ตอนที่ 4 เจ็บถึงที่สุด

ที.เอส คลับ

นีรชารีบวิ่งเข้ามาในคลับ เธอสวมกระโปรงสีฟ้าที่ซักบ่อย จนสีซีด ผมตรงสีดำขลับยาวประบ่า ดวงตาสดใส ใบหน้า ขาวนวลเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

พนักงานที่เฝ้าหน้าประตูมองดูเธอแล้วพยักหน้าเล็กน้อย ใช่แล้ว ต้องเป็นผู้หญิงคนนี้แน่ๆ สุทินทร์สั่งไว้ว่า คืนนี้จะมี ผู้หญิงสวยแต่แต่งตัวซอมซ่อมานอนค้างกับท่านประธาน

“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าห้อง 1806 ไปทางไหนคะ” นีรชา ถามอย่างใจจดใจจ่อ

“ขอโทษนะครับ ใช่คุณนีรชาหรือเปล่าครับ” พนักงาน เฝ้าประตูถามขึ้นมา เขาคิดในใจว่า หญิงสาวบริสุทธิ์ผ่อง แผ่วคนนี้จะต้องทำให้คุณภัสกรณ์สุขสมมากแน่ๆ เป็น คนรวยมันก็ดีอย่างนี้นี่เอง

“ใช่ค่ะ ดิฉันนีรชา โทษนะคะ ห้อง 1806

ไปทางไหนเหรอคะ”

“ขึ้นลิฟต์ทางด้านซ้ายของล็อบบี้ไปที่ชั้น 18 เดินเข้าไป สุดซอยจะเจอห้องสวีทที่ใหญ่และหรูหราที่สุดครับ”

เธอกล่าวขอบคุณพนักงานเฝ้าประตู และรีบวิ่งไปที่ลิฟต์ ทำไมถึงมีผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้โทรหา และพี่มุกมาอยู่ที่คลับ ของคนชั้นสูงนี่ได้ยังไงกัน เธอชักจะสงสัย ในที่สุดนีรชาก็ ขึ้นมาถึงชั้น 18

ทางเดินที่เงียบสงัด บนพื้นถูกปูด้วยพรมขนสัตว์หนาสี ขาว ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงฝีเท้าของนีรชา ความเงียบผิด ปกติแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกหวั่นใจ

ภาพวาดที่มีชื่อเสียงระดับโลกแขวนอยู่เต็มฝาผนัง ราคา แพงและเป็นของจริงทั้งหมด ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงจะกรีดร้อง ออกมาด้วยความตื่นตาตื่นใจ แต่เวลานี้ เธอไม่มีอารมณ์ ชื่นชมอะไรทั้งนั้น

ท่ามกลางบรรยากาศที่กดดัน นีรชาเดินไปทีละก้าวๆ จน สุดทาง หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง1806 ตัวเลขทั้งสี่ปรากฏอยู่ต่อหน้า พี่สาวของเธอต้อง อยู่ข้างในนี้แน่ ๆ

นีรชายื่นมือเรียวบางของเธอออกไปเคาะประตู แต่ก็ไม่มี

เสียงตอบรับใดๆ กลับมา

เธอหวั่นวิตกมาก จึงทุบประตูแรงขึ้นอีก

“แอ๊ด… ” เสียงแง้มของประตูไม้โอ๊คหนาทึบที่ถูกเธอ ทุบจนเปิดออกดังขึ้น ประตูไม่ได้ล็อคหนิ ภายในห้องทั้ง มีดทั้งเงียบ

“พี่มาก….อยู่ที่นี่หรือเปล่าค่ะ” จู่ๆ นีรชารู้สึกว่าแผ่นหลัง เย็นยะเยือกขึ้นมาจนเธอกลัว

ไม่มีเสียงตอบกลับจากมุกมณีเลย ได้ยินเพียงเสียงลม หายใจแผ่วเบาที่ดูเหมือนว่ากำลังทนต่อความเจ็บปวดจาก อะไรบางอย่างอยู่

“โก่….พี่มุก” นีรชาพูดพร้อมกับเดินไปตามเสียงนั้น พี่ สาวของเธอต้องเมาหนักมากแน่ๆ จะต้องรีบพากลับบ้าน โดยเร็ว และทำซุปให้กิน จะได้สร่างเมาเสียงหอบหายใจใกล้เธอเข้ามาเรื่อยๆ เรื่อยๆ ทันใดนั้น เอง นีรชารู้สึกขนลุก เหมือนมีอะไรสัมผัสด้านหลัง

ยังไม่ทันได้หันกลับไปมอง เสี่ยววินาทีต่อจากนั้น เธอก็ ถูกมือหนากอดรัดเอาไว้ ซึ่งไม่ใช่พี่สาวของเธอ แต่เป็นมือ ของผู้ชายที่ร้อนดั่งไฟ และพร้อมจะทำลายทุกอย่าง

“อ๊าย… นี่นายเป็นใคร” นีรชากรีดร้อง เธอดิ้นรนสุด ฤทธิ์ พยายามบิดกายให้หลุดจากพันธนาการของชายคนนี้

ผู้ชายที่อยู่ในเงามืดไม่ตอบ เขาใช้ร่างกายอันแข็งแกร่ง รั้งเธอไว้ มือข้างหนึ่งสอดเข้าไปที่ตันขา และมืออีกข้าง หนึ่งลูบไล้บนเรือนกายของเธอ

นีรชาดิ้นรนจนสุดความสามารถ ไม่. ปล่อยฉัน” เธอ ตะโกนออกมาจนแทบไม่เป็นภาษา ร่างกายสั่นเครือด้วย ความกลัว

เขาไม่คิดที่จะหยุด และริมฝีปากอันเร้าร้อนของเขาก็ บดขยี้ลงบนริมฝีปากของเธออย่างแรง นีรชาตกใจมาก กัด เข้าไปที่ปากเขาจนเลือดสาดเขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด รู้สึกโมโหมาก

“อ๊าย….” นีรชากรีดร้องเสียงดังด้วยความกลัวอันแรง กล้า เอานิ้วข่วนไปที่ตัวของเขา และถึงแม้ว่าเล็บจะจิกลง ลึกแค่ไหน ฟันของเธอจะกัดแน่นเพียงใด เสียงร้องดัง มันก็ไร้ประโยชน์ เพราะเขายังคงบดเบียดเข้าไปในกาย ของเธออย่างไม่ปราณี

“อย่า” ความเจ็บปวดแสนสาหัสทำให้เธอแทบจะเป็นลม ความรู้สึกฉีกขาดนั้นทำหัวใจแทบหยุดเต้น สิ่งเดียวที่บอก ได้ตอนนี้คือ “เธอเสียตัวแล้ว โดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายคน นี้เป็นใคร แม้กระทั้งหน้าตาเขาเป็นยังไงก็ยังไม่รู้เลย

น้ำตาแห่งความขมขื่นไหลนองลงมาไม่หยุดหย่อน

คืนมืดมนที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด ไม่รู้เวลาผ่านไปนาน เท่าไหร่ เพราะเธอเจ็บจนชาไปหมด รู้แค่ว่า ดวงตาของเธอถูกกลืนลงไปในความมืดพร้อมกับหัวใจที่ แตกสลาย..