ตอนที่ 245 เป็นลูกอมก็เป็นยาพิษ

ตอนที่ 245 เป็นลูกอมก็เป็นยาพิษ

“คุณปู่คะ….ที่คุณปู่พูดจริงเหรอคะ”

อยู่ๆเสียงที่ไร้ซึ่งความหวังของราก็ดังขึ้นมาจากหน้าประตู คุณปู่ชลธี ภัสกรณ์และนีรชาทุกคนต่างมองไปที่ทางหน้าประตู พร้อมกัน

ถิราตัวสั่น เหงื่อออกท่วมตัว ใบหน้าที่สวยงามซีดเผือด เหมือนไม่มีเลือดไหวเวียนอยู่ และจ้องมองไปที่คุณปู่ชลธี

นีรชาและภัสกรณ์อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันและกันด้วยความ รู้สึกที่ตกใจ

คิดไม่ถึงเลยว่าอยู่ๆถิราก็กลับมา และยังได้ยินเรื่องราวของ ตัวเองอีก

เธอภาคภูมิใจในฐานะคุณหญิงใหญ่ของตระกูลหมื่นสามา โดยตลอด แต่ตอนนี้ทั้งเกียรติและศักดิ์ศรีความภาคภูมิใจ ทุกๆอย่าง ถูกขยี้เป็นผงอย่างไร้ความปราณี เธอจะยอมรับกับ เรื่องที่เกิดขึ้นได้อย่างไร
“ถิรา เธอฟังฉันก่อน…… ภัสกรณ์รีบปล่อยนีรชา เดินไปที ข้างๆของถรา พยายามทำให้เธอสงบลง

“ออกไป!” ถิราผลักภัสกรณ์ให้ออกไปอย่างแรง ชี้ไปที่หน้า ของเขาและตะโกน “ฉันไม่ต้องการความเห็นใจจากพี่ ไม่ต้อง มาเสแสร้งแกล้งทำดีกับฉัน”

เมื่อเห็นภัสกรณ์โดนด่าแบบนั้น นีรชาก็รีบเดินเข้าไป และ ค่อยๆจับที่แขนของเขา ช่วยเขาพูดโน้มน้าวใจ รา

“ถิรา พี่ชายเค้าปฏิบัติอย่างไรกับเธอเหรอ ในใจของเธอก็คง รู้ดี เธอพูดค้าประเภทนี้ออกมา มันเกินไปหรือเปล่า”

ถิราอดไม่ได้ที่จะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา เธอยิ้มอย่าง เยือกเย็น “นีรชา! เธอดูการแสดงนี้สิ ว่ามันสุดยอดมากขนาด ไหน ฉันไม่ใช่คุณหญิงใหญ่ แต่ฉันมันก็คือสัตว์ป่าตัวนึง เธอก็ คงจะสะใจ และดีใจมากสินะ

“พอได้แล้ว! หยุดสะที!” คุณปู่ชลธีระเบิดตะโกนออกมาด้วย นําเสียงดุดัน “ถรา เธอบอกให้ฉันเงียบปาก

คุณปู่ชลธีเป็นคนประเภทที่ไม่ค่อยจะโมโหกับเรื่องอะไร แต่ เมื่อพอเขาระเบิดความโมโหออกมา ทุกคนก็ตกใจกลัว
ถิรานิ่งอึ้ง เอามือปิดหน้าจะร้องไห้ออกมา

“ถิรา เธอไม่เคยรู้อะไรเลย เธอรู้ไหม เพื่อเก็บรักษาเธอไว้ ภัสกร กับพ่อของเขาทะเลาะกันแล้วกี่ครั้งกี่หน ที่พ่อของภัส กรณ์ย้ายไปอยู่อเมริกา เขาอยู่ที่นั่น20ปี เธอคิดว่าเขาหลบหนี แม่ของเธองั้นเหรอ ฉันจะบอกให้นะว่าคนที่เค้าหลบหนีนั้นคือ เธอ!

พูดถึงลูกชายคนเดียวของเขา คุณปู่ชลธีก็ถึงกับน้ำตาไหล ออกมา ลูกชายของฉันเป็นเด็กดีมาโดยตลอด จนวันที่เขา โดนไอหาทําร้าย ก็ไม่เป็นผู้เป็นคนอีกเลย แม้แต่พ่อแท้ๆของ เขาที่ยังมีชีวิตอยู่เขาก็ไม่เอา ฉันต้องมานั่งมองเขา ที่ไม่บ้าก็ เหมือนบ้า ที่ต้องมาตกอยู่ในภาวะซึมเศร้า มันหนักสะยิ่งกว่า การที่เป็นบ้าเสียสติเสียอีกนะ”

สําหรับผู้ป่วยโรคซึมเศร้า โลกใบนี้ก็ถือว่าเหมือนคนที่ป่วย เป็นบ้าชนิดนึง ทุกๆคนก็สามารถกลายเป็นคนที่ทําร้ายเขาได้

ที่จิตใต้สํานึกของเขา คนที่คอยทิ่มแทงในใจของเราไม่ใช่ภัส กรณ์ แต่คือลูกสาวของผู้หญิงคนที่เขารักหมดใจ….ไตษา

ถิราร้องไห้ออกมาจากทรมานและเจ็บปวดใจ โลกของเธอทั้งใบเหมือนถูกทำลายและแตกสลายไป

ในตอนที่เธอเด็กๆ เธอก็รู้มาตลอดว่าที่บ้านเก่าของตระกูล หมื่นสานั้นมีผู้หญิงบ้าอยู่คนหนึ่ง และด้วยความสงสัย เธอยัง เคยแอบเข้าไปมองใกล้ๆตรงรั้วเล็กๆ

หลังจากนั้น เธอกับพี่ชายก็ย้ายไปที่บ้านหลังใหม่ของตระกูล หมื่นสา และผู้หญิงที่ลึกลับคนนั้น ก็ถูกฝั่งเก็บไว้ในส่วนลึก ของความทรงจำ

พอผ่านอีกสิบกว่าปี อยู่ๆก็มีคนมาบอกเธอว่า ผู้หญิงที่เป็นบ้า หน้าน่ากลัวและน่าสยดสยองคนนั้น คือแม่แท้ๆของเธอ

และตัวเธอเอง เดิมทีก็ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูล หมีนสาเลย เธอมันก็แค่สัตว์ร้ายตัวนึง

นีรชาจับมือของภัสกรณ์อย่างแน่น ตาของเธอเริ่มแดงก่ำ

ในเรื่องราวเรื่องนี้ ทุกๆคนก็ต้องสูญเสีย….และเป็นผู้แพ้ด้วย กันทั้งสิ้น

ชีวิตของคุณพ่อของภัสกรณ์คือ โศกนาฏกรรม ชีวิตวัยเด็ก ของภัสกรณ์ คือโศกนาฏกรรม ไตษาเองก็คือโศกนาฏกรรม และถิราเองก็คือโศกนาฏกรรม
ถ้าหากตอนนั้นไตษาไม่เห็นแก่ตัวและหนีตามชายอันธพาล คนนั้นไป ถ้าวันนั้นพ่อของภัสกรณ์ไม่ได้ทำร้ายเธอ…..ทั้งหมด นี้ ก็คงไม่เป็นแบบนี้

ชีวิตของคนเรามันจะไปคาดหวังอะไรได้มากมาย ความรัก ที่หวานเหมือนน้ำผึ้ง จริงๆมันก็คือยาพิษนั่นเอง ความหลงใหลของมนุษย์ในบางครั้งมันก็เป็นเหมือน นรก