ตอนที่139 ถือตนเองเป็นคน สำคัญ
นีรชาไม่เข้าใจ และไม่พูดจา ไม่ แม้แต่จะมองอาหารมากมายที่อยู่ ในถาด

น้าแบเป็นกังวลจนเห็นเป็นเม็ด เหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผาก “คุณนีรชา ทานหน่อยนะคะ! คุณผอมแห้ง ขนาดนี้แล้ว ทานสักนิดหน่อยก็ยัง ดี นะคะทานสักนิดเถอะค่ะ”

“ไม่ทานค่ะ น้าแขยกออกไปเถอะ ค่ะ รบกวนด้วยนะคะ” น้ำเสียง นีรชาหนักแน่น

“ป้ง!” ทันใดนั้นประตูก็ถูกคนที่อยู่ ด้านนอกเตะเปิดออก

ร่างอันสูงใหญ่ของภัสกรณ์เดิน เข้ามาพร้อมพลังแห่งความ เดือดดาล เขาจ้องมองผมสีดำ ยุ่งเหยิงของนีรชาอย่างจริงจัง บน หน้าผากเขามีผ้าก๊อสสีขาวติดอยู่ ด้วย นีรชาตกใจเสียงดังจากประตู ที่โดนเตะ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นภัสกรณ์กำลังจ้อง มองเธออยู่

ทำไมหน้าผากเขามีผ้าก๊อส เขาไปทำบ้าอะไรมา

เมื่อวานเขาไปตีกับพี่สมภพมางั้น

นีรชาคร่ครวญภายในใจเพียง ลำพัง แต่ก็พยายามอดกลั้นความ อยากรู้อยากเห็นเอาไว้ปิดปาก เงียบไม่เอ่ยถามภัสกรณ์

เมื่อน้าแขเห็นภัสกรณ์เข้ามา ก็ มองราวกับเห็นผู้ที่จะมาช่วยเธอ แก้ไขเรื่องนี้แล้ว “นายน้อยคะ คุณ นีรชาเธอไม่ยอมทานอะไรเลยค่ะ นายน้อยช่วยพูดหน่อยนะคะ” ภัสกรณ์เดินไปใช้มือบีบคางของ นีรชา ในขณะที่มือขวาของเขาก็ ตักซุปขึ้นมาหนึ่งช้อนแล้วป้อนเข้า

ปากของเธอไป

นีรชากัดฟันแน่น ต่อให้ตายเธอก็ จะไม่ยอมกลืนสิ่งที่ภัสกรณ์ป้อน

ซุปหยดจากปลายคางลงสู่กลาง หน้าอก ทำให้ด้านหน้าเปียก ทั้งหมด

“น้ำ เธอทำอะไรน่ะ” เสียงที่เย่อ หยิ่งของภัสกรณ์กระแทกหูของ นีรชา “นอนกันมาเยอะแล้วไม่ใช่รึ ไง บอกฉันมาสิ นอนกับสมภพมัน มากี่ครั้งแล้ว”

น้าแขไม่อาจทนฟังอีกต่อไป รีบ เดินออกไปข้างนอกแล้วช่วยปิด ประตูให้พวกเขา

หลังจากนัาแบเดินออกไป ภัส กรณ์ก็ยิ่งดูน่ากลัวขึ้นไปอีก ฝ่ามือ ใหญ่บีบคางนีรชาไว้ ดวงตาราวกับ คนเสียสติ “ตอนที่นอนกับฉัน เธอ ก็จินตนาการถึงสมภพมันใช่ไหม ต๊ะ?”

ไอ้โรคจิต! นีรชาตกใจเงยหน้าขึ้น มองภัสกรณ์ ไม่อยากจะเชื่อหูตัว เอง ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงคิดถึงคน อื่นได้น่ารังเกียจขนาดนี้

ในหัวของเขา ระหว่างผู้หญิงและ ผู้ชาย มีแต่เรื่องอย่างว่ากันรึยังไง

นีรชาหมดความสนใจที่จะทะเลาะ กับเขา หลับตาลง ปฏิบัติกับภัส กรณ์เฉกเช่นเขาเป็นอากาศธาตุ

“พูด! ” ภัสกรณ์จับศีรษะของนีรชา อย่างรุนแรง แววตาดุดัน

ผมมองนีรชาถูกดึงจนเจ็บไปหมด แต่เธอก็ไม่ร้องขอความเมตตา เธอมองดูภัสกร อย่างเยือกเย็น ยิ้มอย่างเย้ยหยัน “จะให้พูดอะไร พูดว่านอนกับพี่สมภพมาแล้วกี่ครั้ง แล้วน่ะหรอ แน่ใจนะว่าคุณอยาก ฟัง”

เสียงดูถูกเย้ยหยันจากนิรชา ทําให้ความโกรธของภัสกรณ์ยิ่ง ประทขึ้นไปอีก รูม่านตาเหมือน ไฟที่กําลังลุกไหม้ ความหึงหวง ของเขากระทบกับเส้นประสาทที่ไว ต่อความรู้สึกทุกอย่าง ความนึกคิด ของเขาถูกกัดเซาะอยู่ในหัวอย่าง บ้าคลั่ง!

