ตอนที่ 118 มีใจให้เธอ

กติกาในการเล่นเกมคือ ทายหมายเลข ฉลากวางไว้ที่มุมของโต๊ะทั้งสีมุม ให้แต่ละคน จับฉลาก ใครจับฉลากได้เป็นผู้พิพากษา ก็จะได้เป็นคนคุมเกมนี้

พูดยังไม่ทันขาดคำ นรุตม์นี้โชคดีจริงๆ ตาแรกคิดไม่ถึงว่าฉลากของผู้พิพากษาจะตก ไปอยู่กับเขา

ตอนนี้ในโทรศัพท์ของฉันมีหมายเลขอยู่หมายเลขนึง ให้แต่ละคนทาย ถ้าหากใคร พูดหมายเลขตรงกับที่ฉันคิดไว้ คนนั้นจะต้องถูกลงโทษ และบทลงโทษของฉันก็ คือ……………..ตามองทั้งสามคน ไม่รู้ ว่าคิดไปเองหรือเปล่า แต่สัมผัสได้เลยว่า สายตาของภัสกรณ์หยุดมองที่จันทร์ฉาย ทำให้เธอรู้สึกหวิวๆและใจสั่น

นรุตม์เลือกหมายเลขไว้แล้วหนึ่งตัว คนแรกที่ทายคือ จันทร์ฉาย

* 5″ ภัสกรณ์นั่งอยู่ทางด้านซ้ายของนรุตม์พูดตัดบทขึ้นมา

“ไม่ใช่ มากกว่า5 นรุตม์ส่ายหัว และมองไปที่นีรชา “น้ำ ตอนนี้เธอต้องเลือก หมายเลขที่อยู่ระหว่าง 5-10

“7” นีรชาเป็นคนต่อไปที่ทายหมายเลข เธอเลือกหมายเลขนั้น

“ก็ยังไม่ถูก จํานวนมากกว่านั้น คุณจันทร์ฉาย ตอนนี้ถึงตาคุณแล้วแหละ คุณเลือก ได้แค่หมายเลขที่อยู่ตรงกลางระหว่าง 7-10

จันทร์ฉายรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา เลขที่อยู่ตรงกลางระหว่าง 7 กับ 10 ก็มีแค่ 8 กับ 9 สอง หมายเลขเท่านั้น พูดง่ายๆก็คือ โอกาสที่เธอจะทายถูกมีถึง 50% ถ้าหากว่าเธอหายถูก มันก็มีความเสี่ยงมากจริงๆ เธอเป็นคนเสนอเกมนี้ขึ้นมาเล่นเอง เมื่อกี้นรุตม์เพิ่งจะพูด ความเสี่ยงครั้งนี้มันสูงมากจริงๆ ฮือออออออออออ ไม่รู้ว่านรุตม์จะลงโทษอะไรฉัน จันทร์ฉายกัดที่ริมฝีปาก ในใจตื่นเต้นจนใจจะขาด “8” เธอจ้องเขม่นไปที่มือถือของ

นรุตม์

“ไม่ถูก เช่น ถือว่าเธอดวงดีไปนะ ใบหน้าของนามรู้สึกเสียดายอย่างมาก คิดไป ถึงว่าจันทร์ฉายจะดวงดีขนาดนี้

“ภัสกรณ์ ตอนนี้ถึงตานานแล้ว นายเลือกได้แค่หมายเลขที่อยู่ตรงกลางระหว่าง 8กับ10” นรุตม์จ้องไปที่ภัสกรณ์ ยังไงซะภัสกรณ์ก็ต้องแพ้ เพราะหมายเลขใน โทรคัพท์ คือ เลข 9

“โอเค เกมนี้ฉันแพ้” เขามองไปที่นรุตม์

นรุตม์จงใจ ที่จะลงโทษภัสกรณ์แบบแรงๆ “ฉันขอสั่งให้ทายทำเรื่องที่เสี่ยงโดยการจู ม.รชาเดี๋ยวนี้

ภัสกรณ์เอาฝ่ามือออกมาจากขาของตัวเอง นีรชากำลังจะวางใจ แต่ที่ไหนได้นรุตม์ สั่งให้ภัสกรณ์มาจูบเธอ

“ฉันขอคัดค้านค่ะ ท่านผู้พิพากษา การตัดสินโทษของคุณมันไม่ยุติธรรมค่ะ” นิรชา มองไปที่ภัสกรณ์ ที่แท้พวกเขาก็ร่วมมือกันนี่เอง

