ตอนที่128 กิจกรรมของพนักงาน

ภายในโรงพยาบาล นิรชานอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย หลังมือของเธอเจาะสายให้ น้ำเกลือใบหน้าซีดจนตกใจ

จันทร์ฉายร้องไห้จนตาแดงจ้องไปที่ภัสกรณ์ด้วยความโกรธ “คุณภัสกรณ์คะ ฉันขอร้องคุณล่ะค่ะคุณปล่อยน้ำไปเถอะอย่าบังคับเธออีกต่อไปเลย

ในตอนแรกนั้นเธอก็สนับสนุนภัสกรณ์และนีรชาแต่เธอนั้นฝันไปเองและไม่

คิดว่านีรชาจะปฏิเสธภัสกรณ์เช่นนี้

ภัสกรณ์ไม่ได้นอนมาแล้วทั้งคืนตาเขานั้นแดงแป้นเส้นเลือด

เมื่อได้ฟังคำพูดของจันทร์ฉาย สายตาแดงกร่ำนั้นก็หรี่ตาอย่างอันตราย โกรธจนอยากจะฆ่าคน ถ้าหากเมื่อวานตอนเย็นๆไม่ถูกนรุตม์และจันทร์ฉายมา เห็นเขา นีรชาเธอก็อาจจะไม่ทำร้ายตัวเองแบบนี้

นรุตม์เห็นเหตุการณ์ไม่ดีจึงรีบเข้ามาห้าม “เอาล่ะๆ คุณน้ำเธอปลอดภัยแล้ว ดีที่คุณหมอช่วยไว้ได้ทัน

ภัสกรณ์นั้นโกรธมากแต่ไม่มีที่ระบาย นรุตม์จึงกลายเป็นกระสอบทรายของ

เขา

หมัดหนักชกไปที่หน้าของนรุตม์ แต่นรุตม์ก็เข้าใจว่าในใจของภัสกรณ์นั้น กำลังเสียใจเขาจึงไม่ได้ตอบโต้ทำได้เพียงหลบเท่านั้น

จันทร์ฉายเห็นภัสกรณ์โชกนรุตม์จึงโกรธมากขึ้นมา เธอเข้าไปตีภัสกรณ์ “คุณ ทำอะไรของคุณ คุณนี่แปลกจริงๆ เป็นแบบนี้ก็เพราะคุณ คุณยังจะโทษคน อื่นอีก”

เมื่อเปรียบเทียบกับภัสกรณ์ จันทร์ฉายรู้สึกดีกับนรุตม์เพิ่มหลายเท่าความดี ของนรุตม์นั้นแสดงออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนมากขึ้น

พยาบาลรีบวิ่งเข้ามา อย่าทะเลาะกันค่ะ คนไข้ตื่นแล้วค่ะ

ภัสกรณ์ผลักนรุตม์ออกและรีบวิ่งไปที่ห้องพยาบาล หัวใจเขาเต้นแรง

นีรซานอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยหน้าซีดราวกับกระดาษดวงตาโตมองเหม่อที่ เพดาน ไม่ได้สนใจสามคนที่กำลังเดินเข้ามา

“น้ำ เธอตื่นแล้ว”จันทร์ฉายรีบเข้าไปดูนีรชาอย่างกังวลใจ

เราพยายามยิ้มให้กับจันทร์ฉายอย่างอ่อนแรง แต่สายตากลับเหลือบไป เห็นภัสกรณ์ที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอจึงหันหัวกลับมา

ใบหน้าซีดเซียวของภัสกรณ์มีนวดเคราขึ้นทำให้เขานั้นดูแย่ลงไปมาก

ภัสกรณ์ยืนอยู่ด้านหน้าของเตียงเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับ รา

พูดอะไรนะหรือเมื่อสิ่งที่เขาจะพูดจะตื้นเกินไปเมื่ออยู่หน้าความตาย เขาจะ สามารถพูดอะไรได้อีก แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ฆาตกรแต่เขานั้นก็เป็นคนผลัก รา ไปสู่ความตาย

ถ้าหากตอนนั้นเธออยากไปหาจันทร์ฉายเขาก็จะไม่ห้าม แต่ว่ามันก็ไม่มีถ้าหาก

ภัสกรณ์ก้มหัวลงอย่างต่อเหี่ยว เขาหยิบตุ๊กตาเพชรนั้นออกมาวางไว้ข้าง หมอนของนิราอย่างเบาๆ