“นา เธอนอนกับสมภพมาแล้วกี่ ครั้ง พูด!” นําเสียงที่เกือบจะ เหมือนคนบ้า!

“ภัสกรณ์ คุณทำให้ฉันรู้สึก ขยะแขยง!” นีรชาใบหน้าซีดขาว ด้วยความหวาดกลัว ทั้งตัวสั่นเทา อยู่ตลอดเวลา

ผู้ชายคนนี้คือคนที่เธอคิดอยากที่ จะรักอย่างจริงจังอย่างนั้นหรือ ไม่! เธอตกหลุมรักคนเลวเยี่ยงนี้ไปได้ อย่างไร !

เป็นเธอที่ตาบอด ที่เห็นว่าเขารัก เธอจริง !

“ขยะแขยงหรอ ฉันจะทำให้เธอรู้ ว่าอะไรที่น่าขยะแขยงจริงๆ” ภัส กรณ์ดึงผมนีรชาและโยนเธอไปที่ เตียง

ภัสกรณ์กดกริ่งบนโต๊ะ “น้าแข ครับ ให้ลุงจินศักดิ์ไปตามจับคนจร จัดมาให้ฉันที”

ผ่านไปสักครู่ ชายจรจัดที่บนกาย เต็มไปด้วยรอยสักรูปสัตว์นานา ชนิดก็เดินเข้ามา

นีรชาเข้าไปหลบอยู่ที่มุมห้อง อย่างตื่นกลัวทั้งสองตาจ้องมองที่ ภัสกรณ์อย่างตื่นตระหนก “ภัส กรณ์ ! คุณจะทำอะไรน่ะ ! ‘ ทำไม! เธอมันความต้องการสูง “ ไม่ใช่หรือ ! ในเมื่อฉันคนเดียว ทำให้เธอพอใจไม่ได้! ฉันจะหา สามีให้เธอเพิ่มอีกสักคน!”

ความหึงหวงได้ครอบงำความคิด อ่านทั้งหมดของภัสกรณ์ไปเสีย แล้ว พูดไปคิดไปเรื่อย เพียงแต่ ต้องการพูดให้ทำร้ายจิตใจฝ่าย ตรงข้ามได้เท่าไรยิ่งดี

“ภัสกรณ์ คุณมันสัตว์เดรัจฉาน ไอ้ คนชั่วช้าสารเลว” นีรชาตระหนักถึง ความตั้งใจของภัสกรณ์ จึงตะโกน ด่าว่าจนสุดเสียง ภัสกรณ์ ! ที่แท้ต้องการให้ชาย อื่นมาข่มขืนตน !

ภัสกรณ์พูดกับคนจรจัดนั้น “ถ้าวัน นี้แกไม่ทำลายผู้หญิงคนนี้ซะ แก จะไม่ได้เห็นดวงตะวันของวันพรุ่ง นี้แน่ ! ”

เขาหันไปมองนีรชาที่กําลัง ร้องไห้อยู่ที่มุมห้อง ชายจรจัดก็ รู้สีกหัวใจเบิกบาน ถึงแม้เธอจะ ผอมไปสักนิด แต่ก็สวยงามอยู่ ไม่ใช่น้อย

วันนี้พระเจ้าเข้าข้างเขาจริงๆ ! เขาลังเลเล็กน้อยและมองภัส กรณ์ที่อยู่ด้านข้าง แล้วหันไปหา สาวน้อยที่อยู่ด้านมุมห้อง ชาย จรจัดกลืนน้าลาย “ผม ผมเริ่มได้ ยัง”

“ตามใจ” ภัสกรณ์พูดแล้วเดินออก นอกประตูไป เขากระแทกประตูดัง “ปัง ! ”

ภัสกรณ์ออกไปแล้วชายจรจัดก็ รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น

มองไปที่นีรชาอย่างหมกมุ่นแล้ว ผิวปาก “วันนี้ผมช่างโชคดีจริง! ไม่เคยคิดว่าจะมีเมียสวยขนาดนี้!” นีรชาพยายามดิ้นรนอยู่ที่มุมห้อง ใช้สองมือพยายามปกปิดร่างกาย ของตน ดวงตาแห่งความกลัวปราก ฎขึ้น “แกจะทำอะไรน่ะ ! อย่าเข้า มานะ!”

