ตอนที่ 58 ผลร้ายแรง

ดวงตาของภัสกรณ์เบิกโพลงขึ้นมาในทันที บนปรอทวัด

ไข้แสดงผล 39องศา!

เขาหันกลับไปมองดูนีรชาที่มีทีท่าเบลอๆ ไข้ขึ้นจนแก้ม ทั้งสองข้างแดงเป็นลูกวงกลม ภัสกรณ์นำเอาคำต่อว่ากลืน กลับเข้าไปในท้อง แล้วถอนหายใจออกมาพลางห่มผ้าให้ กับเธอ จากนั้นก็หยิบมือถือขึ้นมากดหมายเลขโทรศัพท์ แล้วโทรออกทันที “ระพินทร์ ช่วยฉันเรียกรถฉุกเฉินมาค้น นึงต้องเร็วที่สุด!”

ภัสกรณ์เดินมายังห้องเก็บของแล้วหยิบกล่องยาออก มา ใช้สำลีก้อนชุบแอลกอฮอล์ ทำการลดอุณหภูมิทาง กายภาพให้กับนีรชา ก่อนอื่นต้องถอดชุดที่เปียกหมาดๆ ของเธอออก จากนั้นก็คือชุดชั้นในสไตล์สาวน้อยสีขาว ของเธอ เรือนร่างขาวเนียนนุ่มที่อยู่ภายใต้เสื้อผ้านั้นทำให้ ลำคอของภัสกรณ์ร้อนผ่าวขึ้นตามสัญชาติญาณ เดิมคิด ว่าถอนเสื้อผ้าจะต้องพบกับการขันขึ้นที่รุนแรงของนีรช า พอภัสกรณ์เตรียมใจเอาไว้ต้อนรับคำด่าและการต่อต้าน ขัดขืนได้แล้ว ถึงได้พบว่านีรชาได้ผล็อยหลับไปแล้ว
หยาดน้ำตาหยดหนึ่งถูกแขวนไว้อยู่บนขนตาที่งอนยาว ราวกับหยดน้ำค้างที่ใสพรั่งพราวอยู่บนกลีบดอกไม้ แก้มที่ แดงสวยผอมลงไปหน่อย แต่กลับยิ่งแสดงให้เห็นถึงโครง หน้าที่สวยสดงดงาม ริมฝีปากที่ขาวซีดเม้มเข้าหากันแน่น ดูเหมือนในฝันจะมีเรื่องที่ทำให้เธอไม่มีความสุข

ภัสกรณ์มองใบหน้าที่กำลังหลับใหลของนีรชาอย่างตะลึง งัน ยื่นนิ้วซื้ออกไปราวกับคนสมองผิดปกติก็ไม่ปานไล่ไป ตามใบหน้าของเธอ วาดความสวยสดงดงามของเธออย่าง ละเอียด

ขนคิ้วที่หนาทึบ สันจมูกที่สูงโด่งแต่ไม่ได้สูญเสียความ ประณีต คางเล็กๆ ที่แหลม … นิ้วมือของภัสกรณ์ลูบไล้ไปบน ใบหน้าของนีรชาอย่างเบาๆ อารมณ์ความรู้สึกในใจที่บอก ออกมาไม่ถูกกำลังพัวพันกันอยู่ ดูเหมือนคือความเจ็บปวด ทั้งยังดูเหมือนหอมหวาน

นีรชา ยัยคนโง่! ภัสกรณ์พูดพึมพำ นิ้วมือกลับยังคงอยู่บน ใบหน้าของเธออย่างอาลัยอาวรณ์

ในช่วงเวลานี้ ภัสกรณ์ถึงขนาดรู้สึกว่า หากนีรชาสามารถ นอนหลับแบบนี้ไปตลอดก็คงจะดี นีรชาที่นอนหลับไปแล้ว ดูน่ารัก น่าเอ็นดูว่านอนสอนง่าย ไม่มีท่าทีไม่พอใจต่อ การสัมผัสของเขา เต็มใจที่จะเปิดใจทุกสิ่งทุกอย่างของ

