203 เซอรไพรสให้เขา

ตอนที่ 203 เซอร์ไพรส์ให้เขา

วันนี้ทั้งวันนีรชาวุ่นวายกับการไปที่นั่นที ทีนี่ที ช่วงนี้เธอโชคไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ ไปสัมภาษณ์งานถึง 4 บริษัท ตอนที่ ถูกสัมภาษาณ์นั้นเธอก็รู้สึกว่าตัวเอง ทําได้ไม่แย่เลย แต่ผลที่ออกมาก็คือ ไม่มีการตอบรับจากบริษัทใดๆทั้งสิ้น

นีรชาอดสงสัยไม่ได้จริงๆว่ามีอะไรอยู่ เบื้องหลังและคอยกลั่นแกล้งเธออยู่หรือ เปล่า

กว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึกมากแล้ว นีรชา รู้สึกทั้งเหนื่อยและทั้งหิว เปิดประตูเสร็จ ก็รีบถอดรองเท้าส้นสูงออกทันที และ ทิ้งตัวเองลงบนโซฟาและไม่อยากขยับ ไปบ แม้แต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น เธอยัง รู้สึกขี้เกียจจะหันตัวไปรับสาย

แต่เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็ยังคง ดังอยู่อย่างนั้น นีรชาทนไม่ไหวอีกต่อไป ลุกขึ้นจากโซฟาและเดินไปหยิบ กระเป๋า หาโทรศัพท์มือถือ กำลังจะกดรับ สาย แต่ชื่อที่ขึ้นบนหน้าจอนั้น ทำไม หัวใจเธอหล่นลงไปกับพื้น

ภัสกรณ์

ในรอบหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา นี่เป็นครั้ง แรกที่เค้าติดต่อมาหาเธอด้วยตนเอง

นิ้วมือของนีรชาวางอยู่บนหน้าจอด้วย ความลังเล ไม่รู้ว่าควรกดรับสายหรือว่า กดตัดสายทิ้งดี

ในช่วมวาวที่กำลังมา สารได้ ในช่วงเวลาที่กำลังลังเล ภัสกรณ์ก็ได้ วางสายไป โทรศัพท์ของเธอก็กลับเข้าสู่ ความเงียบเช่นเคย

นีรชารู้สึกโล่งอกขึ้นมานิดหน่อย กำลัง จะกลับไปนอนบนโซฟา แต่เสียงเรียก เข้าของโทรศัพท์กลับดังขึ้นมาอีก และ ก็ยังเป็นชื่อของภัสกรณ์ที่โทรมา

ไม่มีอีกแล้วความลังเล นีรชาไม่เข้าใจ ว่าตัวเองกำลังทำอะไร นิ้วมือของเธอไม่ ลังเลเลยสักนิดที่จะกดปุ่มรับสาย

“พรุ่งนี้วันเกิดของปาล งานจัดขึ้นที่ โรงแรมไวโอเล็ต เธอมาไวๆหน่อยล่ะกัน นะ”ไม่มีคำพูดฟุ่มเฟือยใดๆออก จากปาก น้ำเสียงของภัสกรณ์เหมือนกำลังออกคำ สั่ง นีรชาเหนื่อยจนไม่อยากพูดอะไรออก ไป ได้ยินเขาพูดออกมาแบบนี้ ไฟลุกใน ใจขึ้นมาทันที“ภัสกรณ์ คุณกำลัง สั่งใคร เหรอ ฉันไม่ใช่ลูกน้องของคุณนะ และก็ ไม่ใช่เพื่อนของคุณด้วย และก็ไม่ได้เป็น อะไรกับคุณทั้งนั้น มีสิทธิ์ อะไรมาสั่งฉัน”

“โอเค เธอเลิกโวยวายก่อนนะ พรุ่งนี้ก็ มาล่ะกัน ปาลรอคอยวันนี้มานานมาก วัน ที่เธอพูดว่าจะไม่มางานวันเกิด ของเขา เขาร้องไห้เกือบทั้งคืน วันรุ่งนี้ตาบวม เหมือนลูกมะนาวเลยแหละ พรุ่งนี้มางาน วันเกิดโอเคไหม มา เซอร์ไพรส์ให้เขาตื่น เต้นสักหน่อย”