“ทำอะไรรึ! ก็เรื่องที่ท่านประธาน ภัสกรณ์สั่งให้ผมทำอย่างไรล่ะ! เรื่องที่ใครๆเขาชอบทำกันทั้งนั้น เธอไม่ชอบรึยังไง!” ชายจรจัดมี ท่าทางกะล่อน สายตาทั้งคู่เลิ่กลั่ กราวกับโจรขโมย

นีรชาหยิบแจกันที่อยู่บนชั้นวาง หนังสือถัดจากเธอ แล้วนำมาขวาง ไว้ด้านหน้า “อย่าเข้ามานะ! ถ้าเข้า มาใกล้อีกนิดเดียว ฉันจะฆ่าแก!”

ชายจรจัดจะกลัวแจกันแค่ใบเดียว อย่างนั้น

ชายจรจัดหัวเราะราแล้วค่อยๆเดิน เข้าหานีรชาทีละก้าว

“ฮีบ!” นีรชายกแจกันขึ้นและฟาด ไปทางด้านหน้า แต่ชายจรงัดกลับ หลบหล็กได้อย่าง คล่องแคล่ว แจกันกระแทกลงบน พรมหนาจึงไม่ได้แตกสลายแม้แต่ น้อย เขาหันหลังกลับและม้วนตัว ไปทางด้านข้าง “ดูสิ! สาวน้อย! แม้แต่แจกันยังไม่ ช่วยเธอเลย ยอมรับชะตากรรม ของเธอซะเถอะ!” ชายจรจัดเดินถึง ตัวนีรชา และเขาก็กำลังจะยื่นมือ ไปหาเธอ

นีรชากรีดร้องและวิ่งหนี ดวงตา เบิกโพลนและกัดฟันพูดออกไป “ถ้าแกกล้าแตะต้องตัวฉัน ภัสกรณ์ ไม่เอาแกไว้แน่!”

ภัสกรณ์เป็นคนออกคําสั่ง ให้ตนตี และทําร้ายนีรชาเอง ทั้งๆที่ไม่ อนุญาตให้ใครหน้าไหนทำไม่ดีกับ นีรชา “ฮ่าๆๆ… สาวน้อย สมองเธอสับ สนอะไรรึเปล่า ประธานภัสกรณ์น่ะ ตามผมมาโดยเฉพาะเพื่อการณ์นี้ เลยนะ

ให้ช่วยมาปรนเปรอให้เธอมีความ สุข ประธานไม่เพียงแต่จะไม่ ทำร้ายผม แต่จะตบรางวัลให้ผม ด้วยซ้า!”

ชายจรจัดเริ่มจะทนไม่ไหว เขา เห็นว่าสาวน้อยคนนี้ตัวเล็กดู บอบบาง คิดไม่ถึงว่าจะเล็กพริก ขี้หนู! สายตาของนีรชาดูอับจนหนทาง เธอช่างไร้เดียงสานัก! ยังหวังว่า ภัสกรณ์จะปกป้องเธอได้ เธอลืม ไปได้อย่างไรว่าชายจรจัดคนนี้เป็น ภัสกรณ์นั่นล่ะที่เรียกมา

สายตาของชายจรจัดมองไปทั่ว เรือนร่างของนีรชาอย่างลามก อนาจารจาบจ้วงและหยาบโลน เขา ค่อยๆเดินเข้าใกล้เธอ

นีรชาทั้งกลัวทั้งกรีดร้องซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า วิ่งหนีวนไปรอบห้องเพื่อให้ พ้นจากชายจรจัด เกมส์การไล่ล่าตามจับเช่นนี้ทำให้ ชายจรจัดตื่นเต้นยิ่งนัก สีหน้ายิ้ม แย้มสนุกสนานวิ่งเข้าไล่จับนีรชา

นีรชาพยายามวิ่งหลบหนีไปจน สุดทางเดิน ขว้างปาทุกสิ่งทุก อย่างที่หยิบจับได้ตรงไปที่ชาย จรจัด!

ใบหน้าซีดขาว แม้สีเลือดสักนิด ก็ไม่มี

แม้แต่ริมฝีปากก็ยังซีดเทา

ภัสกรณ์ยืนหันหน้าเข้าหาประตู ได้ยินเสียงร้องไห้และกรีดร้อง ของนีรชาที่อยู่ข้างใน ใบหน้าของ เขาดูไม่แยแส

ในที่สุดชายจรจัดก็จับตัวนีรชาเอา ไว้ได้ มืออันดำเมี่ยมราวกับแขน ของสัตว์ร้าย เขาใช้ทั้งสองมือบีบ จับนีรชาเอาไว้แน่น

นีรชารู้ว่าเข้าตาจนแล้ว สถานการณ์นี้นอกจากภัสกรณ์แล้ว ก็ไม่มีใครอื่นที่จะช่วยเธอได้!

