ตอนที่ 115 ดอกกุหลาบ

ตอนที่ 115 ดอกกุหลาบ

ใบหน้าของภัสกรณ์ไร้ซึ่งความรู้สึกสงสาร แต่กลับมองธานี ด้วยสายตาที่โหดเหี้ยมมากกว่าเดิม

ธารีรู้สึกเสียขวัญพูดด้วยน้ำเสียงสั้นๆ “ท่านประธาน คุณ ไม่ใช่คนที่จะทําอะไรแบบนี้” ใบหน้าของเธอยังเต็มไปด้วย ความตกตะลึง ในแบบที่ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองกับสิ่งที่ เกิดขึ้น เพราะเรื่องเล็กน้อยเท่านี้ ถึงขนาดไล่เธอออกเลยหรอ

เหมือนเรื่องราวของเราที่ผ่านมามันไม่เคยเกิดขึ้น พ่อของ เธอหาผลประโยชน์และผลงานดีๆมากมายให้กับบริษัท ฟอ ของเธอเป็นถึงผู้บริหารระดับสูง ไม่เห็นแก่หน้าของเธอ ก็ควร เห็นแก่หน้าของพ่อเธอบ้าง ยัยโง่นี่มาทำงานเพียงแค่วันเดียว เองนะ! มองเห็นใบหน้าที่บูดบึ้งของธารี ภัสกรณ์พูดด้วย อารมณ์ที่หมดความอดทน “รีบเก็บของ แล้วออกไปจากที่นี่ ซะ”

นํ้าตาของธารีเริ่มไหลออกมา “ท่านประธานคะ ฉันผิดไปแล้ว จริงๆ จากนี้ไปฉันจะไม่ทำแบบนี้อีก” เธอทรุดลงกับพื้นและ กอดขาของภัสกรณ์ไว้
“ออกไป! เดี๋ยวนี!” สิ่งทีภัสกรณ์เกลียดที่สุดคือ ผู้หญิงชอบ เกาะแกะ ตามตอแยไม่เลิก น้ำเสียงไม่เหลือแม้แต่เยื่อใย

ธารีรู้ว่าเธอไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขในสิ่งที่เกิดขึ้นได้ น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่หยุด มองภัสกรณ์ด้วยสายตาที่เจ็บ ปวดหัวใจ เธอกำมือแน่นและสั่นไปทั้งตัว

“ออกไป!” ตะโกนอย่างดุดัน

ธารีมองไปที่นีรชาด้วยสายตาที่เคียดแค้น ทำให้เธอกลัวจน ตัวเริ่มสั่น

แค่น้ำซุปถ้วยเล็กๆ คิดสะว่าธารีไม่ได้ตั้งใจอะไร การไล่เธอ ออก มันคือโทษที่หนักเกินไป

ภัสกร์ต้องการแก้แค้นแทนเธอหรอ แต่เธอไม่ได้ต้องแบบนี้

เลย

นีรชาเงยหน้ามองที่ภัสกรณ์ แต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย

ผ่านมาแล้วสามวัน นีรชานั่งทำงานเอกสารในห้องทำงาน ของเธอ ทำงานได้ยังไม่ถึงครึ่งนึง ก็ได้ยินเสียงของจันทร์ฉาย ร้องขึ้นด้วยความตื่นตระหนก “ยัยน้ำ!! มีคนมาตกหลุมรักแกแล้วใช่ไหม

โรชา หันหน้าไปมองด้วยความประหลาดใจ “อะไรนะ”

จันทร์ฉายยิ้มจนหน้าบาน วิ่งคบๆๆๆๆๆ มาที่ด้านหน้าของวีรช า ทำหน้าสวยๆและชมเธอด้วยความหมายที่แอบแฝงข้างใน “ยัยน้ำ แกพูดเดี๋ยวนี้นะ ว่าเขาคือใคร มหาเศรษฐี หรือเจ้า ชายองค์ใด

“อะไรของแก” นีรชาใจหาย เอ๊ะ หรือว่าจันทร์ฉายจะรู้เรื่อง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับภัสกรณ์แล้ว

เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด เธอทำตัวปกติในทุกๆเรื่อง ไม่มีทางที่ จันทร์ฉายจะรู้เรื่องนี้