ตุ๊กตาตัวเล็ก ตากลมโตเปล่งประกาย

ทำให้ภัสกรณ์คิดถึงครั้งแรกที่เจอนีรชาในคืนวันฝนตก เธอถูกรถเขาชน ไฟ ของรถส่องไปที่หน้าของเธอดวงตากลมโตนั้นก็เปล่งประกายเช่นนี้เหมือนกัน

ทำให้ภัสกรณ์นั้นจำนีรชาได้ทันที

“คุณไปเถอะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก นรชาที่นอนอยู่บนเตียงพูดออกมา เสียงเบา น้ำเสียงยังคงแหบแห้ง

ดวงตาของภัสกรณ์นั้นมองสะกดไปที่นีรชาอย่างลึกซึ้ง

คําพูดที่แสนเยือกเย็นของเธอทำให้ความหวังในใจเขานั้นแตกสลายไปบางที มันอาจจะถึงเวลาที่เขาควรปล่อยมือจากเธอแล้วจริงๆ

เขามองหน้านีรชาเป็นครั้งสุดท้าย ริมฝีปากบางเม้มแน่นใบหน้าหล่อเหลาไม้ ความรู้สึก แต่ทั้งร่างกายเขานั้นเต็มไปด้วยความเศร้า

“น้ำ ผมยอมปล่อยคุณ น้ำเสียงกดต่ำพูดเสร็จเขาก็เดินออกไปไม่หยุดเลย แม้แต่วินาทีเดียว

แสงแดดจากสาดส่องเข้ามาจากด้านหน้าภัสกรณ์หันหลังให้แสงแดดทอดเงา

จากร่างสูงอย่างเดียวดาย อาการเริ่มเย็นขึ้น เพียงพริบตาเดียวเวลาก็ผ่านไปแล้วสามเดือน

วันนี้ฝนตก น้ำฝนถูกลมพัดเขามาทางหน้าต่าง เราจึงรีบไปเก็บเสื้อผ้าที่ ระเบียง

หลายเดือนมานี้ เธออยู่แต่ในบ้านอาศัยรายได้เล็กๆน้อยๆจากการเขียน ต้นฉบับในนิตยสาร จันทร์ฉายไม่ได้คิดค่าที่พักจากเธอ เธอจึงรู้สึกขอบคุณ จันทร์ฉายมาก นีรชายืนอยู่ที่ระเบียงสายตามองทอดออกไปไกลจึงรู้ว่าฤดู หนาวกําลังมาแล้ว

ใบไม้ร่วงโรยเกือบหมด ลมเย็นคลุกเร้ากับฝนพัดมาบนร่างนีรชาตัวสั่น

สะท้าน

“น้ำ ฉันกลับมาแล้ว”จันทร์ฉายถือหระเป๋าเดินเข้ามา วันนี้เธอออกไปพบ ลูกค้าจึงกลับมาเร็ว มีคนรออยู่ที่บ้านมันข้างรู้สึกดี เห็นเงาของนีรชากำลังยุ่ง อยู่กับงานจันทร์ฉายก็รู้สึกอบอุ่นมาก

นีรชากำลังต้มซุปไก่อยู่ในครัว ในบ้านนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของซุปไก่

“น้ำ เธอเก่งจังใครได้แต่งงานกับเธอต้องมีความสุขมากๆแน่”จันทร์ฉายพูด อย่างประทับใจ

โรชา ม จะได้อุ่นขึ้น”

เดียวฉันเอาซุปไปเสิร์ฟให้เธอนะ วันนี้อากาศเย็นกินซุปร้อนๆ

สองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร แสงไฟอบอุ่นส่องไปที่อาหารทำให้ความหิวนั้นเพิ่ม

ขึ้น

“นํา สุดสัปดาห์ บริษัทของฉันเขาจัดให้ไปแช่น้ำพุร้อนเขาให้พาคนใน ครอบครัวไปได้ เธอไปกับฉันนะ จันทร์ฉายนั้นกำลังเคี้ยวไก่อยู่ จึงพูดไม่

ชัดเจน

น้ำพุร้อน?”นรีชารู้สึกตื่นเต้น

เพราะเธอนั้นไม่ได้ออกไปข้างนอกหลายเดือนแล้ว ตัวเธอนั้นเกือบจะขึ้นรา แล้วการไปแช่น้ำพุร้อนก็ถือเป็นตัวเลือกที่ไม่เลวเลย