“การคัดค้านไม่มีผล เพราะฉันเป็นผู้พิพากษา กฏก็คือกฏ ฉันมีหน้าที่ต้องคุมมัน” นรุ ตม์ไม่สนใจคำพูดของนีรชา เพราะยังไงเขาก็ต้องช่วยภัสกรณ์อยู่ดี

ภัสกรณ์มองตากับ รตม์ เขาเอามือที่หลบสายตาของจันทร์ฉายและนรุตม์ออก และยกนิ้วให้กับนรุตม์

ในบาร์เริ่มเปิดเพลงเสียงดัง จันทร์ฉายลืมความโกรธ และหันไปโน้มน้าวโรชา “ยัย น้ำ มันก็แค่เกม เล่นไปเถอะ แกอย่าไปคิดมากเลยยยยย “โอเค จูบได้แค่ที่หน้าฉันเท่านั้นนะ” นีรชาลุกขึ้นด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยเต็มใจ เมื่อเล่น เกมมันก็ต้องมีคนที่แพ้ เธอคิดว่า ภัสกรณ์ไม่กล้าทำเรื่องแบบนั้นต่อหน้าผู้คนเยอะๆ

เราลุกขึ้น ภัสกรณ์ก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เช่นกัน เดินเข้าไปตรงหน้าของเธอ

แสงไฟในบาร์หรี่ลง ภัสกรณ์เริ่มเมานิดๆ จากการดื่มไวน์ มือขนาดใหญ่ของเขาแตะ ที่เอวบางๆของเธอ นิรากระพริบตาถี่ๆ หันไปมองที่จันท์ฉายแวบนึง เธอกลัวมาจริงๆ ว่าเพื่อนของเธอจะรู้ความลับ

“เริ่มเลย จะลีลาทำไมอยู่ สีหน้านรุตม์อยากมองดูเกมสนุกๆ

จันทร์ฉายก็ตะโกนเซียร์อยู่ข้างๆ เร็วๆๆๆ ท่านประทานรีบหน่อยค่ะ

นีรชามองแรงไปที่จันทร์ฉาย แกนี่มันคนขายเพื่อนจริงๆ เมื่อกี้ยังทะเลากับภัสกรณ์

อยู่เลย ตอนนี้กลับย้ายมาอยู่ฝั่งภัสกรณ์เฉยเลย

ท่าทางที่แสนโกรธเคืองถูกภัสกรณ์เก็บไว้ในแววตา แสงไฟส่องมาที่นีรชา มันช่างงด

งามจริงๆ

นีราเงยหน้าขึ้น ยื่นหน้าของตัวเองให้ภัสกรณ์ “จูบแค่ที่หน้าของฉันนะ”

ภัสกรณ์ไม่สนใจคำขอของนิรชา ดึงเอวของนีรชาเข้ามาใกล้ๆ ดึงเธอเข้ากอดในอ้อม แขนอย่างแน่นๆ และก้มลงจูบอย่างเร้าร้อนที่ริมฝีปากของเรา

“ว้ายยยยยย” จันทร์ฉายกับนรุตม์เริ่มส่งเสียงหยอกล้อขึ้นมา

จันทร์ฉายคิดในใจ เดี๋ยวถ้ากลับไปเธอจะถามนีรชาแบบไม่หยุดเลย เห็นท่าทางของ นีรชาและถัสกรณ์ แน่นอนว่ามันไม่ง่ายจริงๆ ดูจากท่าแล้วคุณภัสกรณ์เหมือนกำลัง

ตามจีบ รชาอยู่ ถ้าเกิดย้ย ได้คู่กับคุณภัสกร จริงๆ คงจะฆ่าหัวใจของสาวๆไปเป็นร้อยคน ดีๆๆๆ ให้พวกนั้นในบริษัท อิจฉาตาร้อนจนคลั่งตายไปเลย

จันทร์ฉายเริ่มคิดและคำนวนวันที่แต่งงานให้กับรา

รอยจูบที่แสนเร้าร้อนยังคงอยู่ในปากของนิรชา มืออันใหญ่ๆของภัสกรณ์กอดเธอ จากข้างหลังไว้แน่น กลิ่นไอของผู้ชายลอยเข้าไปในจมูก ภัสกรณ์ ได้กลิ่นตัวอันหอม หวานออกมาจากตัวของเธอ ปลายลิ้นของเธอยังคงอยู่ในปากของเขา มันช่างหวาน จับใจจนแทบอย่างจะหยุดเวลาไว้

นิรชารู้สึกอับอายอย่างมาก เธอพยายามตื้นตะเกียกตะกาย ทางตามองเห็นจันทร์ ฉายและนรุตม์กำลังมองเขาทั้งสองอยู่เหมือนกับรายการโชว์ของคู่รัก หัวใจของ นีรชา ยิ่งโกรธหนักมากกว่าเดิม

