ตอนที่ 243 เหมือนผีในหนังสยองขวัญ

ตอนที่ 243 เหมือนผีในหนังสยองขวัญ

ขณะที่รถแล่นอยู่บนถนนเกือบๆชั่วโมง ในที่สุดรถก็จอดลง

คุณลุงพ่อบ้านรูปร่างแก่ชราเดินมาเปิดประตูรถ “คุณหนูน้อย คุณผู้ชาย คุณสะใภ้ใหญ่ คุณผู้หญิง ตอนนี้กับข้าวได้วางบน โต๊ะเรียบร้อยแล้ว คุณท่านกำลังรอทุกคนอยู่ครับ

ในขณะที่กำลังพูด ดวงตาดูเฉียบคมเอาแต่จ้องมองที่นีรชา ทําให้เธอรู้สึกกลัวจนสั่นเล็กน้อย

ภัสกรณ์ได้พาภรรยา ลูกชาย และน้องสาว เดินก้าวเข้าไปใน ห้องอาหาร ก็พบว่าคุณปู่ชลธีก็นั่งรออยู่ที่นั่นแล้ว

รูปร่างของโต๊ะอาหารทั้งยาวและกว้าง บนโต๊ะอาหารถูก ตกแต่งอย่างประณีตมีทั้งดอกไม้ มีดเงิน วางประดับบนโต๊ะ อาหารก็วางบนโต๊ะเรียบร้อย มีหลากหลายอย่าง สีสันช่าง สดใส

ถึงแม้ภาพที่อยู่ตรงหน้าจะสวยงามแค่ไหนก็ตาม แต่ร่างของ ชายชราคนนี้ยังคงเต็มไปด้วยความเหงา
“มาแล้วเหรอ รีบไปล้างมือและมาทานอาหารกัน” คุณปู่ ชลธียังคงเข้มงวดเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน แต่สายตาของเขา ที่มองไปยังนรชาและปาลยังคงเต็มไปด้วยความอบอุ่น

เจ้าหนูปาลเข้าไปในอ้อมกอดของคุณปู่ชลธี ทั้งออดอ้อนและ หวานน่ารัก “คุณปู่ทวดครับ” เสียงร้องเรียกทำให้คุณชลธี ต้องเปิดเปลือกตาและยิ้มออกมา

“คุณปู่ครับ หลังจากที่รับประทานอาหารเย็นเสร็จ คุณปู่ย้าย กลับไปอยู่ด้วยกันนะครับ เจ้าหนูปาลร้องเรียกหาคุณปู่ทวด ทุกวันเลย” ภัสกร์พูดโน้มน้าวคุณชลธี นรชากลับรู้สึกมาโดย ตลอดว่าดวงตาของเขาเหมือนมีอะไรแฝงอยู่ และดูเหมือน เธอจะเลิกสงสัยไม่ได้จริงๆ

“ดีเหมือนกัน” คุณชลธีพยักหน้าตอบอย่างเศร้าๆ “ฉันก็อยู่ ทีนี้มาเป็นเวลานาน แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร

บรรยากาศเริ่มกลับมาดีอีกครั้ง แต่ภัสกรณ์ก็ยังคงก้มหน้าก้ม ตารับประทานอาหารอย่างเงียบๆ

นีรชายังคงสัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง แต่เธอก็พูด ออกไปไม่ได้

“นีรชา ในที่สุดเธอเข้ามาเป็นสะใภ้ที่บ้านเหมื่นสาได้ ฉันเองก็รู้สึกดีใจมากๆ เพียงแค่ครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอ ฉันก็รู้แล้ว ว่าเธอเป็นคนดี” คุณปู่ชลธีอยู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องคุยขึ้นมา และ มองไปที่โรชา

โดนผู้ใหญ่ชมขนาดนี้ นีรชาเองก็รู้สึกเขินอายไม่ใช่น้อย “คุณปู่คะ ฉัน….ฉันเองก็รู้สึกเป็นเกียรติเช่นกันค่ะ ที่จะได้เข้า มาเป็นสะใภ้ของบ้าน

