ตอนที่190 ได้ใจ

ตอนที่190

ได้ใจ

จากช่วงพลบค่ำผ่านไปเป็นกลางคืออย่าง รวดเร็ว นีรชารู้สึกว่าพลังงานของร่างกาย ใช้สิ้นเปลืองมาก เธอถูกภัส กรณ์อุ้มไป อาบน้ำแล้ว กำลังจะเอนตัวนอนหลับ โทรศัพท์สายจากจันทร์ฉายก็โทรเข้ามา

“ฮัลโหล,จันทร์ฉาย

“น้ำเธอเป็นยังไงบ้าง โทรมาดึกแบบนี้ ไม่ ได้รบกวนเธอใช่ไหม”น้ำเสียงของจันทร์ ฉายเต็มไปด้วยคงาม ขอโทษ

“เปล่าๆ ฉันยังไม่นอน”นีรชารีบอธิบาย มือใหญ่ของผู้ชายข้างกายเธอเริ่มอยู่ไม่ นิ่ง เธอจึงใช้แรงดึงมันออก “วันนี้ยุ่งมากจริงๆปลีกตัวเองออกไม่ได้ เลย น้ำ ตอนนี้ร่างกายเธอไม่เป็นไรแล้วใช่ ไหม ได้ยินคุณภัสกรณ์เขาพูด ว่าได้รับ เซรุ่มแล้วก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้เธอรู้สึก ยังไงบ้าง”

“เมื่อได้ยินถึงความเป็นห่วงจากเพื่อน ใน ใจของนีรชารู้สึกอบอุ่นมาก“ตอนนี้ยังมี อาการชาที่ข้อเท้าและน่อง อย่างอื่นนั้น ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว จันทร์ฉาย เธอ เพลิดเพลินกับการแต่งงานเถอะ ฉันไม่เป็น อะไรจริงๆ เธอไม่ต้อง เป็นห่วง ใช่แล้ว พวกเธอไปฮันนีมูนที่ตุรกีกันใช่ไหม เดิน ทางวันพรุ่งนี้ใช่ไหม”

“อื้ม เดินทางพรุ่งนี้ ใช่แล้ว น้ำ เรื่องนี้เธอ ไม่รู้สึกแปลกเหรอ ฉันถามพนักงาน โรงแรมแล้ว ใกล้ๆกับห้องแต่งตัว นั้นไม่มี ต้นไม้อยู่เลย แล้วมันจะเข้ามาในห้องได้ ยังไง ประตูก็ถูกล็อกจากด้านนอก ทำไมมัน บังเอิญขนาดนั้น”

นีรชากัดริมฝีปาก จริงๆแล้วในใจของเธอ นั้นก็รู้สึกสงสัย แต่แค่ไม่แน่ใจ กลัวว่า จันทร์ฉายจะกังวลใจ จึงพูดออก ไป“ต้นไม้ ที่โรงแรมมีเยอะนะ สัตว์เลี้ยงต่างๆก็เยอะ มันก็อาจจะทำให้ มีงูพิษเข้าไปก็ได้ ตอน นั้นเพื่อนเจ้าสาว คนอื่นก็แต่งตัวเสร็จกัน แล้ว มีฉันอยู่ในห้องคนเดียว พนักงานของ บริษัทจัดงานแต่งงานก็ไม่อยู่ อาจจะคิดว่า ใน ห้องไม่มีคนแล้ว ก็เลยล็อกประตู จันทร์ ฉาย อาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุ เธอไม่ต้อง คิดมากหรอก ไปฮันนีมูนให้สนุก เถอะ”

ในที่สุดก็พูดให้จันทร์ฉายสบายใจ วาง สายโทรศัพท์แล้ว นีรชาตะแคงหัวไป พบ ว่าภัสกรณ์กำลังมองเธออย่าง ครุ่นคิด

“ทำไมนางอับแมมมมจะจะ”บีรชาจิ้มไปที่ หน้าของเขา

ภัสกรณ์จับมือเธอไว้และดึงเธอเข้ามาใน อ้อมอกของเขา“น้ำ มีเรื่องหนึ่งที่ผมต้อง บอกคุณ”

“เรื่องอะไรคะ”

