ตอนที่ 247 ความเศร้าที่ระบายออกมาไม่ได้

ตอนที่ 247 ความเศร้าที่ระบายออกมาไม่ได้

หลังจากที่กลับจากบ้านหลังเก่าของตระกูลหมื่นสา ปาลก็ตัวติด นีรชาไม่ยอมห่างไปไหน เหมือนกันลูกหมีที่ติดแม่หมี

นีรชาอุ้มปาลและเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน

“เจ้าปาล ให้พ่ออุ้มดีไหม” ภัสกรณ์ยื่นแขนออกไปรับปาลกลับ

มา

เจ้าเด็กน้อยทำปากบูดบึ้ง ไม่เอาครับ ปาลอยากให้คุณแม่อุ้ม ครับ”

ภัสกรณ์มองไปมองมาพร้อมกับหัวเราะได้สิ ถ้าอย่างนั้นก็ให้แม่ ของหนูอุ้มต่อไปนะ ตัวหนูก็ออกจะหนัก อุ้มขึ้นชั้นบนต้องเหนื่อย แน่ๆเลย ดีเหมือนกันพ่อจะได้สบายๆ ไม่ต้องเหนื่อย”

ปาลนิ่งคิด คิดไปคิดมา ก็ยื่นแขนทั้งสองข้างออก และหันไป ทางภัสกรณ์“ถ้าอย่างนั้น พ่อต้องเป็นคนอุ้มผมครับ”

ภัสกรณ์ยิ้มอย่างอารมณ์ดี ยื่นนิ้วออกเขียเล่นไปที่จมูกของ ปาล เจ้าหนูน้อย รู้จักรักแม่หนูจริงๆเนอะ”
นีรชาหัวเราะออกมา จับที่หัวของปาลและหอมลงไปที่หน้าเขา หนึ่งที“เจ้าหนูน้อย แม่รักหนูนะ

“ช่ว! ดูมันทำให้เธอภูมิใจนะ!” ภัสกรณ์เสแสร้างแกล้งทำเป็น หดหู่ แต่ปากของเขากลับยิ้มเยาะ

ปาลใช้ปากอันเล็กๆนุ่มๆของเขาจบลงไปที่บนใบหน้าของภัส

กรณ์”คุณพ่อครับ จุบผมบ้างสิครับ

ภัสกรณ์และนีรชามองหน้ากัน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

เจ้าเด็กน้อยคนนี้ ตัวแค่นี้รู้จักเอาใจคนอื่นแล้วเหรอ เขาไม่ลืม ที่จะเอาใจพ่อของตัวเอง

ถิรายื่นอยู่ในเงาต้นไม้สีเขียวที่ใช้ประดับอยู่ในห้องนั่งเล่น มอง สามคนนี้อย่างเงียบๆ ในแววตาเต็มไปด้วยความสับสน

บางทีคงจะถึงเวลาที่เธอควรจะไปจากที่นี่แล้ว คุณผู้หญิงที่แท้ จริงของบ้านหลังนี้ก็กลายเป็นนีรชาไปแล้ว

นีรชาเปลี่ยนชุดนอนเรียบร้อย จากนั้นเปิดน้ำอุ่นๆลงอ่าง และ ร้องเรียกหนูปาลมาอาบน้ำ

ปาลมีห้องเด็กส่วนตัวเป็นของตัวเอง อ่างอาบน้ำของเด็กนั้นเขาก็มี ช่วงนี้เขากําลังเห่อห้องใหม่ ไล่ยังไงก็ไม่ออกไป

แน่นอนนีรชาก็ไม่อยากไล่หนูปาลออกไปอยู่แล้ว อยู่ร่วมห้อง ก็คงไม่เป็นไรหรอก เด็กน้อยแปบเดียวก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ถึง ตอนนั้นอยากให้เขามาอยู่กับแม่เขาก็คงไม่ยอมแล้ว

ภัสกรณ์ดึงมือของปาลเข้ามา มองเห็นนาในอ่าง ก็ยิ้มออกมาทั้ง ใบหน้า “หนูปาล พ่ออาบน้ำในอ่างกับหนูดีไหม

เฮืออออ! ผู้ชายคนนี้ ทำไมถึงชอบทำตัวโปรยเสน่ห์จังเลย นะ นีรชาเหลือบตาไปมองภัสกรณ์ กําลังจะทําท่าห้ามปราม แต่ ลูกชายกลับตอบตกลงด้วยความชอบใจ “ดีเลยครับพ่อ คุณพ่อมา อาบนํากับผม และเราก็เล่นสงครามน้ำด้วยกัน

ภัสกรณ์ยิ้มเยาะอย่างภูมิใจ คุณภรรยา มัวแต่ยืนอึ้งอะไรอยู่เห รอครับ ทำไมไม่รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับคุณสามีและคุณลูกชายล่ะ ครับ”

นีรชาเอามือแตะที่หน้าผาก ภัสกรณ์ เลิกเล่นได้แล้ว!!”