จันทร์ฉายดึงดอกกุหลาบออกมาจากด้านหลัง เหมือนกำลัง เล่นมายากล ร้านดอกไม้เอาดอกไม้มาส่งถึงที่ บนการ์ดนี้ก็ เขียนชื่อของเธอ”

เอะ ใครกันนะ ใครส่งดอกไม้มา น้ำรู้สึกแปลกใจ

เธอมลูกหยิบช่อดอกไม้ขึ้นมาดู กลิ่นของดอกกุหลาบลอย เข้ามาในจมูก ในการ์ดสีชมพู ตัวหนังสือเขียนว่า “นีรชา เธอ รู้สึกเซอร์ไพรสใหม่
ลายมือแบบนี้ เส้นปากกาแบบนี้ นีมันภัสกรณ์ชัดๆ!

เซอร์ไพร์สหรอ เซอร์ไพร์สบ้าอะไรล่ะ ภัสกรณ์ เจ้าคน

ปัญญาอ่อน

เธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น ที่แค่ดอกไม้ช่อเดียวก็ทำให้เธอรู้สึก เซอร์ไพร์ส

“โอ้โหหหหหหหหหห

“วะวะวะว้าวววววว

เพื่อนร่วมงานที่อยู่ด้านนอก ต่างส่งเสียงร้องขึ้นมาอย่างดัง

นีรชารู้สึกแสบแก้วหู เดินคิ้วขมวดไปที่ประตู ยัยพวกนี้หนิ ก็ แค่เห็นพนักงานส่งดอกไม้ ถือดอกไม้เข้ามา ก็ร้องกรี๊ดเหมือน กับเจอดาราดัง

หัวใจสีแดงขนาดใหญ่ ที่มีขนาดสูงเกือบๆสองเมตร ทำให้ ห้องทํางานดูแคบแออัด

“ว้าว! เหมือนในละครไม่มีผิดเลยยยยยย ” จันทร์ฉายยืนพูด อยู่ข้างๆไม่หยุดด้วยความตกตะลึง ใบหน้าเต็มไปด้วยความอิจฉาเพีอนสาวของเธอ

นีรชาหมดคําจะพูด

“คุณผู้หญิงครับ ดอกไม้ช่อ ราคา 9999 กรุณาเซ็นต์รับด้วย ครับ” พนักงานส่งดอกไม้ส่งไปรับของให้เธอเซ็นต์

“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันขอไม่รับค่ะ” นีรชาส่งดอกไม้ที่อยู่ใน มือคืนให้กับพนักงาน “ช่วยเอาดอกไม้ส่งคืน ให้กับคนที่ส่งมา ด้วยค่ะ”

ภัสกรณ์นี่คุณต้องการจะเล่นอะไรกัน ไม่ใช่ว่าออกไปทำงาน ต่างจังหวัดหรอกหรอ ทำไมแอบอู้งานมาส่งดอกให้สาวได้ยัง ไง

“คุณผู้หญิงครับ ได้โปรดเซ็นต์รับเถอะนะครับ คนสั่งเขาชำระ เงินเรียบร้อยแล้ว” พนักงานส่งดอกไม้คิดว่านีรชาไม่อยากจ่าย

เงิน

“ฉันไม่สนใจ เอาดอกไม้คืนไปค่ะ” นีรชาตอบกลับอย่างเย็น

ชา

ภัสกรณ์เห็นเธอเป็นอะไร ทำไมไม่จดจ่อกับงานของบริษัทฯ ที่กำลังทําอยู่ เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องที่คนในบริษัทฯจับตามองอีกครั้ง

เธอไม่อยากเป็นแบบนี้เลย เธออยากทำงานเงียบๆ มีชีวิต เป็นปกติแบบคนอื่น เรื่องแค่นี้ทำไมเขาไม่เข้าใจ

“ยัยน้ำ! แกจะบ้าหรอออไง ดอกกุหลาบเยอะขนาดนี้ เอาไว้ ในห้องทํางานก็ได้ จะได้สบายตาไง” จันทร์ฉายรีบห้ามเธอ หยิบปากกาขึ้นมาพูดว่า “มาๆๆๆ ฉันเซ็นต์แทนเธอเอง คุณรีบ ไปเถอะ รีบไป รีบบบบไป

