ตอนที่240 เป็นหมาที่ฉันเลี้ยงเท่านั้น

ตอนที่240 เป็นหมาที่ฉันเลี้ยงเท่านั้น

ดวงตาของปาลนั้นต้องไปตรวจติดตามอาการที่โรงพยาบาล ดังนั้นหลังจากทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย ภัสกรณ์จึงพา นีรชาและปาลไปที่โรงพยาบาล

หลังที่แพทย์ตรวจดูอาการอย่างระมัดระวัง เขาก็แจ้งกับภัส กรณ์และนีรชาว่า ดวงตาของปาลฟื้นตัวได้ดีมาก เข้ารับการ รักษาอีกสองครั้งก็จะหายเป็นปกติ

ภัสกรณ์พอได้ฟังก็อารมณ์ดี แขนซ้ายโอบปาล แขนขวาโอ บนีรชา “ไป พวกเราไปกินอาหารมื้อใหญ่ฉลองกัน!

นีรชามองเขาครู่หนึ่ง ลังเลเล็กน้อยแล้วกระซิบ “ถ้าอย่างนั้น คุณไปบริษัทเถอะค่ะ ฉลองมื้อใหญ่กันตอนเย็นก็ยังทันนะคะ”

ระหว่างที่ปาลรับการตรวจอยู่นั้น ภัสกรณ์มีสายโทรศัพท์เข้า หลายสาย ดูเหมือนว่าที่บริษัทจะมีปัญหาอะไรบางอย่าง

ภัสกรณ์คาดไม่ถึงว่านีรชาจะเป็นคนมีน้ำใจเช่นนี้ เขาจึงหอม ไปที่แก้มของเธอเบาๆ “ภรรยาที่ดี! ถ้าอย่างนั้นฉันไปจัดการ ธุระที่บริษัทก่อน ตอนเย็นจะกลับเร็วหน่อย เรียกถิรามา แล้วพวกเราไปฉลองด้วยกัน!”

นีรชาจับมือน้อยของปาล แล้วพยักหน้าอย่างว่าง่าย “ได้ค่ะ พวกเรารอคุณที่บ้านนะคะ

ภรรยาและลูกรออยู่ที่บ้าน ความรู้สึกนี้ช่างมีความสุขนัก ภัส กรณ์ขับรถพาสองแม่ลูกกลับบ้านแล้วก็รีบไปที่บริษัทเพื่อ จัดการกับธุรกิจ

หลังจากตรวจร่างกายอยู่ทั้งบ่าย หลังจากปาลทานอาหาร กลางวันก็ง่วงหลับไป หลังจากที่กล่อมปาลนอนหลับแล้ว นีรช าก็ค่อยสบายใจ

คนในบ้านส่วนใหญ่ก็จะไปงีบหลับ บ้านหมื่นสาใหญ่โตโอ่อ่า แต่ทุกที่กลับเงียบสงัด

ตั้งแต่ที่ปาลยอมรับเธอ อารมณ์ของนีรชาก็อยู่ในสภาวะตื่น เต้นมาโดยตลอด จริงๆแล้วเธอไม่รู้สึกง่วงเลยสักนิด

เธอไปที่ห้องหนังสือของภัสกรณ์เพื่อที่จะหาหนังสือสักเล่ม เตรียมที่จะไปอาศัยร่มเงาบริเวณระเบียงอ่านหนังสือสักนิด หน่อย

ระเบียงของบ้านหมื่นสานั้นร่มรื่นสะดวกสบายมาก อยู่ที่ด้านนอกของห้องนั่งเล่นชั้นล่าง อยู่ใต้ร่มเงาของต้นการบูร หากนั่งเล่นในฤดูร้อนช่างแสนร่มรื่นนัก

อ่านหนังสือสักพัก เธอก็รู้สึกง่วงเล็กน้อย นีรชาปิดหนังสือลง แล้วเดินลากกระโปรงยาวขึ้นไปยังห้องนอนชั้นสอง

