ตอนที่62 คิดถึงมาก

ฉากนี้ได้ถูกน้าแขผู้ที่ยืนอยู่ด้านข้างโต๊ะเห็นอย่างชัดเจน เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่า ความสัมพันธ์ของคุณ สมภพกับนีรชาไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่ธรรมดาแน่นอน แล้ว ทำไมเขาถึงได้ตั้งท้องให้กับนายน้อยล่ะ หรือว่า…

น้าแขตัวสั่นด้วยความกลัว

ประตูถูกเปิดออกอย่างเบา ภัสกรณ์หิ้วของเดินเข้ามา

“คุณชาย คุณมาแล้ว” เสียงของน้าแขทำให้น้ำหลุดออก จากความรู้สึกนึกคิด เธอเงยหน้าขึ้นมอง ภัสกรณ์กลับมา แล้ว เธอรีบยกแขนขึ้นและเช็ดน้ำตา

แต่มันก็ช้าไปสะแล้ว ภัสกรณ์ได้มองเห็นน้ำตาของเธอเข้า แล้ว เขาวางของที่เอามาเยี่ยมน้ำลง ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ ภัสกรณ์เดินมาข้างตัวนีรชา ยื่นมือจับที่คางเธอ “ร้องไห้ ทำไม เธอเจ็บปวดตรงไหนหรือเปล่า?”
นีรชาส่ายหัว กัดริมฝีปากและปฏิเสธที่จะพูด

ภัสกรณ์ได้เห็นนิสัยตรงไปตรงมาของนีรชา มันก็ไม่แปลก ไปแล้ว ยื่นมือที่หยาบกระด้างช่วยเช็ดน้ำตาให้เธอ ไม่ สบายใจอะไรหรือเปล่า ไม่ต้องร้องแล้วนะ ผมซื้อพุดดิ้งที่ เธอชอบกินมาด้วยนะ เธอกินสักหน่อย เดี๋ยวผมพาเธอไป เดินเล่นที่สวนดอกไม้

พูดจบ เขาก็นั่งลงข้างๆเธอ เปิดขนมพุดดิ้ง ป้อนให้เธอ ทานเหมือนนี่รชาเป็นเด็กน้อย

นีรชามองไปที่น้าแขที่ยืนอยู่ด้านข้าง เกิดรู้สึกอายเลย พลักมือของแทนออก ไม่ต้องป้อนฉันแล้ว ฉันทานเองได้

ภัสกรณ์กลับไม่สนใจการทักท้วงของน้ำ รัดเธอไว้ที่แขน ของเขา ประทับจูบบนริมฝีปากของเธออย่างโหดเหี้ยม “ฟังและอย่าขัดขืน”

ท่าทางที่แนบชิด ทำให้หน้าของนีรชาเป็นสีแดงอมชมพู น้าแขเห็นดังนั้นก็รีบเดินออกไปจากห้องผู้ป่วยทันที

พอน้าแขเดินออกไป ท่าทางของภัสกรณ์ก็ยิ่งรุนแรงขึ้นไม่ป้อนพุดดิ้งแล้ว ค่อยๆจับหน้าของนีรชาชขึ้นมา

“โอ้หวานจัง… ภัสกรณ์ประทับจูบนีรชาไปมา เสียงที่ฟาด พันกันเต็มไปด้วยเสน่ห์ของลูกผู้ชาย

วันนี้ไปจัดการธุระที่บริษัทนิดหน่อย ในที่ประชุมสำคัญ กลับจิตใจล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ในสมองกลับคิดถึง แต่สาวน้อยคนนี้

ไม่ได้เจอกันแค่ครึ่งวัน เหมือนผ่านไปแล้วครึ่งปี

ประชุมเสร็จ เขายกเลิกนัดการสังสรรค์ และรีบไป ซุปเปอร์มาเก็ตเพื่อซื้อของที่เธอชอบกิน ฝ่าฟันกับรถเพื่อ กลับมาหาเธอ

เป็นอย่างที่คิดไว้ กลิ่นอายของเธอยังคงหวาน กับเขาที่ เพ้อฝันอยู่ในที่ประชุม เหมือนกันไม่มีผิด

ท่ามกลางการวิงเวียนที่เป็นสีชมพู นีรชามองหน้าของภัส กรณ์ที่อบอุ่น หล่อเหลา ชอบเอาใจ เขากล่าวพร้อมรอยยิ้ม ว่า “น้ำ รอเธออายุ18 ฉันจะพาเธอไปทะเลนะ”
นีรชาเหมือนกำลังกลิ้งไปกลิ้งมาในคลื่นน้ำสีชมพู เสียง กรีดร้อง เธอไม่เคยเจ็บขนาดนี้มาก่อนเลย และก็ไม่เคยบ้า คลั่งขนาดนี้มาก่อนด้วย

พี่สมภพพี่สมภพเพี่สมภพ! เธอพยายามที่จะกักเก็บคำ พูดเสียงกรีดร้องที่จะหลุดออกมา ทั้งสองมือกอดอย่างแน่น ที่เอ็วของภัสกรณ์ น้ำตาทยอยไหลหลั่งออกมาบนใบหน้า ของเธอ