พนักงานรีบวิ่งหายไป ภายในแค่แบตาเดียว

“จันทร์ฉาย” นีรชาท่าตาเบิกกว้างใส่จันทร์ฉาย

จันทร์ฉายคือเพื่อนสนิทของเธอ รู้ว่าเธอชอบอะไร และไม่ ชอบอะไร แต่ยังจะกล้ารับดอกไม้ไว้อีก

“โถๆๆๆ อย่าโกรธเลยน้า ถ้าเธอไม่ชอบก็วางไว้ข้างๆฉันก็ ได้หนิ” จันทร์ฉายโน้มน้าวนีรชา แต่พูดก็พูดเถอะ อย่ามาทํา เป็นเปลี่ยนเรื่อง “รีบบอกมาเดี๋ยวนี้ ว่าใครส่งดอกไม้มาให้แก ทําไมแกไม่กล้าบอกฉัน”

ทําไมไม่กล้าบอก
นิรชายิมแหยๆออกมา จันทร์ฉายคงอยากจะรู้มากๆว่าใครคือ คนที่ส่งดอกไม้มา ไม่อยากงั้นคงจะไม่ตอแยถามซ้ำๆแบบนี้

นีรชามาทำงานที่บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด ก็ ทำให้เธอได้รู้ว่า ภัสกรณ์นั้นเป็นเหมือนเทพบุตรและเป็นปีศาจ ในเวลาเดียวกัน

จะพูดว่าเขาเป็นเทพบุตรก็พูดได้ เพราะว่าหน้าตาของเขา มันช่างหล่อเหลาเหลือเกิน จะพูดว่าเป็นปีศาจ ก็เพราะว่าตอน ทํางานเขาดู โหดร้าย เย็นชาและเยือกเย็น แทบจะไม่มีใครรับ นิสัยเสียๆของเขาได้ เปลี่ยนเลขาฯไปแล้วไม่รู้ตั้งกี่คน จันทร์ ฉายนับว่าเป็นเลขาฯของเขาที่นานที่สุด

“ยัยน้ำ สรุปว่าใครส่งดอกไม้ให้แก แอบกระซิบบอกฉันก็ได้ สัญญาว่าฉันจะไม่บอกใคร” จันทร์ฉายยังพยายามตอแยเอา คำตอบจากเธอ

หรือว่าเป็นตาเฒ่าที่หัวล้าน มีพุง ติดเหล้า ชอบฉีดกลิ่นน้ำ หอมฉุดๆเพื่อปกปิดความสกปรกของตัวเอง ” จันทร์ฉายกัดฟัน พูดกับเธอ

นีรชาหมุนตัวไปรอบๆจันทร์ฉายและยิ้มแบบกวนๆ “แกอยาก ได้ดอกกุหลาบขนาดนี้ งั้นฉันเขียนเบอร์โทรศัพท์แกส่งไปให้เขาดีไหม

“ว้าย! ฉันนึกออกล่ะ ว่ามีงานต้องทำพอดี บายยยยยย” จันทร์ฉายรีบถอยหลังกลับไปที่โต๊ะ และทำท่าทางเหมือนงาน ตัวเองยุ่งจริงๆ

“ฮ่าๆๆๆ” นีรชาเราะเยาะจันทร์ฉายแบบมีความสุข

นีรชานั่งอยู่ที่โต๊ะคิดไปคิดมา ถือโทรศัพท์และเดินไปที่ห้อง พัก กดเบอร์โทรศัพท์ของภัสกรณ์

รอสายอยู่นานกว่าจะมีคนรับสาย น่าแปลกคนที่รับสายเธอ ไม่คุ้นเสียงเลย “สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าจากที่ไหนคะ”

นีรชานิ่งเงียบไปสักครู่หนึ่ง ไม่สามารถอธิบายความรู้สึกที่ ท่วมท้นเข้ามาได้

เธอรู้สึกชาไปทั้งตัว เย็นไปทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำให้เธอ

เกือบจะพูดไม่ออก

เขาออกไปทำงานต่างจังหวัดไม่กี่วัน ก็มีผู้หญิงคนใหม่แล้วหรอเนีย

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง และยังจะแกล้งส่งดอกกุหลาบมาให้ ฉันอีก ทำให้ฉันต้องเป็นขี้ปากของคนทั้งบริษัท

