ตอนที่ 32 ขายให้นายซาตาน

ตอนที่32 ขายให้นายซาตาน

ณ ห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองซี

วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ จึงมีคนมาช็อปปิ้งเยอะเป็น พิเศษ ภัสกรณ์ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนแออัดยัดเยียด ความหล่อของเขาดึงดูดสายตาสาวๆ ในที่แห่งนั้นให้หันมา มอง

“ว้าว ผู้ชายคนนั้นหล่อจังเลย”

“เป็นดาราหรือเปล่าอะ ทำไมไม่เคยเห็นในทีวีเลย”

“งั้นพวกเราไปของลายเซ็นกันไหม”

“อ๊ะๆ เดี๋ยวก่อน ฉันไม่กล้า เธอไม่เห็นเหรอว่าแฟนเขาอยู่ ข้างๆ”

“แฟนเขาดูธรรมดามากเลยนะ ก็แค่ดูสดใสเท่านั้นแหละ””จริงด้วย ดูไม่คู่ควรกับเขาเลยเนอะ หรือว่าจะไม่ใช่แฟน แต่เป็นคนรับใช้

“น่าจะเป็นคนรับใช้ เพราะผู้ชายหล่อขนาดนั้นจะชอบผู้ หญิงธรรมดาขนาดนี้ได้ยังไง”

เด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่สวมชุดนักเรียนมัธยมต้น กระซิบ กระซาบกันอยู่ที่ข้างๆ

คนรับใช้งั้นเหรอ? เธอแทบจะอ้วกออกมาเป็นเลือด สภาพ ของเธอมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?

นีรชามองเทียบตัวเองกับเขาในกระจกหน้าร้านค้าที่อยู่ แถวนั้น

เธอ…สวมเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่ง กางเกงขาสั้นสีดำ บวก กับรองเท้าผ้าใบคู่หนึ่ง ก็ดูสดใสดี จะยังไงก็ช่าง คนพวกนั้น ก็เป็นคนธรรมดาเหมือนกัน ไม่ได้วิเศษวิโสมากจากไหน

เขา….สวมชุดสูทแบบลำลองหรูหรามีสไตล์ หล่อเหลา สง่า งามเหมือนเจ้าชาย พอมาเดินอยู่ข้างๆ เธอก็ดูเหมือนคนรับใช้จริงๆ นั่นแหละ

สายตาของผู้หญิงที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างจับจ้องมาที่เขา จนเธอรู้สึกอึดอัด ผู้คนมากมายจ้องมอง ราวกับว่ากำลังดู การแสดงลิงในสวนสัตว์ อึดอัดไปหมดแล้วเนี่ย

แต่ภัสกรณ์กลับไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย ก้าวเท้าไปข้างหน้า อย่างสบายใจ โดยไม่สนใจจะหยุดมอง ในที่สุด เขาก็เดิน ตรงไปที่ร้านขายอุปกรณ์เซ็กส์ทอย

“เอิ่ม….เธออยากจะแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขาจริงๆ

พอภัสกรณ์ก้าวเข้าไปในร้าน นีรชาก็ถอยหลังกรู และ แอบเดินออกไปอย่างเงียบๆ ภายในห้างมีร้านหนังสืออยู่ ร้านหนึ่ง ที่มีคนอยู่ไม่กี่คน

สายตาของเธอเหลือบไปเห็นหนังสือ”โลกศิลปะวิจักษ์”ที่ วางอยู่บนชั้น ซึ่งประภพเคยส่งมาให้เธอ

พอเปิดดู เธอก็ได้ยินเสียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งดังแว่วขึ้นมา ในหู”น้ำ ดูว่าน้ำมีความสามารถแค่ไหน ถ้าเรียนไปเรื่อยๆ ในอนาคตน้ำต้องเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงระดับโลกแน่ๆ
ความจริงนีรชาไม่ได้ชอบการวาดภาพหรอก แต่เพราะคำ พูดของประภพ ทำให้เธอตัดสินใจเรียนวาดภาพตั้งสามปี จนกระทั่งธุรกิจของพ่อล้มละลาย ไม่มีปัญญาจ่ายค่าเรียน ต่อ

“น้ำ พี่ชอบภาพตัวละครที่น้ำวาดนะ ทุกคนดูมีจิต วิญญาณสูงส่ง”

จิตวิญญาณสูงส่งเหรอ? พี่ภพคะ ตอนนี้น้ำคงวาดภาพ แบบนั้นไม่ได้อีกแล้วล่ะ เพราะจิตวิญญาณของน้ำ ได้ขาย ให้กับซาตานไปแล้ว

นีรชาเปิดหนังสือ”โลกศิลปะวิจักษ์” ผ่านหน้าที่คุ้นเคย คิด ย้อนกลับไปยังฤดูใบไม้ผลิเมื่อสามปีก่อน ที่ใต้ต้นซากุระ ประภพกับเธอเปิดดูหนังสือภาพด้วยกัน สายลมอ่อน กลีบ ดอกซากุระร่วงหล่นบนหนังสือ บนพื้น บนเส้นผมของเธอ

ประภพค่อยๆ ดึงกลีบดอกไม้ออกจากผมของเธอเบาๆ แล้วเก็บเข้าไปในกระเป๋านักเรียนของตัวเอง ดวงตาของ เขาสว่างกว่าดวงดาวซะอีก….
“ท่านประธานครับ ตอนนี้ห้างสรรพสินค้าของเรากำลัง เข้าสู่ไตรมาสที่สอง เริ่มมีสินค้าดังๆ หลายยี่ห้อติดต่อมา ยอดขายอยู่ในสภาพคล่องดีครับ

“เอ้อ…แบรนด์ที่จะเข้ามา ให้ทางเราทำการตรวจสอบ อย่างเข้มงวด ก่อนจะให้ผมอนุมัติด้วยนะ”

“ครับ ท่านประธาน

เสียงอ่อนโยนของผู้ชายคนหนึ่งดังเข้ามาในร้านหนังสือที่ เงียบสงบ

นีรชารู้สึกคุ้นเคยกับเสียงนี้ จึงหันกลับมามอง เห็นคน กลุ่มหนึ่งในชุดสูทกำลังเดินมาทางนี้ พวกเขาพูดคุยเกี่ยว กับธุรกิจมาตลอดทาง

ชายร่างสูง สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีเรียบกับกางเกงสแล็คสี ดำ ยืนฟังรายงานจากผู้ใต้บังคับบัญชาเขาผงกหัวเล็กน้อย พร้อมกับใบหน้าที่เปื้อนยิ้มพี่ภพ..

ที่แท้ห้างนี้ก็เป็นของบ้านประภพนั่นเอง ดวงตาเธอเบิก กว้าง และรู้สึกจุกขึ้นมาในลำคอทันที