ตอนที่ 119 คอยดูเถอะ

“เอ่อ….” นีรามองภัสกรณ์ด้วยความกังวล ด้วยนิสัยของภัสกรณ์ เขาไม่รู้ ด้วยซ้ำว่าต้องพูดยังไงเพื่อให้เธอรู้สึกหน้าแดงขึ้นมา

“ยังจะต้องตามจีบอีกหรอ ตอนนี้ราก็เป็นผู้หญิงของฉันอยู่แล้วหนี” ภัส กรณ์เหลือบตามองที่นีรชา และพูดออกมาแบบเฉยๆ

“ห้ะ!! ยัยน้ำ ที่แท้แกกับท่านประธานคบกันอยู่หรอ ทำไมแกไม่บอกฉันเลย นี่ ฉันไม่ใช่เพื่อนของแกใช่ไหม” จันทร์ฉายร้องออกมาด้วยความตกใจ

เราไม่รู้จะตอบกลับว่าอะไร

จันทร์ฉายไม่รู้ว่าเธอไม่ได้เป็นแฟนที่แท้จริงของภัสกรณ์ แต่ยังต้องพัวพัน แบบนี้เพราะภัสกรณ์ไม่ยอมปล่อยเธอไป

ภัสกรณ์พูดออกมาด้วยตัวเอง ทั้งๆที่เธอไม่อยากแม้แต่จะคิดถึงมันด้วย

นีรชาเงยหน้าขึ้น สูดลมหายใจเข้าอย่างลึก “จันทร์ฉาย มันไม่ใช่แบบที่เธอ คิดนะ ฉันไม่ได้คบกันกับคุณภัสกรณ์ ฉันกับเขาแค่ แค่ แค่….….….……

เธอไม่รู้จริงๆว่าจะอธิบายยังไง กับคำว่า แฟนลับๆ มันดูน่าอาย และต่ำต้อย เกินไป

นรุตม์กระพริบตาไปมา บนใบหน้ายังคงยิ้มไม่หยุด มองไปที่นีรชา และมอง

ไปที่ภัสกรณ์

แววตาของภัสกรณ์เศร้าออกมา ยัยนี่ เธอไม่อยากให้ใครรู้และเธอก็ไม่ ยอมรับความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขางั้นหรอ ความโกรธท้วมท้นหัวใจของเขา ดวงตาเย็นชามากกว่าเดิมมือคว้าไปที่คาง ของ”นีรชา เมื่อเธอพูดว่าอะไรนะ พูดใหม่อีกครั้ง!

เรี่ยวแรงของน้ำก็มากขึ้นเช่นกัน ให้พูดอะไรหรอ หรือเราเป็นแฟนกันล่ะ แล้วคุณกล้าพูดไหมล่ะว่าคุณคือแฟนของฉัน และฉันก็คือแฟนของคุณ

ภัสกรณ์จ้องลึกลงไปใบของนีรชา มองลึกลงไป และลึกลงไป แต่กลับมอง ไม่เห็นเลยว่าเธอกำลังรู้สึกอะไรอยู่

นรุตม์เห็นการสถานการณ์ไม่ค่อยจะดี จึงรีบภัสกรณ์ “ภัสกรณ์ อย่าแบบนี้ เราออกมาเที่ยวเพื่อความสนุกสนาน

จันทร์ฉายก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก และภัสกรณ์ ก็มองออกอย่าง ชัดเจนว่าชอบกัน หรือจะพูดว่าภัสกรณ์กำลังตามจีบนีรชาอยู่ก็ได้ แต่ทำไมถึง ได้ทะเลากันแรงแบบนี้ล่ะ

ภัสกรณ์ไม่สนใจที่นรุตม์พูด ดวงตายังจ้องที่นีรชาด้วยความโกรธ “เธอ กำลังจะโทษว่าฉันไม่ให้สิทธิที่ถูกต้องกับเธอใช่ไหม เธอคิดอยากจะเป็นแฟน แบบจริงๆ เป็นแฟนที่เปิดเผยกับฉันใช่ไหม

เขาเริ่มใจเย็นลง ที่แท้ที่นีรก็เพราะเรื่องนี้ เธออยากแต่งงานกับเขา จริงๆ อยู่กับเขาแบบนี้ไปตลอดชีวิตใช่ไหม ภัสกรณ์รู้สึกดีใจมากทีนีรชารู้สึก แบบนั้นกับเขา