และตอนนั้นเธอก็เข้าใจทันที ภัสกรณ์เป็นผู้ชายแบบนั้นจริงๆ เปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อย ไม่แคร์ว่าคนอื่นจะเป็นยังไง เก็บ ผู้ใหญ่ไว้ในคลังของตัวเอง นีรชา เธอมันก็แค่ของเล่นของเขา จริงๆนั่นแหละ

น่าตลก ที่เธอจริงจังขนาดนี้

นีรชาไม่สามรถพูดอะไรได้เลยในตอนนั้น แม้แต่ประโยค เดียวเธอก็พูดไม่ออก เธอกำลังจะวางสายโทรศัพท์ แต่ก็มี เสียงของผู้หญิงมาจากปลายสายว่า “นั่นใช่คุณนีรชาไหมคะ ตอนนี้ท่านประทานกำลังประชุมอยู่ค่ะ ไม่สะดวกรับสายใน ตอนนี้ ต้องการให้ฉันแจ้งท่านไหมคะ ว่าคุณโทรมา

ผู้หญิงคนนี้……..ไมเธอรู้จักชื่อของฉัน

แถมยังมีน้ำใจจะช่วยฉันแจ้งภัสกรณ์ว่าฉันโทรไปอีก

นีรชานิ่งอึ่ง และเปิดปากถาม “ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าคุณ คือใครหรอคะ”
“ฉันเป็นเลขาฯของคุณภัสกรณ์ของสาขาเซียงไฮ้ค่ะ” ผู้หญิง ในสายผู้ด้วยน้ำเสียงยิ้มๆ พูดอย่างมีมารยาทว่า “โทรศัพท์คุณ ภัสกรณ์แบตใกล้จะหมดค่ะ ก็เลยให้ฉันเอาไปชาจแบตให้ คุณ นีรชาอย่าเข้าใจผิดนะคะ”

ให้เหตุผลเยอะแยะมากมาย คงฝึกฝนมาเยอะสินะ เกือบจะ

รายงานฉันแทบทุกอย่างแล้ว

ต้องจัดการเรื่องแบบนี้ให้ผู้หญิงอีกกี่คนล่ะ

อยู่ๆเธอก็นึกถึงคำพูดหยอกล้อของจันทร์ฉาย “เป็นเลขาฯ ของคุณภัสกรณ์ ก็ต้องเตรียมตัวรับมือกับผู้หญิงของท่านให้

นีรชานึกแล้วก็ยังขำ

“ยัยน้ำ!” จันทร์ฉายวิ่งเข้ามาในห้องพัก พร้อมกับเล่นที่ แก้วน้ำของเธอ “เร็ววววว สรุปว่าเธอจะไปเข้าร่วมงานคืนนี้ บริษัท จัดงานเลี้ยงหาคู่ให้คนมาพบเจอกัน เธอต้องไปนะ”

พูดจบ เธอก็วิ่งหายไปเมหือนสายลม ไปพูดเรื่องนี้กับเพื่อน ร่วมงานคนอื่น

จันทร์ฉายเคยพูดว่า ความฝันที่สูงสุดของเธอก็คือ ก่อนอายุ25 ปี เธอจะต้องแต่งงานให้ได้ เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะมีงาน จัดหาคู่ที่ไหน เพื่อให้คนได้มาพบเจอกัน เธอไม่เคยพลาดสัก งาน จนเธอเคยพูดว่า ต่อให้ฉันตาย ฉันก็จะไม่ยอมแพ้

นีรชาได้หมดคําจะพูดและแม้มปากลงเบาๆ และถามกับ คนในโทรศัพท์ว่า “ท่านประทานกำลังประชุมอยู่ใช่ไหม งั้นอีก สักครู่ฉันโทรกลับไปใหม่ก็ได้ค่ะ”

สาขาเซี่ยงไฮ้ของบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด ตั้ง อยู่ในทำเลที่เยี่ยมยอดข้างแม่น้ำหวงผู่ ออฟฟิศของท่าน ประธานจะอยู่ชั้นบนสุด อยู่สูงเกือบเตะท้องฟ้า มองเห็นทุก อย่างจากที่สูง

