ตอนที่ 6 รสนิยมแย่จัง

นีรชาลอบถอนหายใจ คิดในใจว่ายังไงก็ต้องไม่ให้พี่สาว เธอรู้เรื่องนี้ เพราะตามนิสัยของเธอแล้วจะต้องเอาเรื่องนี้ ไปโพนทะนาให้คนอื่นรู้ ให้เธอต้องอับอายขายขี้หน้าเป็น แน่

“อ๋อ…คือเสื้อตัวนี้ฉันยืมมาจากเพื่อนนะ พอดีว่าเมื่อคืนฉัน ดันทำเสื้อตัวเองเปื้อน” ขณะที่พูดนีรชาก็ดูสีหน้าของมุก มณีไปด้วย กลัวจะแสดงพิรุธอะไรออกมาให้เธอจับได้

มุกมณีกลอกตาไปมา ในเมื่อนีรชาพูดแบบนี้ก็แสดงว่าเธอ ไม่รู้จริงๆ ว่าเป็นคุณแทน อย่างนั้นก็ดีล่ะ

“ยัยน้ำ ฉันว่าเสื้อตัวนี้มันเปื้อน เดี๋ยวฉันเอาไปซักให้นะ”

มุกมณีหยิบเสื้อเชิ้ตออกไปด้วยท่าทีแปลกๆ ร้อยวันพันปี เธอไม่เคยจะทำงานบ้าน แล้ววันนี้ทำไมถึงจะช่วยซักเสื้อ
แต่ว่า เอาไปก็ดีแล้วล่ะ เสื้อตัวนั้นก็กะว่าจะโยนทั้งอยู่ แล้ว เธอไม่อยากเห็นอะไรที่เกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนั้น

ตึกบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด บนชั้น 27 แสง อาทิตย์ส่องกระทบผนังกระจก จนเกิดแสงสะท้อน

ห้องโถงที่อยู่ชั้นหนึ่งตกแต่งได้อย่างหรูหรา ทุกสิ่งทุก ล้วนแต่ดูดีมีระดับ ว่ากันว่าคุณภัสกรณ์เป็นคนออกแบบเอง กับมือ

ร่างบางยืนอยู่บนพื้นหินอ่อน สะโพกพิงประตูกระจกด้วย ท่าทางที่มั่นใจ ชุดเดรสสั้นรัดรูปของเธอยิ่งทำให้เธอดู สวยสง่า ผิวขาวๆ ส่วนโค้งเว้าอันเซ็กซี่นั้นดึงดูดสายตา ผู้คนให้จับจ้อง

พนักงานต้อนรับ มองเธอด้วยสายตาแปลกๆ และทักขึ้น มาว่า “คุณผู้หญิง ไม่ทราบมีธุระอะไรคะ” แต่งตัวขนาดนี้ ก็ คงจะมาบำเรอท่านประธานอีกตามเคย

“ฉันมาพบคุณภัสกรณ์” มุกมณีตอบอย่างเย่อหยิ่ง ยกมือ ขึ้นมาลูบผมลอนยาวของตัวเอง ทำให้พนักงานชายที่เดิน ผ่านไปผ่านมามองตามตาไม่กระพริบ
ไม่ทราบว่า ได้นัดไว้หรือเปล่าค่ะ”

“จำเป็นด้วยเหรอ ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไปบอกท่านประธาน ว่าฉันคือผู้หญิงที่นอนกับเขาเมื่อคืนนี้” มุกมณีพูดอย่าง ภาคภูมิใจ

ห้องทำงานของประธานบริษัท

ภัสกรณ์ได้ฟังรายงานของเลขาผ่านโทรศัพท์วันนี้เขา มีประชุมอีกหลายครั้ง ไม่มีอารมณ์ที่จะจัดการกับผู้หญิง เหล่านี้

แต่พอได้ยินว่าผู้หญิงคนเมื่อคืนมาหา เขาก็เผลอยิ้มออก

มาโดยไม่รู้ตัว

ผู้หญิงคนเมื่อคืน แตกต่างจากผู้หญิงอื่น ถ้าเปรียบผู้ หญิงคนอื่นเป็นอาหารค่ำแบบฝรั่งเศสงั้นเธอก็เป็นโจ๊ก กิน อาหารมื้อใหญ่เบื่อแล้ว จะลองชิมโจ๊กดูบ้างมันก็ไม่เลว…

“ท่านประธานขา..” เสียงหวานๆ ดังมาจากประตูห้องทำงา นของภัสกรณ์
ภัสกรณ์เงยหน้าขึ้นมา ผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวเปิดเผย ยืนอยู่หน้าประตู คอเสื้อคว้านลงลึกจนเห็นถึงไหนต่อไหน ดวงตาเป็นประกายถูกแต่งแบบสโมคกี้อายส์….

เขาขมวดคิ้ว ผู้หญิงบนเตียงเมื่อคืนดูสดใสและไร้เดียงสา เทียบไม่ได้กับสาวสวยที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ มันเกิด อะไรขึ้น หรือจริงๆ แล้วเธอตั้งใจแต่งตัวแบบนี้เพื่อมายั่ว เขา รสนิยมของเขามันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอเนี้ย

ภัสกรณ์จ้องมุกมณีไม่วางตา เขาไม่พูดอะไรสักคำ พอมุก มณีเห็นรูปร่างหน้าตาของเขาแล้วก็ถึงกับมือไม้อ่อน หรือ จริงๆ เขาจะรู้แล้ว ว่าเธอสวมรอยมา

รีบดึงเสื้อเชิ้ตสีขาวที่พับเก็บไว้ในกระเป๋าออกมา เธอชี้ ตรงข้อพับที่มีตัวอักษร ที.เอ.เอ็น ปักอยู่ มุกมณี เดินเข้าไปหาภัสกรณ์ และยื่นเสื้อไปตรงหน้าเขา “ท่าน ประธาน ฉันเอาเสื้อของคุณมาคืนค่ะ….”

ในระหว่างที่พูด เธอก็จงใจเบียดเอวของเธอเข้าไปใกล้ ใกล้ซะจนเกือบจะชนหน้าเขาอยู่แล้ว