“เธอโดนงูพิษกัด เรื่องนี้ไม่ใช่อุบัติเหตุ ผมคิดว่า มีคนตั้งใจคิดจะทําร้ายคุณ ครั้งนี้ มันทำพลาดไป ผมกังวลว่า คนๆนั้นจะหา โอกาสอื่นลงมืออีก จากวันนี้เป็นต้นไป คุณต้องระมัดระวังตัวให้มาก พยายามออก ไปข้างนอกให้น้อย ที่สุด เว้นไปช่วงหนึ่ง ก่อน”

ภัสกรณ์หยุดชั่วครู่หนึ่ง ใช่แล้ว คุณอยู่ที่ นั้นไม่ได้แล้ว คุณต้องย้ายบ้าน ไม่อย่างนั้น ผมวางใจไม่ได้” นีรชารู้ว่าเรื่องนี้สำคัญ เธอพยักหน้าอย่าง เชื่อฟัง“ค่ะ”

ภัสกรณ์ประหลาดใจ จับใบหน้าเล็กของ เธอ“เอ๊ะ ทำไมวันนี้เชื่อฟังง่ายแบบนี้ ไม่ ถามแม้แต่คำเดียว ก็ตอบตกลงแล้ว”

นีรชาดึงมือที่ราวกับกรงเล็บปีศาจของเขา ออกไป ยังมีความไม่สบายใจอยู่ ฉันก็ รักชีวิตของฉัน ฉันสวยงาม ราวกับดอกไม้ ที่กำลังเบ่งบาน และละเอียดอ่อน มีความ สามารถ ชีวิตคนเราช่างสวยงามแบบนี้ ฉัน ก็อยากมีชีวิต อยู่ไปอีกหลายๆปี คิดถึง สายตาของคนนั้นที่มองฉัน ฉันก็กลัวตัวสั่น แล้ว เธอต้องยังไม่ยอมแพ้

ภัสกรณ์มองเถอะอย่างลึกซึ้ง“เธอรู้ว่าเป็น ใครเหรอ” นีรชากัดรีมฝีปาก“เธออยู่ที่ห้องน้ำแล้ว เดินมาทางฉันพ่นบางสิ่งบางอย่างที่ข้อเท้า ของฉัน ต่อมาตอนที่งูกัดฉัน ประจวบ เหมาะกับที่มันฉกตรงนั้นพอดี แต่ว่าฉันก็ แค่สงสัย ไม่ได้แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์นะคะ”

ภัสกรณ์กอดเธอไว้แน่นน้ำ ผมขอโทษ ถ้าหากไม่ใช่เพราะผม คุณก็ไม่ต้องมารับ อันตรายและความเจ็บปวด แบบนี้ วันนี้ออก จากโรงพยาบาลแล้ว คุณย้ายไปอยู่บ้านผม ดีไหม ให้ผมดูแลคุณอีกอย่างคุณจะได้เจอ กับปาลทุก วัน”

นีรชาสายหัว“ฉันไม่อยากไป”

เธอไม่อยากย้ายไปอยู่บ้านของเขาอย่าง ที่ไม่สมเหตุสมผลอีก

ภัสกรณ์ก็พอจะเดาใจเธอได้ คิดทบทวน บีบจมูกเล็ก“เอาละ ถ้าอย่างนั้นผมหาคอน โดให้คุณก็แล้วกัน ช่วงนี้ ถ้า หากไม่มีผม อยู่ด้วย คุณพยายามอย่าออกไปข้าง นอก”

นีรชามองเขาอย่างรวดเร็ว“ถ้ามีคุณอยู่ ด้วยคงไม่ได้ออกไปไหนมากกว่า ต้อง ทำให้ฉันนอนอยู่บ้านทำ…. “พูด ยังไม่จบ ก็ เอามือปิดปาก หน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

“ฮาฮา ทำไมไม่พูดละ”ภัสกรณ์ตั้งใจแหย่ เธอ ทั้งที่เขารู้ว่านีรชานั้นตั้งใจจะพูดอะไร

เธอนั้นพูดไม่ผิด เขาอยู่ด้วยกันกับเธอ น้อยมากที่เขาจะออกไปข้างนอก อยู่ด้วย กันจนเบื่อ เขาก็อยากได้เธอ ผู้ หญิงคนนี้ เป็นสิ่งเสพติดสำหรับเขา