ที่จริงแล้วภัสกรณ์ไม่ได้คิดที่จะเผชิญ หน้ากับเธอ นีรชารู้สึกคาดคิดไม่ถึงจริงๆ น้ำเสียงของเขาฟังแล้วเหมือน อ่อนล้า มากๆเลย ดูอ่อนล้ากว่าเธอที่วิ่งไปวิ่งมา วันนี้ทั้งวัน นีรชารู้สึกใจอ่อนแบบไม่มีสาเหตุ เธอ ทั้งด่าตัวเองในใจที่ไม่รักศักดิ์ศรีของตัว เอง ทั้งรับปากกับภัสกรณ์ไปแล้ว

แค่ได้ยินว่าปาลร้องไห้เกือบทั้งคืน มัน ทำให้หัวใจของเธอรู้สึกเจ็บ เธอรับปาก ไปงานเลี้ยงวันเกิด แน่นอนว่าไม่ เกี่ยว กับภัสกรณ์แต่อย่างใด

นีรชาใช้เหตุผลนี้ในการโน้มน้าวตัวเอง

นีรชารู้สึกเสียใจในภายหลัง ถ้ารู้ก่อน หน้านี้จะไม่ฝากของขวัญไปกับจันทร์ ฉายเลย ของขวัญที่ให้กับมือมันน่าจะ คุณค่ามากกว่า

แต่เธอเหนื่อยล้าจริงๆ จนขี้เกียจที่จะ บอกการเปลี่ยนแปลงกับจันทร์ฉาย เอา อย่างนี้ล่ะกัน พรุ่งนี้ค่อยมองหน้า จันทร์ ฉายในงาน นีรชาไม่ได้กินข้าว และไม่ได้อาบน้ำ เผลอหลับไปบนเตียง

โรงแรมไวโอเล็ตอยู่ไกลจากที่พักของ นีรชามาก วันเกิดของปาลเริ่มตอนเที่ยง นีรชาเผลอหลับไปจนถึงสิบโมง เช้า เธอ รีบแต่งตัว แต่งหน้า และรีบไปเรียก แท็กซี่เพื่อไปที่โรงแรมนั้น

ช่วงเวลาที่ใกล้จะถึงโรงแรมไวโอเล็ต นั้น นีรชาหันไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งแบบ ไม่ได้ตั้งใจ ดวงตาของเธอจ้องมอง ที่ผู้ หญิงคนนั้น

เธอสวมกระโปรงสีดำที่กระชับรัด สะโพก ผมลอมยาวเป็นคลื่น ยาวจนถึง เอว ปากสีแดงๆ ขนตายาว มองผ่านๆ แล้วคล้ายมุกมณีเหลือเกิน นีรชารีบหันกลับมาเพราะไม่อยากมอง ผู้หญิงคนนั้นกับผู้ชายของเธอเดินเลี้ยว เข้าไปในร้านกาแฟข้างทาง ไม่ อยากจะ เห็นอีกแล้ว

นีรชาถอนหายใจออกมา คงไม่ใช่มุก มณีหรอกนะ เพราะตอนนี้เธอคงใช้ชีวิต กับความฝันที่มัวเมาอยู่ที่อเมริกา ผ่านมาแล้วหลายปี ตอนนี้นีรชาไม่รู้สึก เกีลยดเธอแล้ว คนแปลกเจอที่ผ่านมา เมื่อเจอกันก็แค่ยิ้มให้เท่านั้น

บริเวณสนามหญ้าและลานจอดรถตรง ด้านหน้าของโรงแรมไวโอเล็ตมีตุ๊กตาลม ตัวใหญ่วางอยู่ เสียงเพลงวันเกิด ประกอบกับน้ำพุที่พุ่งเหยียดสูงขึ้นฟ้า เด็กๆหลายคนที่แต่งตัวสวยงามจับมือพ่อ และแม่ของเขาเดินเข้าไปในงาน พอจะ ดูออกว่าภัสกรณ์คงจะชวนเพื่อนของปาล มาไม่น้อยเลยแหละ เมื่อเดินก้าวเข้าไป ในประตูใหญ่ มองจะเห็น ตุ๊กตาหมี แพนด้าตัวใหญ่วางอยู่ตรงกลาง มีเด็ก กลุ่มหนึ่งกำลังล้อมรอบและถ่ายรูป ความสุขเต็มบนใบหน้าของทุก คน จนทำ ให้นีรชาอดยิ้มออกมาไม่ได้ งานเลี้ยงวัน เกิดของปาลจัดได้อย่างยิ่งใหญ่จริงๆ พอ จะดูออกเลยว่าภัส กรณ์รักปาลมากขนาด

ไหน