นรุตม์และจันทร์ฉายมองด้วยความรู้สึกที่เป็นห่วง นีรชาโกรธจนตัวสั่น

รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลิงที่โดนล้อเล่นกับความรู้สึก พูดออกมาชัดถ้อยชัดคำ แบบไม่ถามความคิดเห็นของเธอเลย พูดนุ่นพูดนี่เรื่องฉันต่อหน้าผู้คนมากมาย ชอบใช้ความรุนแรงกับเธอ ผู้ชายคนนี้เมื่อไหร่จะเรียนรู้ที่จะให้เกียรติคนอื่น บ้าง เธอกัด ริมฝีปากของตัวเอง เรามองภัสกรณ์โอปางเย็นชาและเปิดปากพูด ด้วยเสียงที่เบาๆ แต่ชัดเจนเป็นที่สุด “ขอโทษนะคะคุณภัสกรณ์ ฉันไม่เคยเป็น แฟนของคุณ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณเลย

ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณเลย ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณ อย่าตามรังคานฉันอีกเลยนะ!

สายตาของภัสกรณ์เปลี่ยนไปอย่างเยือกเย็น บีบที่คางของน้ำของสุดแรง นีรชาเจ็บจนร้องออกมา

“คุณภัสกรณ์ คุณทําอะไร เอามือลงเดี๋ยวนี้นะ จันทร์ฉายเห็นว่าสถานการณ์ เริ่มไม่ถูกต้อง จึงรีบตะโกนขึ้นมา

จันทร์ฉายเอ่ยปากออกตัวแทนเพื่อนสนิทด้วยความเป็นห่วง นีรชาคือเพื่อน สนิทของเธอ แน่นอนเธอจะไม่ยอมดูเพื่อนของเธอโดนรังแกแบบนี้

ถึงแม้ว่าภัสกรณ์จะเป็นหัวหน้าของเธอ แต่จะให้ทำยังไงได้อย่างมากสุดก็ แค่ลาออก ไม่ทํางานแล้ว เธอไม่สามารถมองเห็นเพื่อนของเธอกำลังโดนรังแก แบบนี้ได้

นรุตม์ตกตะลึง จันทร์ฉายทำไมถึงกล้าขนาดนี้นะ เธอไม่รู้หรอว่าภัสกรณ์คือ คนประเภทไหน ยังบังอาจเรียกชื่อเขาแบบนั้น เขามองจันทร์ฉายด้วยสายตา ที่ฟังและชื่นชม

นีรชาไม่ดิ้นรนต่อสู้ และไม่พูดอะไร เธอแค่นั่งมองภัสกรณ์ด้วยสายตาที่เย็น ชา ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความหมดหวัง เยือกเย็น และดูถูก

ในหัวใจของภัสกรณ์เต็มไปด้วยความโกรธที่พร้อมจะระเบิดออกมา แอบมา งานเลี้ยงลับหลังเขา ไม่ยอมรับเรื่องความสัมพันธ์และยังจะมองเขาด้วย สายตาที่รังเกียจอีก เขากระชากเราลุกขึ้นจากเก้าอี้ และตรงไปที่ประตู นีรชาไม่ทันได้ตั้งตัว ข้อเท้าของเธอพลิก เจ็บปวดและทรมานเป็นที่สุด

แต่ภัสกรณ์ไม่ได้สังเกตว่าข้อเท้าของนีรชานั้นพลิก เอาแต่เทความโกรธลง ไปที่เธอ

นีรชากัดที่ริมฝีปากของตัวเอง ไม่พูดอะไรสักคำ เธอรู้สึกหมดหวังกับทุกๆ อย่าง ลากเธอออกไปหรอ ก็ไป ทางที่ดีที่สุดก็ฆ่าเธอให้ตายไปเลย เธอไม่ อยากมีชีวิตแบบนี้อีกต่อไป

เมื่อกี้ข้อเท้าของเธอพลิก และตอนนี้รองเท้าก็หลุดออกจากเท้าของเธอ ข้อ เท้าเล็กๆสีขาวถูกลากไปกับพื้นจนผิวถลอก เลือดเริ่มไหลออกมา

นรุตม์และจันทร์ฉายมองหน้ากัน และรีบวิ่งเข้าไปอย่างเร็ว

นรุตม์ดึงแขนของภัสกรณ์ “ภัสกรณ์! นายใจเย็นๆหน่อยได้ไหม!” เขาไม่เคย เห็นภัสกรณ์โกรธผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อน ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่เชื่อฟัง ทำให้ เขาเกลียด เขาก็แค่หาคนใหม่และก็โยนเงินพร้อมกับทิ้งยัยผู้หญิงคนนั้นไป