ภัสกรณ์เบะปาก ค่อยๆยิ้มออกมาและมองที่นีรชา

ผู้หญิงคนนี้นับวันยิ่งพูดจาเป็นขึ้นเรื่อยๆ ฟังแล้วรู้สึกสบายหู เสียจริงๆ

คุณชลธีพูดออกมาท่าทีมีความสุข “นีรชา เรื่องราวของเธอ ภัสกร ได้เล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว ชีวิตของเธอคงลำบากมา เยอะ ตระกูลหมื่นสาของเราไม่ปฏิบัติตัวร้ายๆกับเธออย่าง แน่นอน”

นีรชารู้สึกละอายใจจริงๆ เธอไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่มีอะไรเลย ทําไมคุณชลธีถึงได้ชมเธอขนาดนี้นะ

นิ้วเท้าของเธอสะกิดเท้าของภัสกรณ์ที่ใต้โต๊ะเบาๆ ราวกับขอ ความช่วยเหลือ
แต่ภัสกรณ์กลับเอาแต่ชื่นชมและมองท่าทางของนีรชา ไม่มี การช่วยเหลือแต่อย่างใด

มีเพียงแค่ถรา ที่ดื่มน้ำซุปและวางซ้อมดังๆ จากนั้นทำเสียง กระแอ่นดังๆคอที่

ไม่มีทางแล้วจริงๆ นิรชาทาให้เพียงแกล้งทําเป็นเชื่อฟัง และ พยักหน้าไม่หยุด พยายามพนักหน้าสุดชีวิต

ในขณะที่กำลังรู้สึกเก้ๆกังๆ อยู่ดีๆที่บันไดชั้นสองก็มีเสียงที่ หน้ากลัวตะโกนลงมา “คุณท่านคะ คุณลงไปไม่ได้นะคะ! คุณ ลงไปไม่ได้นะคะ

นีรชาเงยหน้ามองไปที่ชั้นสอง เห็นภาพของผู้หญิงคนนั้น อย่างชัดเจน เธอแทบจะกรีดร้องออกมา

ผู้หญิงคนนั้น เป็นผู้หญิงประเภทไหนกันนะ ใบหน้าทั้งใบไม่มี ความคล้ายคลึงกับคน หนังศรีษะครึ่งหนึ่งถูกเปิดเผย มีรอย บาดแผลเต็มไปหมด ที่ดวงตาข้างซ้ายก็ไม่มีลูกตา และยังมี เลือดสีแดงไหลออกมาอีก มีเพียงรูจมูกสีดำเล็กๆสองรู ริม ฝีปากนั้นเบี้ยวผิดรูปร่าง ทำให้เห็นเหงือกที่อยู่ในปากไปครึ่ง หนึ่ง

ดูแล้วเหมือนผีผู้หญิงที่อยู่ในหนังสยองขวัญ
นีรชารีบหันไปมองที่ดวงตาของปาล และรีบปิดตาของปาลไว้ รีบร้องเรียกถราที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ “ถิรา เธอรีบพาปาลออกไป ข้างนอกก่อน”

เธอไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร แต่เธอต้องปกป้องลูกชาย ของเธอเอาไว้ก่อน

ภัสกรณ์รีบวิ่งขึ้นไป และบีบที่แขนของผู้หญิงคนนั้น “รีบกลับ ขึ้นไปเถอะ! อย่าทําให้ปาลตกใจเลย!”

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มไปด้วยและร้องไห้ไปด้วย น้ำเสียงทั้งแหบ แห้งและดุร้าย “ปล่อยฉันนะ! ฉันไม่ใช่คนบ้า! ฉันไม่ได้บ้า พวกแกนั่นแหละบ้า!พวกแกมันบ้ากันหมดทุกคนเลย! ฉันรู้นะ ว่า รามา! ฉันต้องการเจอถิรา! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”

บอดี้การ์ดของบ้านหมื่นสารีบวิ่งเข้ามา ยืนอยู่ข้างๆภัสกรณ์ จากนั้นก็รีบจับผู้หญิงคนนั้นและเดินออกไปที่ทางเดิน

ทางเดินก็ลึกมากๆ มีแสงสลัวๆ อยู่ๆผู้หญิงคนนั้นก็หันหลัง กลับมา ดวงตาที่เปื้อนเลือดสีแดงก็หันมามองที่นีรชา แววตา ของเธอเต็มไปด้วยความน่ากลัวและความเกลียดชัง ทำให้ นีรชากลัวจนเหงื่อออกไปทั้งตัว