ภัสกรณ์ฟังอยู่ที่ด้านนอกอย่าง เย่อหยิ่ง ไม่แสดงสีหน้าใดๆ นี่คือสิ่งทีนีรชาสมควรได้รับ เธอ ติดหนี้เขา สวมเขาให้เขา นี่คือ ราคาที่เธอต้องจ่าย! เขาคือภัส กรณ์นะ จะให้ใครมาเล่นตลกปั่นหัว ได้อย่างไร!

เธอมักมากเอง อยู่ข้างกายเขายัง คิดถึงชายอื่น! ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อย ให้เธอเสร็จเจ้านี่ก็แล้วกัน!

ผู้หญิงโสโครกเช่นนี้ เขาไม่ ต้องการเธออีกต่อไป…

เสียงกรีดร้องของนีรชาฟังดูแย่ ขึ้นเรื่อยๆ ภัสกรณ์ที่ฟังอยู่ด้านนอก กำหมัดแน่นขึ้น แน่นขึ้นเรื่อยๆ

เขาไม่รู้ว่า ข้างในตอนนี้ไปถึง ไหนแล้ว… ตอนนี้เขาน่าจะกำลังมี ความสุขอยู่ ผู้หญิงทรยศ ตอนนี้ เธอก็ได้รับความทรมานและการ ดูถูกจากชายที่ต่ำทราม ตอนนี้เขา น่าจะมีความสุขได้แล้วถึงจะถูก!

แต่ทำไม ในใจเขาจึงกลับไม่รู้สึก อยากแก้แค้น ทำไม ในใจเขา เหมือนกับถูกบีบรัดเช่นนี้

“ภัสกรณ์! คุณมันสัตว์เดรัจฉาน! ไอ้คนสารเลว! ฉันเกลียดคุณ! ฉัน จะไม่มีวันอภัยให้คุณตลอดชีวิต! เสียงนีรชากร่นด่าด้วยความโกรธ แค้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความ โกรธเกลียดเคียดแค้น ได้ยินไปถึง ก้นบึ้งของหัวใจ

เท้าของภัสกรณ์เดินไปหยุดอยู่ที่ หน้าประตูโดยไม่ได้ตั้งใจ มันยาก ที่หยุด!

ผู้หญิงคนนี้ คิดว่าร้องไห้ตะโกน สองสามคำแล้วจะทำให้เขาเปลี่ยน ใจอย่างนั้น ฝันไปเถอะ!

ภัสกรณ์ยืนอยู่หน้าประตูอย่าง ภาคภูมิ ยืนหลังตรงแข็งทื่อ ฟัง เสียงร้องไห้ของนีรชาในห้อง มือ กราวบันไดเอาไว้แน่น ยิงกำยิ่ง แน่น ราวกับจะบดขยี้ราวบันได!

“เอาล่ะ หยุดร้องไห้ได้แล้ว ผม ทำให้คุณเจ็บแล้วล่ะ! สาวน้อย มา นี่มา! ” ชายข้างถนนเปลี่ยนแขน ของเขาเป็นเหมือนนกอินทรีที่ กำลังจะจับลูกไก่ เขาโอบนีรชา เอาไว้แน่น

ร่างกายของเขามีกลิ่นเหม็นสาบ ทำให้นีรชาจามขึ้นมา

ทว่าชายข้างถนนกลับไม่รู้ตัวเอง เลย เขาใช้มือกดร่างนีรชาเอาไว้ นีรชาร้องตะโกนอีกครั้ง! นีรชาพยายามยกมือขึ้น เพื่อปัด ป้องใบหน้าของชายจรจัด ทำให้ เขาเริ่มโมโหจนเลือดขึ้นหน้า!

เขาเอามือลูบใบหน้าตัวเองก็พบ ว่ามีเลือดติดฝ่ามือออกมา เขาจึง เข้าใจว่าผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ขีด ข่วนจนใบหน้าเขาเป็นแผล

จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความ โกรธเคือง เขากำเส้นผมของนีรชา แล้วเหวี่ยงตัวเธอไปที่ผนังห้อง “นังแพศยา! แกทำตัวเองแล้วล่ะ!

ชายจรจัดกำผมของนีรชาไว้แล้ว พาเธอลากเดินต่อไป!

“ครีด ครืด ครืด” เสียงจากที่ กําแพงได้ยินชัดเจน ภัสกรณ์ก๋า กําปั้นแน่น แน่นซะจนมือซีดขาว

เสียงนิรชาสะอื้นร้องไห้ ได้ยิน ชัดเจนยิ่งขึ้นไปอีก….