ตอนที่ 120 หัวใจทําด้วยหิน

จันทร์ฉายประคองนีรชา ทั้งสองคนตะเกียกตะกายกลับไปที่บ้านของจันทร์ ฉาย พวกเธอรีบกระโจนเข้าบ้านเพราะมันทำให้พวกเธอรู้สึกปลอดภัยขึ้น

“น้ำ แกนั่งลงก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปหาอุปกรณ์มาทำแผลให้แก่” จันทร์ฉายเจ็บ ปวดที่หัวใจ เมื่อเห็นเพื่อนสภาพของเพื่อนตัวเอง เธอรีบไปหายามาทำแผลให้

นีรชาวางกระเป๋าลง พยายามแทรกตัวเข้าไปในบ้านอันหลังเล็ก

บ้านหลังนี้มีเพียงห้องนอนหนึ่งห้อง และห้องนั่งเล่นอีกหนึ่งห้อง มีพื้นที่ ประมาณ50ตารางเมตร แต่ถูกนีรชาตกแต่งสวยงามและทำความสะอาดจน พื้นเงาวาบวับ บนโต๊ะก็ถูกตกแต่งด้วยแจกันดอกไม้

จะเห็นได้ว่า จันทร์ฉายใส่ใจในการดำเนินชีวิตมากๆ

อยู่ๆนีรชาก็รู้สึกอิจฉาจันทร์ฉายขึ้นมา เธอเองก็อยากมีบ้านหลังเล็กๆ ไม่ต้อง ใหญ่มาก เธออยากอยู่คนเดียว ไม่ใช่เป็นสัตว์เลี้ยงของภัสกรณ์

“ยัยน้ำ เรื่องของแกกับท่านประธานภัสกรณ์เป็นยังไงกันแน่” จันทร์หยิบยา ขึ้นมา ทำแผลให้เธอด้วยความคุ้นเคย

“ฉัน………ราไม่รู้จะอธิบายยังไงกับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับภัสกรณ์ เธอกลัวว่าจันทร์ฉายจะดูถูกเธอ เธอเองก็เหลือเพื่อนน้อยลงทุกที เพราะฉะนั้น เธอไม่อยากเสียจันทร์ฉายไป

จันทร์ฉายเป็นผู้หญิงฉลาด เห็นท่าทีล้ำๆอึ้งๆของนีรชา เธอก็รู้ทันทีว่านีรชา

ต้องทนทุกข์ทรมานขนาดไหน จันทร์ฉาย บมือของโรซาและมองหน้าของเธอ “น้ำ ไม่ว่าแกจะผ่านอะไรมา หรือไม่ว่าความสัมพันธ์ของแกกับภัสกรณ์จะเป็นยังไง ฉันคือเพื่อนของแก จะ นอยู่ข้างๆแกตลอดไป

มันทำให้มีรขารู้สึกซึ้งใจเหลือเกิน ตั้งแต่ที่พ่อของเธอจากโลกใบนี้ไป ก็ไม่มี ใครที่พูดจาอ่อนหวานกับเธออีกเลย

ภัสกรณ์ในบางครั้งก็ดีกับเธอเหลือเกิน แต่ความดีประเภทนั้น มันเหมือนกับ การทําดีกับสัตว์เลี้ยงของตัวเอง ไม่ใช่ทำกับผู้หญิงที่ตัวเองรัก ตอนที่อารมณ์ ทำดีทุกอย่าง แต่พอเวลาอารมณ์ร้ายก็โหดเหี้ยมเกินคำบรรยาย แต่จันทร์ฉาย ไม่เป็นอย่างนั้น จันทร์ฉายยังเป็นคนที่จริงใจต่อเธอเสมอ และยืนอยู่เคียงข้าง เธอจริงๆ

“จันทร์ฉาย…..จริงๆแล้ว ฉัน….คือแฟนลับๆของภัสกรณ์ นีรชารู้สึกยากที่จะ พูดค่าๆนั้นออกมา

ในที่สุดเราก็พูดความจริงกับจันทร์ฉาย อยู่ๆ เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา สิ่ง ที่เก็บไว้ในใจได้พูดออกมาแล้ว มันช่างรู้สึกดีจริงๆ

ดวงตาของจันทร์ฉายเบิกกว้าง “น้ำ แต่แกเพิ่งจะมาทำงานที่บริษัทฯได้แค่ไม่ กี่วันเองนะ ทำไมแกถึงโดนภัสกรณ์ทำแบบนั้นได้ล่ะ”

นีรชายิ้มอย่างเศร้าๆ “จันทร์ฉาย จริงๆแล้วเรื่องของฉันกับภัสกรณ์มันพัวพัน แบบนี้มาปีกว่าแล้วแหละ”