บันไดหินอ่อนขนาดใหญ่แสนเย็นสบาย นีรชาค่อยๆปีนขึ้นไป ทีละขั้นทีละขั้น

เมื่อเธอก้าวไปถึงขั้นสูงสุดของบันได เท้าของนีรชากลับลื่น ในทันที เธอมีปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็ว คว้าจับราวบันได เอาไว้ เท้ากระแทกกับบันได หัวเข่ากระแทกกับเหล็กของราว บันได ผิวหนังเธอเป็นรอยแยก เธอรู้สึกปวดแสบปวดร้อน

นีรชาคว้าราวบันไดเพื่อทรงตัว แล้วเงยหน้าขึ้นมองที่บันได แน่นอนว่ามีคนจงใจที่จะทำร้ายเธอ เงาวับที่ขั้นบันไดนั้น จะ เป็นอะไรไปได้ถ้าไม่ใช่น้ำมัน

มีคนเทน้ำมันลงบนขั้นบันไดเพื่อต้องการแกล้งเธอ

บุคคลนี้คือใครกัน ใช้หัวแม่เท้าคิดก็ยังคิดออกได้ นีรชาจ้อง ไปที่คราบน้ำมัน ใบหน้าเริ่มบูดเบี้ยวขึ้นเรื่อยๆ
โรซาคิดว่าถราแค่มีอารมณ์เอาแต่ใจตามประสาลูกคุณหนู ไม่ได้คิดว่าหล่อนจะงี่เง่าขนาดนี้

วิธีการเด็กๆแบบนี้ยังกล้าเอาออกมาใช้ แกล้งเธอน่ะไม่ เป็นไรหรอก แต่ถ้าหากว่าปาลตื่นขึ้นมาแล้วเดินตามหาเธอ แล้วเกิดเหยียบลื่นขึ้นมาล่ะก็

นีรชาเดินอ้อมไปอย่างระมัดระวัง เดินปวกเปียกตรงไปทาง ห้องนอนของ รา

เมื่อไปถึงด้านข้างห้องนอนของถรา เธอยกมือขึ้นและกำลัง จะเคาะประตู ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงอึกทึกคึกโครมของ ชายในห้องนอนแขกฝั่งตรงข้าม นีรชาตกใจและหยุดก้าวใน ทันที

ได้ยินเสียงถราดังลอดออกมา “ไม่ได้! วันนี้ไม่ได้! นีรชายัง อ่านหนังสืออยู่ที่ระเบียง! เดี๋ยวถ้าหล่อนขึ้นมาจะได้ยินเข้า!

ฝ่ายชายดูกังวลเล็กน้อย “คุณนี่มันไร้ยางอาย! ยั่วให้คน โมโห! ยังจะมาทำตัวเป็นสาวบริสุทธิ์! ผมรับรองจะไม่ทำให้ คุณเสียเวลา”

ถิราหัวเราะเบาๆ “ยั่วแกก็ไม่ได้แปลว่าฉันคิดจะทำนะ! แกคิด ให้ดี แกเป็นแค่สุนัขรับใช้ตัวหนึ่งในบ้านฉัน จะทําหรือไม่ทำ ฉันเป็นคนสั่งเท่านั้น!

จากนั้นก็มีเสียงดังจากธรณีประตู ดูเหมือนว่าชายคนนั้นจะ โกรธและจับถิรากดไว้ที่ประตู

นีรชาไม่สามารถทนฟังพวกเขาได้อีกต่อไป เธอยกมือขึ้น เคาะประตู “ถิรา! เธออยู่ข้างในรึเปล่าเปิดประตูให้ฉันหน่อย!

ถิราถูกชายผู้นั้นล้อมตัวเอาไว้ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงนีรชา เคาะประตู เธอตกใจกลัวขึ้นเล็กน้อย ผลักผู้ชายคนนั้นเข้าไป ซ่อนในตู้เสื้อผ้า

จัดเสื้อผ้าและทรงผมให้เรียบร้อย ถิราก็ไปเปิดประตูด้วย ท่าทีสูงส่ง