“น้ำ ไปเถอะนะ เพื่อนร่วมงานของฉันนิสัยดีนะ เธอต้องเที่ยวสนุกแน่ จันทร์ ฉายพยายามให้เราไปด้วย

หลายเดือนมานี้นีรชาเอาแต่เก็บตัวเองอยู่ในบ้าน ใบหน้าเล็กขาวนวลนั้นขาว จนจะโปร่งแสงและกลายเป็นคนเก็บตัวถ้าหากออกไปเที่ยว ออกไปหาเพื่อน บางทีมันอาจจะดีขึ้นก็ได้

ผู้จัดการคนที่มาใหม่ได้ข่าวมาว่าเขานั้นโสดและหน้าตาหล่อเหลา บางทีเธอ อาจจะช่วยจับคู่ให้น้ำก็ได้ จันทร์ฉายแอบคิดเล่นๆดู

“อั้ม ตกลง อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ออกไปข้างนอกนานเลย ในที่สุดนีรชาก็พยัก

หน้าตกลง

จันทร์ฉายดีใจมาก จึงรีบโทรศัพท์ไปหาฝ่ายธุรการทันที พี่เหมีย กิจกรรมของบริษัทพรุ่งฉันอยากจะพาคนที่บ้านไปด้วยหนึ่งคนนะคะ”

“ชื่อและเลขประจำตัวอะไรละ”

“ชื่อนีรชาค่ะ เลขประจำตัวคือxxxxxxxxxxxxx”จันทร์ฉายบอกชื่อและเลข

ประจำตัวของนิรชา ในห้องของของท่านประธานนรุตม์และภัสกรณ์กำลังคุยเกี่ยวกับความร่วมมือ ทางธุรกิจตัวล่าสุดของเขา

ผู้ช่วยแผนกธุรการได้ถือแบบฟอร์มและเคาะประตูห้องทำงาน

“ท่านประธานคะ นี่เป็นรายชื่อของกิจกรรมน้ำพุร้อนวันพรุ่งนี้ค่ะ กรุณาตรวจ ดูด้วยค่ะ เลขากล่าวด้วยความเคารพ

นรุตม์ไม่ได้ตั้งใจเหลือบตามองไปเห็นเป็นชื่อของนีรชาจึงชะงักไปชั่วครู่ แท้จริงแล้วจันทร์ฉายก็พาคนในครอบครัวไป

จันทร์ฉายมาทํางานที่บริษัทเขาได้สองวัน เขาก็ต้องไปดูงานที่ประเทศ อังกฤษเป็นเวลาหนึ่งเดือนกว่า แม้ว่าจะกลับมาที่ประเทศไทยเขาก็ยังต้องไปดู งานที่ต่างจังหวัดอีก จึงไม่ค่อยได้เจอกับจันทร์ฉาย

การจัดกิจกรรมของบริษัทให้พนักงานนั้น ปกติแล้วนรุตม์จะไม่เข้าร่วม เพื่อ หลีกเลี่ยงตัวเองที่จะทำให้พนักงานรู้สึกเก้อเขิน แต่ว่าในเมื่อจันทร์ฉายเธอนั้น ก็เข้าร่วมฉะนั้นเหตุการณ์มันก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

นรุตม์ยิ้มมุมปาก เขากำลังจะส่งรายชื่อคืนให้เลขา ภัสกรณ์จึงถามขึ้น “รุตม์ รายชื่อมันมีอะไรพิเศษเหรอนายถึงยิ้มเหมือนแมวขโมยแบบนี้”

มุมปากของนรุตม์ชะงักไป ภัสกรณ์ช่างพูดตรงเสียจริง ด้านข้างนั้นมีเลขา ของเขายืนอยู่ ช่างไม่รักษาหน้าเขาเลย

นรุตม์ยักไหล่”ไม่มีอะไร แต่รายชื่อกิจกรรมของบริษัทเท่านั้น”หมุนมือยื่นราย ชื่อให้กลับเลขา

เลขาเขากำลังจะยื่นมือไปรับ แต่ภัสกรณ์กลับนำรายชื่อนั้นไป จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องภายในของบริษัทคนอื่น แต่ภัสกรณ์ทำเคร่งขรึมตลอด มาและไม่ได้เป็นคนขี้นินทาแต่ไม่รู้เพราะอะไรดลใจ เขายื่นมือออกไปดึงเอา รายชื่อมา เพียงเพราะเขาอยากดูเท่านั้น