ไอ้คนป่า นายต้องรู้ที่รู้เวลาบ้างนะ ไม่ใช่จะพลอดรักไปเรื่อยแบบนี้ ภัสกรณ์สัมผัสได้ถึงร่างกายที่กำลังพยายามขัดขืน เขาจึงเพิ่มแรงและน้ำหนัก

มากกว่าเดิม

มืออันใหญ่ กอดนีรชาไว้แน่นกว่าเดิม ลมหายใจอันร้อนๆกระซิบที่ข้างหูของเธอ “อย่าขยับ ที่ฉันต้องมาอยู่ที่นี่ก็เพราะเธอเองนะ

ร่างกายของนีรารู้สึกอ่อนแรง เธอสัมผัสได้ถึงไออุ่นของผู้ชาย ไม่กล้าที่จะขยับและ ขัดขืน กลัวว่าภัสกรณ์จะทำอะไรที่มากไปกว่านี้และเรื่องของเธอกับเขาจะถูกเปิดเผย

ใบหน้าของจันทร์ฉายร้อนฝาวๆ อย่าเขินอาย ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่พูดจาตรง ไหนตรงมา แต่แท้จริงแล้วเมื่อเห็นภาพแบบนี้ตรงหน้าก็เธอก็อดที่จะเขินอายไม่ได้

ไม่เอาแล้ว ไม่อยากมองภัสกรณ์กับนิรชาแล้ว แต่จันทร์ศิษย์ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะเอา สายตาไปมองไว้ที่ไหน “จันทรฉาย ถ้าเธอไม่รู้ว่าจะมองไปที่ไหนดี ก็มองมาที่ฉันได้นะ” นรุตม์พูดหยอกล้อ ดวงตาเปล่งประกายอง จันทร์ฉาย

ตาป่า หน้าหนาจริงๆ จันทร์ฉายคิดอยากจะพูด แต่ปากของเธอก็ยังตรงข้ามกับ หัวใจ “มองก็มองไปสิ ใครกลัวล่ะ”

จันทร์ฉายเงยหน้ามองเขา ดวงตาของภัสกร กลมเหมือนลูกพืช ไปดูกันเหมือน ดวงตาของภัสกรณ์ ขนตายาวและง่อนมากๆ รอยยิ้มของเขามันก็ช่างมีเสน่ห์จริงๆ เธอไม่กล้ามอง เขาต่อ จึงละลายตาและหันไปมองไรซากับภัสกรณ์

ที่แท้ดวงตา ใบหู จมูก และปากของเขามันช่างเพอเฟคจริงๆ ดูดี ดูดีมากๆเลย ถ้า ได้จูบจริงๆจะรู้สึกยังไงนะ อยู่ๆจันทร์ฉายก็คิดละเมอเพ้อฝัน บ้าจริง! ที่จริงแล้วตอนนี้ เธอกำลังคิดอะไรอยู่

รีบเก็บสายตามาไว้ที่เดิม หน้าของเธอเริ่มร้อนผ่าวๆขึ้นมา

“ฮ่าๆๆๆ….. มองเห็นจันทร์ฉายนำสายกลับมาที่จุดเดิม ทำให้นรุตม์ยิ่งได้ใจ หัวเราะจันทร์ฉายสียงดังและพูดว่า “เธอแพ้ฉันแล้ว”

“เอ๊ะ!” จันทร์ฉายไม่เข้าใจที่เขาพูดจึงเงยหน้าขึ้นมอง

“เมื่อกี้เราไม่ได้กำลังเล่นเกมไม่ใช่หรอ ถ้าใครละสายตาออกก่อน คนนั้นแพ้ นรุตม์ พูดกวนใจจันทร์ฉาย

“ใครบอกคุณว่าฉันจะเล่นเกมนี้ด้วย ฉันก็แค่ถือโอกาสมองหน้าคุณเฉยๆหรอก

*แค่มองหรอ ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยจริงๆหรอ แล้วทำไมต้องหน้าแดงขนาดนั้นด้วยล่ะ คุณจันทร์ฉาย นรุตม์ไม่หยุดที่จะกวนใจจันทร์ฉาย

นิรชาถูกภัสกรณ์จูบอย่างเร้าร้อน แม้กระทั่งโต๊ะที่อยู่ข้างๆก็ยังต้องร้องกรี๊ดตามด้วย ความอิจฉา

นีรชาทั้งอายและทั้งโกรธ เอามือทั้งสองข้างผลักไปที่หน้าอกของเขา เพื่อให้เขาออก ห่างจากเธอ พอได้แล้ว! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!

