ตอนที่11 มันรังแกฉัน

ดวงตาของซูเลียส่อแววชั่วร้าย เธอเงยหน้ามองนีรชา อย่างทะนงตน”เธอนี่กล้ามากเลยนะ ทำชุดของฉันเปื้อน แม้แต่คำขอโทษสักคำยังไม่มี”

นีรชาหน้าแดงก่ำ เธอกำหมัดแน่น ไม่ยอมอ่อนข้อให้กับซู เลีย

เดิมทีซูเลียคิดจะกำราบนีรชาต่อหน้าภัสกรณ์ แต่ใครจะ ไปรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะกล้าต่อกลอนกับเธอ แถมยังจ้องเธอ ตาเขม็ง ทำทีเป็นไม่เห็นเธออยู่ในสายตา ซูเลียยิ่งโกรธ มากขึ้นอีก เธอทุบลงบนโต๊ะ”ไปเรียกผู้จัดการของพวกเธอ มานี่สิ”

คนอื่นๆ ที่อยู่ในร้านต่างพากันตกใจกับการกระทำของซู เลีย ดวงตาหลายคู่จ้องมองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ภัสกรณ์ยังคงกอดอกอย่างสบายใจ เขายืนนิ่งอยู่กับที่ เหมือนกับกำลังรอดูการแสดงฉากเด็ด
ภัสกรณ์เคยเจออารมณ์โมโหแบบนี้ของนีรชา เธอเป็น เหมือนตัวเม่นที่พร้อมจะสะบัดขนแหลมๆ เพื่อต่อสู้กับซู เลีย แล้วจากไปอย่างไม่ใยดี

แขกของร้านอาหารแห่งนี้มีแต่คนรวยๆ และข้อกำหนด สำหรับพนักงานเสิร์ฟก็สูงมากด้วย ถ้าใครถูกร้องเรียนจาก แขกจะถูกเลิกจ้างทันที

นีรชากัดฟันทน งานนี้เป็นงานที่ได้เงินเดือนสูงที่สุดใน บรรดางานทั้งสามของเธอ ถ้าถูกเลิกจ้าง แล้วจะทำยังไง กับค่ารักษาพยาบาลของพ่อล่ะ เธอกัดริมฝีปากตัวเองจน เลือดซิบ และเปล่งวาจาออกมาอย่างยากลำบาก”ขอโทษ ค่ะ…. ดิฉันผิดเองที่บริการคุณไม่ดี ได้โปรดยกโทษให้ ดิฉันด้วยนะคะ”

ภัสกรณ์เลิกคิ้วขึ้น เขาค่อนข้างแปลกใจในน้ำเสียงอัน

แผ่วเบาของเธอ

“ยกโทษเหรอ…ก็ได้…ชุดนี้ราคาสองแสนบาท เธอจ่าย ให้ฉันได้ไหมล่ะ”ซูเลียมองภัสกรณ์อย่างภาคภูมิ พนักงาน เสิร์ฟกระจอกๆ คนนี้เป็นแค่ลูกเป็ดขี้เหร่ จะมาเทียบกับเธอ ได้ยังไง
ว่าไงนะ…ชดใช้ค่าชุดสองแสนบาท ดวงตาสดใสของนีรช าถึงกับเบิกโพลง ผู้หญิงคนนี้ใจดำชะมัด โซดาหกใส่ชุด แค่ไม่กี่หยด ถึงกับจะให้ชดใช้ค่าชุดเลยเหรอ อีกอย่างเธอ นั่นแหละที่เจตนาทำหกเอง

ดวงตาของภัสกรณ์เปล่งประกายด้วยความสนใจ การ แสดงฉากนี้เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เขาอยากจะดูว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้จะรับมือกับความร้ายกาจของซูเลียยังไง

นีรชาเงยหน้าขึ้นมองแววตาทะเล้นของภัสกรณ์ที่กำลัง เย้าแหย่ ในใจเธอก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่

คนที่ร่ำรวยและมีอำนาจพวกนี้ มักจะรังแกคนที่ต่ำต้อย กว่าแบบนี้เสมอแหล่ะ ได้…ถ้าอย่างนั้นก็อย่ามาโทษฉัน แล้วกัน

นีรชากำปั้นตัวเองแน่น ไม่มีสีหน้าที่ดูต่ำต้อยและรู้สึกผิด นั้นอีกต่อไป น้ำเสียงที่เปล่งออกมาเต็มไปด้วยความมั่นใจ ได้ค่ะ คุณซูเลีย ดิฉันจะหาชุดใหม่ที่เหมือนเดิมเป๊ะ มาใช้ คืนให้คุณ”

อะไรนะ…ภาสกรและซูเลียได้ยินถึงกับอึ้ง พวกเขามองดู รองเท้าผ้าใบเก่าๆ ที่ผู้หญิงคนนี้สวมอยู่ ก็รู้แล้วว่ายากจนข้นแค้นแค่ไหน ชุดราคาตั้งสองแสนบาท เธอยัง

กล้าบอกว่าจะชดใช้อีกเหรอ

นีรชาเห็นว่าภัสกรณ์และซูเลียยังประหลาดใจไม่หาย น้ำ เสียงของเธอจึงเริ่มดังขึ้น ดวงตาคู่สวยของเธอฉายแวว ความฉลาด”แล้วถ้าดิฉันหาชุดใหม่มาใช้คืนคุณได้ ถ้าอย่าง นั้นชุดสกปรกนั่นก็ต้องกลายเป็นของดิฉันใช่ไหมคะ”

“อือ…แน่นอน….”ซูเลียเริ่มไม่เข้าใจสถานการณ์นี้แล้ว นั่ง เด็กผู้หญิงคนนี้ คิดจะทำอะไรกันแน่

ภัสกรณ์เผลอยิ้มที่มุมปาก รอยยิ้มที่แสดงถึงความพึง พอใจปรากฏขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ดวงตาของเขามองนีรช ด้วยสายตาชื่นชม คิดไม่ถึงว่า เด็กผู้หญิงคนนี้แม้จะ อารมณ์รุนแรง แต่ก็ยังพอมีปัญญาอยู่บ้าง

“อย่างนั้นก็ดีค่ะ งั้นคุณก็ถอดชุดสกปรกนั่นออกมาให้ดิฉัน เลยสิคะ”นีรชาพูดด้วยน้ำเสียงสะใจ

“อ๊าย ฉัน….แก….”ซูเลียเพิ่งรู้ว่าตัวเองตกหลุมพรางของ นีรชาเข้าซะแล้ว ซูเลียได้แต่ชี้นิ้วไปที่นีรชา เพราะตอนนี้ เธอโกรธจนพูดอะไรไม่ออก
“แทนคะ คุณดูสิ นังคนนี้มันแกล้งซูเลีย”เธอบุ้ยปากอย่าง ไม่พอใจ แล้วมุดเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของภัสกรณ์ มือ หนึ่งชี้ไปที่นีรชา มืออีกข้างเขย่าแขนของภัสกรณ์ไม่ หยุด”แทนคะ คุณพูดอะไรบ้างสิคะ เห็นไหมว่าซูเลียถูก กลั่นแกล้งอ่ะ”