ตอนที่ 249 รักเธอตลอดไป

ตอนที่ 249 รักเธอตลอดไป

งานแต่งงานของคุณภัสกรณ์ประธานบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ ตี้กรุ๊ปจํากัด เป็นงานที่อลังการที่หรูหราและสะดุดตามากที่สุด ในประวัติศาสตร์ของเมือง C พรมสีแดงปูยาวเหยียดตั้งแต่ทาง ตะวันออกจรดทางตะวันตก และผู้คนมากมายต่างผูกริบบิ้นสีแดง ยืนอยู่สองข้างทาง

ภัสกร และนิรชานั่งรถม้าสีทองที่ลากโดยมาแปดตัว พร้อมกับ เสียงของไวโอลินที่ดังผ่านตลอดทั้งเมือง

“คุณพ่อครับ คนมากมายกำลังมองพวกเราอยู่ครับ!”เสียงของ ปาลที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างนีรชาและภัสกรณ์ เบิกตากว้างด้วย ความสงสัย

“วันนี้คือวันแต่งงานของพ่อกับแม่ ทุกๆคนก็ต่างมาอวยพร เรา”ภัสกรณ์อารมณ์ดีเป็นพิเศษ ทั้งใบหน้าของเขาเต็มไปด้วย รอยยิ้ม ดวงตาแห่งความโศกเศร้าไม่มีอีกต่อไป มีแต่ความเปล่ง ประกายที่สะท้อนออกมาจากตัวของเขา

ใบหน้าของนีรชาก็เต็มล้นไปด้วยความชื่นชมยินดี ถึงแม้ว่าการ ที่เธอโดนคนมากมายที่กำลังรายล้อมจ้องมองเธออยู่นั้น จะทำให้ เธอรู้สึกเขินอายไปบ้าง แต่การที่ให้ผู้อื่นมาเป็นสักขีพยานของ งานรื่นเริงในวันนี้ ก็เป็นเรื่องที่ทําให้เธอมีความสุขมากเช่นกัน

“ว้าว! คุณแม่ครับ มองดูท้องฟ้าสิครับ!”อยู่ๆปาลก็เงยหน้า นิ้ว มือเล็กๆชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า

นีรชาเงยหน้าขึ้น บอลลูนมากมายกำลังล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า เหนือเมืองใหญ่ สีแดง สีส้ม สีเหลือง สีเขียว สีน้ำเงิน สีม่วง สี ฟ้า มากมายหลากลายสีสัน ราวกับว่ากำลังจะปิดปกคลุมท้องฟ้า ของเมืองนี้ทั้งหมด

“แม่ครับ!! ท้องฟ้ามีสีสันเยอะแยะเต็มไปหมดเลยครับ! อย่างมีความสุขและโบกมือไปมา “ปาลพูด

นีรชาตกตะลึง หรือว่าบริษัทบอลลูนจะมีปัญหา ถึงได้มีบอลลูน ออกมามากมายขนาดนี้

อยู่ๆก็มีบอลลูนขนาดใหญ่ลอยออกมาท่ามกลางบอลลูนลูก อื่น มีตัวอักษรตัวใหญ่เขียนอย่างชัดเจนว่า “น้ำ ผมรักคุณ ผมจะ ทะนุถนอมคุณให้มากที่สุด

นี่มัน…..บอลลูนของภัสกรณ์งั้นเหรอ!!