กว่าจะอ่านเอกสารในมือจบเวลาก็เกือบๆกดโมงเย็นแล้ว

ภัสกรณ์เปิดลิ้นชัก ในนั้นมีโอเดลตัวการ์ตูนวางอยู่ ผมสีดำ ตรง ใบหน้าสีขาวๆ คางแหลมคม ดวงตาโตๆซึ่งทำจาก คริสตัลสีค่า ประกายวิบวับน่าดึงดูด

นี่คือตุ๊กตาจําลองที่ภัสกรณ์สั่งทำขึ้นให้เหมือนกับนีรชา ตุ๊กตาหุ่นตัวนี้ยืนอยู่บนโต๊ะของเขา เขารู้สึกเบื่อหน่ายกับห้อง ทํางานของเขาเอง วางเจ้าตัวนี้ไว้ก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

เขาเห็นตุ๊กตาจําลองคล้ายคนครั้งแรกที่ตู้โชว์ในเมืองชิคาโก พอมองเห็นเขาก็คิดถึงนิรชา ผู้หญิงมักจะชอบของเล่น ที่เป็นประกายแบบนี้ นีรชาก็คงจะชอบอย่างแน่นอน

ใช่แล้ว เดี๋ยวรอบหน้าเขาสั่งทำตุ๊กตาจำลองให้เหมือนกับตัว เอง และให้นีรชาพกไปไหนมาไหนด้วยดีกว่า

ภัสกรณ์อดไม่ได้ที่จะเอามือมาตีที่ริมฝีปากของตัวเองเบาๆ

“ก๊อก…ก๊อก..”

เสียงคนเคาะประตูออฟฟิศสองครั้ง

“เข้ามา…” ภัสกรณ์พูดอย่างเรียบๆ

“ท่านประธานคะ กาแฟของคุณค่ะ” คุณเลขาฯเวธนีถือกาแฟ ร้อนๆวางบนโต๊ะทำงาน ก็เลยถือโอกาสรายงานตารางการ เดินทาง “วันนี้เวลาสามทุ่มต้องร่วมรับประทานอาหารค่ำกับผู้ จัดการหลายท่านของบริษัทอสังหารัมทรัพย์ ฉันได้จองร้าน อาหารที่โรงแรมอวานีแล้วนะคะ

“อืม” ภัสกร จิบกาแฟ

“อ้อ ยังมีอีกเรื่องค่ะ คุณฝ้าย คุณไหม คุณมิน และคุณน้ำโทรมาหา บอกว่าถ้าหากมีเวลาว่างรบกวนโทรกลับด้วยค่ะ” คุณเลขาฯถอดแว่นดำออกเพื่อรายงานให้ภัสกรณ์ฟัง

ภัสกรณ์เป็นประธานบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด ทางฝั่งเอเชีย เป็นชายหนุ่มที่มีพลัง เมื่อโตมาก็มีรูปร่างหน้าตา สง่างาม ผู้หญิงที่อยู่รอบข้างผลัดเปลี่ยนกันไปไม่เคยขาด

คุณเลขาฯเวธนี บางครั้งก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่เลขาฯ แต่เป็น เหมือนพี่เลี้ยงอาวุฒโสของเขา เธอยังต้องคอยแก้ปัญหาเรื่อง ความสัมพันธ์แบบหนุ่มสาวให้กับเขาตลอดเวลา

“คุณนํา นีรชาค่ะ” คุณเลขาฯเวธนือดที่จะมองเจาด้วยความ สงสัยไม่ได้ มีชื่อผู้หญิงตั้งสี่คนโทรมาหา กลับถามหาแต่คนที่ ชื่อ นีรชา แค่นี้ก็พอจะดูออกว่าภัสกรณ์มีความรู้สึกพิเศษกับผ หญิงที่ชื่อนีรชา

นีรชา

ภัสกร ขมวดคิ้วขึ้นหนึ่งที นึกไม่ถึงเลย ว่าเธอจะเป็นคนที่ โทรมาหาเขาก่อน แสดงว่าเจ้าช่อกุหลาบดอกนั้นใช้ได้ผล จริงๆ ดอกกุหลาบนี่เป็นอุปกรณ์ที่ใช้เอาชนะใจผู้หญิงได้จริงๆ แม้กระทั่งนีรชาก็ไม่อาจหลบหนีมัน
ครั้งที่แล้วให้ดอกไม้สีฟ้าไปแต่กลับไม่ชนะใจเธอ มันต้องมี

เหตุผลอย่างหนึ่งแน่นอน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