จันทร์ฉายตกตะลึง นีราค่อยๆเล่าเรื่องของตัวแองกับภัสกรณ์ให้จันทร์ฉาย

บางครั้งก็รู้สึกโกรธ บางครั้งก็รู้สึกเศร้า จันทร์ฉายฟังนีรชาเล่าเรื่องจนจบ แต่เธอยังรู้สึกจมอยู่กับเรื่องราวของนีรชา นีรชาหมด จะพูด ตัวเองเสียเวลาพูดไปเยอะมาก เสียเวลาเล่าทุกย่างให้ฟัง แต่จันทร์ฉายกลับมีการสรุปเรื่องราวแบบนี้

“ยัยน้ำ จริงๆแล้วท่านประธานเป็นคนเอาแต่ใจและเผด็จการ แต่กับเธอ เขาดู เหมือนจริงจัง จริงใจ ไม่งั้นเขาไม่เป็นแบบนี้แน่นอน แกลองคิดดูสิ เขามีอำนาจ ค้ำฟ้า ผู้หญิงแบบไหนที่เขาจะหามาไม่ได้ แต่ทำไมจะต้องตามรังคาน ตาม ตอแยแกอยู่ ถ้าไม่ใช่เพราะเขารักแก ไม่สามารถหาเหตุผลอื่นมาอธิบายได้อีก

“จันทร์ฉาย คือแกไม่ได้เข้าใจอย่างแท้จริง แบบนั้นเขาไม่ได้เรียกว่า รัก แต่ เขาแค่ต้องการจะครอบครองและเป็นเจ้าของ ถ้าหากเรารักคนๆนึงจริง อย่าง แรกเลย ต้องให้เกียรติฉัน ไม่ใช่ว่าเอาความโกรธ ความโมโหทุกอย่างที่มีมา ลงที่ฉัน”

จันทร์ฉายพยักหน้าเล็กน้อย “เฮ้อ….อาจจะใช่นะ! แต่ถ้าฟังจากที่เธอพูด เขาก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร แต่แค่เป็นคนอารมณ์ร้ายเฉยๆก็แค่นั้น

นีรชารู้สึกหมดหวังแบบทำอะไรไม่ได้ อันดับแรกเธอรู้สึกว่ายากมากกับการที่ จะสื่อสานกับจันทร์ฉาย

“ยัยน้ำ ฉันคิดว่าแกลองทบทวนดูดีๆ ถ้าหากภัสกรณ์สามารถเปลี่ยนนิสัยได้ จริงๆ ฉันคิดว่าแกลองพิจารณาที่จะรับรักเขาไหม” จันทร์ฉายพูดอย่างตั้งใจ

“จันทร์ฉาย นี่แกเมาร์เปล่า แบบนั้นเรียกว่าจีบหรอ นั่นมันคือการมาคุม พฤติกรรม สรุปนี้แกไม่เข้าใจจริงๆใช่ไหม” นีรชารู้สึกว่าจันทร์ฉายมีปัญหากับ ระบบการฝึกคิด

“พอเถอะ ฉันไม่พูดแล้ว ว่าแต่เรื่องของแกเถอะ นรุตม์เขาดูสนใจในตัวเธอ มากๆเลยนะ เป็นยังไงล่ะ อยากให้ฉันช่วยแกจับคู่ไหม” นิรชารู้สึกว่าจันทร์ ฉายไม่เข้าใจที่เธอพูด ชอบโปรยเสน่ห์ไปเรื่อยเลย ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงลำดับที่ 2750ของเขา

ฮ่าๆๆๆ……………ชามุขตลกของจันทร์ฉาย นรุตม์เพิ่งจะอายุ 27 ถ้า เกิดเขามีผู้หญิง 2750 คน ก็เท่ากับว่าในหนึ่งปีเขาจะมีผู้หญิงที่ร่วมเตียงด้วย ถึงปีละหนึ่งร้อยคน ว้าววววว ทำไมคณิตศาสตร์ของฉันมันสุดยอดจังเลย

ฟังการคํานวนของนิรชา จันทร์ฉายก็หัวเราะออกมา

ทั้งสองคนเล่นหยอกล้อกันไปมา จนลืมเรื่องที่เกิดขึ้นที่คลับบาร์ไปชั่วขณะ

ที่คลับบาร์ของนรุตม์ ภัสกรณ์กำลังดื่มไวน์ ดื่มแล้ว ดื่มอีก

ไวน์แดงของปี82 ถูกเปิดฝาขวด สามอีกห้าอีกติดต่อกันเข้าไปไม่หยุด สุดท้ายเขาไม่ใช้แก้วและใช้ขวดกระดูกเข้าปาก