แต่การที่สั่งสอนผู้หญิงคนนี้ด้วยมือของเขาเอง นรุตม์เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้ง แรก นีรชาคนนี้สำคัญกว่าคนอื่นจริงๆ ถึงทำให้เขากลายเป็นแบบนี้ได้

แต่จันทร์ฉายกลับไม่มองและคิดอะไรให้ซับซ้อน แค่เห็นเพื่อนของตัวเอง เลือดออก ก็โกรธแบบสุดๆ ทำไมท่านประธานเป็นคนแบบนี้ ผู้หญิงเขาไม่ ยินยอมก็บังคับงั้นหรอ

เธอวิ่งเข้าไปทุบแขนของภัสกรณ์อย่างแรง “คุณภัสกรณ์ คุณเป็นประธานที่ เก่งกาจ กรุณาอย่ารังแกคนอื่นเลย ยัยน้ำบอกว่าไม่ชอบคุณ ก็คือไม่ได้ชอบ คุณ รีบวางมือลงเดี่ยวนี้ “

ภัสกรณ์โกรธมากกว่าเดิม เพราะประโยคที่จันทร์ฉายพูด “ยัยน้ำบอกว่าไม่ แซนที่ถูกจันทร์ฉายดึงอย่างสุดแรง ด้วยความที่อยากเอาชนะภัสกรณ์ แต่ เธอพลาดล้มลงไปกับพื้น

“จันทร์ฉาย!” นีรชาตะโกนออกมาด้วยความโมโหสุดขีด ภัสกรณ์ นายมันเป็น สัตว์ร้าย ใช้ความรุนแรงแค่กับเธอก็เพียงพอแล้ว นี่ยังจะใช้ความรุนแรงกับ จันทร์ฉายอีกหรอ

เธอกัดลงไปที่แขนของภัสกรณ์ด้วยความโกรธ เกลียด ด้วยกำลังทั้งหมดที่มี

“โอ้ยยยย……… ” สกรณ์ตะโกนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มีเลือดออกมา จากปากของเธอ นีรชาเงยหน้ามอง รอยเลือดบนปากอันแสนซัดของเธอ ทำให้เธอดูสวยแบบแปลกๆ

ไม่ทันจะคิดอะไร ฝ่ามือด้านหลังของเขา

“ผัวะ!!” เสียงตบดังลั่น เป็นแรงตบอย่างสุดแรง

นีรชล้มลงไปกับพื้น กระดูกหน้าแข้งกระแทกกับพื้นอย่างแรง เจ็บปวดจนถึง ที่สุด

ตอนที่น้ำเคยตั้งท้องเธอเคยถูกพนักงานที่ร้านขายของผลักให้ล้มจน กระแทกที่สะโพกกระดูก ยังไม่หายดีจนถึงทุกวันนี้ และตอนนี้เหมือนรอยที่ แผลเดิมของเธอ เธอเจ็บจนน้ำตาไหลออกมา

ยัยน้ำ!!” จันทร์ฉายรีบลุกขึ้นมาจากพื้น และวิ่งไปที่ด้านข้างของนีรชา ค่อยๆ พยุงตัวเธอขึ้นมา

เสียงของพวกเราคงดังเกินไป แขกที่อยู่ในร้านมีท่าทางตกใจ ไม่มีการเต้น และไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ต่างค่อยๆพากันมองมาที่จุดเกิดเหตุ เคยเริ่มมา ล้อมรอบพวกเขาไว้ “รูปร่างหน้าตาก็ดีนะ แต่ทำไมถึงทำร้ายร่างกายผู้หญิง ช่างน่าอายจริงๆ ผู้ หญิงที่เห็นเหตุการณ์ต่างพูดขึ้นมา

“ร้าวววว ถ้าฉันมีแฟนหน้าตาหล่อขนาดนี้ โดนตบตีทุกวันฉันก็ยอมนะ ผู้หญิง อีกคนนึงพูดขึ้น จนถูกคนรอบข้างมองเขม่น

นรุตม์ทำหน้าไม่ถูก เขาคิดไม่ถึง เขาอยู่ที่ร้านแท้ๆ แต่กลับเกิดเรื่องขึ้นใหญ่ ขนาดนี้

