ตอนที่187 ให้บ้านเธอล่มสลาย

ตอนที่187 ให้บ้านเธอล่มสลาย

นีรชาหันกลับไปมอง ต้นตอของเสียง

สายตานั้นเกือบจะทำให้เธอร้องกรี๊ดไม่ออก

ด้านหลังของเก้าอี้นอน มีงูตัวใหญ่ สีดำกำลัง คลายพิษ ยกตัวขึ้นครึ่งตัว ขู่ฟ่อพ่อเลื้อยเข้ามา

หัวสามเหลี่ยมดูแล้วดุร้าย คอนั้นแผ่ขยาย ลวดลายเหมือนแก้ว

งูเห่า มันคืองูเห่า

นีรชาตกใจมากแต่ก็ไม่กล้าขยับตัว เพราะกลัวว่า ถ้าเธอขยับตัวแล้วจะทำให้งูเห่าโจมตีเธออย่าง ดุร้าย

โชคดีที่ด้านหลังคือประตูของห้องแต่งตัว นีรชา

ค่อยๆขยับตัวเข้าไปทางประต ยังดีที่ดูนั้นงูไม่ตามขึ้นมา แค่ตัวส่วน บนนั้นชูอยู่บนอากาศ ใช้ตา สามเหลี่ยมเยือกเย็นมองเธอ

ดีมาก ดีมาก นีรชาทั้งหายใจเข้าลึก ทั้งค่อยๆวางมือบนลูกบิดประตูที่ละนิด ทีละนิด

ในที่สุดมือก็จับลูกบิดประตู นีรชาใช้ กำแรงทั้งหมดของตัวเอง ดึงประตู ออกอย่างสุดชีวิต

แปลกใจมาก ทางเดินระเบียงไม่มี กลุ่มคนดูแลความปลอดภัยไม่ได้ ปรากฏตัวอยู่ที่ด้านนอก คาดไม่ถึงว่า ประตูนั้น จะถูกล็อกจากด้านนอก เธอไม่สามารถเปิดประตูได้

เหงื่อเย็นไหลจากหน้าผากผ่านแก้มสีขาวนวล ไหล จากคอลงไปยังอก ไหลเย็นและเหนียวเหนอะหนะ

การกระทำของนีรชาทำให้งูเห่านั้นโกรธมาก มันเพิ่ม ความเร็ว คอของมันนั้นก็แผ่ชัดเจน ฉกตรงไปที่ข้อเท้า ของ นีรชา

กรี๊ด”นีรชากรีดร้อง นี่มันเป็นงูตัวใหญ่ ยาวกว่าหนึ่ง “ เมตร ในขณะที่ร่างเย็นเปียกลื่นของมันนั้นก็ม้วนอยู่ ข้างขา เธอ เขี้ยวพิษกำลังกัดที่ข้อเท้าบอบบางของ เธอ สร้างความเจ็บปวดให้เธออย่างมาก

ทันใดนั้น มีเสียงคนกำลังคุยกันจากด้านนอก เสียง ของประตูที่ล็อกอยู่ก็ถูกเปิดออก

ปลอดภัยแล้ว นีรชาตกใจกลัวมาก สมองตื้อตึงจน สุดขีดก็ผ่อนคลายอย่างทันใด ปล่อยทิ้ง ตัวให้ล้มลงบนพื้น อย่างนุ่มนวล สลบไป

ภัสกรณ์พาคนมาเปิดประตู สายตามองเห็นงูเห่าขู่ฟ่อ พ่อ อยู่ข้างนีรชา ทุกคนกำลังตกตะลึง ภัสกรณ์เดินไปหานีรชาอย่าง กระวนกระวายใจ เพียงเห็นเธอนอนอยู่บนพื้น ดวงตา ปิดแน่น ใบหน้าซีดเชียวเหมือนไม่มีเลือด

ด้วยความกังวลในหัวใจ ภัสกรณ์รีบวิ่งไปที่ประตู

“คุณผู้ชาย นั้นเป็นงูพิษ พวกเราแจ้งเจ้าหน้าที่รักษา ความปลอดภัยมาเถอะ”พนักงานของโรงแรมรีบหยุด ภัส กรณ์

“ถอยออกไปภัสกรณ์ผลักพนักงานออกไป พร้อมกับ แต่งงานจากมือพนักงานไป มือถือกดอกไม้ไฟอันใหญ่