บาดแผลที่แขนมีอาการบวมหนัก แต่ก็คงยังปกติดีอยู่

“ภัสกรณ์นายเลิกดื่มได้แล้ว!” นรุตม์มองภัสกณณ์ด้วยเป็นห่วง นีรชาผู้หญิง คนนี้มีผลกระทบต่อการดำเนินชีวิตของภัสกรณ์จริงๆ เมื่อก่อนภัส กรณ์มองว่า ผู้หญิงก็เหมือนเสื้อผ้า ไม่เคยจริงอะไรกับเรื่องผู้หญิง นรุตม์ไม่ เคยเห็นเขาใช้แอลกอฮอล์ในการปลอบใจเรื่องผู้หญิง

ตอนนี้หลังจากที่ทะเลากันกับนีรชา โดนเธอกัดมาจนบอบช้ำกลับไม่พูดอะไร เลย แถมเอาแต่ดื่มเหล้า ทำให้ตัวเองดูหมดสภาพหนักกว่าเดิม

“ไม่ต้องมาสนใจฉัน!” ภัสกรณ์ยังคงดื่มต่อไป เนคไทถูกฉีกออกเป็นชิ้น ทำให้ เห็นหน้าอกของเขา เขายังคงดูดีเหมือนเดิม แต่ใบหน้าของเขาเต็มล้นไปด้วย ความเดียวดาย

นรุตม์ถอนหายใจ เขาอยากเห็นภัสกรณ์คนเดิมกลับมา คนที่ไม่สนใจหรือ

จริงจังอะไร กับผู้หญิง แค่ให้เขาได้ระบาย แบบนั้นภัสกรณ์คงจะมีความสุขขึ้นมาบ้าง

เรื่องราวของเมื่อคืน นรุตม์เห็นทุกๆอย่าง และเห็นอย่างชัดเจน ว่าจริงๆแล้ว ภัสกรณ์วิ่งตามฝ่ายเดียว รั้งเธอไว้ฝ่ายเดียว นีรชาไม่ได้อยากอยู่กับเขาเลย

“ภัสกรณ์ ปล่อยเถอะ! นายปล่อยน้ำไปเถอะ และปล่อยตัวเองด้วย” นรุตม์ พยายามพูดโน้มน้าวภัสกรณ์

“ปล่อยเธอไปงั้นหรอ? จู่ๆก็ภัสกรณ์หัวเราะอย่างดุเดือด นรุตม์ นายบอกว่า ให้ฉันปล่อยเธอไป ปล่อยในใจที่ชีวิตฉันไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนเลยงั้น หรอ”

“ความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้ ชาไม่ได้รักนาย นายตื่นได้แล้วนะ ถึงแม้จะได้ ตัวเธอมา แต่ก็ไม่ได้ใจของเธอ นรุตม์พูดอย่างบาดใจ

นายพูดว่าอะไรนะ” คำพูดของนรุตม์เหมือนมีดกรีดลงที่หัวใจ บาดลึกลงไป ในหัวใจของภัสกรณ์ ดวงตาที่หน้ากลัว มืออันใหญ่คว้าคอเสื้อของนรุตม์ขึ้นมา “นายพูดว่า เขาไม่ได้รักฉันงั้นหรอ”

นรุตม์ไม่ได้กลัวความบ้าของภัสกรณ์ ในตอนนั้นเขาเพียงแค่อยากเตือนสติ เพื่อนของตัวเอง ถ้าไม่อย่างนั้นเขาก็จะหมกมุ่นกับมันตลอดไป

“ใช่แล้ว ฉันจะพูดให้แกฟังอีกรอบนะ! นีรชาไม่ได้รักแก ปล่อยเธอไปสะ และ ก็เลิกทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้สะที่ “นรุตม์พูดอย่างเย็นชา

จู่ๆ สกรณ์ รู้สึกเศร้าจนจับใจ

นีรชาไม่ได้รักเขา นีรชาไม่ได้รักเขา ที่ผ่านมานีรชาไม่เคยรักเขาเลย ตลอด เวลาที่ผ่านมานีรชาอยู่ในใจเขามาตลอด ในตอนนี้เขาเหมือนถูกเปิดตาให้ สว่าง เหมือนกันถูกถลกผิวหนังและเลือดไหลออกมา มันทำให้เขาเจ็บปวด เหลือเกิน เขาปล่อยคอเสื้อของภัสกรณ์ออก และปล่อยขวดไว ในมือออก เขาเอาตัว เองไปนั่งลงที่โซฟา เอามือทั้งสองข้างจับที่ขมับหัว เขาไม่อยากให้นรุตม์เห็น สภาพเขาในตอนนี้