เมื่อเห็นภัสกรณ์ยิ้มอย่างยั่วยวน ก็พลิกตัว

หันหลังให้เขา ซวหน้าของเธอข้า ผ้าห่ม “ไม่สนใจคุณแล้ว ฉันนอน แล้วนะ”

ภัสกรณ์หมุนไหล่เธอกลับมา ดวงตาเต็ม ไปด้วยรอยยิ้ม“ถ้าอย่างนั้นคุณคิดว่ายังไง คุณบอกผม ผมจะทำตาม

นีรชาหันหลังมองเขา“จริงเหรอคะ”

“จริง”

“ค่ะ ฉันอยากจะเริ่มต้นใหม่ คบกันแบบคู่ รักจริงๆ เริ่มจากเข้าใจและยอมรับกันและ กัน ไม่ใช่การนอนอยู่บนเตียง ด้วยกันทั้ง วัน”

นี่คือความคิดเห็นในใจของนีรชา ความ สัมพันธ์ระหว่างเธอกับภัสกรณ์นั้น เริ่มต้น กันอย่างไม่ปกติมันเป็นแบบที่ ยากจะเปิด เผย เป็นสิ่งที่รับได้ยาก เธอต้องการที่ จะเดินเคียงข้างเขาเดินไปด้วยกันอย่างเปิด เผย เหมือนกันกับคู่ รักอื่นๆ ดูหนัง ทาน อาหาร อาบแดดบนหญ้าที่สวนสาธารณะ ไปร่วมงานเลี้ยงของเพื่อนเป็นต้น

ภัสกรณ์กอดเธอแน่น“ตกลง ผมรับปากกับ คุณ รอให้คุณย้ายไปที่บ้านใหม่ พวกเราก็ เริ่มกันใหม่ เหมือนกับคู่รัก คู่อื่นๆ

ถึงแม้ว่าจะตกลงกับเธอแล้ว แต่ในใจก็ยัง ก็ไม่รู้ว่านภนัยนั้นจะทำเรื่องบ้าๆอะไรออก มาอีก

คาดไม่ถึงว่า ภัสกรณ์ตอบตกลงแล้ว นีรชามองเขาอย่างประหลาดใจ รอยยิ้มก็ ค่อยๆเผยออกมา“คุนแทน ทำไม่ ตอนนี้คุณ ถึงพูดดีแบบนี้ หรือเพราะคุณรักฉันจน ถอนตัวไม่ได้แล้ว”

แต่เดิมนั้นมันเป็นประโยคที่เธอนั้นหยอก ล้อ แต่ภัสกรณ์กลับมองเธออย่างจริงจัง พยักหน้าอย่างจริงจัง“อั้ม” ในใจของ นีรชาหวานราวกันดื่มน้ำผึ้งเข้าไป ยิ้มจนตา เป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว กอดคอเขาอย่าง ออดอ้อน“ถ้าอย่าง นั้นคุณรักฉันเพราะอะไร คะ”

ภัสกรณ์คิดแล้วคิดอีก ตอบเธออย่าง จริงจัง“รักคุณเพราะคุณสวยงามราวกับ ดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน และละเอียด อ่อน มีความสามารถ

รอยยิ้มของนีรชายังคงชะงัก คำตอบ ยุ่งเหยิงอะไร เธอจ้องเขา กลับพบว่า ดวงตาเขานั้นเปล่งประกาย

จริงๆแล้วเขาก็เป็นการแหย่เธอเล่น กำลัง คิดอยู่ กำลังจะหาวิธีทำให้เขาโมโหขึ้น ภัสกรณ์ถึงเอ่ยปากพูด น้ำ คุณรักผม เพราะอะไร”

นีรชาโอบรอบคอเข้าไว้และยิ้มอยาก ประจบประแจง รักคุณเพราะคุณมีอานาจ สิทธิ์ มีเงินทองที่ใช้ไม่หมด”

เมื่อเห็นการแสดงออกไม่สดใสเบิกบาน ของเขา นีรชาหัวเราะอยากภูมิใจ แข่งกัน ครั้งนี้ เธอชนะอีกแล้ว