นําดอกไม้ไฟสําหรับใช้ในงาน

เปิดประตูเข้าไปในห้อง

งูเห่าเลื้อยงอตัวอยู่ เลื้อยมาทางภัสกรณ์ ทุกคนที่ หน้าประตูกรีดร้องตกใจถอยกลับไป

ภัสกรณ์ชูดอกไม้ไฟโบกไปมา เดินเข้าไปหางูเห่า

อย่างไม่เกรงกลัว ทุกการเคลื่อนไหวเขาใช้พลัง ทั้งหมดของร่างกาย งูเห่าดูเหมือนจะกลัวความบ้าคลั่งของภัสกรณ์ หลัง จากหลบหลีกไปหลายครั้ง ก็ถูกภัสกรณ์ที่เข้าไปที่ กลาง หัว เลือดไหลบนพื้นชักกระตุกไปสองสามครั้ง แล้วก็อ่อนนิ่มเป็นโคลนไป

คุณพระช่วย คนที่อยู่ด้านนอกประตูส่งเสียงตกใจมา พร้อมกับเตรียมเข้ามาอุ้มตัวนีรชาส่งไปที่รถพยาบาล

“ปล่อยมือ”ภัสกรณ์ทิ้งดอกไม้ไฟลง สายตาโหด เหี้ยมเต็มไปด้วยความน่ากลัวมองไปทางผู้ชายที่กำลัง จะอุ้ม นีรชาขึ้น

ผู้ชายทุกคนรีบปล่อยมือ

ชุดเพื่อนเจ้าสาวของนีรชานั้นยังสวมไม่เสร็จดี เผย ให้เห็น ไหล่และหน้าอกขาวของเธอ ภัสกรณ์ถอดเสื้อ ของเขา ห่อร่างกายของนีรชา อุ้มเธอออกไปข้างนอก อย่างรวดเร็ว

มีคนเรียกรถพยาบาลแล้ว แผนกฉุกเฉินของโรงแรม เมื่อทราบข่าวก็รีบมา ช่วยรักษาพยาบาลเบื้องต้น เพื่อ ลดการ แพร่กระจายของพิษงู จันทร์ฉายและนรุตม์เมื่อได้ยินข่าว ก็ไม่ สนใจแขกในงาน รีบวิ่งไปทางนั้น

นภนัยที่วิ่งมาเวลาเดียวกัน

“คุณแทนคะ น้ำเป็นยังไงบ้างคะ”จันทร์ ฉายรีบจนร้องไห้ออกมา

ภัสกรณ์จ้องมองไปที่ใบหน้าซีดเซียวของ นีรชา เงยหน้ามองจันทร์ฉายและนิรุตม์ไม่ น่าจะเป็นอะไร ผมจะพา เธอไปโรง พยาบาล พวกแกดำเดินงานแต่งงานต่อไป เถอะ อย่าให้เสียฤกษ์เลย”

แม่ของนรุตม์ก็รีบเข้ามา เมื่อได้ยินคำพูด ของภัสกรณ์ก็พยักหน้า ดึงมือของจันทร์ ฉายและนิรุตม์กลับไปที่ท่าน ประธานภัส กรณ์พูดก็ถูกนะ มีเขาอยู่ดูแลเพื่อนเจ้าสาว คนนี้อยู่ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร พวกเรารีบ กลับไปร่วม กาะ 1ขกในงานกำลังธา คนนี้อยู่ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร พวกเรารีบ กลับไปก่อนเถอะ แขกในงานกำลังรอ อยู่”

นภนัยจับมือของจันทร์ฉาย จันทร์ฉาย ฉัน ก็จะ อยู่ดูและน้ำ แหวนหมั้นและดอกไม้อยู่กับที นาร์แล้ว”

จันทร์ฉายมองนีรชาอย่างลังเล และมอง ไปที่หน้าของแม่สามี คิดว่ามีทั้งภัสกรณ์ และนภนัยดูแลอยู่ ควรจะไม่มี ปัญหาอะไร จึงกัดฟันกลับไป

ภัสกรณ์อุ้มนีรชาเดินก้าวยาวไปข้างหน้า นภนัยที่ก้าวสั้นกว่าเดินตามหลังเขา

แทนคะ คุณเดินช้าหน่อยได้ไหมคะ ฉัน “ เดินตามคุณไม่ทันแล้ว”นภานัยตะโกน

อย่าง ก่อ อย่างอ่อนแอ

เดินช้าลง ก็จะทำให้พิษของงูร้ายแรงขึ้น

ภัสกรณ์หยุดเดินอย่างกะทันหัน หมุนตัว ไปมองนภนัยอย่างเยือกเย็น สายตาครึ้มที่ แฝงไป ด้วยความบ้าคลั่ง

“นภนัย คุณแสร้งทำแบบนี้เหนื่อยไหม?”