“ภัสกรณ์ นายเป็นไงบ้าง แขนนายไม่เป็นไรใช่ไหม” นรุตม์ไปที่โต๊ะหยิบ กระดาษทิชชูออกมา ช่วยซับเลือดที่ไหลออกมาจากแขนของภัสกรณ์

นีรชากัดคงเกลียดเขามาก จนกัดเขาลึกขนาดนี้ กระดาษทิชชูคงไม่สามารถ ทำอะไรได้อีก ทางที่ดีต้องไปโรงพยาบาลเพื่อทำแผล

แต่ภัสกรณ์กลับไม่สนใจในการช่วยเหลือของนรุตม์ เขาปัดมือออก และยังจะ

เดินไปหานีรชา

จันทร์ฉายอยู่ข้างๆนีรชาทำตัวเหมือนแม่ไก่ที่ห่วงไข่ “ภัสกรณ์! คุณจะทำ อะไร! ไม่ต้องเข้ามา

หน้าของนีรชาด้านข้างแดง และบวมไปหมด เธอเอามือจับที่หน้า มองไปที่ รอบๆเหมือนทุกคนกำลังดูละครสัตว์ เธอรู้สึกอับอายขายหน้าจริงๆ

เพียงแค่เธออยู่กับภัสกรณ์ ชีวิตเธอก็จะเปลี่ยนกลายเป็นจุดสนใจของทุกคน อื่นทันที เธอเกลียดความรู้สึกแบบนี้จริงๆ

นรุตม์ขมวดคิ้ว ดึงแขนของภัสกรณ์ไว้ “ภัสกรณ์ พอได้แล้ว เลิกโมโหได้แล้ว พวกเราไปโรงพยาบาล คนรอบข้างพากันมองอย่างคึกคัก ยามรักษาความปลอดภัยรีบวิ่งมาที่บาร์ อย่างรวดเร็ว ยามรักษาความปลอดภัยช่วยนรุตม์ตึงภัสกรณ์ไปโรงพยาบาล

“ท่านประธานภัสกรณ์ ไปครับ ผมจะพาคุณไปโรงพยายาบาล”

ภัสกรณ์เห็นแก่หน้านรุตม์ แต่ไม่ได้เห็นแก่หน้ายามฯ เขากำหมัดแน่น และ ต่อยลงไปอย่างแรงที่หน้ายามฯคนนั้น

ภัสกรณ์มีร่างกายที่แข็งแรง เขาออกกำลังกายบ่อย เลยทำให้รูปร่างของเรา ดีสุดๆ ถึงแม้ยามฯจะต้องใช้แรงในการดึง และยังถูกต่อยอย่างแรงไปที่หู แต่ เขายังไม่ได้รับคำสั่งจากนรุตม์ เขาเลยไม่ปล่อยแขนของภัสกรณ์ ถือแม้จะ เจ็บแค่ไหน แต่เขากับนรุตม์ก็ยังช่วยกันดึงแขนภัสกรณ์ไว้

จันทร์ฉายรีบถือโอกาสดังนีรชาออกมาข้างนอก

นีรชาขาพลิก จึงทำให้เธอวิ่งได้ไม่ไวนัก จันทร์ฉายพยายามประคองเธอสุด ชีวิต นีรชาเหมือนทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดไปที่จันทร์ฉาย

ผู้คนที่กำลังชุมนุมอยู่พร้อมใจกันหลีกทางให้พวกเธอทั้งสองคนออกมา

เรื่องนี้เห็นได้อย่างชัดเจน ประธานบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด รังแกคนอื่น ทำร้ายร่างกายผู้หญิงสองคน และยังใช้ความรุนแรงกับยามรักษา ความปลอดภัยอีก

ถึงขนาดมีบางคน รายงานข่าวด่วนให้กับสำนักข่าว เรื่องนี้ต้องขึ้นพาดหัวข่าว

บันเทิงแน่นอน

ภัสกรณ์โดนลากเหมือนกันสัตว์โดยนรุตม์และยามรักษาความปอดภัย ตา ของเขาแดงก่ำ “ปล่อยมือ!บอกว่าให้ปล่อยมือฉันไง!!”

นรุตม์ไม่ได้สนใจที่จะรู้ บาร์ของเขาต้องถูกปิดบริการชั่วคราว

ภัสกรณ์มองเห็นนีรชากับจันทร์ฉายเดินห่างออกจากเขาไปไกลเรื่อยๆ ส กรณ์กัดฟันและตะโกนออกมา เรา! เธอปล่อยให้ฉันรอ!”