามา ข้างใน

นีรชามองผู้คนที่รายล้อมอยู่ตรงหน้า มองภัสกรณ์ด้วยความสงสัย ผู้ชายคนนี้จะทำอะไรอีกนะ ?

* ให้เวลาพวกเธอหนึ่งชั่วโมง ภาสกรพูดอย่างเยือกเย็นกวาดตา มองนีรชา ตรงเข้าไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ด้านข้าง ” เข้าใจครับ ท่านประธาน รับรองว่าจะทำให้ท่านพอใจ”

ทันใดนั้นนีรชารู้สึกว่าสันหลังเป็นวาบ ยังไม่ตอบสนองอะไร คนกลุ่ม หนึ่งรอไม่ไหวที่จะพุ่งเข้าหาเธอแล้ว

ดูพวกเขาถือเครื่องแต่งหน้าและเครื่องแต่งกายกองใหญ่ออกมา นีรชาเพิ่งจะเข้าใจว่าภัสกรณ์พาเธอมาแต่งตัวเพื่อไปงานเลี้ยงมื้อค่ำ

ปวดหัวจริงๆ นีรชาทนไม่ไหวแล้ว และเธอก็เหนื่อยมาก เธอแค่อยาก จะนอนพักบนเตียงใหญ่ๆสักจีบหนึ่ง

ผมยาวสีดำถูกสระแล้วก็เป่า เป่าแล้วสระ สี่คน ทำวนไปวนมาอยู่ครึ่ง ชั่วโมง สุดท้ายก็แปลงโฉมให้เธอเป็นหญิงผู้ดีดูสง่างาม

ปล่อยให้ดีไซน์เนอร์จัดแต่งทรงผมเธอตามสบาย นีรซาประคับ ประคองไม่ให้สัปหงกบนเก้าอี้

” คุณนิรชา เสร็จแล้วค่ะ คุณลองลุกขึ้นยืนดูสิ ” เสียงผู้หญิงที่นุ่ม นวลเรียกเธอ

ในกระจกบานใหญ่ถึงพื้น นีรชาที่กำลังสลึมสลืออยู่นั้นสวมชุดราตรี แหวกอดสีขาวยาวรากพื้น ใส่ชุดเซ็ทอัญมณีระยิบระยับ ดูเลอค่ายิ่ง นัก

“อ็ม ดีมาก แค่นี้พอแล้วแหละ นีรชาหวังแค่ว่าจะรีบๆเสร็จไป

* ท่านประธาน คุณว่าเป็นอย่างไร ? ” ดีไซน์เนอร์ค่อนข้างภูมิใจพว นีรชาไปยืนตรงหน้าภัสกรณ์ที่กัมดูหนังสือพิมพ์อยู่ ภัสกรณ์เบิกตามอง กวาดสายตาไปที่ใบหน้าและผมของนีรชา แสดง ท่าทางพอใจอย่างมาก สายตากวาดลงไปด้านล่าง หลังจากที่มองไป เห็นหน้าอกใหญ่ที่ล้นออกมาจากชุดของนีรซาเปิดวับๆแวมๆ สายตาก็ เปลี่ยนไป

แล้วเอาหนังสือพิมพ์ในมือที่กำลังถืออยู่โยนใส่ไปที่หน้าดีไซน์เนอร์ : * เปลี่ยนชุด ถ้าทำไม่ได้ก็ออกไปเดี๋ยวนี้ ”

รนหาที่ตายจริงๆดีไซน์เนอร์ ยังจะแต่งตัวผู้หญิงของเขาให้ดูเซ็กซี่ เย้ายวน ให้ผู้ชายข้างนอกนั้นจ้องหน้าอกเธอ ?

เสียงของภัสกรณ์โกรธมากทำให้เหล่าดีไซน์เนอร์ตกใจจนโค้งคำนับ และขอโทษไม่หยุดไม่หย่อน

นีรชาแอบมองบน จำเป็นไหม ? ก็แค่เลือกชุดได้ไม่ถูกใจเขา แล้วเอา หนังสือพิมพ์โยนใส่หน้าคนอื่นแบบนั้น พูดตรงๆเป็นผู้ชายที่ไม่มีการ อบรมไม่มีความเป็นผู้ดไม่มีมนุษยธรรมจริงๆ

อย่างไรก็ตาม เธอฉลาดมากที่เลือกที่จะเงียบ เธอแค่ไม่อยากจะ ปะทะอารมณ์กับภัสกรณ์

“ท่านประธาน ท่านคิดว่าสไตล์ไหนดี ?” ดีไซน์เนอร์ถามอย่าง ระมัดระวังในคำพูด

* ไม่เย้ายวน ภัสกรณ์ตวาดออกมาอย่างแข็งแกร่งตรงไปตรงมา และปัดเจน

สักพักใบหน้าของนีรชาก็แดงขึ้นมา อะไรคือไม่เป้ายวน ? สภาพตอน นี้เธอดูเย้ายวนมากเลยเหรอ ? ไม่ใช่แค่ช่วงหน้าอกแหวกลึกไป ราตรีแบบนี้กันทั้งนั้น

เหล่าบรรดาดีไซน์เนอร์ก็สงสัยแบบเดียวกับเธอ แล้วกลับมาจ้องมอง เธอ ตรวจสอบดูว่าชุดนี้มันเย้ายวนตรงไหน

“ดีไซน์เนอร์ชายออกไปให้หมด ภัสกรณ์ยืนขึ้นแล้วตวาดใส่ ใน ดวงตาจ้องราวกับฆาตกรชั่วว้าย

ดีไซน์เนอร์ชายรีบร้อนรนออกไปแล้ว หวาดกลัวท่านประธานที่กำลัง โกรธจัด ทิ้งชามข้าวแล้วออกไป

ดีไซน์เนอร์หญิงกลัวจนตัวสั่น หยิบชุดราตรีหลายตัวมาแขวนไว้ที่ ราว เร็วราวกับรถไฟเหาะเรียงรายเข้ามาเสนอชุดกันเสียงดังต่อหน้า นีรชา ให้เธอเลือกสรรทีละชุด

สุดท้ายก็ได้ชุดที่มีผ้าคลุมไหล่ผืนเล็ก หน้าอกขาวๆถูกปกคลุมอย่าง มิดชิด

อารมณ์โมโหของภัสกรณ์ก็หายไป สำรวจนีรชารอบตัว ชุดราตรีที่ สวมใส่พอดีมาก หลังจากที่นีรชาท้องก็ดูอวบขึ้นไม่น้อย ความอ่อน เยาว์ก็ค่อยๆจางหายไป ดูมีความเป็นผู้หญิงน่าที่มอง

หน้าห้องที่บวมเล็กน้อย ถูกกลบเกลื่อนด้วยชุดราตรีที่มีการออกแบบ ที่ชาญฉลาด แทบจะมองไม่เห็นเลยทีเดียว

คนที่ปรากฏตัวต่อหน้าภัสกรณ์ตอน นี้ คือสาวน้อยน่ารักแต่ดูมีเสน่ห์

เล็กๆ ดวงตาที่ลุกเป็นไฟของภัสกรณ์จ้องมองนีรชา ทั้งนามบัตรของตัวเอง เพิ่งจะขึ้นรถ ภัสกรณ์ก็กดปุ่มผ้าปาน ทันใดนั้นภายในรถก็มีคสลัว

นีรชายังไม่เข้าใจในสถานการณ์ ภัสกรณ์ก็คว้าตัวเข้ามาจูบเข้าที่

ปากเธอแล้ว

สถานการณ์ก่าลังลุกโชนดั่งเปลวไฟ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