เขาแพ้แล้ว กับเพียงผู้หญิงคนนึง เขาก็เอาชนะใจไม่ได้ นีรชาหัวใจของเธอ มันทําด้วยหินใช่ไหม ที่จริงแล้วมันเป็นยังไงกันแน่ ต้องทำยังไง ถึงจะได้ใจเธอ ນາ

ภัสกรณ์ปนพรึมพรกับตัวเอง ความโกรธทุกๆอย่างได้มลายหายไป ในตอน นี้เหลือเพียงแค่ความรู้สึกสูญเสียและหมดหวัง “หน่อยเพื่อน” มองเห็น สภาพที่ย่ำแย่ และเจ็บปวดของเพื่อน นรุตม์เองก็ไม่รู้จะพูดอะไร เขาและภัส กรณ์เติบโตมาด้วยกัน เคยชินแค่กับท่าทางแข็งกระด้างของเขา พอมาเห็น เพื่อนอ่อนแอขนาดนี้ มันทำให้เขารู้สึกอยากจะยอมรับมัน

นีรชายัยผู้หญิงคนนี้ จริงๆแล้วก็ไม่ได้มีอะไรดีเลย เพื่อนของเธอที่ชื่อจันทร์ ฉายยังดูดีกว่าอีก

นรุตม์คิดสิ่งที่อยู่ในใจ อยู่ๆภาพของจันทร์ฉายก็เข้ามาในหัวของเขา

นรุตม์และจันทร์ฉายไม่เคยเจอกันมาก่อน ความสดใสเหมือนกันดวงอาทิตย์ ใบหน้าของเธอน่ารักเหมือนตุ๊กตา รูปรางของเธอมันช่างบาง เห็นแล้วมันช่าง ทำให้ผู้ชายรู้สึกกระฉับกระเฉง

แต่ก็ยังมีความซับซ้อนในตัวของเธอ อารมณ์ของเธอมันช่างมีเหสน่ห์จริงๆ รูปร่างท่าทางของเธอตอนที่โกรธมันช่างดูงดงาม ทําให้เขารู้สึกยากที่จะลืม

มัน

คิดถึงจันทร์ฉาย บนใบหน้าของนรุตม์ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา

ฟ้าสว่างแล้ว นีรชาพบว่าตัวเองกับจันทร์ฉายนอนเบียดกันอยู่ที่โซฟา เมื่อวาน

เราเอาแต่พูดคุยกันจนยุ “โอ้…” จันทร์ฉายกำลังฝันถึงปลาหมึกตัวใหญ่ เธอสะดุ้งตื่นกระโดดออก จากเตียง กำลังจะวิ่งพรวดไปที่ห้องน้ำ จู่ๆเธอก็หมุนตัวกลับมามองนีรชา “ยัย น้ำจริงๆเราไม่ได้ต้องไปทำงานแล้วก็ได้นะ

“อ่า……………. หลังจกากที่เรานิ่งเงียบไป เธอพึ่งนึกขึ้นได้ ว่าเมื่อคืนเกิด อะไรขึ้น

หลังจากที่เรื่องเมื่อคืนขึ้น เธอคงไม่มีหน้าไปเจอกับภัสกรณ์อีก จันทร์ฉาย คงไม่มีทางที่จะได้ทำงานที่นั้นต่อแล้ว

“จันทร์ฉาย ฉันคิดว่า พวกเราไม่ต้องไปทำงานแล้วล่ะ

“ยันน้ำ แกไม่ต้องไปคิดถึงเรื่องที่แกหนีเขามา นี่คือโอกาสที่ดี จะว่าไปแล้ว เธอกัดเขาแรงขนาดนั้น เขาโกรธขนาดนั้น คงไม่มาตามหาแกแล้วแหละ

แต่มันก็จริงอย่างที่เธอพูดนั่นแหละ” ได้ยินสิ่งที่จันทร์ฉายพูด ดวงตาของ นีราก็เปล่งประกายขึ้นมา เมื่อวานเธอกัดภัสกรณ์ไปแรงมาก แววตาอันเจ็บ ปวดของภัสกรณ์เธอยังจำมันได้จนถึงตอนนี้ นีรชารู้สึกมั่นใจมาก ว่าภัสกรณ์ ไม่กล้ามาตามตอแยเธออีกแล้วแน่นอน

“ยัยน้ำ พวกเราออกไปหางานใหม่กันเถอะ ได้ยินมาว่าบริษัทเชิงเส้นจำกัด กำลังประกาศรับเลขานุการนะ” จันทร์ฉายพูดด้วยน้ำเสียงดีใจ

บริษัทเชิงเส้นจำกัดหรอ นั่นคือบริษัทของพี่สมภพใช่ไหม อยู่ๆหัวใจของนีรช าก็เหมือนถูกบีบ