ตอนที่ 54 เกมที่ทำให้เธอลำบากใจ

กับข้าวสองอย่างกับน้ำแกงอีกหนึ่งที่ร้อนระอุถูกยกขึ้นวาง บนโต๊ะ ภัสกรณ์มองลงล่างอย่างไม่อยากจะพูดอะไรแม้แต่ ตะเกียบก็ยังไม่ขยับ คิ้วหนาขมวดเข้าหากันขึ้น “นี่ก็คือ อาหารกลางวันที่เธอทำให้ฉัน? นี่กินยังไง?”

“หยิบตะเกียบขึ้นมากินไง! เจ้าคนเรื่องมาก!” นีรชาแอบ พีมพำในใจ บนใบหน้ากลับยังคงทำได้เพียงเคารพนบนอบ อยู่ดังเดิม “หากคุณไม่พอใจ อย่างนั้นฉันจะไปทำมาใหม่อีก ชุดค่ะ”

สายตาที่แหลมคมของภัสกรณ์จ้องเขม็งไปที่นีรชา “กับข้าวทำได้จืดชืดไร้รสชาติ นี่เธอไม่พอใจฉันใช่ไหม?”

“เปล่าค่ะๆ ฉันก็แค่เรียนทำเมนูอาหารใหม่ไม่ค่อยราบรื่น นัก เวลาก็ค่อนข้างกระชั้นชิดเข้ามาแล้ว” นีรชาขอโทษ อย่างไม่ออกความคิดเห็นอะไร อดทน! อดทน! เธอเตือนตัว เองเอาไว้ในใจ

“ฉันไม่มีความอยากกินอาหาร เธอไปทำเกี๊ยวน้ำมากินหน่อย เรียนนวดแป้งมาตลอดครึ่งเข้า คงจะทำได้แล้วนะ?

ในห้องครัวขนาดใหญ่ นีรชานวดแป้งจนฝ่ามือปวดระบม เปลืองแรงอย่างมหาศาลถึงทำเกี่ยวออกมาได้สำเร็จ สุดท้ายเกี่ยวถูกยกขึ้นวางบนโต๊ะ ภัสกรณ์เพียงแค่มอง อย่างเกียจคร้านอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ลองชิมเลยด้วยซ้ำ ฉันรอ นานเกินไป หมดความสนใจกับเกี๊ยวแล้วยังไงก็กินข้าวผัด ก็แล้วกัน!”

นิรชาทั้งน้อยใจทั้งโมโห แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ได้แต่ นำเกี่ยวกลับไปยังห้องครัวแล้วทำข้าวผัดให้เขาอีกครั้ง

การทำให้นีรชาลำบากใจดูเหมือนจะกลายเป็นความสุข ความเพลิดเพลินของภัสกรณ์ไปเสียแล้ว ตอนนี้เขาไม่ได้ ใช้ความรุนแรงกับเธออีกต่อไป กลับรักในการจู้จี้กับฝีมือ การทำอาหารของเธอ จุกจิกกับท่าทีของเธอกระทั่งแม้แต่ เสื้อผ้าที่เธอสวมไม่พอดีตัว ล้วนกลายเป็นสิ่งจับผิดที่เขา นำมาดูถูกหัวเราะเยาะอย่างไม่ไว้หน้า

ตอนนี้นีรชากลัวการเข้าห้องครัวไปโดยสิ้นเชิง ทั้งหมดนี้ ภัสกรณ์จงใจทำให้เธอลำบากใจอย่างแน่นอน เช่นตอนเที่ยงพูดว่ามื้อเย็นอยากกินเนื้อวัว นีรชากลัวจะถูกเขาจ้อง จับผิด จึงทำทุกอย่างออกมาอย่างละชุด ทั้งผัด ตุ่นน้ำแดง ตุ่นน้ำซุป กระทั่งตอนเย็นใกล้จะทำเสร็จ ภัสกรณ์กลับพูด ด้วยท่าทีหมดความสนใจออกมาอีกว่า “วันนี้ไม่กินเนื้อวัว แล้ว เปลี่ยนเป็นกินเนื้อแกะก็แล้วกัน!”