น้ำเสียงเยือกเย็นแฝงด้วยความรังเกียจ และความเกลียดชัง

อะไรคะ นภนัยหยุดเดิน มองภัสกรณ์ อย่างสงสัย

“แทนคะ คุณกำลังพูดอะไร ผมกำลังพูดอะไรในใจคุณก็น่าจะเข้าใจนะ นภนัย อย่าล้อเล่นกับผม ผมจะบอกคุณให้ นะ ถ้าวันนี้น้ำเป็นอะไรไป จริงๆ ผมจะฝั่ง คุณพร้อมไปด้วย”

ภัสกรณ์กัดฟันพูดกับนภนัย ทีละคำอย่าง ชัดเจน

“แทนคะ คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ น้ำถูกงูกัด เกี่ยวอะไรกับฉันคะ ฉันจะหา แบบนี้ได้จากไหน ยิ่งกว่านั้น ฉันก็ไม่ได้ เป็นคนล็อกประตู คุณโยนความผิดนี้มาใส่ ฉัน มันไม่ยุติธรรมมาก

นภนัยยังคงโต้เถียง

“เพียะ”ภัสกรณ์ใช้หลังมือของเขาตบไปที่ ใบหน้าของเธออย่างแรง “ตบครั้งนี้ ผมตบแทนน้ำ นี่เป็นผลของ การกระทำที่คุณวางแผนทำร้ายเธอหลาย ครั้ง”ภัสกรณ์พูดด้วยน้ำเสียง เย็นชา

นภนัยใช้มือกุมหน้า มองหน้าภัสกรณ์ อย่างตกตะลึง สายตาของเธอเต็มไปด้วย ความผิดหวังและความเกลียดชัง “ภัสกรณ์ คุณตบฉัน คุณตบฉันเพื่อนีรชาผู้หญิงต่ำช้า คนนี้อย่างนั้น เหรอ”

เสียงของเธอคมชัดราวกับเศษเหล็กพุ่ง ผ่านกระจก พุ่งผ่านหูไป

ภัสกรณ์นั้นไม่อยากจะตอบโต้อะไรกับคำ พูดของเธอ หมุนตัวกลับไป อุ้มนรีชาเดิน ต่อไป

“ภัสกรณ์ ฉันบอกให้คุณหยุด คุณมันคน อกตัญญู ที่ดินพื้นนั้น ไม่ใช่เพราะว่าพ่อ ของฉัน ที่ท่านให้คุณเหรอ สอง พันสอง ร้อยล้านบาท คุณรับไปเต็มๆ แต่วันนี้ กลับ ตบฉันเพื่อผู้หญิงชั้นต่ำแบบนี้ ฉันจะบอก คุณให้นะ ถ้าวันนี้คุณ ไม่ขอโทษฉัน ฉันจะ ให้คุณ ตระกูลหมื่นสาไม่สามารถร่วมธุรกิจ อสังหาริมทรัพย์ได้อีกในอนาคต ให้คุณล้ม ละลาย แม้แต่ใต้สะพานก็ให้คุณอยู่ไม่ ได้”

นภนัยร้องไห้เสียงดัง ใบหน้าสวยงาม

บิด

เบี้ยวด้วยความเกลียดชัง

ภัสกรณ์หยุดเดิน หมุนตัวกลับมา สายตา คมกริบมองนภนัยอย่างเงียบงันได้ แล้ว ผมจะคอยดู”

พูดจบ เขาอุ้มนีรชาเดินต่อไปข้างหน้า อย่างไม่ลังเล

น้ำต้องไม่เป็นอะไร เขาไม่สามารถยื่น ตกใจได้อีกจริงๆ ครั้งแรก เธอถูกวางยา เขาพาเธอไปส่งโรงพยาบาล ก็ใช้ ความ กล้าหาญทั้งชีวิตของเขาแล้ว วันนี้เป็นอีก ครั้งที่ถ่วงรั้งความกล้าหาญของเขา เขาไม่ สามารถมั่วแต่ยื่นตกใจ เป็นครั้งที่สามอีก ไม่ได้

สูญเสียธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ สูญเสียนภ นัย สูญเสียความมั่งคั่งเกียรติยศ หน้าที่ ระดับสูง ทุกอย่าง ก็สำคัญเทียบ ไม่ได้กับผู้ หญิงตัว

เล็กๆที่อยู่ในอ้อมอกของเขา