ภัสกรณ์ยังไม่หยุดกวนประสาทเธอได้ช่วยฉันอาบน้ำ ความสุข สามชั่วชีวิตของเธอ
ปาลฟังแล้วไม่เข้าใจ”คุณพ่อคับ ทำไมแม่ถึงมีสามชีวิตเหรอ ครับ”

ภัสกรณ์ยิ้มแบบกวนๆ เพราะว่าแม่ของหนูรอที่จะพบเจอพ่อมา โดยตลอด พวกเรามีเพียงหนึ่งชีวิตบนโลกใบนี้ แต่แม่ของหนูมี สามชั่วชีวิต”

ผู้ชายคนนี้! นีรชากลั้นขำไว้ไม่อยู่”คุณต่างหากที่เป็นคนรอฉัน มาสามชั่วชีวิต ตอนแรกฉันเกลียดคุณจะตาย เป็นเพราะคุณตาม ตอแยฉัน ไม่ยอมปล่อยฉัน หากลอุบายมาหลอกฉันต่างๆนาๆ จน ฉันต้องมาอยู่ในมือของคุณเนี่ย!”

เดิมทีก็เป็นแค่การล้อเล่นของสามีภรรยา แต่อยู่ๆภัสกรณ์กลับ จริงจังขึ้นมา เขาจับไหล่ของนีรชาอย่างแน่น พูดด้วยน้ำเสียง ดุดันและจริงจัง เธอพูดถูก ฉันรอเธอมาสามชั่วชีวิต ตามตอแย เธอ ใช้กลอุบายต่างๆมากมายหลอกเธอ จนทำให้เธอรักฉันจนได้ เพราะฉะนั้นชั่วชีวิตนี้ฉันจะไม่ปล่อยเธอไป ฉันจะไม่มีวันปล่อยมือ ของเธอไปชั่วชีวิต

ผู้ชายคนนี้ลึกๆแล้ว เขาเป็นคนที่น่ารักจริงๆ ใบหน้าของนีรชา เริ่มแดงขึ้นมาด้วยความเขินอาย จ้องมองไปที่ภัสกรณ์และพยัก หน้าอย่างช้าๆ อืมมมมม

“คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ พวกคุณกำลังพูดอะไรกันเหรอครับ” ปาลเริ่มกังวน ความรู้สึกที่ถูกกีดกันจากพ่อแม่นั้นมันแย่เกินไป เขาเอาเท้ากระทืบพื้นแบบสุดชีวิต มือด้านซ้ายดึงที่มุม เสื้อของนีรชา ส่วนมือด้านขวาถึงที่ชายเสื้อของภัสกรณ์ ดึงอย่าง สุดแรงด้วยความโกรธ

ภัสกรณ์ก้มโค้งลงไปที่หัวของลูกชาย และพูดอย่างอ่อน โยน”ลูกรัก คุณแม่มีเรื่องที่ต้องพูดคุยกับพ่อ หนูรอก่อนโอเคไหม ครับ”

มีเรื่องที่ต้องพูดงั้นเหรอ นีรชานิ่งอึ้ง เธอไม่มีอะไรจะคุยกับภัส กรณ์

เธอก็ก้มโค้งลงไปที่หัวของลูกชาย และจูบลงไปเบาๆ “แม่พูดจบ แล้วจ้ะ อาบน้ำกันได้แล้วจ้ะหนูน้อย”

ภัสกรณ์ใช้แขนอันยาวของเขา ขวางทางเดินของนีรชาไว้ “นีรช า อยู่ๆเธอก็จะไปแบบนี้อะไรหรอ ”

อะไรกัน? ถ้าไม่ให้เดินไป แล้วจะให้ทำอะไรอีกล่ะ นีรชาเกิด ความสับสน

ภัสกรณ์เอามือสะกิดที่บนหน้าของนีรชา เมื่อกี้ฉันพูดออกไป เยอะแยะมากมาย เธอไม่คิดจะตอบอะไรกลับมาหน่อยเหรอ”
นีรชาได้แค่แอบโอดครวญในใจ เธอไม่ได้ตอบกลับไปแล้วเหรอ ว่า “อื้มมมม” แล้วยังจะให้พูดอะไรอีก

มองเห็นนีรชาท่าหน้าสับสนปะปนด้วยความตกใจ อารมณ์ของ ภัสกร ก็ น “ยัยโง่เอ๋ย! เธอจําอะไรไม่ได้ และเธอก็ไม่เข้าใจ อะไรเลยใช่ไหม เธอควรจะพูดอะไรกับฉันบ้าง เช่น ชีวิตนี้ฉันจะ อยู่กับคุณไปตลอด ฉันจะไม่มีทางมองผู้ชายคนอื่นอีกนอกจาก คุณ นําประเภทนี้เข้าใจไหม ที่มันแสดงถึงความจริงใจและความ จงรักภัคดีหน่อย

นีรชายังไม่ได้จะอ้าปากตอบกลับภัสกรณ์ เจ้าหนูปาลก็ออกตัว และพูดแทน ไม่ควรดาคุณแม่ว่าเป็นผู้หญิงที่โง่นะครับ คุณแม่ เป็นผู้หญิงที่ฉลาดที่สุดในโลก ฉลาดกว่าคุณพ่อร้อยเท่าเลย”

“ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆ………… นิรชาหัวเราะเสียงดังออกมา หันตัวไปบิด ใสและเยาะเย้ย “ภัสกรณ์ คุณเห็นไหม อย่าทําแบบนี้กับฉันอีก ไม่อย่างงั้นคุณจะต้องโดนด่ากลับให้อายกว่าเดิม

ผู้หญิงได้อุ้มลูกชายของตัวเองแล้วเดินจากไป เหลือแค่ผู้ชาย คนหนึ่งที่ยืนถอดหายใจ ที่ทุกข์ใจแต่ทำอะไรไม่ได้