ภัสกรณ์เหมือนกำลังจะโดนเผาไหม้ไปทั้งตัว เสียงอันต่ำทุ้มพูดไปที่หูของนิรชา “เรา ไปต่อกันที่หลังรถดีไหม

โรชาโกรธจนแทบตัวจะระเบิดออกมา หลังรถ หลังรถบ้าอะไรล่ะ เธอเหยียบลงไป อย่างแรงที่เท้าของภัสกรณ์ อยากให้เขาไปรับความเจ็บปวด และรีบกลับไปที่เดิม ร่าง เล็กอันเบาบางของเธอ ถูกจ้องมองด้วยสายตาของภัสกรณ์

ยัยนี่ชักจะกำเริบใหญ่แล้วนะ กลับไปจะต้องสั่งสอนหน่อยสะแล้ว

ภัสกรณ์โกรธจนแทบจะบ้าตาย แต่เขาก็ต้องเก็บอารมณ์ไว้ เพราะมีแขกกำลังจ้อง มองอยู่ ถึงแม้ภัสกรณ์จะเป็นคนหน้าหนา แต่เขาก็คงรู้สึกอายๆถ้าจะมีคนมามองเขาว่า เป็นคนที่นกาม

“นีรชา เดินมาอยู่ตรงหน้าฉัน เข้ามาอยู่ใกล้ๆฉันหน่อย จะได้บังสายตาของคนอื่น ด้วย” ภัสกรณ์พูดด้วยเสียงทุ้มๆกับนีรชา

“ทำอะไร ในที่สุดภัสกรณ์ก็ปล่อยนีรชา เธอรู้สึกดีใจมากๆๆๆๆๆ แต่เขายังคงไม่

เข้าใจเธอ

“ยัยบ้า เธอทำแบบนี้แล้วฉันจะกลับไปยังไง

ภายใต้การปกปิดของนีรชา ในที่สุดเขาก็เดินถึงที่นั่ง แต่ก็ยังไม่ปล่อยนีรชา พูดที่ ข้างๆหูเธอตามอำเภอใจ “กลับไป ฉันจะจัดการเธอ

ฝ่ามือและเล็บของเขา จับแน่นไปที่ขาของเรา รวยจริงๆ เราเก็บอารมณ์แบบสุดๆ มือของภัสกรบแน่นเหลือเกิน เธอจะย้าย

นั่ง

“จันทร์ฉาย ตรงนี้ฉันนั่งแล้วรู้สึกร้อน แกแลกที่นั่งกับฉันได้ไหม ราคิดว่าถ้าเกิ กรณ์ยังกวนเธออยู่แบบนี้ เธอต้องป่าตายแน่ๆ

“ได้” จันทร์ฉายเห็นด้วยกับคําขอของ รา

“จันทร์ฉายไม่ต้องไป นั่งอยู่ข้างๆฉันเนี่ยแหละ” นรุตม์ใช้มือดึงจันทร์ฉายไว้ ยิ้มที่มุม ปาก และยกคิ้วขึ้นให้ภัสกรณ์

จันทร์ฉายเบิกตากว้าง เมื่อคุณเรียกฉันว่า จันทร์ฉาย ท่านประธานคะ เราไม่สนิท กันตั้งแต่เมื่อไหร่

นรุตม์ยิ้มแบบกวนๆ ก็เมื่อตอนที่เธอหน้าแดงไงล่ะ

ภัสกรณ์ถลึงตาใส่นรขา “นีรชา!!” ยัยนี่แค่ต้องการอยู่ห่างจากเขา

ตลอดเวลาที่เขาไปทำงานต่างจังหวัด เขาก็คิดถึงเธอตลอด แต่เธอกลับมางานเลี้ยง หาคู่ และตอนนี้ก็ยังพยายามจะทําท่าทีไม่อยากอยู่ใกล้ๆเขาอีก

เมื่อเห็นภัสกรณ์มองจันท์ฉายอย่างโหดร้าย จันทร์ฉายจึงเริ่มเอ่ยปากเพื่อต่อสู้แทน เธอ ท่านประธานคะ ฉันรู้สึกว่าความรู้สึกที่คุณมีต่อน้ำ มันไม่ปกติ คุณกำลังรู้สึกว่า นิชาน่าสนใจใบไหมคะ”

“น่าสนใจ?” ภัสกรณ์รู้สึกว่าคำพูดนี้มันช่างดูตลก จนเขาต้องพูดมันซ้ำอีกรอบ

“ใช่ค่ะ คุณชอบน้ำใช่ไหม อยากให้ฉันช่วยคุณจ็บน้ำไหมคะ” จันทร์ฉายพูดแซวออก