ตนเองกับเขา

ภัสกรณ์ชอบนีรชาที่เป็นแบบนี้

มือถือส่งเสียงเรียกเข้าที่ไพเราะน่าฟังออกมา ภัสกรณ์ หยิบมือถือขึ้น เสียงที่รีบร้อนของระพินทร์ดังสะท้อนเข้ามา “ท่านประธาน ตอนนี้รถฉุกเฉินยังมาไม่ได้นะครับ! ด้าน นอกฝนตกหนักมาก มีถนนเส้นนึงน้ำท่วม รถฉุกเฉินติดอยู่ ระหว่างทางครับ!”

“ฝนตกหนักมาก?” ภัสกรณ์เดินไปที่ริมหน้าต่าง รูดผ้า ม่านออก ถึงได้พบว่าด้านนอกหน้าต่างฝนกำลังตกกระหน่ำ อย่างกับน้ำรั่วจริงๆ ประสิทธิผลที่กันเสียงของห้องช่างดี จริงๆ สถานการณ์ฝนด้านนอกที่รุนแรงขนาดนั้น ด้านใน กลับไม่ได้ยินแม้แต่นิดเดียว

คิ้วหนาของภัสกรณ์มัดรวมกันแน่น ตอนนี้มีเพียงการลด อุณหภูมิทางกายภาพต่อไปเท่านั้น ไม่มีวิธีการอื่นแล้วจริงๆ นีรชากำลังตั้งท้อง ไม่สามารถกินยาลดไข้ได้จริงๆ
ดวงตาของภัสกรณ์มองผ่านไปยังท้องน้อยของนีรชา ความเจ็บปวดที่รุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาที่หน้าผาก ทุกครั้ง ที่เห็นนีรชา คิดถึงมารหัวขนที่อยู่ในท้องของเธอแล้ว เขา ก็โกรธมาก แต่ก็ไม่อยากปล่อยนีรชาไป ต้องการที่จะเห็น เธอทุกวัน

ภัสกรณ์ไม่หยุดที่จะใช้แอลกอฮอล์เช็ดร่างกายของนีรช า แต่อุณหภูมิของร่างกายดูเหมือนยังคงไม่มีร่องรอยการ ลดลงไปเลย โทรศัพท์ไปเร่งรถฉุกเฉินหลายต่อหลายครั้ง ก็ยังติดอยู่ระหว่างทาง สถานการณ์ฝนก็ไม่ได้เบาลงเลย แม้แต่น้อย เทวดาดูเหมือนต่างก็กำลังเป็นปฏิปักษ์กับเขา

ภัสกรณ์ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ได้แต่เอาระพินทร์มาระ บายอารมณ์ ขู่บังคับด้วยเสียงคำรามให้เขาคิดหาวิธี ไม่ อย่างนั้นก็อย่าได้คิดใช้ชีวิตอยู่ใต้เงื้อมือของเขาเลย!

ภัสกรณ์ไม่เคยกระวนกระวายใจเช่นนี้มาก่อน เขาประ คองนีรชาพิงลงบนร่างกายของตนเอง โอบกอดเธอไว้แน่น โดยมีผ้าห่มบางคั่นอยู่ ในใจเกิดช่องว่างขึ้นมา ใหญ่ขึ้น เรื่อยๆ ด้านในล้วนเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและความ หวาดกลัว
เขารู้ว่าไข้ขึ้นสูงเป็นเวลานานจะทำลายสมอง คนท้องเป็น ไข้มีผลกระทบถึงแก่ชีวิตต่อเด็กที่อยู่ในท้อง

เรื่องมาถึงตรงนี้ ความรู้สึกที่เขามีต่อเด็กในท้องของนีรช ากลับไม่ได้รังเกียจชิงชังมากมายขนาดนั้นแล้ว ไม่ว่า อย่างไรนั่นก็คือลูกของนีรชา ไม่ว่าพ่อจะเป็นใคร ในตัวเขา ก็ยังมีเลือดของนีรชาไหลเวียนอยู่อีกครึ่งหนึ่ง