ตอนที่188 ฉันรักเธอขนาดนี้

ตอนที่188 ฉันรักเธอขนาดนี้

นีรชาตื่นขึ้นมาจากเตียงผู้ป่วย ก็เป็นเวลา ใกล้ค่ำแล้ว

ห้องผู้ป่วยแบบ VIP ที่คุ้นเคย กลิ่นน้ำยา ฆ่าเชื้อที่คุ้นเคย อาการเจ็บที่ได้หายไป เหลือเพียงอาการชาและบวม

ใครเป็นคนที่พาเธอมาโรงพยาบาลกันนะ ภัสกรณ์เหรอ เขาอยู่ไหน

แสงสว่างในห้องนั้นสลัวมาก นีรชาจึง เอื้อมมือออกไป พยายามที่จะกดสวิตช์ไฟ บนผนัง

ขาเล็กไม่มีแรง นีรชาพยายามยื่นแขน ออกไปไกลอกหนอย

ทันใดนั้น ร่างกายของเธอเสีย สมดุล”ตุบ”เสียงตกจากเตียง

“เจ็บจัง”นีรชาลูบข้อศอกด้านขวาของเธอ น้ำตาแห่งความเจ็บปวดก็ไหลออกมา

ช่างโชคร้ายเหลือเกิน เพียงแค่หนึ่งเดือน เท่านั้น เธอเข้าโรงพยาบาลสองครั้งแล้ว

ยิ่งนีรชาพยายามขยับมากเท่าไหร่ ยิ่ง ขยับตัวไม่ได้ ไม่มีแม้แต่เงารอบตัวเธอ ทำให้เธอคิดว่าโลกนี้นั้นช่างรกร้าง ไม่มี ใครที่สามารถพึ่งพาได้เลย

ประตูถูกเปิดออกจากด้านนอกอย่างช้าๆ เสียงฝีเท้ามุ่งมาที่เตียงของเธออย่างเร่งรีบ

นีรชานั่งพิงพนังห้องอยู่บนพื้น พอดีที่ กระถางต้นไม้ขนาดใหญ่บังตัวของเธอไว้

เธอ

มองภัสกรณ์กำลังมองดูเตียง ผู้ป่วยวาง เปล่าอย่างเหม่อลอย สองวินาทีต่อมาเขาก็ วิ่งไปที่ห้องน้ำ

“คุณผู้ชายคนนี้ กำลังหาใครเหรอคะ”แขน ทั้งสองข้างของนีรชาอยู่ที่หน้าอก เปิดปาก ถามอย่างสบาย

ภัสกรณ์ราวกับถูกฟ้าผ่า เขาหันกลับไป อย่างรวดเร็ว

ท่ามกลางความมืดสลัว เขาเห็นเพียงเงา เล็กๆข้างกระถางต้นไม้ ภัสกรณ์กดเปิด สวิตซ์ไฟที่อยู่บนฝรั่ง

ไฟเปิดแล้วทำให้เห็นใบหน้ายิ้มแย้มของ นีรชา ดวงตาที่แฝงไปด้วยรอยยิ้ม เอียงหัว มองดูเขา

กล้ามเนื้อตึง เพราะความกดดันและ ความกลัวก็ผ่อนคลายลงทันที ภัสกรณ์เดิน ไปหานีรชา ไม่พูดไม่จา ดึงเธอ เข้ามากอด ในอ้อมอก เขากอดเธอแน่น เกือนทำให้ เธอนั้นแทบจะละลายเข้าไปในกระดูกของ เขา

“คุณผู้ชายคะ ทำไมถึงขึ้นมาแป๊บเดียวก็ มากอดฉันละคะ มีมารยาทหน่อยนะ คะ”นีรชานำหัวของเธอวางไว้ที่คอ ของเขา ดมกลิ่นมิ้นท์อ่อนจากตัวเขา พูดออกไป อย่าจริงจัง

ภัสกรณ์ไม่พูดอะไร มือใหญ่ดึงหัวเธอเข้า มา จูบที่หัวเธออย่างดีใจ จูบนั้นก็ทำให้ ความมืดฟ้ามัวดินก็ลดลงไป

นีรชาถูกภัสกรณ์จูบอยู่หลายครั้ง ครู่ใหญ่ ถึงพักหยุดหายใจ อยู่ในอ้อมกอดของเขา เธอถามเขาอย่างไร้เดียงสา “แทนคะ เมื่อกี้ ดูเหมือนว่าคุณจะตกใจจนจะร้องไห้เลยเห รอคะ?”

เมื่อกี้นั้น เขาเห็นบนเตียงนั้นไม่มีใครเลย ความผิดหวังในสายตานั้น เป็นสิ่งที่นีรชา ไม่เคยเห็นมาก่อน

ภัสกรณ์บีบจมูกเล็กๆของเธอ“ใช่แล้ว ผมคิดว่าคุณถูกคนร้ายจับไปข่มขืนแล้ว

“เอ๊ะ ทำไมคุณถึงเป็นหวงเธอขนาดนั้นละ คะ”นีรชารู้แล้วแต่แกล้งถาม สายตาของ เธอเหมือนลูกแมวซุกซน

ภัสกรณ์ยิ้มมุมปาก“เพราะเธอเป็นคนที่โง่ ที่สุดในโลก ไม่ระมัดระวังคน ถูกหลอก ง่าย” นีรชาซบลงที่ไหลของเขาอย่างศูนย์เสีย ความมั่นใจ ทำปากจู๋หน้ามุ่ยมองเขาแทน คะ คุณก็รู้ว่าที่ฉันอยากฟัง ไม่ใช่คำตอบ แบบนี้”