นีรชาตกตะลึงจนตาเบิกกว้าง และรู้สึกแสบๆที่ปลายจมูก ใน หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสุขและความตื้นตันใจ
“นํา…..คุณชอบไหม”ภัสกรณ์จับมือของนีรชา นัยน์ตาของเขา เต็มไปด้วยความปีติยินดี

“ชอบค่ะ ฉันชอบมากๆ!”น้ำเสียงของนีรชาเต็มไปด้วยความตื้น

“คุณแม่ครับ คุณแม่ร้องไห้เหรอครับ”ปาลยืนมือออกมาเช็ดน้ำตา ที่ค่อยๆไหลออกมาบนใบหน้าของนีรชา

มือขนาดเล็กโดนมือขนาดใหญ่หยุดยั้งไว้”เจ้าหนูปาล วันนี้คุณ แม่แต่งหน้า หนูเอามือไปเช็ดมั่วๆที่หน้าของแม่ไม่ได้นะ มาเถอะ ให้พ่อเช็ดให้เอง”

ภัสกรณ์ดึงริบบิ้นเจ้าบ่าวที่ผูกไว้ที่คอของเขาออกมา แล้วเช็ค น้ำตาให้นีรชาอย่างนุ่มนวล

นีรชาทั้งรู้สึกดีและรู้สึกตลกในเวลาเดียวกัน เธอจ้องไปที่ เขา”งานแต่งยังไม่เริ่มเลยนะคะ นี่คุณก็ดึงริบบิ้นออกแล้วเหรอ”

เดิมทีน้ำตาของเธอกำลังจะไหลออกมา แต่เพราะภัสกรณ์ทำ แบบนี้น้ำตาของเธอถึงกับชะงักแล้วหยุดไปเลย

ภัสกรณ์หัวเราะออกมาแล้วมองไปที่นีรชา “ไม่ใส่ริบบิ้นก็เป็นเจ้าบ่าวและแต่งงานได้เหมือนเดิมแหละน่า

งานแต่งในวันนี้เป็นงานที่สมบรูณ์แบบที่สุด สนามหญ้าสีเขียว สด ผ้าโปร่งสีขาวโบกพริ้มที่ระบายความร้อนออก ดอกไม้และ แก้วแชมเปญเรียงรายกันมากมาย ใบหน้าของทุกๆคนต่างเต็มไป ด้วยรอยยิ้มที่หวานๆ

เดินไปตามพรมยาว แลกเปลี่ยนแหวนให้กันและกัน ภัสกรณ์จูบ ลงที่ริมฝีปากของนิรชาอย่างนุ่มนวลและอบอุ่น และทันใดในเธอ ก็รับรู้ทันที ว่าวันนี้เธอได้แต่งงานกับภัสกรณ์แล้วจริงๆ

เธอและเขากลายเป็นหนึ่งเดียวกัน เธอจะรักเขา คอยปลอบใจ เขา ให้เกียรติเขา คอยปกป้องเขา เหมือนกับที่เธอรักตัวเอง ไม่ว่า เค้าจะเจ็วปวดหรือแข็งแรง จะยากดีหรือมีจน เธอจะรักภัคดีกับเขา เสมอ จนกว่าที่เธอจะหมดสิ้นลมหายใจสุดท้าย

ภัสกรณ์ไม่อยากจะออกจากริมฝีปากของเธอเลยแม้แต่น้อย พิธีกรยิ้มและประกาศด้วยเสียงดังว่า “คุณภัสกรณ์และคุณนิรชา เป็นสามีภรรยาอย่างเป็นทางการ รักกันตลอดไปสามชั่วชีวิต มิ อาจลืมเลือน”

นีรชาหันไปมองทีภัสกรณ์ มีความสุขจนน้ำตาเอ่อล้นอกมารัก กันตลอดไปสามชั่วชีวิต มิอาจลืมเลือน”ประโยคนี้ต้องเป็นภัส กรณ์แน่ๆที่สั่งให้พิธีการเป็นคนพูด
“ภัสกรณ์ ฉันรักคุณ นรชากระซิบ เธอกำลังจะเอามือไปคล้อง ที่แขนของภัสกรณ์ แต่อยู่ๆร่างกายของเธอก็อ่อนแรงลง จนไม่ เหลือเรี่ยวแรง และทำให้ภัสกรณ์ค่อยๆล้มลงไปกับเธอด้วย