ตอนที่ 10 คนรักใหม่

นีรชามองแววตาที่ไม่เป็นมิตรของซูเลียแล้ว รู้สึกว่าภัส กรณ์คนนี้ช่างเป็นเทพเจ้าแห่งความซวยจริงๆ เจอหน้าเขา ที่ไรก็มีแต่เรื่อง

เธอทำหน้าที่พนักงานเสิร์ฟของเธออยู่ดีๆ ไม่ได้ไปยุ่งกับ ใคร แต่ทำไมซูเลียถึงทำกับเธอแบบนี้

นีรชามองภัสกรณ์ด้วยความเกลียดชัง และรีบอธิบาย ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับภัสกรณ์ทันที ไม่ ไม่ ไม่.. ดิฉันไม่รู้จักท่านประธานบริษัทที่เอสหรอกค่ะ ไม่เคยเจอ หน้ามาก่อนเลย” เธอไม่คิดที่จะอยากเกี่ยวข้องอะไรกับ ผู้ชายคนนี้ทั้งนั้น คนบ้า ไม่รู้มีอะไรดีนักหนา

คิ้วของภัสกรณ์ขมวดเล็กน้อย เขาถลึงดวงตาคมเข้มขึ้น มาอย่างน่ากลัว จะมีผู้หญิงคนไหนในโลกที่ไม่ต้องการ ผูกมัดกับเขา แต่วันนี้คนอย่างภัสกรณ์กลับถูกผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ปฏิเสธอย่างนั้น เหรอ

หรือว่านี่จะเป็นอุบายหลอกล่อ ภัสกรณ์คอยจับตาดูนีรชา ไม่ยอมห่าง เขายักคิ้ว “คิดไม่ถึงว่าเราจะได้พบกันอีก”

“คุณผู้ชาย พูดเรื่องอะไรคะ ดิฉันไม่เข้าใจ” นีรชาแอบ ขยับตัว เธอต้องการออกห่างจากเขา ร่างของเขาสูงใหญ่ เธอรู้สึกเหมือนโดนกดดันจนแทบหายใจไม่ออก เธอ เกลียดผู้ชายเหย่อหยิ่งคนนี้เป็นที่สุด

ภัสกรณ์เอามือกอดอก มองดูนีรชาขยับตัวออกไป ทันใด นั้นเขาก็คิดอยากจะแกล้งเธอขึ้นมา เขาแอบเอาตัวสูงๆ ของเขาไปยืนขวางทางนีรชาแบบเงียบๆ ไม่เข้าใจ แล้ว เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันเป็นประธานบริษัทที.เอส”

เธอไม่สนหรอกว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหน แต่ขอร้อง อย่าทำให้เธอต้องออกจากงานที่นี่เลย นีรชาเกือบจะโพล่ง สิ่งที่คิดออกมา แต่เธอชะงักไว้ทัน และทำท่าที่ไร้เดียงสา เธอหวังเพียงให้เขารีบกลับ ไปคุยกับซูเลียเหมือนเดิม และเลิกแกล้งเธอสักที

ซูเลียรู้สึกถึงความผิดปกติของภัสกรณ์ จนเธอต้องดึงดูด ความสนใจของเขาให้มากขึ้นอีก เธอทนไม่ได้ที่จะนั่งอยู่ เฉยๆ ให้ภัสกรณ์ไปสนอกสนใจผู้หญิงคนอื่น แถมทั้งยัง เป็นพนักงานเสิร์ฟกระจอกๆ

“นี่เธอ ไม่เห็นเหรอว่าแก้วของฉันมันว่าง” ซูเลียชี้แก้วที่ ว่างเปล่าของตัวเอง สายตาอันเยือกเย็นและเหย่อหยิ่งของ เธอจ้องมองนีรชา มองตั้งแต่หัวจรดเท้า

พอได้ยินคำพูดของซูเลีย นีรชาจึงรีบยกเยือกน้ำในมือ ขึ้นมาแล้วรินใส่แก้วของเธอ นีรชาเป็นพนักงานเสิร์ฟ การ บริการแขกก็คืองานของเธอ ถึงแม้ว่าแขกคนนี้จะเต็มไป ด้วยความเกลียดชังและดูถูกเธอก็ตาม

ภายใต้การจ้องมองของภัสกรณ์ นีรชารู้สึกว่าตัวเองตัวแข็งที่อ ผู้ชายคนนี้ มองอะไรอยู่ได้ไม่เคยเห็น พนักงานรินน้ำให้แขกเหรอ

เธอมือไม้เกร็ง รินน้ำจากเหยือกใส่ในแก้ของซูเลียจนเต็ม ในที่สุด นีรชาถอนหายใจเบาๆ ด้วยความโล่งอก อีกซักพัก เธอจะต้องเปลี่ยนโต๊ะกับคนอื่นแน่ เธอไม่อยากให้บริการ โต๊ะนี้อีกต่อไป

กำลังจะหันหลังเดินออกไป เสียงที่เย็นชาของซูเลียก็ดัง ขึ้น “ยื่นแก้วให้ฉันสิ”

นีรชายื่นแก้วให้ซูเลียอย่างระมัดระวัง ยังไม่มีทันได้วาง แก้วก็ถูกซูเลียจงใจกระแทก จนตกแตก

“เพียะ…”เสียงตบหน้าฉาดใหญ่ดังขึ้นมา รอยยิ้มบน ใบหน้าของซูเลียหายไป เธอยกมือขึ้นตบหน้านีรชาอย่าง

แรง

“นี่เธอให้รินน้ำยังไง ทำกระโปรงของฉันสกปรกหมด”
“เธอรู้ไหมว่าชุดของฉันมันแพงแค่ไหน เธอทำงานหาเงิน สามปีก็ไม่มีปัญญาชดใช้”

การโดนตบหน้าอย่างกะทันหัน ทำให้นีรชาตะลึงงัน

ซูเลียดึงแขนภัสกรณ์เข้ามา และพูดออกมาอย่างเอาแต่ ใจ “แทนคะ ดูพนักงานคนนี้สิ ทำชุดของเค้าเปื้อนไปหมด แล้วอ่ะ ที่รัก…ต้องพาเค้าไปซื้อชุดใหม่นะ”

ภัสกรณ์ได้แต่มองดูซูเลียโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ ดวงตา คมเข้มเปล่งประกาย ทำเอาซูเลียหวั่นใจ

เธอรู้สึกหวั่นใจ เพราะวันนี้ภัสกรณ์ดูผิดปกติเกินไป พนักงานเสิร์ฟคนนี้ เธอมีอะไรพิเศษตรงไหน ทำไมถึง กลายเป็นจุดสนใจของเขา

ไม่ได้ เธอจะปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด เธอเพิ่ง จะได้เป็นคนรักใหม่ของภัสกรณ์ บัลลังก์ของเธอยังไม่ทัน จะร้อน แล้ว เธอจะปล่อยให้ผู้หญิงต่ำต้อยคนนี้คว้าไปง่ายๆ ได้ยังไง