เธอรู้ว่าเขานั้นยังเป็นแฟนของนภนัย แต่ เธอรอดจากเหตุการณ์ร้ายๆมาได้ เธอขอ ตามใจตัวเองสักครั้ง

ถ้า

แม้ว่าความสว่งาของท้องฟ้าจะลาลับ คืน นี้ เธอก็จะทำให้ภัสกรณ์นั้นอยู่กับเธอ

เมื่อเห็นนีรชาผิดหวังแบบนี้ เขาก็ทนไม่ ไหวหัวเราะไม่หยุด ลูบไปที่ผมของเธอ ถ้า อย่างนั้นเธอต้องการฟังคำ ตอบแบบไหน ล่ะ”

เห็นได้ชัดว่าเขานั้นพยายามให้เธอพูดคำ นั้น แต่เธอไม่หลงกลเขาหรอก

นีรชามองเขา “ช่างมันเถอะ ไม่คุยแล้ว คุย กับคุณทำให้เสียเวลามาก

ผลักภัสกรณ์ออกไป กะเผลกๆคิดอยากจะ ปีนขึ้นไปบนเตียง

เอวของเธอก็ถูกเขาดึงเข้ามากอดแน่น จากด้านหลัง ริมฝีปากของเขาเข้ามาใกล้ กับคอของเธอ ลมหายใจอบอุ่น ค่อยๆเขา มาใกล้ๆหูของเธอ“คนโง่ ผมรักเธอ

นีรชาสั่นไปทั้งร่างกาย และความดีใจนี้ ก็ได้แพร่กระจายจากก้นบึ้งหัวใจไปที่ ดวงตา เธอไม่ขยับเขยื้อนไม่หันไป มอง ให้ร่างกายของเธอนั้นอยู่ในอ้อมกอดของ เขาแน่นขึ้น และยิ้มไม่หยุด“อั้ม”

ภัสกรณ์เริ่มกัดติ่งหูเธอ แค่อึมคำเดียวก็ จบแล้วเหรอ เธอรู้จักการแลกเปลี่ยนใหม

ฮาฮา ไม่ใช่ว่าอยากฟังเธอพูดว่ารักเขาเห

รอ

นีรชาแกล้งทําหลงๆลืมๆ โอ้ย ง่วงจัง น้ำ อยากนอนแล้วค่ะ”

เริ่มดิ้นรนปีนขึ้นเตียงอีกครั้ง

ภัสกรณ์กอดเธอไว้แน่น ลากเสียงยาวบ่น เสียง “นิรชา”

นีรชาหันหลังให้กับเขา ยิ้มจนตานั้นหยี ราวกับพระจันทร์เสี้ยว แต่ปากนั้นก็พูด จริงจัง“อะไรคะ”

ภัสกรณ์กัดฟัน“แล้วคุณคิดว่าผมจะทำ อะไร รีบพูด ไม่พูดผมไม่ให้คุณขึ้นเตียง มือซ้ายของเขานั้นโอบไว้ที่เอวของเธอ และกอดไว้แน่น มือขวาของเข้าลงโทษ เธอด้วยการหยิกไปที่สะโพกของ เธอ

นีรชาถูกเขาหยิกทำให้เธอตกใจ กังวล ว่าเขาจะกลายเป็นสัตว์ร้าย แล้วผลักเธอ แล้วผลักเธอลงบนเตียงผู้ป่วย จึง รีบตอบ ไปได้ ได้ ได้ ฉันก็รักคุณค่ะ”

หลังจากพูดจบ เธอคิดว่าภัสกรณ์นั้นอย่าง น้อยจะยิ้มออกมา แต่ภัสกรณ์นั้นกลับไม่ ตอบอะไร

นีรชาหันกลับไปมองอย่างสงสัย มองตา ภัสกรณ์

หันไปสบตาเขาพอดี ในตาเขานั้นลึกซึ้ง อะไรเช่นนี้ เธอมองลึกเข้าไปในตาของ เขา”น้ำ นี่เป็นครั้งแรกที่คุณบอก รักผม”

ความสุข ความพึงพอใจ แม้กระทั้ง ความ ขับข้องใจราวกับเด็ก

หัวใจของนีรชาสั่นไหว ยื่นมือออกไป สัมผัสคิ้วบางของเขาอย่างเบามือ กระซิบ เสียงเบา แทนคะ ฉันรักคุณ”

แทนคะ ฉันรักคุณ ฉันรักคุณมากนะ คุณรู้

ไหม

มือของนีรชาลูบไปที่ใบหน้าของเขา พ่วง ด้วยคอของเขา หลังจากนั้นเธอก็เขย่งเท้า ขึ้น นำริมฝีปากของตัวเอง ประทับไปที่ปาก ของเขา

ความปิติยินดีทำให้ดวงตาของภัสกรณ์นั้น เปล่งประกายจนเกือบจะลุกไหม้ เขามี ความสุขมากจนสั่นไปทั้งตัว ยกมือขึ้นมา จับหน้านีรชา และจูบไปที่ริมฝีปากของเธอ อย่างสุดหัวใจ

สัมผัสนั้นล็ก ราวกับดอกไม้ที่กำลังเบ่ง บานปลายลิ้นของเขาวาดไปตามริมฝีปาก

ของเธอ

จูบนี้ช่างงดงาม บริสุทธิ์ไร้สิ่งเจือปน นีรชา รู้สึกผ่อนคลายและเทไปทั้งตัว นำตัวเอง นั้นให้กับภัสกรณ์ ทั้งวิญญาณของก็ก็ เต้นรำสอดคล้องไปกับเขา