เขากวาดสายตาดูรายชื่อ ชื่อของเรานั้นสะกดสายตาของเขาไว้

เขาดูรายชื่อพนักงานด้านหน้าอีกครั้ง จันทร์ฉาย ในใจเขาจึงมั่นใจได้ว่า ชื่อ นีรชาที่อยู่ด้านบนนั้นไม่ได้เป็นคนอื่น ชื่อไรซานี้ก็คือเรา

มือของภัสกรณ์นั้นสั่นราวกับถูกลวก จึงรีบคืนรายชื่อให้กับพนักงาน

หลังจากที่พนักงานปิดประตูห้อง นรุตม์จึงถามเขา “นายเห็นแล้วใช่ไหม

“อืมช่วงนี้นายเห็นเขาบ้างไหม ภัสกรณ์พูดมาถูกว่าในใจเขานั้นรู้สึกอะไร ความปรารถนาแต่ยังมีความกลัว ความคิดที่สับสนนั้นก็ทำให้ในใจเขานั้นก็ สับสนมากเหมือนกัน

“ไม่เจอเลย ช่วงนี้ฉันไปดูงานหลายที่ นรุตม์มองตาของภัสกรณ์ในใยก็เกิด คงามรู้สึกเป็นห่วง ภัสกรณ์จะต้องกลับมาหมดอาลัยตายยากอีกแล้วหรือ

เดิมทีก็ผ่านไปแล้วสามเดือน ช่วงเวลาสามเดือนที่ยากลำบากก็ผ่านไปแล้ว ระหว่างภัสกรณ์กับนีราความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนั้นควรจะตัดขาดได้แล้ว

“กิจกรรมวันพรุ่งนี้ รวมฉันด้วยนะ”ภัสกรณ์หยิบบุหรี่จากกล่องบุหรี่ ทองคําขาวของนิรุตม์ออกมาจุด

นับตั้งแต่แยกทางกับนีรชา เขาดูดบุรีหนักมากและดื่มเหล้าหนักมาเช่นกัน ใบหน้าหล่อเหลาเปลี่ยนเป็นเย็นชาไร้ความรู้สึก “นายจะไปทำอะไร นี่มันกิจกรรมภายในบริษัทของฉันนะ นรุตม์พยามยาม ที่จะห้ามก๊สกรณ์ เขารู้สึกว่าไรขานั้นไม่เหมาะกับภัสกรณ์

ภัสกรณ์นั้นเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งควรจะทานกน้อยที่เชื่อฟัง แต่ไม่ใช่นีรชาที่

เป็นดั่งเล่นที่มีหนามคม

“ธุรกิจครั้งนี้นายไม่อยากทำเหรอ” ภัสกรณ์หยิบสัญญาท่าอยู่บนโต๊ะขึ้นมา

เวลานั้นก็ทำให้รู้ว่าทำไมนีรชานั้นถึงได้เกลียดภัสกรณ์นัก ความรู้สึกที่ถูก คนใช้อำนาจคุกคามนั้นมันเจ็บปวดจริงๆ

“ตกลงแบบนี้แหละ พรุ่งนี้ฉันมากิจกรรมที่บริษัทแก”ภัสกรณ์วางสัญญาลง หยิบเสื้อสูทแล้วเดินออกไป

“แทน รอก่อน นรุตม์รีบตะโกนเรียก

“ว่าไง?”

“ไม่ใช่ว่านายกับคุณ เลิกกันแล้วเหรอ ตอนนี้นายยังอยากเจอเธออีก มัน หมายความว่ายังไง”

“ฉันก็แค่…อยากรู้ว่าเธอเปลี่ยนไปยังไงบ้าง วางใจเถอะ ฉันจะพามา ด้วย” ภัสกรณ์ยักคิ้ว วีวี่คือนางแบบสาววัน17ปีซึ่งเป็นแฟนใหม่ของภัสกรณ์ที่ เพิ่งเปิดตัวไม่นานก็ได้รับความนิยมมาก นรุตม์ส่ายหน้า ภัสกรณ์เขากำลังคิดอะไรอยู่นะ ต้องการอยากเจอกับนีรชา แต่พาแฟนใหม่มาด้วยทำไม

นรุตม์เพิ่งกลับจากต่างประเทศเมื่อวานก็เห็นข่าวของภัสกรณ์ ข่าวว่าเขารัก นางแบบคนนี้มากให้เงินจำนวนมากแกเธอ

พรุ่งนี้มีเกมส์น่าสนุกให้ดูแล้ว นรุตม์ส่ายหน้าอย่างหมดหนทาง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