นีรชาได้แต่ทำใหม่อีกครั้ง ดังนั้นก็จะพลาดเวลาอาหาร ปกติไปโดยปริยาย ภัสกรณ์จึงได้พูดเย็นๆออกมาอีกหนึ่ง ประโยค “เธอนับวันยิ่งโง่ขึ้นทุกที ฉันกำลังคิดทบทวนว่าจะ ออกค่าผ่าตัดให้พ่อของเธอดีไหม”

เขาพูดอย่างอื่นไม่เป็นอะไร นีรชากลัวก็คือเขาพูดคำนี้ ออกมา เพียงแค่ได้ยินภัสกรณ์พูดเช่นนี้ สมองน้อยๆที่ดื้อ รั้นของเธอก็ร่วงตกลงมา พูดด้วยเสียงที่แผ่วเบาอีกๆอักๆ ราวกับพวกยุงและแมลงวันว่า “คราวหน้าจะไม่เป็นแบบนี้ แล้วค่ะ”

ภัสกรณ์เลิกหัวคิ้วขึ้น ไม่มองเธอแม้แต่น้อย กลับนำซุป เนื้อแกะที่เธอทำดื่มจนเรียบ

ตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้ว ท้องของนีรชาเริ่มมีความนูนขึ้น มาเล็กน้อย แต่ว่าเธอเป็นคนผอม ทั้งยังสวมเสื้อแบบหลวมๆสบายๆ ดูร่องรอยของคนท้องไม่ออกเลยแม้แต่

น้อย

ลูกก็ช่างว่านอนสอนง่าย ตอนนี้ความอยากอาหารของ นีรชามีมากเป็นพิเศษ ทุกวันก็ง่วงเหงาหาวนอนเป็นอย่าง ยิ่ง ถูกภัสกรณ์กระทำซ้ำไปซ้ำมาเช่นนี้ เธอจะรับมือไม่ไหว แล้วจริงๆ

แต่ภัสกรณ์ดูเหมือนจะติดการเล่น “ทำให้นีรชาลำบาก ใจ” เกมนี้เข้าเสียแล้ว บ่อยครั้งที่แม้แต่บริษัทก็ไม่ยอมไป ตั้งใจอยู่บ้านจ้องดูเธอทำงานบ้านโดยเฉพาะ และยังมักจะ จัดเตรียมเรื่องที่แปลกประหลาดยากแก่การเข้าใจให้เธอ ทำอยู่บ่อยๆ นีรชารู้สึกว่าพื้นในห้องรับแขกหากเช็ดอีกก็คง สามารถเช็ดเอาความสว่างไสวของเพชรออกมาได้แล้ว

ภัสกรณ์มักจะเอ่ยประโยคหนึ่งออกมาอย่างสบายๆ แต่ นีรชากลับต้องยุ่งอยู่กับการทำงานทั้งวัน ตกดึกลากสังขาร ที่เหนื่อยล้ามาทั้งวันขึ้นเตียง ไม่ทันได้คิดอะไร ก็เข้าสู่โลก แห่งความฝันไปในทันที

ผ่านไปสองวัน ภัสกรณ์สั่งให้นีรชาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนและปลอกผ้านวมทั้งหมดที่อยู่ในบ้าน ทั้งๆที่มีเครื่องซักผ้า ระดับสูงมากอยู่ แต่กลับไม่ใช้จะต้องให้นีรชาใช้มือซักให้ ได้

นีรชาม้วนแขนเสื้อขึ้น มือเล็กๆที่เริ่มหยาบเล็กน้อยทั้ง สองข้างถูขยี้ผ้าปูที่นอนและปลอกผ้านวมผืนใหญ่ ใน อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ใส่น้ำลงไปเต็มอ่าง จากนั้นก็ค่อย โยนปลอกผ้านวมลงไปล้างทำความสะอาด ก้มลงไปถูขย์ที่ ด้านข้างอ่างอาบน้ำ กระทั่งชักเสร็จก็บิดให้แห้ง เสื้อผ้าทั้ง ตัวของตนเองก็เปียกชุ่มไปหมดเช่นเดียวกัน