ตอนที่ 44 จิตใจที่เจ็บปวด

เมื่อรถพยาบาลขับมาจอดหน้าบ้านหมื่นสา นีรชาก็อยู่ใน อาการโคม่าแล้ว ปลายนิวมือจับอยู่ตรงหน้าอกของเธอเอง ดูเหมือนว่าเธอกำลังทุกข์ทรมานมาก

ภายในความมืดมิด เธอเหมือนได้มองเห็นใบหน้าของ สมภพ ใบหน้าที่หล่อเหล่า อ่อนโยนกำลังยิ้มให้เธออย่าง อบอุ่น ราวกับว่าเธอเป็นของล้ำค่าที่เขาหวงแหนที่สุด

“พี่ภพ” นีรชาละเมอ เจ็บมาก พี่ภพ พี่อยู่ที่ไหน

ภัสกรณ์ที่กำลังอุ้มเธอขึ้นไปบนรถพยาบาลก็หยุดชะงัก เธอเรียกหารุ่นพี่ นีรชา ขนาดเธอในอาการโคม่า คนที่เธอ เรียกหากลับไม่ใช่เขา

หัวใจของภัสกรณ์เหมือนถูกสัตว์ร้ายจับแน่นๆ แม้หายใจก็ ลำบากขึ้น

ดวงตาสีดำลึกลับแสดงถึงความโกธรความผิดหวังและความโศกเศร้าสับสนไปหมด

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไปช้อปปิ้งกับผู้หญิง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพาผู้หญิงกลับไปที่บ้านหมี่นสา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไม่รังเกียจผู้หญิงที่ไม่บริสุทธิ์

นี่เป็นครั้งแรกที่เขายกเลิกประชุมคณะกรรมการแล้วพาผู้ หญิงไปทานอาหาร

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องสร้างกฎเพื่อขังผู้หญิงคนหนึ่ง

แต่ว่าเหล่านี้มันกลับแลกได้แค่ความรังเกียจและความ เกลียดชังของเธอ มันไม่สามารถเปรียบเทียบกับรุ่นพี่ที่เธอ ไม่มีวันลืมได้

หัวใจของผู้หญิงคนนี้ทำจากหินจากเหล็กหรือเปล่า ถึง ทำให้เธอดื้อรั้นได้ถึงขนาดนี้

ด้านนอกห้องผู้ป่วยvipของโรงพยาบาล หมอหนุ่มสวมเสื้อคลุมสีขาวกำลังเดินมาพร้อมกับสมุดบันทึกทางการ แพทย์

“หมอ เธอเป็นอย่างไรบ้าง” ภัสกรณ์ออกมาต้อนรับ พยายามระงับความกังวัลและความตึงเครียดของตัวเอง

“เธอเกือบจะแท้ง แต่โชคดีที่ทารกในครรภ์ได้รับความ ช่วยเหลือได้ทัน คุณเป็นสามีของเธอใช่ไหม ” หมอมองมา ที่ภัสกรณ์ด้วยความตำหนิเล็กน้อย “คุณประมาทมากเกิน ไปในการดูแลผู้หญิงตั้งครรภ์ ถ้าส่งตัวมาช้ากว่านี้ เราอาจ จะรักษาชีวิตของเด็กไว้ไม่ได้

แท้ง…ทารกในครรภ์…คนที่ฉลาดและใจเย็นอย่างภัสกรณ์ จู่ๆก็เกิดอาการสับสนเล็กน้อย นีรชาตั้งครรภ์ ความดีใจ ค่อยโผล่ออกมาจากใจ

คนรักของภัสกรณ์มีมากมาย แต่พวกเขาไม่เคยได้รับ อนุญาตให้มีเชื้อสายของเขา นีรชายหัวดื้อเกินไป ทุกๆครั้ง ก็เหมือนกับการต่อสู้ ทำให้เขาลืมบอกเธอเรื่องคุมกำเนิด คาดไม่ถึงเธอท้องแล้วจริงๆ

ดวงตาที่เยือกเย็นและเย่อหยิ่งของภัสกรณ์ยิ้มแย้มราวกับดอกไม้ บางทีเขาควรจะให้อภัยกับเรื่องที่นีรชาไม่ เคยลืมรุ่นพี่ เขาต้องลองให้เธอค่อยๆยอมรับตัวเองไป

“เธอเพิ่งตั้งครรภ์มาสองเดือน นี้เป็นช่วงเวลาที่อันตราย ที่สุด คุณจะต้องดูแลเธออย่างดี” หมอเห็นมาเยอะแล้วกับ การดีใจและการคาดหวังของคุณพ่อ

“สองเดือนเหรอ” ดวงตาของภัสกรณ์มืดลง น้ำเสียงเย็น ราวกับน้ำแข็ง

“ใช่ครับ ตั้งครรภ์ได้8สัปดาห์ เพียงแค่สองเดือน” หมอ ค่อนข้างงุนงงกับอารมณ์ที่แปรปรวนของคุณพ่อในครั้งนี้

สองเดือน!

ตั้งแต่ครั้งแรกที่ภัสกรณ์ได้เจอกันกับนีรชาจนถึงตอนนี้ เป็นเวลาแค่เพียง 42 วัน แต่นี้เธอท้องแล้วสองเดือน

นีรชายังคงหลับอยู่ ขนตาที่ยาวจนทำให้เกิดเป็นเงาใต้ตา ใบหน้าสีขาวนวลดูสงบงดงาม
ดวงตาสีดำลึกลับของภัสกรณ์กำลังจ้องมองดูที่ใบหน้า ของเธออยู่ ใบหน้าของเขาซีดและน่ากลัว ดวงตาของเขา เป็นสีแดงเข้ม ราวกับไฟนรก มือใหญ่ยกขึ้นกำหมัดแน่น หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ใช้กำปั้นชกเข้ากับกำแพง อย่างบ้าคลั่ง บนผนังสีขาวเต็มไปด้วยรอยเลือด

ไม่รู้ว่าเขาไปถึงลานจอดรถของโรงพยาบาลได้ยังไง ภัส กรณ์เข้าไปนั่งในรถ เหยียบคันเร่งอย่างแรง หมุนพวงมาลัย เลี้ยวขวาเข้าเมือง รถเป็นรอยขีดข่วนจากรั้วข้างถนนเป็น ทางยาวเหมือนกับหัวใจของเขาที่กำลังได้รับบาดเจ็บ..